by Joyce | Jan 25, 2018 | Feest |
Oh my god, jong! Deze post stond al weken klaar om te publiceren, maar blijkbaar duwde ik nooit op de knop! Eigenlijk wou ik gewoon een impressie geven van onze eerste Kerst in het nieuwe Huizeke Sluizeken.
Eind november gingen we samen met onze huisfotografe naar een kerstbomenkweker om wat gezinsfoto’s te laten maken. Er zaten enkele pareltjes tussen die ik al eerder op Instagram deelde, maar voor het kaartje beperkte ik me tot de allerbeste. Op de achterkant plaatste ik wel nog een grappige foto met een ludieke uitspraak van Elliot erbij. In de toekomst ga ik dat elke keer doen, denk ik, want eigenlijk wordt dat op die manier een mini-herinnering aan Elliot (of de andere kindjes) als kleuter.
Na al die zalige kerstbomen gezien te hebben en omdat onze oude (nep)boom dringend aan vervanging toe was en we geen 150 EUR aan een nieuwe nepper wilden geven, besloten we dit jaar voor een échte kerstboom te gaan. We gingen hem zelf kiezen in het veld en het hele gebeuren beviel ons zo hard dat we dat volgens mij voortaan elk jaar gaan doen. Maar dan hoop ik er wel eentje met kluit te vinden, want het is wat zonde dat we die vorige week op straat moesten zetten voor de groendiensten… Ik versierde de kerstboom opnieuw met onze vintage versiering en dit jaar hadden we ook voor het eerst een vintage piek.
Samen met mijn Femmavriendinnen pakte ik onze pakjes Pinterestgewijs in. De basis was bruin kraftpapier en dat werkten we af met veertjes, beschreven kerstbollen, touwtjes, retro foto’s en prentjes, glitterblaadjes, kortom: the works. Ik vond dat zo fijn om te doen dat ik volgens mij al mijn pakjes nu zo ga inpakken, maar dan ga ik toch eerst opnieuw mijn voorraadje materiaal moeten inslaan. :)
Omdat wij eigenlijk geen cadeautjes geven met Kerstmis, maar er toch pakjes onder de boom lagen, besloot ik wat spelletjes in te pakken voor de kindjes. Die lagen nog in mijn reservestapel (of al op zolder, wegens te simpel voor Elliot en nu pas geschikt voor de meisjes. Recyclage en al :)) maar kwamen nu goed van pas. De kindjes mochten hun pakje openmaken en daarna deden we ons allereerste minikerstfeestje-onder-ons. We voorzagen geen warm eten (te veel werk), maar maakten allemaal kleine hapjes waarvan we weten dat de kindjes die heel lekker vinden: vleesjes op rolletjes, kaassterretjes, rauwe groentjes met cocktailsaus, ananas en roereitjes. En toen vertelde ik Elliot dat hij de tafel mocht dekken… op de grond. Echt, waanzin alom! Elliot vond dat zó komiek, eten op de grond, stel u voor, seg! De dagen en weken erna heeft hij nog meermaals gevraagd om op de grond te mogen eten, dus een nieuwe traditie is geboren, denk ik. :) We maakten zelfs een heus dessertje (moelleux van de Aldi in de microgolf, maar whatever) dat de kindjes ook erg konden smaken. Dat van mezelf bewaarde ik netjes tot de kinders sliepen, toch efkes extra genieten. :)
En om de kerstperiode af te sluiten deden we opnieuw van metie- en petienieuwjaar en nodigden we alle meties en peties van de kindjes uit om te komen vieren. Vorig jaar deden we dat met gourmet en dat leek iedereen wel goed bevallen te zijn, so why change a winning team?
Ik kijk altijd erg uit naar de feestdagen, geniet er dan ook erg van, maar half januari ben ik ook telkens blij dat het weer achter ons ligt. Maar ik ben niet de enige met dat gevoel, zeker? :)
by Joyce | Oct 19, 2017 | Haakprojectjes |
Wat fijn om eindelijk nog eens te kunnen schrijven over een van mijn haaksels. Toen een van de meters van Lily-Rose (diegene die bijna in shock verkeerde toen ik haar vroeg om meter te zijn) aankondigde dat ze zwanger was, besloot ik meteen goed mijn best te doen voor haar. Tijdens mijn zwangerschappen kreeg ik ontzettend fijne geschenkjes en na elk van mijn bevallingen stond ze trouw aan mijn ziekenhuisbed, met heuse pakketjes. Ik kreeg een geschenksetje van Rituals, een koffertje met allerlei verschillende hebbedingetjes, mijn baby’s werden in de watten gelegd. Zelfs Klaas kreeg een verfrissende douchegel!
