Miljaar, zeg. De allerlaatste vermaanddag van onze kleine baby. Bittersweet indeed.

We hebben een lastig maandje achter de rug. We waren met z’n drietjes één voor één ziek en tegen dat de laatste genezen was, had hij de eerste alweer aangestoken. Elliot had een dubbele oorontsteking en was not amused. Arm mannetje. Maar ondertussen zijn we allemaal van onze microben verlost (*hout vasthouden*), dus we starten 2015 lekker gezond!

Toen Elliot stilaan aan ‘t genezen was, heb ik zijn loopkarretje uit de kelder gehaald. Dat had hij eerder al gekregen van Klaas zijn pa, maar hij was er nog niet klaar voor. Blijkt dat ik het juist op tijd boven heb gehaald, want hij sjeesde er meteen het hele huis mee door. Allez, van de ene kant naar de andere kant. En dan botste hij tegen een kast en begon hij hysterisch op en neer te wippen tot we hem kwamen redden en zijn karretje in de andere richting draaiden. Waar hij dan weer tegen de tafel reed en het voorgaande scenario zich herhaalde. En zo gaat dat nu dus nog altijd. Hij is dus heel erg bezig met stappen, maar kruipt ook nog altijd heel vaak. We hebben hem af en toe al eens een paar seconden op z’n eentje zonder steun zien staan, maar hij heeft precies nog wat te veel schrik om er echt volledig voor te gaan. Op een gegeven moment beseft hij dat hij alleen staat en dan laat hij zich weer zakken. Gelukkig is er toch al fotografisch bewijs!

Ik denk dat het deze maand was dat hij ook nog een vierde tandje kreeg. De eerste twee waren de middelste onderaan, maar de twee volgende (die hij bovenaan kreeg) zijn volgens mij dus hoektanden! Hoe raar is dat? ‘t Zouden ook de tandjes naast zijn voorste tanden kunnen zijn, ik ben het niet zeker, maar ‘t is alleszins een raar zicht… Sinds hij genezen is, is hij ook voor dood aan ‘t eten. Echt, boefkicks in da house! Hij at altijd al wel mee met ons à la Rapley, maar sinds twee weken is hij precies echt vertrokken. We’re talking eerst drinken aan de borst en dan nog 2,5 mandarijnen opeten! Echt zalig om hem zo bezig te zien. :-)

Verder heeft hij nu ook een nieuw “ding”. Hij brengt zijn kinnetje naar zijn borstkas, begint dan zijn hoofd heen en weer te wiebelen en verontwaardigd uit te leggen. Echt supergrappig! Ik probeerde er al ontelbare keren een filmpje van te maken, maar zoals dat gaat met baby’s stopt hij natuurlijk vanaf het moment dat ik mijn gsm bovenhaal. Klaas begint zich wel wat zorgen te maken dat het niet normaal is en eerder een symptoom is van een of andere rare aandoening, haha.

De kerstboom heeft hij grotendeels gerust gelaten en zijn nieuw favoriet speelgoed is een oud, versleten schooltje van Fisher Price met wat oude beestjes en poppetjes in. Verder hebben we ook eindelijk een aantal boekjes onderaan in de boekenkast gelegd zodat hij zichzelf kan “bedienen”. Ik moet wel beginnen met daar samen met hem tijd voor te maken, want tegenwoordig is “boeken lezen” voor hem gelijk aan alle boeken uit de kast smijten en dan weg kruipen.

Zucht. Vorig jaar deze tijd was ik mij aan het afvragen of ik nog die maand zou bevallen. Maar ik voelde al aan dat het februari zou worden. Oerinstinct! Bij mijn volgende Milestonepost ga ik gewoonweg niet meer de moeder van een baby zijn, zeg. Ik pink alvast een traantje weg.