Zoals ik in mijn vorig postje al schreef, mochten we 3 dagen na de vorige mijlpaal (9 maanden) al een volgend kaartje uit de kast halen: onze kleine man kruipt. Ik herinner me dat ik in deze post schreef dat hij aanstalten maakte om te kruipen, en dat ik me afvroeg of hij het tegen zijn volgende vermaanddag zou kunnen. Blijkbaar was dat nog ietsje te vroeg, maar hij heeft heel de maand druk geoefend. Toen zijn negende vermaanddag dan in zicht kwam, begon het een kléin beetje in de juiste richting te gaan, maar zijn knietjes schoven nog vaak weg en dan belandde hij altijd opnieuw op zijn buik.

Tot het moment dat ik hem een jeanske aan deed. Ik dacht altijd dat ik hem beter een soepel, stoffen broekje kon aandoen omdat hij daarin veel bewegingsvrijheid had. Blijkt nu dat die gewoon te sleer waren en hij met een jeanske meer grip op de vloer leek te hebben! Hij is als een gek beginnen kruipen en hij moest helemaal niet oefenen op snelheid. Hij ging er als een speer vandoor! Ondertussen kan hij wel weer zijn zalig comfy broekjes en leggingskes (de Zara is daar zaaaaalig voor!) aandoen, want nu weet hij hoe het moet he. :)

Staan doet hij tegenwoordig ook veel en graag.

Oh, en het is megagrappig om zijn achterkant te zien als hij kruipt. Dat kontje wiebelt echt van links naar rechts, precies een eendje. Mijn kleine patat. <3