Een weekje voor de 30 weken is mijn buik echt zwáár. Als ik in de zetel zat, stak ik er sowieso al een kussentje onder, maar sinds enkele dagen moet er nog een kussentje bij. Anders krijg ik een aanhoudende pijn opzij in mijn onderbuik. De eerste keer dat ik dat voelde, was ik al bang dat ‘het’ in gang geschoten was. ^^ Ik voelde ook voor het eerst een van de baby’s de hik hebben! Elliot had dat elke dag toen hij nog in mijn buik zat, dus ze hebben iets van hun grote broer. Ik checkte mijn blogpost van toen ik 29 weken ver was van Elliot en daar schreef ik ook dat ik hem voor het eerst had voelen hikken. Exact in dezelfde week dus, zo grappig! En blijkbaar was het toen ook de eerste keer dat er een keidikke bult uit mijn buik stak (een hoofd of poep?) en dat had ik gisterenavond ook voor het eerst!

Dinsdag ging ik naar mijn mémé om te beginnen aan de doopsuikerzakjes. Ze legde mij uit hoe het moest en ik begon de stof te knippen terwijl zij een paar voorbeeldjes maakte. Na een halfuur kwam ze terug met 5 zakjes die volledig in elkaar zaten, met voering en al! Ik moest er enkel nog een rijgkoordje in stoppen. Ik heb nog geprotesteerd maar toen ze heel kordaat ‘Tegen morgen zitten ze alle 70 in elkaar!’ zei, wist ik dat de kous af was en dat er niets meer tegen in te brengen was. En inderdaad, de dag erna kreeg ik een sms’je dat alle zakjes klaar waren. Toch een vree pateeke, die mémé van mij. <3

Benieuwd naar week 29 van Elliot?