Yowza. Echt mensen, ‘t is niet te geloven hoe hard de tijd hier voorbijvliegt. Ik kom weer wat later met deze post, want overmorgen ben ik al 27 weken ver, maar ‘t is hier gewoon druk. Allez, ge denkt nu misschien: ‘Tsss, druk. Weet gij wel wat druk is?’ Want ja, ik ben nu wel al even in zwangerschapsverlof en ja, Elliot gaat naar de opvang. Maar er is zo veel dat nog moet voorbereid worden voor de baby’s komen en het feit dat we onze bouw in gang aan ‘t trekken zijn zorgt natuurlijk ook voor extra stress. En los daarvan probeer ik het hier thuis gewoon wat netjes te houden en de was en de strijk weg te werken, zodat Klaas op z’n minst in een proper huizeke Sluizeken kan thuiskomen. Diene jongen doet hier al zo veel dat dat wel het minste is dat ik kan doen, hé. :)

Ik ging nog eens door mijn vorige weekfoto’s omdat ik dacht dat ik dit truitje onlangs ook al droeg en ik het verschil dus eens wou zien. Maar blijkbaar is ‘t de eerste keer dat ik het draag voor mijn buikfoto. Tijdens ‘t zoeken kwam ik wel foto’s tegen van eerder in de zwangerschap en dat was weer confronterend. Waar ik bij Elliot pas op 40 weken ineens zag dat mijn gezicht heel erg veranderd was en ik daarover in de zetel efkes the ugly cry criede (hoe zou je dat vervoegen?) had ik daar deze keer nu al zin in. Echt, al die vrouwen die enkel aan hun buik verdikken maar er in hun gezicht hetzelfde blijven uitzien: foei! Jullie maken het minder fijn voor zij die die chance niet hebben. Ok ok, ik ben maar aan ‘t lachen. ‘t Is een mopje. Een klein beetje serieus en gemeend, maar toch ook een beetje om te lachen. Ok?

Nu dat uit mijn systeem is, kan ik nog wat vertellen over afgelopen week. Allez ja, vorige week, want met mijn vertraging… Dinsdag had ik eindelijk mijn afspraak om onze geboortelijst te starten. Ik vond het een rare dag, eerst het nieuws horen van de aanslagen en dan heel gewoon in een babywinkel twee grote manden met spullen gaan vullen… Maar bon, ik ben blij dat het grootste deel van wat we nodig hebben nu op onze lijst staat. Ik ben er 2,5 uur aan bezig geweest, dus achteraf bekeken was ik wel blij dat Klaas niet mee is gegaan. Die zou nogal gezucht en geblazen hebben. Venten, hé! Ik moet wel nog een paar aanpassingen doen en er zijn nog een aantal dingen die ik moet uitzoeken, maar daar is nog tijd voor.

Donderdagochtend stond de suikertest gepland en die viel deze keer goed mee. Toen ik zwanger was van Elliot moest ik de lange doen en heb ik dat suikerwater niet binnen kunnen houden tot het einde van de test. Deze keer was het de korte en moest ik niet nuchter zijn, dus alles ging goed. :) En vrijdagvoormiddag kwam de vroedvrouw nog eens langs. We hebben mijn geboorteplan van vorige keer overlopen zodat zij wist wat ik eigenlijk voor ogen heb als ‘t gaat over bevallen. Veel plannen zal er deze keer niet zijn aan de bevalling, of toch niet van mijn kant, maar da’s een verhaal dat ik later nog wel eens ga doen.

Het proeflapje voor de doopsuikerzakjes zat trouwens ook in de brievenbus en werd officieel goedgekeurd. Ik plaatste net de bestelling voor de grote lap, dus hopelijk kan ik daar binnenkort aan beginnen naaien met mijn mémé. Ik vond een goede tutorial, maar het zal uiteraard nog altijd veel werk zijn. Bandwerk, dat wel, maar toch. Gelukkig hebben we er niet zo heel veel nodig. Eens die klaar zijn, zit het grootste werk er wel op wat de doopsuikers betreft. Aan de andere helft ervan ben ik stilaan begonnen, dus dat komt ook in orde.

Volgende keer een update van ons bezoekje aan de gynaecoloog!

Benieuwd naar week 26 van Elliot? (Echt, zie het verschil in omvang, jong!)