Zoals ik hier al zei, stond er nog een blogpostje over het geboortekaartje en de doopsuiker van onze meisjes op het programma. Klaas maakte gisteren nog een paar laatste foto’s van het geboortekaartje, dus nu kan ik eindelijk alles ook hier delen!

Ik begin tijdens mijn zwangerschappen altijd al heel vroeg na te denken over het geboortekaartje omdat ik dat graag in orde heb mocht de baby te vroeg komen en omdat onze doopsuikers daar qua stijl ook telkens bij aanleunen. Van zodra we wisten dat we deze keer meisjes verwachtten, begon ik Pinterest te checken om te zien of ik daar iets vond dat mij aanstond. Ik vond enkele kaartjes met varens, ik vond er enkele met beertjes, ik vond er in een mooi fris groen en koraal. En toen besloot ik alles te combineren. Gelukkig is mijn broer tegenwoordig een beetje handig met Illustrator en ging hij akkoord om het ontwerp te maken. Hij tekende een beer uit en de vogeltjes voegden we eraan toe voor het speelse effect. Oorspronkelijk was er maar één vogeltje, maar toen bedacht ik dat de beer symbool kon staan voor Elliot en de vogeltjes voor zijn zusjes, dus tekenden we er nog een vogeltje extra bij. Aan het bloemenpatroon is heel lang gesleuteld tot het juist zat, ook qua kleuren. Daarna zocht ik nog wat verschillende lettertypes bij elkaar en zo was ons geboortekaartje geboren. De bloemetjes lopen op de achterkant trouwens gewoon door. De eerste twee foto’s zijn wel van mindere kwaliteit aangezien ik die zelf heb gemaakt met mijn iPhone.

Wat het doopsuiker betreft, had ik nog voor ik zwanger werd al beslist dat ik voor baby 2 eens zakjes wou naaien om daar suikerbonen in te stoppen. Het bloemenpatroon van het kaartje liet ik hier op stof drukken en daarna ging ik bij mijn mémé om samen zakjes te naaien. Ze maakte er een paar als proef en toen we begonnen af te spreken wanneer ik opnieuw langs zou gaan om ze effectief te maken, vroeg ze hoeveel ik er nodig had. Ik zei dat ik er een 70-tal gerekend had en toen zei ze simpelweg: ‘Tegen morgen zullen ze klaar zijn.’ En inderdaad, de dag erna kreeg ik een sms’je dat ze alle 70 klaar waren, compleet met voering en al. Ik moest dan enkel nog de gaatjes maken voor het lintje en het lintje erdoor rijgen. De labeltjes (met op de achterkant nog de namen van onze meisjes) lieten we drukken bij dezelfde drukker die ook het geboortekaartje deed.

Naast suikerbonen hadden we ook nog snoepjes. Bij Elliot kozen we voor badzand, maar deze keer bleven we dus in de categorie ‘eetbaar’. De harde snoepjes lieten we opnieuw in ongeveer dezelfde kleuren maken (op deze foto’s zijn ze iets feller dan in ‘t echt) bij Rocks & Rolls Candy in Sluis. We kozen voor de smaak kers-passievrucht. Suuuuuperlekker! Deze snoepjes stopte ik in mooie glazen potjes die ik bij Action vond. Om de potjes nog wat aan te kleden haakte ik samen met mijn moeder heel fijne ovaaltjes waaraan we 2 labeltjes bevestigden: vooraan de tekening met het beertje, achteraan de namen van de meisjes.

Het geheel presenteerden we op een witte taartschotel die ik nog gebruikt heb voor Elliots groeifeest. Daarop zetten we de potjes met in het midden een wit boompje van de AVA waarin we dan de zakjes hingen.

De kindjes kregen een bellenblaas met gepersonaliseerde wikkel en een ouderwetse lekstok. De staander knutselde mijn moeder zelf in elkaar door het bloemenpatroon enkele keren zelf af te printen en dan van knip- en plakwerk te doen.

Ik ben echt supercontent met hoe alles er uiteindelijk uitzag. Het is al het werk dubbel en dik waard geweest. En ik had natuurlijk ook chance dat de grootmoeder en overgrootmoeder in spé zo blij waren dat er eindelijk een viergeslacht kwam. ;-)