by Joyce | Apr 9, 2016 | Dagelijks leven, Feest |
Nu de Paashaas alweer efkes ‘t land verlaten heeft, is ‘t tijd om nog wat fotootjes te posten van Elliots zoektocht. Het is wel duidelijk dat de Paashaas hier nog niet veel ervaring heeft, want blijkbaar dacht die dat hij nog wel paaseitjes zou vinden als hij de dag voor Pasen naar de winkel ging. Gelukkig had het konijn dat bij omi en opi langskwam, meer ervaring! Hier thuis zijn het dus gewone eitjes van Milka geworden, maar hij vond het toch heel zot dat die hier overal verspreid lagen en dat hij goed moest zoeken. :) Bij omi en opi was het dan tijd voor het echte werk!
En op paasmaandag gingen we naar de andere grootouders, in Nederland. Geen paaseitjes gezocht maar wel buiten rondgecrosst tot hij niet meer kon. :)
Echt, zo’n buitenkind dat dat toch is. Dat heeft hij alvast niet van zijn ik-ben-ros-en-heb-sproeten-en-een-bleek-vel-moeder. :)
by Joyce | Feb 14, 2016 | Feest, Kindjes |
Vorig weekend vierden we een feestje want onze kleine, grote man werd twee! Twéé! Echt, ik vond dat nog vreemder dan toen hij één werd. Dan kan je nog een beetje spreken van een baby, maar nu bekijken de mensen mij toch maar aardig als ik het over mijn baby heb. Maar hij zal altijd mijn eerste baby blijven. <3
Vorig jaar werd hij op zijn verjaardag wakker met de windpokken, dit jaar was het minder erg. Een fikse verkoudheid en enkele dagen koorts. Hij voelde zich dus niet 100% dus besloten we om het vrij rustig te houden. We hebben niet te veel spel gemaakt van zijn cadeautjes, we hebben niet alles op alles gezet om verjaardagsfoto’s te nemen (we moeten nog altijd een foto maken met de Milestone Card van 2 jaar, oeps!) en op zijn feestje hebben we hem gewoon op zijn gemak gelaten in plaats van hem een kroon op te zetten (wil hij toch niet), met 15 man voor hem te zingen en hem een kaarsje uit te doen blazen.
Zijn verjaardag was op vrijdag, dus Klaas en ik namen een dag verlof en hielden Elliot thuis van de opvang. ‘s Ochtends was hij om 6u al wakker, maar om half 9 wou hij toch weer slapen. Dus zijn wij lekker meegegaan en hebben we nog 2-3u geslapen met ons drietjes. :) ‘s Namiddags gingen we voor ‘t eerst naar de binnenspeeltuin en dat vond hij echt supertof. Klaas ging overal mee op en we moesten naar niets kijken want we waren er toch alleen. Na een dik uur spelen, was hij moe (ah ja, want toch ook een beetje ziek) en gingen we terug naar huis. ‘s Avonds gingen we naar mijn ouders en haalden we frietjes van de frituur.
