Dayum, in een kleed ziet die buik er toch altijd nóg eens zo gigantisch uit!

Deze week begon een beetje paniekerig omdat ik maandag opstond en merkte dat ik opeens geen enkels meer had. Mijn voeten waren van de ene dag op de andere dus keihard gezwollen, zo hard zelfs dat ik eigenlijk in geen enkel paar schoenen meer paste. Ik mailde de gynaecoloog en die zei dat het toch beter was om eens op controle te komen om een bloeddrukmeting te doen en een urinestaal te testen, om zwangerschapsvergiftiging uit te sluiten. De rest van de dag (ik mocht pas in de late namiddag op controle) zat ik met de piepers. Dat was wel goed, want het zorgde ervoor dat ik de laatste doopsuikerzakjes afwerkte, iets dat ik op de lange baan had geschoven. Gelukkig bleek alles bij de gynaecoloog in orde en is het gewoon door de plotse warme temperaturen dat ik extra veel vocht begin vast te houden. De linkse baby was trouwens opnieuw in stuit gedraaid, zeg. Met dat kind gaan we nog werk hebben, denk ik! Ik heb wel een donkerbruin vermoeden dat dat kindje al opnieuw in hoofdligging gedraaid is, want tegenwoordig voel ik de linkse bewegingen weer meer bovenaan mijn buik. ‘t Zijn ook niet echt schopjes meer, maar meer de baby’s zelf die ik heen en weer voel bewegen en draaien. Tegenwoordig gebeurt het meerdere keren per dag ik ineens iets voel uitsteken (Een knie? Een elleboog? Wie zal het zeggen?) en dat, wanneer ik daar mijn hand op leg en heel zachtjes duw, ik de baby zich voel herpositioneren. Zo speciaal. <3

De rest van de week was vrij chill, dus ik heb echt genoten van de vrije dagen. Klaas en ik planden wat bouwgerelateerde uitstapjes en we haalden Elliots watertafel uit de garage. Ik zou dat wel gewoon kunnen worden, mijn venten die altijd bij mij zijn. <3 Zaterdag ben ik dan wel schoenen gaan shoppen, want ik kon het in mijn stoffen Vans echt niet meer uithouden van de pijn. En ik zeg wel ‘schoenen’, maar eigenlijk zijn het echt gewoon sletsen. Dus ja, zo loop ik nu buiten rond op fake Birkenstocks enzo, maar ik denk dat dat wel gepermitteerd is als ge in mei/juni hoogzwanger zijt van een tweeling.

Zaterdag ben ik het borstvoedingskussen gaan ophalen dat ik tweedehands op de kop kon tikken en eerder in de week werd ook éin-de-lijk onze Multimac geleverd. Da’s zo’n beetje een alternatieve achterbank bestaande uit 3 volwaardige (kinder)zitplaatsen. Begin 2013 kozen we voor een break omdat we dachten dat dat dé gezinswagen bij uitstek was en dat je daar zeker voldoende plaats in had voor al je kinders. Niet dus. Drie autostoeltjes op onze achterbank waren geen optie. En omdat we heel blij zijn met onze auto en Klaas niet in een quote ‘vagina on wheels’ (om het even welke monovolumewagen) wil rijden, beslisten we geen andere auto te kopen. Gelukkig herinnerde ik mij dat ik ooit eens een systeem was tegengekomen waarmee je wél voldoende kinderzitjes in je auto kon doen passen. We plaatsten onze bestelling toen ik 16 weken ver was, ruim op tijd want volgens de website was er een levertermijn van 7 à 8 weken. Blijkbaar zat er toch nog meer vertraging op de levering van enkele onderdelen, want na héél veel bange telefoontjes en mailtjes kregen we op 31 weken toch eindelijk het nieuws dat onze levering vertrokken was. 15 weken in plaats van 7 à 8 dus. Ziedewel dat goed voorbereid zijn altijd een goed idee is! Stel je voor dat we pas op 22 weken of zo besteld hadden.

De beste vriend van Klaas (en peter van onze toekomstige laatstgeborene) kwam donderdag op bezoek en hielp Klaas om het hele gevaarte te installeren. We waren een beetje bang dat Elliot er een drama van zou maken, want dat manneke heeft het toch altijd zo moeilijk met verandering, maar hij vindt het dus meeeegastoer! En zo in ‘t midden kan hij natuurlijk goed zien, hé. :)

Benieuwd naar week 32 van Elliot?