Dit ging oorspronkelijk over hun 4 weken gaan, maar toen was ik ineens een week alleen thuis met hen en stopte Elliot met naar de opvang te gaan. Toen we hun 6-wekenfoto begonnen te naderen, vond ik het belachelijk om eerst nog een post over 4 weken te schrijven, dus besloot ik beide foto’s maar te bundelen. Uiteindelijk ben ik dan zelfs nog supergoed bezig, want bij Elliot postte ik gewoon één groot verslag van 1 tot 12 weken. Ge moet niet vragen hoe ik er toen aan toe was. ;)

Voor wie het zich afvraagt (iedereen waarschijnlijk :)): bovenaan zie je Lucy-Mae links en Lily-Rose rechts, onderaan is het net omgekeerd. Ze lijken heel goed op elkaar en sommige dagen vind ik ze haast identiek, maar hun 6-wekenfoto bewijst volgens mij toch duidelijk dat ze écht wel uit elkaar te houden zijn. :) Lucy-Mae heeft een boller gezichtje gekregen, wat gek is aangezien zij steevast de lichtste van de twee is. Lily-Rose heeft ook meer en langer haar, maar dat valt op foto niet zo hard op als in ‘t echt. Ook de vorm van hun oogjes vind ik tegenwoordig verschillend. Dat was een aantal weken geleden nog niet, zoals je ziet op de foto’s hieronder.

Waar ik op 2 weken nog kon schrijven dat ze niets anders deden dan eten en slapen, is dat nu toch al een beetje veranderd. Ze zijn al eens af en toe een kwartier à een halfuur wakker, maar meer dan 1 of 2 keer per dag gebeurt dat nu toch ook niet, denk ik. Ze slapen dus nog steeds zeer veel, maar wat wel veranderd is, is dat ze nu veel vaker op ons willen liggen. Het gebeurt vaak dat ze in hun park niet echt content zijn en dat we ze bij ons moeten nemen. Of nog zieliger: dat er eentje gelukzalig ligt te slapen maar dat de andere het lastig heeft en dan de schone slaapster dreigt wakker te maken. Soms lijkt het dus alsof samen slapen niet iets zal zijn dat voor eeuwig zal blijven werken. Maar bon, ze zijn nog maar 6 weken, dus we zien wel. :) ‘s Nachts slapen ze ook bij ons en ook dan gebeurt het heel vaak dat er eentje in onze armen ligt, of dat we er elk eentje vasthebben. Ik vind dat eigenlijk niet erg, als ze nood hebben aan een arm rond hun lijfje geef ik hen dat graag zodat ze zich geborgen voelen en goed slapen (en ons ook laten slapen ;)). Soms zijn ze er ok mee om gewoon bij ons te liggen, maar niet in onze armen, en ook dat vind ik niet zo erg. Het kan deugd doen om eens “vrij” te slapen. :)

Hierboven Rosie, hieronder Lulu. <3

‘s Nachts laten ze nu meestal een blok van 3 à 4 uur tussen de voedingen en ook overdag beginnen ze eerder om de 2,5-3 uur te komen in plaats van om de 2 uur. Daardoor zijn er nu iets minder voedingen dan helemaal in ‘t begin, maar ik denk dat ik elke dag toch nog wel zeker aan 10-11 borstmomenten per baby kom. Ik ga wel eens opnieuw beginnen met het netjes bij te houden, want ik ben wat lakser geworden en heb er daardoor nu niet echt zicht meer op. De afgelopen 2 nachten dacht ik trouwens dat ze doorgeslapen hadden van middernacht tot 6 uur. Klaas zei na die eerste nacht dat ze rond 3u nochtans hadden gedronken, maar ik had daar hoegenaamd geen herinnering aan, en hij was het ook niet meer zeker. Maar vanochtend dacht ik dus wéér dat ze doorgeslapen hadden. En toch zei Klaas dat hij pas om 3 uur was komen slapen en dat een van de meisjes toen malcontent was en dat ik haar toen heb aangelegd. Maar opnieuw: ik herinner mij dat totaal niet, terwijl Klaas zegt dat hij is komen slapen omdat er eentje lag te wenen en dat ze bij hem niet stil werd en dat hij haar toen aan mij heeft gegeven om te laten drinken. Ik ben dus echt in de war, want over ‘t algemeen ben ik degene die zich echt nog goed dingen herinnert van ‘s nachts terwijl Klaas daar veel te slaapdronken voor is. Maar bon, zelfs als ze zouden doorslapen, zit ik nog aan voldoende voedingen. En als ze niet doorslapen is ‘t ook niet erg, want blijkbaar denk ik dan toch dat ze wel hebben doorgeslapen. Haha!

Waar ik nu het meest naar uitkijk is het moment dat ze bewust gaan beginnen lachen. Elliot was net geen 3 weken toen hij dat voor het eerst deed, maar hij kwam natuurlijk al 10 dagen te laat terwijl de meisjes meer dan 3 weken te vroeg waren. Technisch gezien kan ik dat dus nu pas beginnen verwachten bij hen. Wat ze wel al enkele weken doen is LUIDOP lachen in hun slaap. :o Ik dacht eerst dat dat iets anders was, maar nee, ‘t is echt lachen. Wie mij volgt op Instagram heeft het filmpje wellicht wel zien passeren. En als je ‘t nog niet zag: zeker eens gaan kijken! ‘t Is echt belachelijk schattig. :)

Ons viergeslacht. Zie hoe fier mijn mémé eruitziet. <3

Oh ja, nog efkes wat statistieken: in mijn laatste post vertelde ik dat Lily-Rose en Lucy-Mae 14 dagen na hun geboorte respectievelijk 3 kg en 2,9 kg wogen. 20 dagen later, ze waren toen net een maand geworden, was dat al gestegen naar 4,090 kg en 4,010 kg. Sinds hun geboorte, iets meer dan een maand voor die laatste weging, waren ze dus 1,440 kg en 1,390 kg bijgekomen. Ik weet dat je als borstvoedende mama tegenwoordig niet te hoog meer van je toren mag blazen, want je zou weleens niet-borstvoedende mama’s tegen de borst kunnen stuiten (no pun intended), maar foert: ik ben daar wel superfier op, ja. :) Ik vind het trouwens wel fijn dat ze zo gelijk bijkomen ook, ze schelen eigenlijk nooit meer dan een 100 gram. Benieuwd of dat altijd zo gaat blijven! Op 3,5 weken waren ze allebei 52 cm, 4 en 3 cm gegroeid dus. Het mag dus duidelijk zijn dat ze van graatmagere borelingen al geëvolueerd zijn naar malse baby’s met heerlijke plooitjes. Zie naar die armpjes hieronder!

En nog iets praktisch: we gingen al 2 keer naar de winkel met alle drie de kindjes. Elliot zat telkens in de winkelkar en de meisjes zaten de eerste keer in de buggy en de tweede keer in de draagdoek. Ging allebei even vlot en was eigenlijk zeker voor herhaling vatbaar. Nu zijn ze natuurlijk nog heel klein, ‘t zal wel zo simpel niet meer zijn eens ze wat ouder worden…

Zie zo, eindelijk weer geüpdatet! Hopelijk is de volgende post er gewoon eentje over 8 weken in plaats van 8 tot 10. :)