by Joyce | Apr 15, 2016 | Zwangerschap |
Een van de dingen die we tijdens de zwangerschap van Elliot gedaan hebben en waar ik nog altijd zó gelukkig om ben, was de zwangerschapsshoot. Onze vriendin maakte de foto’s en dat zorgde er toch voor dat we ons veel meer op ons gemak voelden. Omdat we sinds enkele jaren diezelfde vriendin in de lente foto’s van ons gezin laten maken, besloten we er nu maar meteen een zwangerschapsshoot van te maken. Van Elliot was ik 32 weken ver, maar ik voelde dat we deze keer beter niet zo lang wachtten dus werd de datum geprikt wanneer ik 27 weken ver was. Twee weekends geleden was het dan zover. Een selectie!
Elliot was te druk bezig met heen en weer crossen, dus zijn er niet heel veel foto’s waar hij ook bij staat, maar ik ben wel héél blij met die allereerste foto. :) Op naar volgende lente! Hoewel een fotoshoot tegen dan wel wat minder vanzelfsprekend zal zijn, vrees ik…
by Joyce | Apr 13, 2016 | Zwangerschap |
Fysiek deze week niet veel nieuws, eigenlijk is het hier gewoon een verderzetting van de kwaaltjes van de afgelopen weken. Het enige dat wel veranderd is, is is mijn navel. Mijn innie is een outie aan het worden! Bij Elliot is dat nooit gebeurd en ik was daar zó blij om, want zo’n uitpuilende navel vind ik echt maar iets vies. Maar kijk, er is nu toch verandering merkbaar. Ik vraag me af of mijn navel op ‘t einde echt een bolletje in plaats van een putje zal zijn…
Verder ook niet veel baby prep gedaan deze week. Het formulier voor de kraampremie is wel eindelijk ingevuld en opgestuurd geraakt, hopelijk nog op tijd om de premie tegen de bevalling te ontvangen. En zondag gingen we naar een snoepwinkeltje in Sluis om de doopsuikersnoepjes te bestellen. Toch blij dat ik dat van mijn lijstje kon afvinken. :)
Benieuwd naar week 28 van Elliot?
by Joyce | Apr 9, 2016 | Dagelijks leven, Feest |
Nu de Paashaas alweer efkes ‘t land verlaten heeft, is ‘t tijd om nog wat fotootjes te posten van Elliots zoektocht. Het is wel duidelijk dat de Paashaas hier nog niet veel ervaring heeft, want blijkbaar dacht die dat hij nog wel paaseitjes zou vinden als hij de dag voor Pasen naar de winkel ging. Gelukkig had het konijn dat bij omi en opi langskwam, meer ervaring! Hier thuis zijn het dus gewone eitjes van Milka geworden, maar hij vond het toch heel zot dat die hier overal verspreid lagen en dat hij goed moest zoeken. :) Bij omi en opi was het dan tijd voor het echte werk!
En op paasmaandag gingen we naar de andere grootouders, in Nederland. Geen paaseitjes gezocht maar wel buiten rondgecrosst tot hij niet meer kon. :)
Echt, zo’n buitenkind dat dat toch is. Dat heeft hij alvast niet van zijn ik-ben-ros-en-heb-sproeten-en-een-bleek-vel-moeder. :)
by Joyce | Apr 6, 2016 | Zwangerschap |
Laatste trimester! Say whuuuuutttt?!
De buik begint me flink parten te spelen. Elke keer dat ik buk of dat ik ga rechtstaan, gaat dat automatisch gepaard met een ‘uhhhhh’. Dat gaat gewoon niet anders meer. :) Ik heb ook veel last van mijn bekken en weet ge, I’m just gonna say it: voor je zelf zwanger bent, hoor je zwangere vrouwen daarover klagen. En dan denk je: “Ah ja, dat zal wel vervelend zijn, zo constant lage rugpijn hebben.” Wat niemand ooit vertelt, is dat bekkeninstabiliteit zich niet noodzakelijk hoeft te uiten in rugpijn. Bij mij is dat namelijk niet zo. Ik heb iets anders. Ik ga het zeggen. I’m putting it out there. Foefpijn. Echt, jong. Bij Elliot had ik dat ook, maar pas naar ‘t einde toe. Nu is het echt al weken, maar sinds deze week is het hek pas echt van de dam. Het voelt niet aan alsof je een keiharde trap tussen je benen hebt gehad, of toch niet bij mij, maar eerder alsof je schaambot in twee gaat barsten of al gebarsten is. Gelukkig weet ik nu dat dat een paar weken na de bevalling weer over gaat, zeker als je naar de kine gaat. Maar toch, zeg. Pijnlijk. Anderzijds: als ‘t dat maar is, hé. :) Ik probeer nu andere houdingen aan te nemen en niet meer mijn benen te kruisen als ik zit of lig. Dat helpt wel, merk ik.
