De meisjes zijn allebei samen aan het slapen en een zieke Elliot zit naast mij iPad te kijken. Ik heb van mijn hart een steen gemaakt en ben beginnen schrijven, want ik voelde dat het er anders nooit meer van zou komen. Wat ik op hun 4 maanden zou geschreven hebben, weet ik al niet meer (dat voelt al zo lang geleden aan!) dus post ik nu maar gewoon een update van hoe ver ze staan op 5 maanden. Wat ondertussen ook alweer bijna 14 dagen geleden is, maar allez!

Ze zijn allebei beginnen rollen en hoewel ik die dag à peu près gemarkeerd heb in onze agenda, hebben we daar dus pas deze week een foto van gemaakt hé, seg. Dat kwam er gewoon maar niet van. Beter laat dan nooit, I guess. Ik merkte dat Lily-Rose 2 keer van buik naar rug had gerold toen ze 3,5 maanden (ongecorrigeerd :-o) was, maar daarna deed ze dat een hele tijd niet meer. Ik dacht dus dat zij de eerste zou zijn om het officieel te kunnen, maar Lucy-Mae verraste ons. Iets na hun vierde vermaanddag rolde zij voor ‘t eerst van haar rug naar haar buik. Lily-Rose liet keilang op zich wachten, want zij deed het pas opnieuw 2,5 weken later, begin november. Zij was dus net geen 5 maanden, maar ik denk dat ze gewoon een hele maand lang vergeten was dat ze dat kon, haha! Ik vind het wel een beetje vreemd dat ze enkel van rug naar buik rollen, maar wellicht geven we hen ook niet genoeg tummy time om het in de omgekeerde richting te proberen.

‘s Ochtends zijn ze ‘heel vroeg’ wakker, zo rond half 8-8u moet ik opstaan met hen. Ze worden wakker als een van ons twee opstaat om Elliot naar school te brengen. Tegen 10u zijn ze dan weer moe en dan beweeg ik hemel en aarde om ze allebei zover te krijgen dat ze een dutje doen. Dat duurt meestal 30-45 minuten en daarna is ‘t sleuren om hen tot aan het middageten te krijgen. Ik schrok dan wat boterhammetjes naar binnen en tegen 12u30 ten laatste ga ik met hen naar de slaapkamer voor hun middagdut. Ik leg ze dan een voor een aan en terwijl ik de laatste aan ‘t voeden ben, is de eerste meestal in slaap aan ‘t vallen in het worstenkussen. Als ik klaar ben met nummer 2, leg ik mij ook neer en dan valt zij in slaap in mijn armen. Dat is eigenlijk het simpelste, want zo ben ik erbij tot ze slapen. Ze spuwen altijd hun tutjes uit om dan gefrustreerd te zijn dat hun tut niet in hun mond zit. Baby’s, hé… Dan slapen ze meestal 2 à 2,5 uur. Soms durft er zelfs eentje 3u slapen. Meestal is dat Lucy-Mae. Rond het avondeten volgt er vaak ook nog een heel kort dutje en na het avondeten is er de avondspits, met 3 kinderen die allemaal op hetzelfde moment (19u30) moe zijn en naar bed moeten. Klaas maakt Elliot dan klaar terwijl ik met een van de meisjes op bed ga liggen om haar te voeden. Tot voor kort viel nummer 1 dan al in slaap en kon ik hetzelfde doen met nummer 2. Tegenwoordig zijn ze vlak na hun voeding echter weer klaarwakker en begint het tutjesspelletje opnieuw, tot ze rond 20u(30) definitief slapen. Over ‘t algemeen beginnen ze dan effectief aan hun nacht en slapen ze tot de ochtend, uiteraard wel met de nodige voedingen. Ik denk dat dat er dan 2 of 3 zijn. Ik tel ze niet meer, maar ik denk dat we in totaal nog aan 8 voedingen per dag komen. Ik maakte me daar een beetje zorgen over (het aantal leek me te weinig) maar ze volgen nog steeds netjes hun WHO-curve. Lily-Rose was op iets meer dan 4,5 maanden 6,750 kg en 65 cm, Lucy-Mae 6,640 kg en 66 cm. Ik vermoed dat ze een beetje verkeerd gemeten hebben want het zou de eerste keer ooit zijn dat Lucy-Mae groter is dan Lily-Rose.

Op zich heb ik onze routine dus wel ‘down’, maar ‘t is toch vaak een beetje jongleren met baby’s en op slechte momenten lijkt het wel alsof het alleen maar moeilijker wordt in plaats van gemakkelijker. Maar op de goeie momenten gaat het dan natuurlijk wel goed en ben ik toch fier op mijzelf dat ik het klaargespeeld krijg. :) Ze zijn trouwens rond 3,5 maanden echt beginnen lachen naar en brabbelen tegen elkaar en dat is zo vertederend dat het veel goed maakt. :)

Verder hebben ze ook al efkes hun handjes ontdekt (overal kwijl!) en trekken ze nog altijd graag aan mijn haar (overal haar!). Ze grijpen naar de speeltjes van hun speelboog en houden speelgoedjes vast om er in hun wipper/eetstoel op te tsjoezen. Sinds enkele weken zijn ze ook kwaad als ze in hun wipper zitten terwijl wij eten, dus nu zitten ze in eetstoelen van de IKEA. Eigenlijk zijn ze daar nog niet aan toe omdat ze nog niet zelfstandig zitten, maar met een kussen als ondersteuning lukt het wel om zo een kwartiertje mee aan tafel te zitten. En dan zijn ze echt blij, want ze zien alles. Die madammekes, toch. <3

We zien nu al dat Elliot hun grote held is. Hoe ze echt zo geamuseerd en met een lachend snuitje naar hem kunnen zitten kijken als hij aan ‘t spelen of gek aan ‘t doen is… Net alsof ze hem verliefde blikken toewerpen. En omgekeerd is er ook veel liefde, vind ik. Op voorhand maakte ik mij daar heel veel zorgen over en was ik bang dat hij de meisjes echt ging zien als lastposten die zijn ouders van hem hadden afgenomen. Dat zal op sommige momenten misschien wel zo zijn, maar over ‘t algemeen is hij ontzettend lief en zorgzaam. Hij geeft hun tutjes, gaat keivaak spontane aaitjes en knuffels geven, zou hen zelf uit bed halen als hij kon en hij deelt (nu toch nog ;)) al zijn speelgoed met hen. Lucy-Mae noemt hij Loes(ie)meej en Lily-Rose gewoon Woos. <3 En hij noemt hen zijn zusjes, maar vaak ook ‘zussemie’. Ma jongens, toch. Smelten, dat.

Over 2 weken zijn ze al 6 maanden, zeg. Kunnen jullie dat geloven?