Sinds een paar jaar gaan mijn ouders elke zomer een dagje naar Engeland met mijn broer. Hij verzamelt Transformers en in de Toys R Us in Medway vindt hij vaak nog stuks die ze hier in België niet verkopen. Normaal gezien gingen we vorig jaar opnieuw mee, maar we realiseerden ons te laat dat ze ons niet met Elliot op de ferry zouden laten aangezien hij nog geen kids-ID had. Gelukkig was dat dit jaar anders!

We stonden iets na vijven op (geeeeuw!) zodat we om 6u konden vertrekken. Elliot deed nog een goede dut in de auto en tegen dat we aankwamen in Calais was hij klaarwakker en belachelijk enthousiast bij het zien van al die gigantische vrachtwagens.

Onze ferry vertrok om 8u40 en anderhalf uur later (9u10 in Engeland) kwamen we aan in Dover. Bij het vertrek vanuit Calais gingen we even op het dek en zagen we het vasteland achter ons kleiner worden. We ontbeten aan boord en Elliot amuseerde zich kostelijk aan het raam.

Serieus, precies alsof hij door het raam staat te plassen hier. :)

`

We gingen ook even snuisteren in het winkeltje en daar verkochten ze toch wel een van mijn meest favoriete snoepjes, zeker? Op de terugweg had ik trouwens nog een paar ponden over, dus ging ik nog eens terug en kocht ik 2 boekjes.

Ik kan me niet meer herinneren of Elliot nog geslapen heeft tijdens de rit van Dover naar Medway, maar hij was alleszins heel vrolijk toen we aankwamen. En al zeker toen hij al het speelgoed zag en een paar dingen mocht uitkiezen. Elliot speelt tegenwoordig heel graag met autootjes. Groot en klein, hout, metaal of plastic, met of zonder geluid, het maakt allemaal niet uit. Zolang het maar rijdt. Het racewagentje rijdt met een druk op het middelste knopje vanzelf een aantal meter vooruit. Dolle pret voor de rest van de dag! Ze hadden er trouwens een hele afdeling houten speelgoed. Al een geluk dat we niet rijk zijn en ons huis geen extra speelkamers heeft, of we waren met een aanhangwagentje moeten terugkomen. :)

Ik vond er ook dit “latch board”. Voor ‘t eerst ontdekt op de blog van Young House Love, maar volgens mij vind je dat hier in België niet.

Na de vorige jaren vooral Canterbury bezocht te hebben, besloten we dit jaar een ander stadje te verkennen. Na een kort autoritje kwamen we aan in Rochester, een heel gezellig stadje met veel leuke winkeltjes. Je kan er ook enkele plekken bezoeken die een rol spelen in de romans van Charles Dickens, maar daar hadden wij geen tijd meer voor.

Dikke liefde voor het winkeltje hierboven! Zulke hippe spulletjes, maar helaas ook aan hippe prijsjes…

Van Baggins Book Bazaar had ik meer verwacht na het lezen van de recensies op internet. Ik moet wel eerlijk toegeven dat ik helemaal niet genoeg tijd had om de winkel deftig uit te pluizen, want het aanbod was inderdaad gi-gan-tisch.

Terwijl ik nog eventjes in Baggins Book Bazaar aan het rondsnuisteren was, ging het manvolk naar een klein grasveldje met Elliot. Daar kon hij met zijn autootjes spelen. Veel toffer dan moeder vergezellen naar een duffe boekenwinkel!

Daarna gingen we iets eten in The Golden Lion. Ik was al verkocht toen ik de woorden “gourmet burgers” op de kaart zag staan. Heel lekker gegeten op het terras!

Na de lunch gingen we nog even terug naar een winkel met knutselmateriaal. Ik kocht er enkele rolletjes washitape en houten letters om later Elliots deur te versieren of zo. Misschien doe ik er nog iets anders mee. We zien wel. Ik vond er ook de kleurposters van Omy. Ik kijk al uit naar het moment dat ik die aan de muur of op de vloer ga kunnen plakken zodat Elliot kan kleuren.

Daarna merkten we dat het voor Elliot genoeg geweest was en beslisten we terug te rijden naar Dover. Op die manier kon Elliot het meest cruciale moment even een uurtje dutten in de auto. Dat was een groot succes, want op die manier bleef hij eigenlijk heel de dag vrolijk en hadden we echt een fijne dag.

In Dover verkenden we het kasteel. Een dure bedoening, vooral als je weet dat we er anderhalf uur voor sluitingstijd arriveerden, maar Klaas vond het zijn geld waard, al was het maar omdat hij er enkele heel mooie foto’s wist te maken.

‘s Avonds zochten we in Dover dan een plekje om te eten, wat eigenlijk niet zo simpel was. Je vindt er genoeg restaurantjes, maar als je ‘s middags al warm hebt gegeten, is dat ‘s avonds niet meer nodig natuurlijk. Uiteindelijk belandden we bij Subway en eigenlijk heeft dat ons superhard gesmaakt!

Om 21u20 plaatselijke tijd vertrok onze ferry, dus met het tijdsverschil waren we pas iets voor middernacht terug in Calais. Daarna moesten we nog een dik anderhalf uur rijden, dus wij zaten pas tegen 2u ‘s nachts in ons bedje. Voor zo’n leuk uitstapje hadden we dat natuurlijk wel over. En voor de twijfelaars: aan de linkerkant rijden ben je volgens Klaas na 10 minuten al gewoon en wij betaalden voor onze auto (want je betaalt niet per persoon maar per voertuig) slechts 23 euro retour. Voor dat geld maak je nog niet eens met twee personen een treinreisje naar Brussel. ;)