De dag erna hadden we zijn feestje gepland en hoewel ik de biscuits voor de taart al de avond ervoor had gebakken was het toch weer een race tegen de klok om alles op tijd klaar te krijgen. De taart moest nog verder afgewerkt worden, maar ik moest ook nog opruimen en overal afstoffen zodat Klaas nog kon stofzuigen en dweilen. Daarna nog snel naar de Colruyt om brood en beleg voor ‘s avonds en dan konden we eindelijk de tafel dekken. Iedereen kwam aan, maar Elliot was dus echt kéihard onder de indruk, hé. Het eerst halfuur is hij niet van mijn schoot gekomen en zijn cadeautjes konden hem ook niet veel schelen. Zo veel volk in zijn huis, dat is hij niet gewoon. :)
In mijn mamagroepje postte iemand maanden geleden een foto van een bulldozertaart. Omdat Elliot zot is van alles dat met auto’s of camions of gewoon stoeregrotedingenmetwielen te maken heeft, heb ik die foto meteen opgeslagen om later als inspiratie te gebruiken. Ik maakte twee biscuits, een rechthoekige en een ronde, en sneed de rechthoekige nog eens doormidden zodat ik twee lagen had. Tussen die lagen deed ik slagroom (gemaakt door mijn mémé) en schijfjes banaan. Voor ik de ronde biscuit op de rechthoek zette, deed ik nog eens een laagje slagroom en banaan. Om de taart af te werken maakte ik een cream cheese frosting met cacaopoeder. Om de taart zo donker te krijgen (‘t moest nu eenmaal een berg aarde voorstellen) moest ik er wel zo veel cacaopoeder in kappen dat je van de Philadelphia eigenlijk niet veel meer smaakte. Bon, ‘t was nog altijd superlekker. :) Afwerken deed ik met wat losse cacaopoeder en de speelgoedjes voor op en rond de taart vond ik in de Zeeman voor 7 euro of zo. Ideaal! :) Elliot was keihard onder de indruk. De taart stond al op tafel toen ik mij stond te schminken en ik hoorde ineens niéts meer in de living. Ik vond dat keiverdacht en ging een beetje in paniek kijken of hij er niet van aan ‘t eten was. Maar hij stond dus naast de tafel, gewoon met zijn mondje open naar die taart te gapen, haha! Mijn mémé zorgde voor nog een heleboel andere taartjes. Zo was er ook nog flan, brésiliennetaart, kriekentaart en confituurtaart.
Het feestje sloten we af met belegde broodjes. Ik vraag mij nu af of dat overal zo is, dat verjaardagsfeestjes om 15u beginnen met koffie en taart en dat er dan om 18u broodjes worden gegeten. Of is dat iets dat regionaal gebonden is? Bij ons is de familie is dat alleszins de traditie. :)
Op ‘t einde van de avond was hij zo overprikkeld dat hij niet in slaap geraakte in zijn bedje. Dus heeft hij maar een beetje op mij geslapen. Ik vind het tof als hij in zijn bed slaapt en wij nog efkes iets met ons twee kunnen doen, maar stiekem vind ik dat toch nog altijd genieten, zo een slapend manneke op mijn arm. En dan maar snuffelen in zijn haar. Dat doet toch iets met mij, wetende dat het de laatste maanden zijn dat ik exclusief met hem bezig kan zijn.
Binnenkort post ik ook nog zijn 2 jaar-update, maar ik moet al mijn papiertjes nog eens samenrapen om te zien wat ik ga schrijven. Tegenwoordig zijn er hier veel goede voornemens, maar weinig uitvoering. Ik steek het handig op de combinatie drukke peuter in huis/naar mijn twee baby’s dragend lichaam proberen luisteren/voltijds werken!
by Joyce | Dec 10, 2015 | Dagelijks leven, Feest |
Amai, wat heb ik uitgekeken naar Sinterklaas! Veel meer dan mijne zoon zelf. Nu is dat nog zo, hé? Elliot besefte het toch nog niet. :)
We hadden een heel druk weekend, vol met Sinterklaascadeautjes. Het begon al vrijdagavond, want toen was de Sint al bij mijn ouders geweest. Die had gehoord dat opi het hele weekend weg was en heeft slim geredeneerd dat opi wellicht wou zien hoe blij zijn kleinkind was met zijn cadeautjes. Wat een slimme Sint! We hadden Elliot verteld dat Sinterklaas bij omi en opi op bezoek was geweest en dat hij cadeautjes had gebracht, ‘misschien zelfs autootjes! Goh goh!’ Toen we binnenkwamen, bleef hij stokstijf staan en durfde hij de eerste 5 minuten niet bewegen of rechtstreeks naar het speelgoed kijken. Haha, wat een raar manneke is dat toch soms. Nadien kwam hij wel los en heeft hij keiveel gespeeld. :)
