Vanaf nu ga ik de updates wat anders aanpakken. De laatste maanden heb ik een bestandje bijgehouden dat ik telkens aanvulde als ik aan iets nieuws dacht dat in het lijstje van Nieuwe Verwezenlijkingen paste. :) Minder werk en bovendien: zo hoef ik mij op dit moment het hoofd niet meer te breken over wat 3 maanden geleden typisch Elliot was. Ik ben er wel pas mee gestart toen hij al 16 maanden was, dus tussen de vorige update en deze zit eigenlijk een gat van 1 maand. Oh well!

16 maanden

– Wil in de zetel voortaan een dekentje om zijn beentjes te bedekken. Na-aper!

– Is 83,5 cm groot en weegt 10,840 kg.

– Heeft de kunst van het Loeren verfijnd. Gaat vaak gecombineerd met de meest minieme grijns ooit. Soms ziet hij eruit alsof hij op dat moment aan het plannen is hoe hij mij in mijn slaap wil vermoorden. So far nog geen ongelukken!

– Kan de katten en honden zacht aaien.

– Wil altijd buiten zijn en weent als we hem weer mee naar binnen nemen.

– Begon te dansen. Suuuuperschattig! Door zijn beentjes zakken en met zijn armen op en neer wapperen.

– Lóópt keivaak.

– Kan met gebaren, geluiden en intonatie perfect duidelijk maken wat hij wil. En vindt het bijgevolg dus niet nodig om te beginnen praten!

– Eet al een tijdje héél graag guacamole en hummus. Zalig manneke!

– Heeft over ‘t algemeen geen nachtvoeding meer nodig om door te slapen. We merken geregeld dat hij ‘s nachts wakker wordt en zelfs rechtop gaat zitten, maar dan legt hij zich eens goed, draait en keert wat en gaat opnieuw slapen. En dat voor een kind dat volgens velen altijd ‘s nachts zou willen blijven eten omdat hij het zo gewoon was. Voor de borstvoedsters die mijn blog lezen: er is licht aan het einde van de nachtvoedingstunnel. ;-)

– Is gek op treinen, vrachtwagens, tractors, bulldozers, kranen,… Hoe groter, hoe beter! En zeker als ze nog eens veel lawaai maken ook. Boys will be boys!

– Zegt (volgens ons toch) papa! Nu is het nog wachten op moeke. En het feit dat hij dat nog niet zegt, is niét omdat hij mij minder graag ziet, hoor! Da’s gewoon een veel moeilijker woord, hé. Edit: nope, ‘t is nog altijd ‘papa’ op random momenten. We zijn dus nog niet overtuigd. :)

– Zwaait opnieuw heel goed als hij vertrekt/denkt dat hij vertrekt/iemand anders vertrekt.

– Zegt “UHH!”, houdt zijn uitgestoken wijsvinger aan zijn oor en luistert aandachtig als hij iets (vooral een trein of vliegtuig) heeft gehoord.

– Heeft ook elk vliegtuig dat passeert gezien.

– Schudt consequent en bewust zijn hoofd als we hem iets vragen of aanbieden dat hij niet wil.

– Heeft blijkbaar kriebels onder zijn oksels. Ik heb hem nog nooit zo hard weten giechelen als wanneer ik héél traag met één vinger héél zachtjes onder zijn oksel kietel. Meer zelfs, hij moet mijn vinger nog maar in die richting zien gaan en hij klapt al dubbel. <3

– Komt zijn hoofdje tegen mijn gezicht leggen als ik om een “kusje?” vraag. Smelten, dat. :)

17 maanden

– Helpt ongelooflijk veel en doet dat ook heel graag. Elliot helpt de vaatwas leegmaken door alles in de kasten op te bergen, brengt zelf zijn brooddoos en koeltasje naar de vaatwas als hij thuiskomt van de opvang, doet zijn en onze vuile kleren in de wasmand, vult de wasmachine en droogkast en duwt de juiste knopjes in, dekt de tafel (gewoon alles op de tafel zetten uiteraard), ruimt soms ook de tafel af, ruimt zijn speelgoed op, gooit afval in de vuilbak en oud papier in de papiermand. Ik vergeet vast nog dingen. Maar you get the picture. :) Echt zalig. Hij vindt dat heel fijn, helpen. Hopelijk blijft het zo!