Verder heb ik elke dag wel wat harde buiken, maar aangezien ik dat bij Elliot ook al heel vroeg had, maak ik me daar geen zorgen over. Bij Elliot zorgden die niet voor ontsluiting of een vroeggeboorte, dus ik neem aan dat dat gewoon is hoe mijn lijf werkt als het broodjes aan ‘t bakken is. :) Mijn slaappatroon is wel compleet in de war. Sinds enkele weken geraak ik ‘s avonds niet meer in slaap, waardoor ik automatisch langer begon op te blijven. Sedert het zomeruur is het helemaal om zeep en kan ik zonder problemen tot middernacht of 1 uur wakker blijven en dan val ik nog niet meteen in slaap als ik naar bed ga. ‘s Ochtends slaap ik dan logischerwijs wel tot 9u30 of zo. Gelukkig kan dat. En ook gelukkig: ik moet voorlopig nog niet opstaan om naar het toilet te gaan, maar dat had ik bij Elliot eigenlijk ook niet, denk ik. :)
Dinsdag gingen we ook naar de gynaecoloog. Vanaf nu weer netjes om de 3 weken. Vanaf mijn volgende afspraak (eind april) zullen ze elkaar wel wat sneller beginnen opvolgen, denk ik. De kindjes werden op 1020 en 980 gram geschat en – surprise surprise – alles was nog steeds dik in orde. De gyn blijft consequent spreken van een perfecte tweelingzwangerschap, het zou niet beter kunnen gaan, volgens haar. Mijn suikertest was ook goed en ook mijn andere bloedwaardes waren in orde. Ze vroeg wel of ik nog goed mijn foliumzuur en ijzertabletten nam. (Euh, nee.) Ik werd bang, dus ik loog dat ik ze op het moment van de bloedtest een week vergeten was. En toen zei ze dat mijn waardes dus keigoed stonden en dat het ok is als ik die pillen maar een keer of 3 per week neem. Zalig, want in werkelijkheid heb ik die ijzertabletten zeker al een maand niet meer genomen. Oeps!
Ah, en voor ik het vergeet: omdat ik bij Elliot aan de start van mijn derde trimester een blotebuikfoto postte, heb ik deze week een vergelijking gemaakt. Zot, hé?
Benieuwd naar week 27 van Elliot?
by Joyce | Apr 2, 2016 | Haakprojectjes |
Een van de januarimama’s beviel vorige maand van een tweede kindje! We stelden met ons groepje weer een verrassingsdoos samen (die doos is dus ondertussen voor niemand nog een verrassing) waar ik een haakseltje in stopte. Voor mijn schoonzus en voor mijn beste vriendin maakte ik een dekentje en voor de eerste januarimama die opnieuw beviel werd het een vossenknuffel, dus mocht het deze keer wel eens iets anders zijn. Deze keer ging ik voor een vlaggenlijn.
Ik gebruikte dit patroon en eigenlijk was dat supersimpel. Veel simpeler dan de vlaggenlijn die ik haakte voor Elliots groeifeest en cake smash. Omdat ik maar in twee kleuren ging werken, leek het mij echter wel tof om de vlaggetjes op een andere manier te versieren. Dus borduurde ik er nog de naam van de kersverse baby op. :)
En zoals ik voor elke verrassingsdoos doe, bakte ik nog een lading pindakaaskoekjes.
Daar was Klaas uiteraard ook wreed content mee. :)
