Hoe cute is Elliot als kabouter? :-)

Iedereen die mij kent, weet dat ik al van jongs af aan droomde van een eigen gezinnetje. Een man, een paar kindjes, een vrolijke beestenboel. Zalig leek (en lijkt) me dat. Hoewel er veel aan te merken valt op ons huis, ben ik hier toch gelukkig. Volgens mij komt dat omdat dit ons eerste échte eigen huis is. De plek waar we voor het eerst met opvoedkundige projectjes (onze honden) startten, waar we besloten te trouwen, waar we aan kinderen begonnen. En dus ook Elliots eerste thuis. Maar we zijn hier nog lang niet klaar. Dus werd het blijkbaar nog eens tijd voor gezinsuitbreiding!

Hoooooooo, nu had ik jullie allemaal goed liggen, hé? Haha. Deze twee cuties verschenen eergisteren op de Facebookpagina van onze dierenartsenpraktijk. Ik zuchtte eens, toonde het aan Klaas en hij sprak zijn veto uit. Gisterenmiddag kreeg ik dan opeens een berichtje van hem, waarin datzelfde Facebookbericht nog eens stond, en de melding dat ik zijn zegen had. ‘s Avonds zijn we dan bij de voorlopige eigenaars van de katjes langsgegaan en we konden ze onmiddellijk meenemen. We waren niet 100% zeker of het jongens of meisjes waren en ze waren ook nog niet gevaccineerd, dus gingen we vanavond eerst en vooral naar de dierenarts om alles in orde te brengen. Het bleken dus effectief twee kattinnetjes te zijn (Klaas is een klein beetje teleurgesteld – als het jongens waren geweest, hadden ze Robin en William geheten). Het katje aan de linkerkant is Mrs. Euphegenia Doubtfire en het katje aan de rechterkant is Zelda. Welkom!