Amai, wat heb ik uitgekeken naar Sinterklaas! Veel meer dan mijne zoon zelf. Nu is dat nog zo, hé? Elliot besefte het toch nog niet. :)

We hadden een heel druk weekend, vol met Sinterklaascadeautjes. Het begon al vrijdagavond, want toen was de Sint al bij mijn ouders geweest. Die had gehoord dat opi het hele weekend weg was en heeft slim geredeneerd dat opi wellicht wou zien hoe blij zijn kleinkind was met zijn cadeautjes. Wat een slimme Sint! We hadden Elliot verteld dat Sinterklaas bij omi en opi op bezoek was geweest en dat hij cadeautjes had gebracht, ‘misschien zelfs autootjes! Goh goh!’ Toen we binnenkwamen, bleef hij stokstijf staan en durfde hij de eerste 5 minuten niet bewegen of rechtstreeks naar het speelgoed kijken. Haha, wat een raar manneke is dat toch soms. Nadien kwam hij wel los en heeft hij keiveel gespeeld. :)

De ochtend erna kwam hij bij ons thuis! Er waren wat verschillende dingen, zodat er wat variatie was. Het grootste stuk was een houten autobaan. Naar ‘t schijnt komen er nog uitbreidingen, zei de Sint mij. :) De autobaan was een groot succes, maar ook Visjes Vangen van HABA wordt al regelmatig gespeeld. Ben ik toch wel blij om, want ik wist eerst niet goed of een gezelschapsspelletje al wel zou lukken. Elliot kreeg ook de film van de Minions. Hij vindt die supergrappig in Despicable Me 2, dus een film met énkel Minions leek een potentieel schot in de roos. :)

Elliot kon een hele dag spelen met al het nieuwe speelgoed en hij heeft ook keeeeiiiveel gesnoept. :) De volgende ochtend waren we uitgenodigd in de opvang voor het Sinterklaasontbijt. Altijd heel lekker en er is ook altijd een pakje van de Sint met snoep en boekjes enzo. Er waren ook nieuwe auto’s voor in de opvang en die had Elliot natuurlijk meteen gezien. Klein drama omdat hij er nog niet mee mocht spelen. Typisch. :)

‘s Namiddags hadden we dan eindelijk een echte afspraak met de Sint, in het parochiecentrum hier in ‘t dorp. Dat was écht geen succes. Elliot bekeek alles van een afstandje, grabbelde vrolijk in de snoepmand van Zwarte Piet terwijl ik had gedacht dat hij bang zou geweest zijn en gedroeg zich normaal. Tot we bij de Sint mochten gaan… We kwamen een beetje te dicht en toen klampte hij zich ineens keihard vast aan mij, begon superhard te wenen en krijsen en maakte een groot drama. Echt, ‘t was precies alsof ik had verteld dat de Sint hem mee zou nemen en pas volgend jaar terug zou brengen bij ons. Hij was zo kwaad dat hij zelfs het loopfietsje dat hij kreeg weg sloeg, terug in de richting van de Sint. Jawadde.

Daarna moest hij een kwartier bekomen en lag hij volledig tegen mij na te snikken. Gelukkig kreeg hij toen een lolly en kwam Zwarte Piet nog eens langs met zijn mandje snoep. :)

Toch een geslaagd weekend, vond ik, al was het wel héél druk. Ik ben extra benieuwd naar volgend jaar. Volgens mij gaat hij dan écht beseffen wat er te gebeuren staat. Nog een extra hoopje magie erbij. :)