#boostyourpositivity over ‘t werk
De nieuwe challenges voor #boostyourpositivity waren een foto van je gezonde lunch en van je bureau posten. In die gezonde maaltijden ben ik niet zo hard geslaagd. Op woensdag ging ik lunchen met een vriendin. Maakt dat van mij nu officieel een Volwassene? Ze is wel oorspronkelijk een internetvriendin. Ben ik dan nog altijd Volwassen? Anyway. We gingen burgers eten. Ik houuuu van burgers. Give me all the burgers. Yum. Maar niet zo gezond dus.
Ik heb ook de indruk dat het eten op ‘t werk niet héél gezond is. Allez, niet dat het keivettige brol is en dat er niets ongezonder bestaat of zo, hé. Maar gewoon. Niet zo veel groentjes, maar wel veel pasta/rijst/puree en altijd met saus. Mij hoor je niet klagen, want ik ben verlekkerd op dat alles, maar mijn lijn doet het natuurlijk geen deugd. Maar zoals mijn moeder altijd zegt: ‘Een ronde lijn is ook een lijn.’ Dus ja.
In deze post vroeg ik jullie naar tips voor een gezond ontbijt en op dat vlak heb ik toch al vooruitgang geboekt, vind ik. Ik eet nu yoghurt met granola, uit mijn speciale beker van de Action. Sinds vrijdag ben ik overgeschakeld op magere ipv volle yoghurt en da’s toch weer even aanpassen. Maar niets dat een goede kwak honing niet oplost, me dunkt.
Van mijn bureau wou ik ook geen foto maken. Ten eerste weet ik eigenlijk niet of dat ‘done’ is, zo als ambtenaar. Ten tweede is het niet speciaals, ik heb er zelfs nog geen foto van mijn kroost. Het kadertje heb ik wel al. Goede voornemens enzo.
Hoe gaat dat nu feitelijk op het werk, vraagt ge u af? Wel ja, de hele voorgeschiedenis deed ik hier al uit de doeken en op mijn huidig werk ben ik volgens mij nog niet lang genoeg om al grote toekomstuitspraken te doen. Wat ik wel kan zeggen is dat ik er graag ben. De materie interesseert me en de collega’s zijn tof. Ik kijk uit naar alles dat ik er nog ga leren en ik hoop mij nog een beetje op te kunnen werken. Toen ik werkloos was, wou ik nog liefst van al in een wereld leven waarin je van één inkomen rond kon komen en dat denk ik soms wel nog. Stiekem zou ik wel graag thuisblijfmoeder zijn, toch tot alle kindjes naar school gaan, maar ik zie ook in dat dat financieel nu eenmaal niet haalbaar is als we nog een beetje vooruit willen gaan in het leven. Vandaar dat ik ook heel gelukkig ben dat ik mijn job niet gewoon verdraag maar hem effectief graag doe. Ik dacht op voorhand ook dat een voltijdse job mij te zwaar zou vallen in combinatie met een gezin, maar eigenlijk valt dat heel goed mee. Ik ben natuurlijk nog maar een maand bezig, maar ik hoor altijd dat de eerste maanden het zwaarst zijn, ook qua vermoeidheid… Eigenlijk ben ik niet vermoeider dan toen ik werkloos was en ik heb ook niet het gevoel dat mijn gezinsleven lijdt onder het feit dat ik nu ga werken. Volgens mij is dat voor een groot stuk te wijten aan mijn werkuren: ik begin weliswaar heel vroeg (om 6u50 neem ik de trein om nog geen uur later te beginnen werken), maar dat betekent ook dat ik netjes om 16u45 opnieuw aankom in het station waar mijn vent en peuter al op mij staan te wachten. Het is nog geen 17u als we allemaal weer samen thuis zijn. En doordat Klaas en ik warm eten op het werk (en Elliot in de opvang) hoeft er ‘s avonds niets meer gekookt te worden. Daar sparen we ook weer tijd mee uit.
Ik hoop echt dat ik zo positief ga blijven over mijn job, want voorlopig ben ik een happy camper!