by Joyce | Apr 1, 2016 | Zwangerschap |
Yowza. Echt mensen, ‘t is niet te geloven hoe hard de tijd hier voorbijvliegt. Ik kom weer wat later met deze post, want overmorgen ben ik al 27 weken ver, maar ‘t is hier gewoon druk. Allez, ge denkt nu misschien: ‘Tsss, druk. Weet gij wel wat druk is?’ Want ja, ik ben nu wel al even in zwangerschapsverlof en ja, Elliot gaat naar de opvang. Maar er is zo veel dat nog moet voorbereid worden voor de baby’s komen en het feit dat we onze bouw in gang aan ‘t trekken zijn zorgt natuurlijk ook voor extra stress. En los daarvan probeer ik het hier thuis gewoon wat netjes te houden en de was en de strijk weg te werken, zodat Klaas op z’n minst in een proper huizeke Sluizeken kan thuiskomen. Diene jongen doet hier al zo veel dat dat wel het minste is dat ik kan doen, hé. :)
Ik ging nog eens door mijn vorige weekfoto’s omdat ik dacht dat ik dit truitje onlangs ook al droeg en ik het verschil dus eens wou zien. Maar blijkbaar is ‘t de eerste keer dat ik het draag voor mijn buikfoto. Tijdens ‘t zoeken kwam ik wel foto’s tegen van eerder in de zwangerschap en dat was weer confronterend. Waar ik bij Elliot pas op 40 weken ineens zag dat mijn gezicht heel erg veranderd was en ik daarover in de zetel efkes the ugly cry criede (hoe zou je dat vervoegen?) had ik daar deze keer nu al zin in. Echt, al die vrouwen die enkel aan hun buik verdikken maar er in hun gezicht hetzelfde blijven uitzien: foei! Jullie maken het minder fijn voor zij die die chance niet hebben. Ok ok, ik ben maar aan ‘t lachen. ‘t Is een mopje. Een klein beetje serieus en gemeend, maar toch ook een beetje om te lachen. Ok?
Nu dat uit mijn systeem is, kan ik nog wat vertellen over afgelopen week. Allez ja, vorige week, want met mijn vertraging… Dinsdag had ik eindelijk mijn afspraak om onze geboortelijst te starten. Ik vond het een rare dag, eerst het nieuws horen van de aanslagen en dan heel gewoon in een babywinkel twee grote manden met spullen gaan vullen… Maar bon, ik ben blij dat het grootste deel van wat we nodig hebben nu op onze lijst staat. Ik ben er 2,5 uur aan bezig geweest, dus achteraf bekeken was ik wel blij dat Klaas niet mee is gegaan. Die zou nogal gezucht en geblazen hebben. Venten, hé! Ik moet wel nog een paar aanpassingen doen en er zijn nog een aantal dingen die ik moet uitzoeken, maar daar is nog tijd voor.
Donderdagochtend stond de suikertest gepland en die viel deze keer goed mee. Toen ik zwanger was van Elliot moest ik de lange doen en heb ik dat suikerwater niet binnen kunnen houden tot het einde van de test. Deze keer was het de korte en moest ik niet nuchter zijn, dus alles ging goed. :) En vrijdagvoormiddag kwam de vroedvrouw nog eens langs. We hebben mijn geboorteplan van vorige keer overlopen zodat zij wist wat ik eigenlijk voor ogen heb als ‘t gaat over bevallen. Veel plannen zal er deze keer niet zijn aan de bevalling, of toch niet van mijn kant, maar da’s een verhaal dat ik later nog wel eens ga doen.
Het proeflapje voor de doopsuikerzakjes zat trouwens ook in de brievenbus en werd officieel goedgekeurd. Ik plaatste net de bestelling voor de grote lap, dus hopelijk kan ik daar binnenkort aan beginnen naaien met mijn mémé. Ik vond een goede tutorial, maar het zal uiteraard nog altijd veel werk zijn. Bandwerk, dat wel, maar toch. Gelukkig hebben we er niet zo heel veel nodig. Eens die klaar zijn, zit het grootste werk er wel op wat de doopsuikers betreft. Aan de andere helft ervan ben ik stilaan begonnen, dus dat komt ook in orde.