De ochtend erna kwam hij bij ons thuis! Er waren wat verschillende dingen, zodat er wat variatie was. Het grootste stuk was een houten autobaan. Naar ‘t schijnt komen er nog uitbreidingen, zei de Sint mij. :) De autobaan was een groot succes, maar ook Visjes Vangen van HABA wordt al regelmatig gespeeld. Ben ik toch wel blij om, want ik wist eerst niet goed of een gezelschapsspelletje al wel zou lukken. Elliot kreeg ook de film van de Minions. Hij vindt die supergrappig in Despicable Me 2, dus een film met énkel Minions leek een potentieel schot in de roos. :)
Elliot kon een hele dag spelen met al het nieuwe speelgoed en hij heeft ook keeeeiiiveel gesnoept. :) De volgende ochtend waren we uitgenodigd in de opvang voor het Sinterklaasontbijt. Altijd heel lekker en er is ook altijd een pakje van de Sint met snoep en boekjes enzo. Er waren ook nieuwe auto’s voor in de opvang en die had Elliot natuurlijk meteen gezien. Klein drama omdat hij er nog niet mee mocht spelen. Typisch. :)
‘s Namiddags hadden we dan eindelijk een echte afspraak met de Sint, in het parochiecentrum hier in ‘t dorp. Dat was écht geen succes. Elliot bekeek alles van een afstandje, grabbelde vrolijk in de snoepmand van Zwarte Piet terwijl ik had gedacht dat hij bang zou geweest zijn en gedroeg zich normaal. Tot we bij de Sint mochten gaan… We kwamen een beetje te dicht en toen klampte hij zich ineens keihard vast aan mij, begon superhard te wenen en krijsen en maakte een groot drama. Echt, ‘t was precies alsof ik had verteld dat de Sint hem mee zou nemen en pas volgend jaar terug zou brengen bij ons. Hij was zo kwaad dat hij zelfs het loopfietsje dat hij kreeg weg sloeg, terug in de richting van de Sint. Jawadde.
Daarna moest hij een kwartier bekomen en lag hij volledig tegen mij na te snikken. Gelukkig kreeg hij toen een lolly en kwam Zwarte Piet nog eens langs met zijn mandje snoep. :)
Toch een geslaagd weekend, vond ik, al was het wel héél druk. Ik ben extra benieuwd naar volgend jaar. Volgens mij gaat hij dan écht beseffen wat er te gebeuren staat. Nog een extra hoopje magie erbij. :)
by Joyce | Apr 1, 2015 | Feest, Kindjes |
Oef! Eindelijk. Na een maand uitstel door de windpokken en dan nog een aantal weken wachten omdat de foto’s nog nabewerkt moesten worden en we daarna nog een bedankkaartje voor het groeifeest wilden laten printen, pimpen en opsturen naar de gasten is hier dan toch eindelijk de volledige fotoreeks van Elliots cakesmash. Ik heb geen selectie gemaakt, dus verwacht u hieronder maar aan een heuse photo dump, zoals ze dat in tengels zo schoon zeggen. :)
Elliot wist eerst niet zo goed wat doen met dat taartje, wat ook duidelijk blijkt uit de eerste foto’s. Hij stak zijn vingertje uit, raakte het taartje bij-na aan en trok dan zijn handje terug. Ik heb hem zelf eerst wat moeten besmeuren voor hij besefte dat het ok was om zich helemaal te laten gaan.
We kozen een van die laatste foto’s uit om als bedankje naar onze familie en vrienden te sturen. Nog een stempel en wat washitape op de achterkant en klaar. :)
Mission accomplished!
* Vanaf nu is Cornelisk dus ook beschikbaar voor al uw cakesmashwensen! :) :)
by Joyce | Mar 11, 2015 | Feest, Kindjes |
Waarschuwing: deze post bevat een shitload foto’s. Excuses! Maar als je dat niet interessant vindt, dan scroll je maar verder hé. :)
Oef, zeg. Het is er eindelijk van gekomen om de vele foto’s van het groeifeest eens te sorteren en in een blogje te gieten. We begonnen de dag met het gaan versieren van het zaaltje. Dat was niet ver van mijn ouders, dus hebben we Elliot daar in zijn bedje gelegd zodat ik Klaas en mijn pa een beetje kon commanderen over wat waar moest staan. :-) Ik had een vlaggenlijn gehaakt (en kreeg er nog eentje van mijn ma) en een tijdlijn van polaroids voorzien die Elliots leven het voorbije jaar weergaf. Ik stempelde kaartjes met daarop de verschillende dessertjes en een medemama uit mijn mamagroepje was superlief en maakte voor ons 2 krijtbordjes die we daarna konden afdrukken bij de printshop. Het ene was een welkomstbordje dat ik aan de deur zette, het andere bestond uit Elliots “statistieken”. Ik was wel heel bang dat ik van de zaal geen mooi geheel zou kunnen maken wat de versiering betrof, maar gelukkig vond ik kleine ballonnetjes in de Hema die ik ook zo’n beetje als rode draad kon gebruiken. Ik gebruikte ze als centerpieces op de tafels en bond er een aantal aan de stoelen.
