Anderhalve week geleden brachten we op donderdag nog een blitzbezoekje aan de zee voor we naar de Ardennen vertrokken de dag erna. Elliot had de zee en het strand nog nooit gezien, dus het was wel heel spannend. Hij is geen grote held in nieuwe situaties en neemt dan een afwachtende houding aan, dus ik kon mij al goed voorstellen dat hij niet in het water zou willen spelen.

En ik had gelijk. :) Niet alleen begon hij meteen te jammeren en lichtjes te huilen toen we hem met zijn voetjes in het water zetten, hij wou zelfs niet in het zand stappen! We denken dat hij bang was dat hij weg zou zakken of zo. :) Ik nam hem dan maar op mijn arm en stapte zo door het water, maar zelfs dat wou hij niet. Hij jammerde nog wat meer en wees naar het strand om mij duidelijk te maken dat hij liever had dat ik daar stapte. We zijn dus echt maar ongeveer een kwartiertje op het strand geweest. Waar hij wel zelf wou stappen was op het houten pad van het strand naar de dijk. En dat heeft toch ook een paar leuke foto’s opgeleverd, vind ik. :)

Hopelijk volgend jaar meer geluk!