Sinds vorige vrijdag is mijn (allez goed, onze) kleine, kleine baby 7 maanden. Nog 5 maandjes (da’s 2 maanden minder dan dat hij al bestaat!) en hij is een jaar. EEN JAAR. En dan is mijn baby geen baby meer, maar een peuter. Waar gaat al die tijd heen? *cue the waterworks*

De laatste keer dat de vroedvrouw langskwam, woog Elliot bijna 8,400 kg. Zijn zotte gewichtstoename is een beetje aan ‘t afnemen. Over 2 weken moeten we opnieuw naar Kind & Gezin en ik ben benieuwd hoe groot hij nu al gaat zijn.

Wat kunnen we nog melden?

Elliot zit echt superflink en valt zogoed als niet meer om. Toch vertrouw ik hem nog niet om echt alleen op de grond te zitten. Je weet nooit, hé. Hij trekt zichzelf heel goed recht tot staan aan onze handen en doet ook hetzelfde aan onze kleren als hij op onze schoot zit. Om een of andere reden doet hij dat niet in zijn park. Ik denk dat hij niet beseft dat dat daar ook kan. :-) Hij is ongelofelijk graag buiten en aangezien we de laatste tijd veel in de tuin aan het werken zijn, betekent dat dus dat Elliot heel vaak in zijn relax op het gras naar ons zit te kijken. Hij doet het goed bij de onthaalmoeder en lijkt zich daar wel te amuseren. Hij is héél blij als we hem daar ‘s avonds opnieuw gaan oppikken, zo blij dat als we hem niet binnen de 5 seconden uit de eetstoel/het park halen, hij begint te wenen. :-) Het gebeurt heel vaak dat hij aan iets wil voelen en dan gebruikt hij énkel zijn duimpje waarmee hij dan zo’n beetje aan het voorwerp in kwestie krabbelt. Megacute! Zijn handjes doen nog steeds van “vroem vroem” en steken nog altijd alles dat hij te pakken kan krijgen in zijn mondje. Hij houdt van onze huisdieren en slaapt heel graag. Hij krijgt nog steeds volop borstvoeding (nu overdag dus in flesjes) en eet ook wat meer vaste voeding bij zijn onthaalmoeder. Thuis oefenen we wel verder en sommige dingen beginnen echt al supergoed te gaan. Banaan eet hij al heel flink, telkens een half banaantje in zijn vuistje en dan maar smullen. Tomaat eet hij ook heel graag en komkommer vindt hij ook leuk omdat dat fris is aan zijn “tandjes”. Hij is suuupervrolijk en zaagt eigenlijk alleen als hij moe is. Als hij blij is ons te zien, wipt hij op en neer op onze arm terwijl hij op onze schouders slaat. Hij probeert ook op onze buik en borst omhoog te klimmen en tsjoest graag op ons gezicht. Wat een Zalig Manneke. <3