En content dat hij is!

Ongeveer twee weken na zijn achtste vermaanddag kreeg hij dus zijn eerste tandje. Dat postte ik hier ook al, met het bijhorende kaartje natuurlijk. En pal op zijn negende vermaanddag bleek dat tandje een vriendje gekregen te hebben! Vlak ernaast, dus zijn 2 onderste bijtertjes heeft hij nu. Ze zijn wel nog klein, maar toch, they’re there.

De voorbije maand heeft Elliot veel geoefend om te kruipen. Hij maakte soms de juiste schuifelende bewegingen, maar zijn knietjes gleden nog vaak weg op onze gladde laminaat. Hij liet zich dan op zijn buikje vallen en zo begon hij ineens op korte tijd echt mobiel te worden, en supersnel dan nog ook! Ik schrijf deze post bijna een week na zijn negende vermaanddag, dus ondertussen kan ik ook zeggen dat hij sinds een paar dagen officieel kruipt! (Post met het kaartje volgt nog.) Eindelijk, zeg. Het zat er eigenlijk al zeker een maand aan te komen en zoals hij hevig is, had ik gedacht dat hij na een maand of 6, 7 wel al zou gekropen hebben. Maar anderzijds was ik zelf ook laat met kruipen, maar kon ik een maandje later of zo wel al stappen. We zullen zien hoe het hier evolueert. :-)

Verder trekt hij zich ook niet meer alleen aan ons recht. Ook in zijn park staat hij binnen de kortste keren recht (bij de OM zit hij daar blijkbaar nooit meer in neer, want hij wil altijd staan) en aan de salontafel doet hij ook pogingen, maar die is minder makkelijk om zich aan recht te trekken. Eens hij dan recht staat, zet hij ook al een paar pasjes langs de tafel of het park. En fier dat hij dan is!

Hij begint nu ook te knuffelen, merken we. Zijn hoofdje eventjes op onze schouder of borst leggen. Maar boys will be boys, het moment is ook altijd snel weer gepasseerd. Maar toch, de momentjes zijn er! <3