Omdat het budget hier door de bouw al eventjes ‘wat minder’ is, besloot ik om dat toch op andere manieren goed te maken. Voor haar verjaardag gaf ik haar net hetzelfde setje van Rituals en ik probeerde er tijdens haar zwangerschap zo veel mogelijk voor haar te zijn als ze met iets zat. Ik liet haar snuisteren in de babykleertjes van mijn miekes en leende onze FamilyFix uit. En toen haar eigen lieve mieke er dan eindelijk was, ging ik op bezoek met 37 verschillende draagzakken en –doeken, onze wipper, een pakketje kraamkaartjes (goed voor kraamkost, een klein uitstapje, wat hulp in huis), een luisterend oor en een dekentje dat ik haakte met haar mooie Alix in gedachten.
Voor het dekentje gebruikte ik een v-stitch. Het was mijn allereerste keer en zoals dat telkens gaat bij mij, ben ik een paar keer moeten herbeginnen voor ik de techniek goed en wel beet had. Daarna ging het eigenlijk heel vlot en kon ik elke avond lekker doorhaken voor de televisie. Ik wist dat ze voor het kamertje en de andere babyspulletjes van oker hield en felroze past bij elk meisje met pit, vind ik. Als derde kleur koos ik voor wit, fris en neutraal, past sowieso voor een babydekentje én doet de andere kleuren extra mooi uitkomen.
Om het geheel af te werken zette ik er een randje stippels omheen op deze manier. Volgens mij deed ik dat niet geheel volgens de regels van de kunst, mo how, het ziet er goed uit and that’s what matters.
Daarna had ik nog redelijk wat wol over, dus besloot ik 2 uur voor ik op kraambezoek zou gaan nog een pompomslinger te maken.
Nog eens proficiat met jullie prachtige dochter, metie en Faab! :)
by Joyce | Oct 14, 2017 | Feest, Kindjes |
Net zoals we Elliots eerste verjaardag uitgebreid vierden met een groeifeest, zetten we Lily-Rose en Lucy-Mae ook in de bloemetjes toen ze jarig waren. Het concept bleef hetzelfde, een vrijzinnige viering met het huisvandeMens gevolgd door lekkere dessertjes voor onze gasten, maar de uitwerking was deze keer lichtjes anders. Bij Elliot huurden we een cafézaaltje en knutselde ik heel veel dingen zelf, maar voor het groeifeest van de meisjes had ik simpelweg geen tijd om veel te haken aan versieringen. We lieten het feest doorgaan in een hoeve/beleefboerderij zodat we ons qua aankleding geen zorgen moesten maken. De dag zelf ging ik gewoon snel wat honeycombs ophangen. We hadden ongelooflijk veel geluk met het weer, want hoewel het best winderig was, was het wel zonnig en warm. De viering konden we dus buiten laten doorgaan.
De ceremonie was net zoals bij Elliot een viering van/voor onze meisjes, een afronden van hun babytijd en het verwelkomen van wat nog komen zal. En eigenlijk vond ik het stiekem ook wel een beetje een feestje voor óns, omdat we verdikke het eerste jaar met een tweeling hadden overleefd. Applausje voor ons! De moreel consulente van deMens praatte alles mooi aan elkaar en zorgde ervoor dat het geheel niet te lang duurde, een kwartier à twintig minuten. De meisjes hielden zich goed, de kindjes die erbij waren ook.
Bij Elliot werkten we rond de figuur van een boom, deze keer kozen we voor een regenboog. Na regen komt zonneschijn, en misschien ook wel een regenboog. Een levensles die onze meisjes hopelijk altijd zullen meedragen. Ik zou niet zo ver gaan om hun prille babytijd onze ‘regen’ te noemen, maar ergens zat daar toch ook wel een bepaalde symboliek in. De eerste maanden met een tweeling zijn heel bijzonder en zeker ook fijn, maar het is een feit dat het alleen maar beter en makkelijker wordt eens ze wat ouder en zelfstandiger worden. Ik zorgde voor wat korte gedichtjes over regenbogen en zelf hadden Klaas en ik ook een tekstje voorbereid voor onze miekes. Allez. Ik schreef de tekst en Klaas las die voor het allereerst tijdens de viering. Ge weet wel hoe dat gaat met venten, hé?
Dit was ons tekstje:
Gisteren vierden we de eerste verjaardag van Lily-Rose en Lucy-Mae. Dat betekent dat het vandaag precies 1 jaar geleden is dat we stilaan aan het bekomen waren van de geboorte en dat de adrenaline plaats maakte voor blijdschap, maar ook voor twijfel. 1 jaar geleden vroegen we ons af hoe we dat zouden klaarspelen, twéé baby’s verzorgen, voeden, aandacht geven en koesteren.