De viering zou om 15u beginnen, dus tegen 14u15 ging ik naar mijn ouders om Elliot uit bed te halen en hem nog eens aan te leggen. Tegen 14u45 was ik met hem in de zaal en kon zijn feestje beginnen. We startten met een viering in samenwerking met het huisvandeMens. We hebben er héél bewust voor gekozen hebben om Elliot niet te dopen, maar dat betekent niet dat wij (of ik, tenminste) niet geloven. Ik geloof in vele dingen en ik sta zeker en vast ook achter de vele basiswaarden die je niet enkel in het christendom terugvindt. Daarom vind ik het ook belangrijk dat Elliot zingeving in zijn leven heeft, met een aantal rituelen die daarbij horen. Voor mij begon dat met zijn groeifeest, een afsluiting van zijn babyperiode en een viering van zijn groeien het voorbije jaar. We kozen een aantal teksten en liedjes uit, vroegen enkele belangrijke mensen in Elliots leven om voor te lezen en dachten zelf ook na over wat wij hem wilden zeggen. Toen Klaas en ik 5 jaar samen waren, maakte ik voor hem een boekje met daarin 100 redenen waarom ik van hem hou. Voor Elliot bedachten we dus ook een hele resem redenen waarom we hem graag zien:
… omdat je het knapste manneke ter wereld bent.
… omdat je altijd zo hevig bent.
… omdat je zo zalig kan schaterlachen als we op je buik blazen.
… omdat je bijna altijd supervrolijk bent.
… omdat je zo stoer kan grommen.
… omdat je het meest geweldige eerste kindje bent dat ouders zich kunnen wensen.
… omdat we zelfs na een jaar nog talloze mooie momentjes hebben wanneer je bij mij komt drinken.
… omdat je soms ons gezicht probeert op te eten.
… omdat je zo zot bent van beestjes.
… omdat je zo graag in het grote bed slaapt.
… omdat je zweetpateekes de beste van de wereld zijn.
… omdat je meestal maar één kous aan hebt.
… omdat je zo blij en trots bent als je iets nieuws hebt geleerd.
… omdat je wapperende handjes ondertussen je handelsmerk geworden zijn.
… omdat je altijd maar vooruit wil en meer wil kunnen.
… omdat het zo’n zalig zicht is als je danst en headbangt.
… omdat je hoofdje zo heerlijk heen en weer wiebelt als je ’t aan ’t uitleggen bent.
… omdat je stiekem af en toe toch wel graag knuffelt.
… omdat je mondje alsmaar wijder open gaat naarmate je enthousiasme groter wordt.
… omdat je zo’n geweldig onderwerp bent om te fotograferen.
… omdat je zo’n zalig zoete babyadem hebt.
… omdat je zo graag kiekeboe speelt.
… omdat je net als ik zo veel van Fisher Price houdt.
… omdat je je duimpje gebruikt om overal aan te voelen.
… omdat jouw blij snoetje altijd onze dag opvrolijkt.
… omdat rondkruipen quasi altijd gepaard moet gaan met zo veel mogelijk lawaai.
… omdat het zo schattig is als je je hoofdje op onze schouder of borst komt leggen.
… omdat je zo graag wilde spelletjes speelt.
… en tot slot, omdat we nu door jou beseffen wat onvoorwaardelijke liefde is
en hoe belachelijk graag onze ouders ons wel niet moeten zien.
Mijn broer had ook zijn tekentalenten eens bovengehaald om een mooie boom te tekenen. Die knipte hij uit om vervolgens weer op een ander blad te plakken. Supertof, want dat zorgt voor extra dimensie. Op het einde van de viering mocht elke aanwezige dan met verf zijn vingerafdruk zetten om zo de boom leven en kleur te geven. Ik ben er echt verliefd op. Ik zoek nog een mooie kader om de tekening in te stoppen en dan krijgt ze voorlopig een veilig plaatsje tot Elliot een eigen kamer heeft waar we ze op kunnen hangen.
