Een beetje later dan gepland, maar ik wou er toch nog over bloggen omdat ik jullie dit pareltje niet wil onthouden: ons uitje naar Pas-de-Calais. Cap Blanc-Nez en Cap Gris-Nez om specifiek te zijn. In augustus gingen we hier een weekend naartoe met mijn ouders (en mijn broer en zijn lief), echt het zaligste weekend ooit. Ik dacht steeds dat de Caps gewoon bijzonder waren omdat ze respectievelijk zo wit en zo grijs waren, maar dat is dus helemaal niet het geval. Als je geluk hebt met het weer, en dat hadden wij echt keihard, dan is het daar wondermooi. Prachtige grassige kliffen van waarop je een magnifiek uitzicht hebt, een strakke blauwe hemel en een zee die zo blauw is dat ik niet wist dat die zo dicht bij huis te vinden is. De ontplofte kop haar moet je er wel bij nemen, want het is daar belachelijk winderig. Dat was eigenlijk te verwachten, maar ik had daar dus niet bij stilgestaan.

Vanop Cap Gris-Niz heb je natuurlijk uitzicht op de witte kliffen van Blanc-Nez (volgens mij staan die hier zelfs om een of andere reden nergens op de foto’s), wat de vergezichten daar extra mooi maakt. Op Cap Blanc-Nez kan je wel veel uitgebreider wandelen en is er keuze uit verschillende routes, afhankelijk van of je een lange of korte wandeling wil maken. Als ik me niet vergis zijn de eerste drie foto’s hieronder vanop Blanc-Nez en de andere vanop Gris-Nez.

Wij verbleven in Wissant, een stadje dat eigenlijk perfect gelegen is tussen de twee Caps. Ik denk dat het in beide richtingen ongeveer een 9 km was of zo. Blijkbaar zaten we in ons huisje op wandelafstand van het strand, supertof want bij de boeking hadden mijn ouders dat niet gemerkt! Elliot heeft er zijn vrees voor zand overwonnen. Een geluk, want op school zijn er hele grote zandbakken!

En op de dijk stond een draaimolentje. <3

We bezochten ook Nausicaá, een heel groot aquarium waar je uren kan rondlopen zonder je te vervelen. Elliot is blijkbaar grote fan van visjes kijken, dat ontdekten we eerder in de Zoo. De kans om een bezoekje aan een echt aquarium te brengen konden we dus niet laten liggen. We hebben daar wel niet zo veel foto’s gemaakt omdat we zo druk in de weer waren met kinderen managen, maar bon.

Toen we daar de laatste dag op de Grijze Neus liepen, hebben Klaas en ik gezegd dat we er later sowieso nog terugkeren, al is het maar voor een daguitstapje. Het is nét niet te ver rijden om ‘s ochtends te vertrekken en ‘s avonds terug te keren, maar ‘t is er heerlijk uitwaaien en ik denk dat het láng zal duren voor we die uitzichten beu zijn. Elliot vond het er ook heel indrukwekkend en ik ben vrij zeker dat dat voor onze meisjes ook zal gelden. Zeker een aanrader dus!