Volgende keer een update van ons bezoekje aan de gynaecoloog!
Benieuwd naar week 26 van Elliot? (Echt, zie het verschil in omvang, jong!)
by Joyce | Mar 23, 2016 | Zwangerschap |
Woops. Ik ging dit postje dinsdag schrijven, maar ja… Dinsdag werd dié dinsdag en zo werd mijn update ook op de lange baan geschoven.
Doordat het zo lang geduurd heeft om mijn weekverslag te schrijven, ben ik dus ook al veel vergeten. Ma bon, eigenlijk is er opnieuw niet zo heel veel te vertellen. Het belangrijkste van de week was de pretecho die we donderdag lieten doen. Rond 16 weken deden we er ook zo eentje, net zoals bij Elliot. Dat was omdat we toen wilden weten of Elliot een jongen of meisje was. Nu wisten we dat al een tijdje, maar ja, tradities, hé. :) Rond de start van het derde trimester kan je dan nog eens zo’n echo doen omdat je dan al een beetje kan zien hoe het kindje er bij de geboorte uit zal zien. Het is dan al wat gevulder en ziet er minder uit als een buitenaards wezen, haha! Bij Elliot deden we dat rond 28 weken, denk ik, maar de echomevrouw zei dat we dat met een tweeling best wat vroeger inplanden. 24 weken dus. :) We hebben een aantal foto’s, maar ik post hier de duidelijkste twee. De eerste foto is de baby die telkens bovenop ligt en nog alle kanten op draait, de tweede foto is de baby die telkens mooi met het hoofdje naar beneden ligt en dus ook als eerste geboren zal worden. Dat kindje is wel steeds moeilijk in beeld te brengen omdat het zo laag ligt. En het ligt ook altijd met het gezichtje tegen de poep van de andere baby, ocharme! Dat zie je ook op de echo hieronder.
In die eerste foto herkennen we echt Elliot, zeg. Dezelfde brede wipneus en bolle wangetjes. In de tweede foto is dat minder, maar ‘t is een eeneiige tweeling, dus in principe zouden ze er toch hetzelfde moeten uitzien… Al hopen we natuurlijk dat er wel uiterlijke herkenningspunten gaan zijn. Anyway, ik ben héél benieuwd of ze op Elliot gaan lijken. En of ze een vol kopke haar gaan hebben zoals grote broer bij zijn geboorte. Allez ja, uiteraard hopen we in de eerste plaats dat ze voldragen en gezond en wel ter wereld gaan komen, hé. Maar dat haar zou ik toch ook wel heel leuk vinden, ze. ^^
Benieuwd naar week 25 van Elliot?
by Joyce | Mar 15, 2016 | Zwangerschap |
Yay! Deze week heeft Klaas de baby’s voelen bewegen. :) Als ik ga slapen, worden ze altijd nog even een kwartiertje wakker dus Klaas heeft veel schopjes mogen voelen. Dat maakt het toch weer een beetje echter, want de eerste keer is die baby altijd heel abstract gebleven, eigenlijk voor mij ook zelfs. Ik dacht dat dat de tweede keer anders zou zijn, maar eigenlijk lijkt het ons nu opnieuw even surreëel als enkele jaren geleden toen ik zwanger was van Elliot. Ik voel nog steeds beweging all over the place, maar wat ik minder aangenaam vind ik dat er zo vaak op en neer gesprongen wordt op mijn blaas. Op mijn oude blog las ik vorige week dat Elliot dat ook deed op deze termijn, maar ik herinner mij daar zelf niets meer van, dus ik denk dat hij daar mee gestopt is naarmate de zwangerschap vorderde. Hopelijk gebeurt dat nu ook weer, want soms is het zo hevig dat het echt lijkt alsof ik in mijn broek ga doen. :o Een van de baby’tjes zit wel superlaag in mijn buik, dus ik vrees er een beetje voor.
