by Joyce | Dec 21, 2014 | Dagelijks leven |
Vandaag hadden we opnieuw een bijeenkomst van onze koekjesclub! Toen ik 3 jaar geleden afstudeerde, merkte ik dat het moeilijk was om je vriendinnen nog even vaak als vroeger te zien. Met Kerstmis las ik toen dit boek en kreeg ik inspiratie… Ik stuurde een berichtje rond op Facebook et voilà, de Koekjesclub was geboren! Geen idee hoeveel keer we ondertussen al samen zijn gekomen, en ik heb ook geen zin om te tellen, maar het is altijd heel tof. Gewoonlijk spreken we op zaterdagavond af en brengen we allemaal iets lekkers mee om te eten, maar deze keer moest het uitzonderlijk op zondagnamiddag. Omdat Elliot nog steeds ziek is (dubbele oorontsteking) en de borstvoeding daardoor momenteel een beetje stroef verloopt, besloot ik hem mee te nemen. Hij had het echter heel lastig en wou daar niet slapen (en hij had in de voormiddag ook al geen dutje gedaan), dus na een uurtje ben ik terug naar huis vertrokken. Gelukkig was dat genoeg tijd om iedereen eens te zien en koekjes uit te wisselen!
Het was voor mij de eerste keer dat ik geen koekjes maakte. Ik koos nu voor de meest smeuïge brownies ooit, volgens het recept van een van mijn medejanuarimama’s. (Later meer daarover!) Ze zijn echt suuupergoed gelukt, al zeg ik het zelf! De tinnen doosjes vond ik in de Zeeman en de labels zijn van Hema of IKEA, ik ben het vergeten.
En nu ga ik nog een beetje overschotjes binnenspelen.
by Joyce | Dec 4, 2014 | Dagelijks leven |
Gisteren waren Klaas en ik 7 jaar samen. Dat klinkt echt belachelijk lang, vind ik. Omdat het een werkdag was en we ‘s avonds nog bezoek kregen, hebben we er niet al te veel spel rond gemaakt. We hebben iets snels gemaakt om te eten en tegelijkertijd ook koekjes gebakken. Klaas had voor zijn verjaardag de week ervoor geen birthday cookies gekregen (zieke baby en een werkende moeder = te weinig tijd om ‘s avonds nog te staan bakken), dus wou ik het wel goed maken. Ik maakte mijn befaamde (if I do say so myself) ranger cookies want dat zijn de favorietjes van Klaas.
‘s Avonds kregen we dus nog bezoek. We hadden een eerste afspraak met een architect voor ons toekomstige huis. Een voorontwerp hadden we al eerder gekregen van een bouwfirma, maar na verder overleg met die eerste firma én nog een tweede bleek dat die belachelijk duur zouden zijn. We vonden dan een kleiner bedrijfje, eentje dat huizen lijkt te bouwen vanuit hun hart i.p.v. hun portemonnee, en daar werden we meteen verliefd op. We stuurden ons voorontwerp ook naar hen door, maar omdat het nogal rudimentair was, konden ze bepaalde kosten niet inschatten. Zij hebben in het verleden al succesvol samengewerkt met de architect van gisteren (we zijn een aantal weken geleden gaan kijken naar een woning die ze samen hebben gezet) dus leek het ons logisch om dezelfde weg op te gaan. Na het gesprek van gisteren voelden we ons weer wat zekerder van ons stuk. De architect berekende een prijs op basis van het voorontwerp en die lag al een heel stuk onder de eerdere offertes. Nu nog een aantal aanpassingen om een betere indeling te bekomen en vooral alles wat compacter te krijgen (die gasten die ons eerste voorontwerp hebben gemaakt, waren precies toch wel brosselaars), want het huidig voorontwerp is veel te groot – 190 vierkante meter, en dat is dan nog zonder de zolder van bijna 50 vierkante meter en zonder de garage… Wij zijn alvast superbenieuwd naar wat hij voor ons op papier zal zetten!
Oh, en nog een mini-update: mijn eerste granny square is af! Ik moet hier en daar wel nog een draadje afknippen, maar ik vind het toch deftig voor een eerste keer, non?
