by Joyce | Oct 10, 2016 | Uitstap |
Wie mij kent, weet dat ik graag eens averechts doe. Nu het weer frisser wordt en de blaadjes aan de bomen hun mooie herfstkleuren krijgen vind ik het dus tijd om nog eens terug te blikken op enkele uitstapjes die we in augustus maakten. De intentie was er toen ook al, maar met Elliot die thuis was, de baby’s die nog zo klein waren en nog wat laatste dingen die we moesten afwerken aan de verhuis had ik altijd wel iets beters te doen dan te bloggen. Scusi!
In dezelfde week dat we met de trein naar de Zoo gingen, namen we ook de auto naar Oostende. Ik had hier en daar gehoord dat Dinos Alive, een dinotentoonstelling, daar neergestreken was en wij wilden daar keigraag naartoe met Elliot. Omdat een medejanuarimama in Oostende op vakantie was, spraken we eerst met haar af om te lunchen in de luchthaven. Ik stelde mij voor dat Elliot superveel opstijgende en landende vliegtuigen zou kunnen zien, maar op die 2 uur dat we daar waren hebben we er dus maar eentje zien opstijgen. Blijkbaar is dat daar dus toch niet zo druk. :) Hij heeft wel heel hard rondgerend met Lukas.
Daarna gingen we allemaal samen ook nog eventjes naar het Noordzeeaquarium. Dat was suuuuuperklein, maar na ons uitstapje naar de Zoo wisten we dat Elliot behalve naar dino’s ook heel graag naar vissen kijkt. Ik stoor mij trouwens keihard aan mijn buik in de foto’s hieronder, maar give me a break, ik was nog maar 6 weken bevallen. :) En ‘t was dit of géén foto’s!
Na het aquarium scheidden onze wegen en gingen wij met ons vijven naar Dinos Alive. Man, echt. Sommige mensen hadden mij op voorhand doen twijfelen of het donker, het lawaai en de imposante dino’s zelf Elliot niet zouden bang maken. Maar dat was dus helemaal niet het geval. Hij vond het za-lig. Die dino’s bewogen ook echt en ik weet eigenlijk niet of Elliot nu denkt dat dino’s echt bestaan of dat hij wel goed doorheeft dat die nep waren… Hij heeft met open mond staan kijken, hij heeft geschreeuwd van verwondering en hij is een keer heel aandoenlijk een beetje geschrokken omdat hij omhoog keek en daar een pterodactylus (ofzoiets, hij vloog alleszins!) boven zijn hoofd zag hangen.
Obligate foto van de terugrit:
Het lijkt hier wel alsof we gewoon met z’n drietjes op stap waren, maar Lily-Rose en Lucy-Mae waren effectief mee! Ze zaten in de dubbele buggy en hoewel dat een zwaar gevaarte is en er zowel in de luchthaven als bij Dinos Alive heel veel trappen waren, waren er altijd mensen die spontaan hielpen met heffen! Zo fijn. :) Ik ben die week (in de Zoo ook) wel nog nooit in mijn leven zo vaak aangestaard en aangesproken geweest. Soms is dat wel leuk, maar op andere momenten dacht ik ook: ‘Jaaa, het is een tweeling, jaaa, ze zijn eeneiig, jaaa, we hebben onze handen vol. En laat mij nu op mijn gemak wandelen met mijn gezin.’ Haha! Maar ja, de mensen willen daar precies over babbelen, zelfs al kennen ze je helemaal niet. Een paar weken erna was ik met één van de meisjes naar de Dreamland geweest omdat ik snel iets moest halen en toen ik zo met haar in mijn kar door de winkel liep, vond ik het ontzettend bizar dat ik precies onzichtbaar was. Niemand die naar mij keek, niemand die mij tegen mij begon te praten over mijn baby. En zo ontzettend chill dat dat was, zo op pad met 1 kindje. Zo zie je maar dat je perspectief steeds opnieuw verschuift, want 2 jaar geleden zou het zweet mij nog uitgebroken zijn bij het idee op mijn eentje met een Elliot van 2-3 maanden oud naar de winkel te moeten gaan. :)
Later deze week post ik nog een blogje over ons weekend in Frankrijk en eentje met wat foto’s van wandelingen die we deze zomer maakten en vanaf dan verwelkomen we definitief de herfst!
by Joyce | Sep 1, 2016 | Uitstap |
Een van Elliots belangrijkste recente ontwikkelingen is dat hij opeens geen dutje meer nodig heeft. ‘t Is te zeggen: in de loop van de namiddag wordt hij wel nog moe maar we krijgen hem met geen stokken nog in bed. Door het dutje over te slaan, kwam er weer ruimte voor uitstapjes. Superfijn, want de afgelopen 2 jaar hebben wij géén daguitstapjes gemaakt omdat Elliot niet kon/wou slapen op verplaatsing. Nu zijn er natuurlijk wel 2 baby’s bijgekomen, maar aangezien die voorlopig nog overal slapen, hebben we het er deze zomer van genomen. Elliot was sinds eind juli thuis, wat net voldoende tijd was om mij deftig te laten herstellen van de bevalling. Toen Klaas dan ook in verlof was, zijn we 2 keer een hele dag weggegaan: een keer naar de Zoo en een keer naar Oostende.
Elliot is gek van de trein, dus was het vanzelfsprekend dat we ook met de trein naar de Zoo in Antwerpen zouden reizen. Dat was wel heel spannend, want we waren ten eerste nog nooit een hele dag met Elliot op stap gegaan (door die dutjes dus) waardoor we niet wisten of hij ook in de namiddag nog vrolijk zou blijven. Bovendien waren Lily-Rose en Lucy-Mae toen nét 6 weken en waren we gebonden aan de buggy met twee Maxi-Cosi’s. Achteraf bekeken waren we veel makkelijker af geweest met enkel 2 draagdoeken, maar dan hadden we wel moeten sleuren met de luiertas. Zo is ‘t altijd wel iets. :) Gelukkig waren er in de stations en in de Zoo zelf altijd vriendelijke mensen die bereid waren om eventjes te helpen als we trappen moesten doen. En ja, Elliot vond de trein zalig, hé!