Ik denk dat mijn buik niet echt gegroeid is in vergelijking met vorige week, maar de weegschaal begint wel een beetje te overdrijven. Ondertussen zitten we op 6 kg extra, wat precies nog meevalt voor de termijn die ik al ben, maar ik weet van vorige keer dat mijn kilo’s er pas naar ‘t einde toe pijlsnel aan bleven plakken. En al dat vocht. Jakkes. En nu gaat het dan nog zomer zijn, bij Elliot was ik hoogzwanger in de winter en ‘t was al zo erg… Ik was precies the Elephant Man op ‘t einde.
Voor de doopsuikers zijn we eindelijk ook een beetje in gang geschoten. Mijn broer heeft een ontwerpje gemaakt en dat ga ik op stof laten drukken om er zakjes van te naaien. De proeflap is eergisteren besteld, dus ik hoop die tegen eind volgende week te hebben. Als die goed is, bestel ik de grote lap en kunnen we eraan beginnen. Voor Elliot haakte ik een dekentje (hij was toen al wel een jaar oud, maar bon) en dat wil ik voor de nieuwe baby’s nu ook nog doen. Ik ga me wel mogen haasten als ik dat nog af wil krijgen. Het plan is om er eentje voor elke baby te maken, bijvoorbeeld voor in de auto, en dan nog eentje voor hen samen in het park. Dus ja. 3 dekens. En dan nog wat andere haakprojectjes. Ik ga nog weten wat gedaan.
Benieuwd naar week 24 van Elliot?
by Joyce | Mar 8, 2016 | Zwangerschap |
Een kort postje deze week.
Fysiek eigenlijk niets te melden dat er vorige week ook al niet was. ‘t Is echt superhard genieten van al die schopjes en duwtjes. Soms moet ik wel echt languit in de zetel gaan liggen met mijn rechterarm boven mijn hoofd, want mijn rechtse ribben zijn precies het geliefkoosde plekje van een van de baby’s om te gaan chillen. Da’s wel vrij oncomfortabel, maar niets dat een couch potato pose niet oplost. ^^
Ik las nog eens mijn blogpost van toen ik 23 weken ver was van Elliot en toen had ik blijkbaar al keihard gewerkt aan de geboortelijst, zeg. Ik heb wel al een heel algemeen idee van wat er nu zeker op moet, dus een dezer dagen ga ik eens een belletje doen naar de winkel waar we de lijst willen leggen. Dan kunnen we een afspraak maken voor wat meer uitleg en kunnen we al meteen het grootste deel van de spullen aan de lijst toevoegen. Spannend!
Benieuwd naar week 23 van Elliot?
by Joyce | Mar 3, 2016 | Zwangerschap |
Ahhh, week 22. De week waarin ik het rustiger aan mag beginnen doen. :)
Vorige zaterdag was het nog eens tijd voor een bezoekje aan de gynaecoloog. De baby’tjes werden op 494 en 497 gram geschat en doen het nog steeds super. Allebei even veel vruchtwater, goede bloeddoorstroming in de hersenen, navelstrengen en hartjes, alles ziet er goed uit en ze zijn heel levendig. Mijn baarmoederhals werd opnieuw gemeten en waar die tijdens de vorige controle nog 4,8 cm was, was dat nu ietsje verlengd tot 5,2 cm. Zo badass van mij! De gyn zei dat dat op zich niet zo raar was, want dat de baarmoederhals eigenlijk gewoon een spier is die van dag tot dag een beetje korter of een beetje langer kan zijn. Als ik me niet vergis zei ze dat er pas vanaf 2,5 cm een risico op vroeggeboorte is, dus voorlopig zitten we nog héél safe. De linkse/bovenste baby heeft zich wel opnieuw gedraaid en ligt nu dus weer met de voetjes naar beneden. Dat komt omdat die het meeste plaats heeft. De rechtse/onderste baby blijft consequent met het hoofdje naar beneden liggen en aangezien we bij het meten van de baarmoederhals dat hoofdje er telkens vlak naast zien liggen, heb ik goede hoop dat het ook dat baby’tje zal zijn dat het eerst geboren zal worden. Een natuurlijke bevalling zou dan mogelijk moeten zijn, zelfs als de bovenste baby in stuit zou blijven liggen.
