Voor Elliots 18e vermaanddag wilden we wat nieuwe foto’s. Enerzijds uit traditie, want dat is wat we doen op zijn belangrijke vermaanddagen. Anderzijds gewoon omdat ik wat prentjes wilde om mijn enorme lap tekst op te leuken. Klaas was een hele tijd geleden foto’s gaan trekken in het Burreken, een natuurreservaat in Brakel. Hij vond het daar heel mooi, dus het leek ons een goed idee om daar eens op verkenning te gaan en meteen wat mooie foto’s van onze kleine vent te maken. Na het avondeten vertrokken we voor een wandelingetje, maar aangezien we het niet te laat wilden maken, konden we ook niet heel ver wandelen. Veel schaduw hadden we op die warme dag dus niet, maar dat was niet zo erg aangezien de zon stilaan begon onder te gaan. Het was er zó rustgevend, zo stil. Om zelf stil van te worden. Koeien en paarden grazen zomaar langs de paadjes, echt heel bijzonder.

We kwamen er maar één andere persoon tegen, een jogger. Misschien is het Burreken een goed bewaard geheim of zo. Let’s hope so. :) We willen er zeker nog teruggaan. Ik denk zelfs volgende week misschien. En dan een picknick meenemen. Lijkt me zalig.