Tien maanden. Twee cijfertjes al. Tijd voor een update!

Deze maand kreeg hij zijn dérde tand. Echt, ‘t is precies alsof die nu de ene na de andere doorbreekt. Deze keer is ‘t er eentje bovenaan. Ik vind hem een beetje op een rare plaats staan, maar als de omi zegt dat het ok is, zal dat wel zo zijn, zeker? Hij is de laatste tijd echt ontzettend hard zijn stemgeluid aan het oefenen. Hoe luider, hoe beter! En heel veel brabbelen hé. Vooral “mamamamamama”. Ik wacht nog op “moemoemoemoemoe”. Dan krijgt hij een beloning, haha. Sinds een paar weken heeft hij ook door hoe de ringentoren van Fisher Price werkt. Als ik bij hem zit en hem de ringen een voor een aangeef, steekt hij ze superbehendig rond de toren. Zo’n flink manneke. Zo blij als hij was dat hij kon kruipen, zo graag zou hij nu kunnen stappen. Hij kruipt nog altijd veel en vooral supersnel, maar tegenwoordig is het onbegonnen werk om hem op zijn poep te doen zitten. Meneer wil altijd maar staan, overal, en trekt zich overal aan recht om dan toerkes langs de tafel en de zetel te stappen. Ik vind dat best vermoeiend, want hoewel hij tegenwoordig redelijk stevig op zijn benen staat, durft hij nog wel eens vallen. En dan zijn er dikke tranen hé. Niet van de pijn, maar gewoon van ‘t verschieten. En dat hij nu altijd staat, is wel duidelijk uit de vele foto’s die we er ondertussen al van hebben… Ik denk dat dat dan ook zijn belangrijkste ontwikkeling van deze maand is.

En da’s nu toch wel erg, hé. Da’s nog maar 10 maanden oud en dat zet al zijn schoen!

Ik ben benieuwd of de Sint zal komen. Hij is alleszins al heel zijn leven (ahum) braaf.