In de Zoo hebben we zowat alle dieren gezien, maar we hebben bitter weinig foto’s. Ik maakte een handvol foto’s met mijn iPhone en Klaas haalde in de speeltuin zijn camera boven. Om een hele dag foto’s te maken met een digitale camera hadden we echt onze handen veel te vol. De lunchpauze duurde trouwens een dikke 2u. Eerst zelf eten en dan naar de speeltuin zodat Elliot kon spelen terwijl ik de meisjes één voor één aanlegde. Want ja, zo tandemvoeden, echt discreet is dat toch ook niet, hé. :)
‘s Namiddags kreeg hij het heel moeilijk en viel hij bijna in slaap. Het aquarium kon hem weer een beetje doen herleven, maar daarna was het finaal op, haha!
En wat schreven we dan in ‘t lager in onze opstellen? ‘Moe maar voldaan keerden we terug naar huis.’ Awel ja. :)
We gaan sowieso nog eens terug naar een dierenpark, want Elliot spreekt er nog altijd van. Echt zalig dat hij zo genoten heeft! :)
by Joyce | Oct 24, 2015 | Uitstap |
Serieus. Wandelingen in de herfst zijn toch keiveel schoner dan in de zomer, hé? ‘t Is dan wel niet zo aangenaam warm meer, maar als ‘t moet kleed je je gewoon wat warmer aan.
Echt stom dat wij niet vaker gaan wandelen. Maar ‘t is zo gemakkelijk om gewoon iets anders te doen en te vergeten dat die optie bestaat. Elliot begint ook meer en meer zelf te wandelen, dus als het niet snel moet gaan en het relatief veilig is, laten we hem gewoon zelf stappen. Echt supertof en dat maakt een wandeling met een peuter toch weer heel anders, vind ik.
Ik vind deze foto wel grappig want meer dan anderhalf jaar geleden zat ik, 41 weken ver van Elliot, op mijn hukske aan datzelfde watertje, een foto te maken. Een wonder dat ik toen niet omvergevallen ben!
by Joyce | Aug 24, 2015 | Uitstap |
We gingen vorig weekend nog eens naar de kermis met Elliot. Ook dit keer lieten we hem eendjes vissen (met de handjes) en ging hij op de draaimolen. Hij zat er zelfs voor het eerst alleen op! Hij zat samen met 3 andere kindjes in de brandweerwagen. We hebben er geen foto’s van, vooral omdat we eigenlijk allebei met een bang hartje stonden te kijken of hij wel mooi zou blijven zitten. Maar dat was dus geen enkel probleem. :)
Ik ben echt benieuwd of hij tegen de volgende kermis telkens alleen op de draaimolen zal durven, maar ‘t is nog afwachten tot Pinksteren volgend jaar voor we dat zullen zien…
by Joyce | Aug 16, 2015 | Uitstap |
Anderhalve week geleden brachten we op donderdag nog een blitzbezoekje aan de zee voor we naar de Ardennen vertrokken de dag erna. Elliot had de zee en het strand nog nooit gezien, dus het was wel heel spannend. Hij is geen grote held in nieuwe situaties en neemt dan een afwachtende houding aan, dus ik kon mij al goed voorstellen dat hij niet in het water zou willen spelen.
En ik had gelijk. :) Niet alleen begon hij meteen te jammeren en lichtjes te huilen toen we hem met zijn voetjes in het water zetten, hij wou zelfs niet in het zand stappen! We denken dat hij bang was dat hij weg zou zakken of zo. :) Ik nam hem dan maar op mijn arm en stapte zo door het water, maar zelfs dat wou hij niet. Hij jammerde nog wat meer en wees naar het strand om mij duidelijk te maken dat hij liever had dat ik daar stapte. We zijn dus echt maar ongeveer een kwartiertje op het strand geweest. Waar hij wel zelf wou stappen was op het houten pad van het strand naar de dijk. En dat heeft toch ook een paar leuke foto’s opgeleverd, vind ik. :)
Hopelijk volgend jaar meer geluk!
by Joyce | Aug 14, 2015 | Uitstap |
Voor Elliots 18e vermaanddag wilden we wat nieuwe foto’s. Enerzijds uit traditie, want dat is wat we doen op zijn belangrijke vermaanddagen. Anderzijds gewoon omdat ik wat prentjes wilde om mijn enorme lap tekst op te leuken. Klaas was een hele tijd geleden foto’s gaan trekken in het Burreken, een natuurreservaat in Brakel. Hij vond het daar heel mooi, dus het leek ons een goed idee om daar eens op verkenning te gaan en meteen wat mooie foto’s van onze kleine vent te maken. Na het avondeten vertrokken we voor een wandelingetje, maar aangezien we het niet te laat wilden maken, konden we ook niet heel ver wandelen. Veel schaduw hadden we op die warme dag dus niet, maar dat was niet zo erg aangezien de zon stilaan begon onder te gaan. Het was er zó rustgevend, zo stil. Om zelf stil van te worden. Koeien en paarden grazen zomaar langs de paadjes, echt heel bijzonder.
We kwamen er maar één andere persoon tegen, een jogger. Misschien is het Burreken een goed bewaard geheim of zo. Let’s hope so. :) We willen er zeker nog teruggaan. Ik denk zelfs volgende week misschien. En dan een picknick meenemen. Lijkt me zalig.