Ik voel nu echt heel veel beweging, zowat overal in mijn buik. De gynaecoloog vroeg of ik de baby’s al kon onderscheiden van elkaar, maar dat lukte me niet omdat ik door de eerdere controle nog dacht dat ze allebei met hun hoofdje naar beneden lagen. Ondertussen weet ik dat dat niet meer zo is, dus nu weet ik telkens heel goed wat er gaande is daarbinnen: ik voel vooral schopjes bovenaan rechts, in mijn ribben (da’s de baby die met het hoofdje naar beneden ligt die met de voetjes schopt), en onderaan/opzij links (da’s dan de andere baby, die met de voetjes naar beneden ligt). Ik merk ook regelmatig dat als de ene begint te bewegen, de andere wakker wordt en begint mee te doen. Dat belooft. :) Klaas heeft voorlopig nog niets gevoeld, maar da’s omdat het er eigenlijk nog niet van gekomen is om hem eens snel snel bij mij te roepen als ik ze bezig voel. Ze hebben net als grote broer een beetje plankenkoorts, want als ik de bewegingen probeer te filmen vallen ze ineens stil. :)
Het geboortekaartje is zogoed als af en nu mijn zwangerschapsverlof afgelopen maandag officieel gestart is, ga ik stilaan eens werk maken van de doopsuikers. Ik weet al exact wat het moet worden, ‘t is de uitwerking die een beetje op zich liet wachten. Ook aan de geboortelijst is nog veel werk, maar dat komt allemaal wel in orde. Ik merk wel dat het klopt dat je bij een tweede (en derde) alles meer op ‘t gemak doet. Nu ja, bij Elliot was ik al van in ‘t begin thuis, dus ik had wel een grote voorsprong toen, maar toch…
Benieuwd naar week 22 van Elliot?
by Joyce | Feb 29, 2016 | Zwangerschap |
Amai, ik ben nog nooit zo hard in retard geweest met een foto als deze week. Maar daar had ik een goede reden voor. Vorige zondag (dus niet gisteren, maar de week ervoor) voel ik me nog heel slapjes na een keifelle buikgriep op vrijdag. Ik kon niks binnenhouden, had last van mijn darmen. Klaas kwam die vrijdag ook ziek thuis van ‘t werk en Elliot had vrijdagavond een nieuw setje kleren aan toen hij thuiskwam van de opvang… Allez ja, it wasn’t pretty. Een foto maken is op maandag dan wel gelukt, maar erover bloggen niet. Klaas kwam er door de drukte ‘s avonds niet aan toe om de foto te bewerken en het feit dat Elliot besloot om zijn fase van ik-wil-niet-alleen-gaan-slapen nog een versnelling hoger te schakelen, hielp daar ook niet bij. Maar bon, de foto is er nu, hé. En overmorgen of zo mogen jullie dan al de 22-wekenfoto verwachten die we gisteren maakten. :)
Voor week 21 valt er dus meteen ook niet zo heel veel te vertellen, los van ‘t feit dat ik die vrijdag zo ziek ben geweest. Ik was nog gaan werken maar ben na een paar uurtjes alweer moeten vertrekken, want het ging echt niet. Gelukkig had ik wel een relatief rustige week gehad met 2 werkdagen en 2 opleidingsdagen. En nog gelukkiger viel het weekend meteen na mijn sick day want zo kon ik nog een beetje recupereren en rusten om aan mijn laatste werkweek te beginnen…
Benieuwd naar week 21 van Elliot?