Na de viering kon iedereen genieten van de vele dessertjes. We hebben daarvoor hulp gekregen van heel veel superlieve mensen. Nog eens bedankt aan iedereen die zo gekokkereld heeft voor ons! :) We hadden nog heel veel over, dus we hebben nog veel meegegeven aan de gasten en de dagen erna konden we zelf ook nog veel snoepen. :) Op de taart was ik trouwens ook verliefd. Hoe mooi is die geworden, zeg?!
En natuurlijk mocht Elliot zijn eerste kaarsje uitblazen, met wat hulp van zijn papa! Eerst hebben we gezongen voor hem en toen wist hij zich echt geen houding te geven. Hij was heel erg onder de indruk. :)
En na het smikkelen mocht Elliot zijn cadeautjes openen! Hij kreeg heel wat leuks! Van de auto is hij grote fan omdat die stoere, brommende geluiden maakt, en in het ballenbad kruipt hij graag gillend rond terwijl hij de ballen voor zich uit duwt. Grote, kleine man van me! <3
We hebben echt genoten van de dag. Het was heel leuk om onze families nog eens samen te hebben en we waren vooral echt geraakt door het feit dat bijna iedere genodigde ook effectief mee is komen vieren. Het deed deugd te merken dat iedereen met Elliot mee wou vieren en we voelden ons heel geliefd. Bedankt!
by Joyce | Jan 30, 2015 | Feest, Kindjes |
Het is vandaag een jaar geleden dat ik 41 weken ver was. (Dat doet er mij aan denken dat ik hier misschien eens Elliots geboorteverhaal moet posten. Puur voor de nostalgie, hé? Dat heb ik op mijn vorige blog ook gedaan, maar dan in ‘t Engels.) Ik kan maar moeilijk geloven dat de tijd zo voorbijgevlogen is. Komende donderdag wordt Elliot 1 jaar, zeg. Dat is nu toch niet meer serieus, hé? Maar bon, donderdag vind ik maar een triestige dag om jarig te zijn eigenlijk, zo doordeweeks, maar dat is niet erg. Zaterdag zetten we hem uitgebreid in de bloemetjes op zijn groeifeest! Zoals ik al eerder postte, wou ik een vlaggenlijn haken om als decoratie te gebruiken op het feest. Ik had er twee nodig omdat ik ze ook als achtergrond wil gebruiken voor zijn cakesmash, maar twee lijnen was toch een beetje te veel van het goede. Gelukkig kon ik omi-hulp inschakelen en moest ik er zelf maar eentje haken. Het heeft lang geduurd eer ik mij er vollenbak aan heb gezet, maar dat was omdat ik constant de mist in ging. Eens ik snapte hoe het moest, heb ik als een zot gehaakt en was ze op een dag of 3 klaar. :) Gisterennamiddag zijn we dan naar mijn ouders gegaan zodat ik daar aan zijn gehaakte verjaardagskroon kon beginnen, voor in ‘t geval dat ik hulp zou nodig gehad hebben. Ik ben twee keer moeten herbeginnen, maar uiteindelijk zat het na drie uur al in elkaar. Goed hé? En ‘t is mooi gepast, da’s ook belangrijk! En dan zijn er nog wat andere dingetjes die ik wou maken, zoals kaartjes om bij de dessertjes te zetten, faux-krijtbordjes en een tijdlijn van polaroids. Een sneak peek!
De krijtbordjes wou ik eerst effectief op een krijtbord maken, maar ik wist al op voorhand dat ik dat niet zo mooi zou vinden als een gephotoshopte versie. Dus zei ik tegen Klaas dat het mij met een goede tutorial wel zelf zou lukken om dat met Photoshop te doen, but who are we kidding? Ik ben er nog altijd niet aan begonnen en ik ben écht niet computerslim genoeg om dat op een paar dagen onder de knie te krijgen. Anyway, ik heb nog een paar dagen tijd, dus het komt wel in orde…
