Blijkbaar heb ik veel mensen versteld doen staan door het al zo lang te trekken. Geen idee waarom, want ik ben toch echt een badass als ‘t gaat over baby’s in mijn buik houden, haha!

Al van toen we ontdekten dat we twee kindjes verwachtten, heb ik mezelf vooropgesteld om de 37 weken te halen. Ik ‘wil’ baby’s met zo mooi mogelijke gewichtjes, zodat ze niet in de couveuse moeten en zeker zelfstandig kunnen ademen enzo. Bovendien las ik tijdens mijn vorige zwangerschap al dat de zuigreflex pas vanaf 37 weken ontwikkelt. Met het oog op de borstvoeding vind ik dat dus wel een heel belangrijk argument. Ik ben héél blij dat de gynaecoloog ons daarin volgt, want als ik zo wat lees op internet en in Facebookgroepjes zijn er veel tweelingmama’s die standaard op 36 weken ingeleid worden omdat de risico’s vanaf dat moment groter worden. Zeker bij eeneiige tweelingen is dat het geval, omdat de placenta eigenlijk al die maanden dubbel zo hard heeft moeten werken. Maar kweenie, mijn gynaecoloog maakte het heel duidelijk dat die placenta nu echt veel groter is dan bij een eenling, dus dan lijkt het mij logisch dat die het ook langer kan volhouden. Maar bon, what do I know? Ik vond het gewoon altijd onzinnig om baby’s geboren te laten worden op een termijn die technisch gezien nog prematuur is en op een moment dat ze het allebei nog steeds heel goed doen daarbinnen. :) Ze zeggen ook dat 37 weken bij een tweeling eigenlijk voldragen is, hetzelfde als 40 weken bij een eenling, maar dat vind ik een raar gegeven. Die kindjes zijn toch niet vroeger rijp dan een kindje dat alleen in de buik zit? Integendeel: waar een eenling in de laatste weken nog keiveel bijkomt, stagneert dat bij veel tweelingkindjes. Dus ja.

Maar bon, over onze baby’s dus. Vrijdag gingen we op controle bij de gynaecoloog. Een opluchting, want het was al 3 weken geleden en ik voelde de tijd dringen precies. Op de kindjes viel niks aan te merken, ze hebben allebei nog steeds veel vruchtwater en qua groei zitten ze nog altijd perfect op hetzelfde schema als een eenling. De gyn vond dat zelf ook straf. Ze werden allebei iets meer dan 2,8 kg geschat, maar net zoals grote broer hebben ze lange benen wat betekent dat het gewicht wellicht een beetje overschat werd. Volgens de gynaecoloog zitten ze nu allebei wel al zeker boven de 2,5 kg. Goed nieuws, want ik denk dat dat puur wat gewicht betreft zo’n beetje de grens is die bepaalt of het couveuse wordt of niet. Het stomme is wel dat de bovenste baby OPNIEUW gedraaid is. Seriously, what is wrong with that child?! Daar gaan we nog ons peren mee zien, denk ik. Die baby ligt nu dus opnieuw volledig dwars. Dat maakt de bevalling wel spannender, want als het kindje zo blijft liggen nadat nummer 1 geboren is, dan moet de gynaecoloog het inwendig keren. Juist, ja. Tot aan haar elleboog in mijn… Allez ja. You get the picture. Om die reden zou de gyn ook echt een epidurale aanbevelen en ik voel me daar wat ambetant bij want ik sta daar eigenlijk zelf echt niet achter. Dus ik denk dat ik maar gewoon afwacht in welke positie het kindje uiteindelijk gaat liggen als ik in arbeid ben. En dan beslis ik op dat moment wel wat we ermee doen… Nog een verrassing: blijkbaar is mijn baarmoederhals nog slechts 1 cm en ik heb al een ruime 3 cm ontsluiting. Toen ik dat hoorde, geraakte ik een beetje in paniek want toen ik van Elliot 3 cm ontsluiting had, schoot het diezelfde avond in gang. Dat is gelukkig niet gebeurd en ik loop hier nu nog steeds, dus so far so good. Vorige week heb ik gedurende 3 ochtenden heel pijnlijke voorweeën gehad, dus mijn theorie is dat ik 1 cm per ochtend gewonnen heb, haha! Ik neem nu wel mijn voorzorgen:

De laatste voorbereidingen zijn ook officieel afgerond, driewerf hoera! Klaas drukte de enveloppen (ik moet enkel nog postzegels kleven en er ons adres op stempelen) en we hebben EINDELIJK de labels voor de doopsuiker. Mijn ma is die nu as we speak aan het afwerken zodat ik verder kan haken aan de dekentjes. Deken 1 is klaar sinds zondag, dus ben ik gisteren begonnen aan het dekentje voor baby 2. Ah, en mijn valies staat ook klaar. Ik kan me voorstellen dat veel mensen daar opgelucht over zijn, want ik kreeg er al gezaag over. :)

Duimen jullie mee dat ik zondag nog haal? Dan ben ik 37 weken ver en mogen ze voor mijn part komen. :)

Benieuwd naar week 36 van Elliot?