Hun eerste verjaardag leek een ver verwijderde mijlpaal, een eindpunt waar naartoe gewerkt moest worden, want vanaf dan zou het makkelijker worden. Of dat hielden we onszelf toch voor. En hoewel iedereen met kinderen weet dat het nooit echt gemakkelijker wordt, maar gewoon ánders, moesten we gelukkig niet zo lang wachten. Toen ze ongeveer zes maanden oud waren, merkten we dat het inderdaad stilaan beter begon te gaan. Dat we een ritme vonden, dat de meisjes ietsje zelfstandiger werden, dat we als gezin onze draai gevonden hadden. En vanaf toen was het genieten. Dat betekent uiteraard helemaal niet dat we niet op regelmatige basis zuchten, ons opgejaagd voelen of ons geduld verliezen, maar dat alles wordt verzacht door de liefde die we voelen. Het is hartverwarmend om te zien hoe ze met elkaar omgaan en dat ze, hoewel ze uiterlijk zo erg op elkaar lijken, toch duidelijk hun eigen unieke persoontje zijn. Lily-Rose is ons ‘oudste’ dochtertje. Ze bekijkt de wereld, denkt na over wat ze ziet en zal daarna pas meedoen. Ze is vrolijk, maar op een rustige en ingetogen manier. Ze houdt van knuffelen en dicht bij ons zijn. Lucy-Mae is ons ‘jongste’ dochtertje. Zij duikt in de wereld nog voor ze weet wat er eigenlijk gaande is. Ze is vrolijk, onstuimig en een echte wildebras. Ze houdt van ravotten en van deugnieterij uithalen. We zien ook dat hun grote broer nu al hun grote held is. Wanneer ze vol verwondering en met pretlichtjes in hun ogen naar hem opkijken, wanneer hij spontaan een knuffel komt geven aan zijn ‘miekes’, zoals hij ze zelf ook al noemt… Dan loopt ons kopje over en lijkt het alsof ons hart uit elkaar zou kunnen spatten van geluk.
Wij zijn gelukzakken, en we doen ons best om ons daar elke dag opnieuw bewust van te blijven. Elliot is zo’n fantastisch mannetje dat we met hem al onze beide handjes mochten kussen, maar dat we vorig jaar niet één, maar zelfs twéé geweldige dochters mochten krijgen, dát maakt van ons de rijkste ouders ter wereld. Blijf maar verder groeien zoals jullie bezig zijn, miekes. Jullie doen dat heel goed. <3
Op Elliots groeifeest mochten de aanwezigen op het einde met hun vingerafdruk kleurrijke blaadjes geven aan een kale boom. Voor Lily-Rose en Lucy-Mae maakte ik met waterverf een schilderijtje van een regenboog. Ik knipte 2 vormen uit die een pot moesten voorstellen en die door onze familie en vrienden opgevuld mochten worden met gouden vingerafdrukken/muntstukken. De pot zou ik dan onderaan de regenboog plakken. (Sidenote: ik had 2 schilderijtjes gemaakt, voor elke dochter één, maar op de ochtend van het groeifeest stond ik op en ontdekte ik dat Elliot een van de schilderijtjes én een zwarte stift had gevonden. Zucht. Ik moet, as we speak, dus nog steeds schilderij 2 opnieuw maken.)
En daarna was het tijd voor het feest. Deze keer kozen we niet voor een dessertenbuffet, maar voor 2 taarten en een toog met lekker schepijs. De grote taart bleef in het thema van regenbogen, de andere taart bestond uit witte chocolade, cheesecake en speculaas.
En tussen het eten door kon iedereen vrij rondlopen op de boerderij, de koeien voederen en de speeltuin bezoeken.
Om te voelen dat je samen met je kinderen zo graag gezien wordt, en dat op zo’n mooie dag en op zo’n fijne locatie is hartverwarmend. Echt een topdag. <3
by Joyce | Apr 21, 2016 | Haakprojectjes |
Onlangs werd hier nog een baby’tje geboren! Omdat ik het vlaggenlijntje voor Vince zo fijn vond om te maken, maakte ik er voor Nelle ook maar meteen eentje. Ik volgde volledig dezelfde werkwijze, maar zette de vlagjes aan elkaar met twee rijen vasten in plaats van drie. Zo ziet het geheel er minder robuust uit.
En natuurlijk kregen mama, papa en grote broer ook nog wat koekjes. :)
by Joyce | Apr 2, 2016 | Haakprojectjes |
Een van de januarimama’s beviel vorige maand van een tweede kindje! We stelden met ons groepje weer een verrassingsdoos samen (die doos is dus ondertussen voor niemand nog een verrassing) waar ik een haakseltje in stopte. Voor mijn schoonzus en voor mijn beste vriendin maakte ik een dekentje en voor de eerste januarimama die opnieuw beviel werd het een vossenknuffel, dus mocht het deze keer wel eens iets anders zijn. Deze keer ging ik voor een vlaggenlijn.
Ik gebruikte dit patroon en eigenlijk was dat supersimpel. Veel simpeler dan de vlaggenlijn die ik haakte voor Elliots groeifeest en cake smash. Omdat ik maar in twee kleuren ging werken, leek het mij echter wel tof om de vlaggetjes op een andere manier te versieren. Dus borduurde ik er nog de naam van de kersverse baby op. :)
En zoals ik voor elke verrassingsdoos doe, bakte ik nog een lading pindakaaskoekjes.
Daar was Klaas uiteraard ook wreed content mee. :)
