Argggghhhhh, sómmige dagen, hé. Op sommige dagen zou ik echt muilperen willen uitdelen.
Het begon allemaal deze morgen in mijn melkherberg toen ik naar de RVA moest bellen. Vorige week had ik immers een fijne oproepingsbrief gekregen waarin ik aangespoord werd om volgende maandag naar het regionale kantoor te gaan voor het bespreken van mijn inspanningen om werk te zoeken. Aangezien ik werk heb (en daar ging ik nog een enthousiaste post over schrijven eens het officieel was, maar kijk, ge weet het nu zo, hé. En nu hopen dat ik het niet gejinxt heb…) en nu enkel nog op de brief wacht die mij vertelt waar en wanneer ik mag beginnen, hoopte ik dat gesprek te mogen overslaan. Helaas, no such luck. Ik mag wel de mail meebrengen waarin staat dat ik mag beginnen en dan “geldt dat zeker als een bewijs van uw inspanningen”, maar ja, langsgaan zal toch moeten. Zelfs al kan ik waarschijnlijk 2 weken na het gesprek beginnen. *fingers crossed*
Daarna ging ik de propere was uit de wasmachine in de droogkast laden om dan te ontdekken dat een nieuwe trui van Klaas roze afgegaan was (ja echt, roze!) op een van mijn wit-met-grote-kleurrijke-bloemen bloesjes. Ik was vergeten dat die trui nog niet gewassen was. Hopelijk krijg ik dat nog goed.
Toen ging ik de post uit de brievenbus halen. Het regende. Een bestelwagen passeerde en vond het niet nodig om de plas naast mijn brievenbus te ontwijken. Dus nu zit ik hier onder een dekentje in mijn onderbroek te bloggen terwijl mijn broek hangt te drogen.
En dan zat er in de brievenbus nog een briefje van de postbode. Dat ik niet thuis was en ik mijn pakje in het postkantoor kan afhalen. KWASKIKWELTHUIS. Aaarrrghhhh, die postbode. Die verdient de Muilpeer Van De Dag. Vorige week exact hetzelfde liedje: ik was gewoon thuis, net zoals vandaag, en toch zat er zo’n briefje in de post. Mocht ik ook naar het postkantoor lopen om ocharme 3 nieuwe tutjes voor Elliot te gaan ophalen. Vandaag was het een nieuwe handtas uit de Veritas. De rits van mijn oude tas heeft het na 3 jaar begeven. Ik duidde expres thuislevering aan zodat ik na de werkuren niet tot in het centrum zou moeten met de auto, want in de regen ga ik niet met de fiets ze! En nu mag ik toch nog naar het postkantoor in ‘t centrum rijden, hé. Ugh. Ik denk dat onze eigen postbode in verlof is en er nu een vervanger zijn rondes doet. Ik ga het vragen. En mijn ongenoegen uiten. Koeltjes hé. Maar toch. En vragen of ze mijn verzending dan ook gaan terugbetalen, als ze de levering toch niet uitvoeren. De verzending van die handtas was wel gratis, maar dat moeten zij niet weten, hé?
Allechance bracht de koerierdienst toch ook nog iets tofs vandaag, dus er is wel een lichtpuntje:
Denk allemaal eens aan mij morgen, als ik ga zagen in het postkantoor!
Hahahaha, kop op, na regen kom zonneschijn, en reageer u gerust af op de postbode, het kan alleen maar deugd doen!
I know, I know. Vandaar ook de titel van de post, hé. ;) Ik ben toch eens benieuwd wat ze in ’t postkantoor gaan zeggen, hoor!
Ma seeeg!! Wij hebben dat ook supervaak voor… Gewoon te lui om (uiteraard over het paadje en niét over de oprit/het gras ;-) ) tot onze voordeur te lopen!
Wij bellen dan gewoon naar het kantoor en zeggen van: “mijne man heeft speciaal thuiwerk genomen, we waren met twee personen thuis en er staan twee auto’s voor de deur, kunde es uitleggen waarom we zo’n briefke gevonden hebben? En komde dat nog eens aanbieden – vandaag?” ;-)
Lukt soms :p
Kan dat? :o Dat ga ik proberen als het nog eens gebeurt! Hier staat uiteraard geen auto, want Klaas is ermee weg, maar toch. Eens aanbellen zou toch het minste zijn hé? Mijn idee is dat hij die pakjes niet eens meeneemt op ronde omdat dat te veel gedoe is. Want anders zou hij aanbellen ook hé? Maar hij bélt niet aan, want zie dat ik opendoe, dan staat hij daar, zonder pakjes.
Haha stel je voor :p
hier ook helaas herkenbaar
Wij hebben dit soms ook over, gelukkig ben je niet de enige.
Ondanks de regen en al komt er binnenkort het zonnetje terug langs, of iets in die aard. :)
Voila! :)
Ja hoor, hier heb ik het ook al voor gehad… Ze veronderstellen gewoon dat er niemand thuis zal zijn en doen gewoon de moeite niet! Vreselijk hé! En ik ben al reuze benieuwd naar je job! Die RVA kan inderdaad soms lastig zijn… Echt stom dat je nog speciaal moet gaan die mail naar hen opsturen zou toch al voldoende moeten zijn!
Bwoa, onze eigen postbode belt wel altijd aan! Allez, ‘t is te zeggen: ofwel legt hij het pakje voor de deur en belt hij aan in ‘t vertrekken, ofwel brengt hij het bij mijn ouders “want ja, met haar kindje, en als ‘t dan aan ‘t slapen is of juist aan de borst ligt”. Dat zei hij dus letterlijk tegen mijn pa nadat ik hem een dik jaar geleden achterliep en zei dat ik niet meteen kon opendoen omdat ik borstvoeding gaf en Elliot net aan ‘t voeden was. Haha!
Nog even geduld voor meer info over de job. :)
Ken je dat, The Greens? Dat is zoals de blues, maar dan milder. Ohhhhhh I woke up this morning…. And there was no soy milk for my coffee…. (Pling plong)…. And then my Porsche wouldn’t start and I had to take the Jaguar… (Plepling, pleplong)
Nee serieus: da’s wel pech, dat gesprek dat niet nodig is en dan die tripjes naar de post die niet nodig zijn. Maar he: wel alvast een proficiat met je nieuwe job!
Oh, nee, dat ken ik niet! Zo erg is ’t hier nu ook weer niet. :P
Bon, morgenochtend naar de post en maandag dat gesprek. En dan zijn we er weer allemaal vanaf. :)
En bedankt! :)
Het zou met mijne pakjesman geen waar geweest zijn!
Haha, wat zei hij toen je dan uiteindelijk bevallen bleek te zijn? :P