– Speelt eigenlijk met niets écht. Zijn “spelen” bestaat voorlopig hoofdzakelijk uit al zijn speelgoed uithalen en dan weer opruimen. Wel heel netjes!

– Kan al eventjes de xylofoon, piano en gitaar “bespelen” als hij zijn instrumentenboekje leest. Bij de xylofoon en piano laat hij zijn handen over de toetsen op de pagina dansen, bij de gitaar tokkelt hij op zijn buik.

– Heeft 12 tandjes.

– Is zot van zijn grasmaaier. Nu heb ik twee venten om het gras af te rijden. :) Dit is meteen ook zijn lievelingsbezigheid tegenwoordig: met dat grasmasjien heel de living rondrijden en zien hoe Juul daar overenthousiast van wordt. Lachen en gieren!

– Toont, wanneer ik het nét weer vergeten ben, aan dat hij zelf heel goed weet wat hij nodig heeft. Hij was al een paar dagen wispelturiger dan anders, maar ik stond er niet echt bij stil omdat hij regelmatig eens zo’n periode heeft. Wel merkte ik dat hij tijdens het verluieren heel regelmatig het flesje Chamodent vastnam en mij duidelijk maakte dat hij een tabletje wou. Ik gaf hem dat dan, denkende dat “kindjes toch zelf goed aanvoelen wat ze nodig hebben”. En dan zag ik 2 dagen later toch wel een eerste hoektand piepen, zeker? Heel fijn van hem, vond ik. :)

– Kijkt, als hij weet dat hij iets ondeugends aan ‘t doen is, naar ons met zijn mond in een mooie o-vorm en een spottend lachje om zijn lippen. “Hoho, zie wat ik aan ‘t doen ben! Eigenlijk mag het niet, hé? Ga je er iets van zeggen of ga je lachen omdat ik er nu zo schattig uitzie?”

– Zegt volgens mij nu toch wel officieel “papa”. Hij zegt het té vaak op de juiste momenten. Ik denk dat we binnenkort het kaartje boven zullen halen.

– Heeft een nieuw “ding” wanneer we hem duidelijk maken dat wat hij doet niet mag. Hij legt dan zijn handje op zijn gezicht, laat zijn hoofd zakken zodat hij naar de grond kijkt, en blijft zo schuldbewust staan. Na een paar seconden komt hij dan eens door zijn vingers piepen, om te zien of we nog naar hem aan het kijken zijn. Heel moeilijk om dan je lach in te houden. :)

– Knikte voor het eerst “ja”! Ik kwam thuis met Elliot van de winkel, laadde de buggy uit, zette Elliot op de grond, en die ging met regenlaarzen en regenjas in bed zitten. Ik vroeg of hij wou slapen, en hij knikte ja! Ik dacht: “Ja ja, ‘t zal wel zijn. En dan jammeren en bleiten, zeker…” Ik deed zijn frak en laarzen uit, legde hem in zijn bedje, en meneertje ging slapen.

– Komt regelmatig zelf een kusje vragen door zijn hoofdje “aan te bieden”. Hij kijkt dan naar beneden zodat ik een zoen op zijn kruintje kan geven. <3

– Is weer in een sla-fase. We krijgen weer veel meppen, ja. En pitsen vindt hij ook heel fijn! Moeilijk om dan geduldig te blijven, maar ik weet dat het net zoals vorige keer opnieuw een fase is.

En nu, op exact 18 maanden? Al het bovenstaande. En hij krijgt nog steeds borstvoeding. Sinds juni wel een heel pak minder dan vroeger, we zitten nu nog op 2 voedingen: eentje ‘s ochtends en eentje als ik ga slapen. Dan neem ik hem bij ons in bed, drinkt hij nog een laatste keer om de nacht door te kunnen en valt hij weer lekker in slaap. <3 Wat een schone 18 maanden zijn dat toch al geweest. Grote verwondering, een klein beetje verdriet, immense blijdschap, uren pret, dolle verliefdheid, sporadische frustratie. Maar bovenal eindeloze liefde.