Pasen 2016

Nu de Paashaas alweer efkes ‘t land verlaten heeft, is ‘t tijd om nog wat fotootjes te posten van Elliots zoektocht. Het is wel duidelijk dat de Paashaas hier nog niet veel ervaring heeft, want blijkbaar dacht die dat hij nog wel paaseitjes zou vinden als hij de dag voor Pasen naar de winkel ging. Gelukkig had het konijn dat bij omi en opi langskwam, meer ervaring! Hier thuis zijn het dus gewone eitjes van Milka geworden, maar hij vond het toch heel zot dat die hier overal verspreid lagen en dat hij goed moest zoeken. :) Bij omi en opi was het dan tijd voor het echte werk!

Pasen 2016-27

Pasen 2016-30

Pasen 2016-36

Pasen 2016-37

Pasen 2016-41

Pasen 2016-45

Pasen 2016-46

En op paasmaandag gingen we naar de andere grootouders, in Nederland. Geen paaseitjes gezocht maar wel buiten rondgecrosst tot hij niet meer kon. :)

Pasen 2016-24

Pasen 2016-2

Pasen 2016-4

Pasen 2016-11

Pasen 2016-13

Echt, zo’n buitenkind dat dat toch is. Dat heeft hij alvast niet van zijn ik-ben-ros-en-heb-sproeten-en-een-bleek-vel-moeder. :)

Elliots tweede verjaardag

Vorig weekend vierden we een feestje want onze kleine, grote man werd twee! Twéé! Echt, ik vond dat nog vreemder dan toen hij één werd. Dan kan je nog een beetje spreken van een baby, maar nu bekijken de mensen mij toch maar aardig als ik het over mijn baby heb. Maar hij zal altijd mijn eerste baby blijven. <3

Vorig jaar werd hij op zijn verjaardag wakker met de windpokken, dit jaar was het minder erg. Een fikse verkoudheid en enkele dagen koorts. Hij voelde zich dus niet 100% dus besloten we om het vrij rustig te houden. We hebben niet te veel spel gemaakt van zijn cadeautjes, we hebben niet alles op alles gezet om verjaardagsfoto’s te nemen (we moeten nog altijd een foto maken met de Milestone Card van 2 jaar, oeps!) en op zijn feestje hebben we hem gewoon op zijn gemak gelaten in plaats van hem een kroon op te zetten (wil hij toch niet), met 15 man voor hem te zingen en hem een kaarsje uit te doen blazen.

Zijn verjaardag was op vrijdag, dus Klaas en ik namen een dag verlof en hielden Elliot thuis van de opvang. ‘s Ochtends was hij om 6u al wakker, maar om half 9 wou hij toch weer slapen. Dus zijn wij lekker meegegaan en hebben we nog 2-3u geslapen met ons drietjes. :) ‘s Namiddags gingen we voor ‘t eerst naar de binnenspeeltuin en dat vond hij echt supertof. Klaas ging overal mee op en we moesten naar niets kijken want we waren er toch alleen. Na een dik uur spelen, was hij moe (ah ja, want toch ook een beetje ziek) en gingen we terug naar huis. ‘s Avonds gingen we naar mijn ouders en haalden we frietjes van de frituur.

De dag erna hadden we zijn feestje gepland en hoewel ik de biscuits voor de taart al de avond ervoor had gebakken was het toch weer een race tegen de klok om alles op tijd klaar te krijgen. De taart moest nog verder afgewerkt worden, maar ik moest ook nog opruimen en overal afstoffen zodat Klaas nog kon stofzuigen en dweilen. Daarna nog snel naar de Colruyt om brood en beleg voor ‘s avonds en dan konden we eindelijk de tafel dekken. Iedereen kwam aan, maar Elliot was dus echt kéihard onder de indruk, hé. Het eerst halfuur is hij niet van mijn schoot gekomen en zijn cadeautjes konden hem ook niet veel schelen. Zo veel volk in zijn huis, dat is hij niet gewoon. :)

20160206-Elliot 2-5

20160206-Elliot 2-7

In mijn mamagroepje postte iemand maanden geleden een foto van een bulldozertaart. Omdat Elliot zot is van alles dat met auto’s of camions of gewoon stoeregrotedingenmetwielen te maken heeft, heb ik die foto meteen opgeslagen om later als inspiratie te gebruiken. Ik maakte twee biscuits, een rechthoekige en een ronde, en sneed de rechthoekige nog eens doormidden zodat ik twee lagen had. Tussen die lagen deed ik slagroom (gemaakt door mijn mémé) en schijfjes banaan. Voor ik de ronde biscuit op de rechthoek zette, deed ik nog eens een laagje slagroom en banaan. Om de taart af te werken maakte ik een cream cheese frosting met cacaopoeder. Om de taart zo donker te krijgen (‘t moest nu eenmaal een berg aarde voorstellen) moest ik er wel zo veel cacaopoeder in kappen dat je van de Philadelphia eigenlijk niet veel meer smaakte. Bon, ‘t was nog altijd superlekker. :) Afwerken deed ik met wat losse cacaopoeder en de speelgoedjes voor op en rond de taart vond ik in de Zeeman voor 7 euro of zo. Ideaal! :) Elliot was keihard onder de indruk. De taart stond al op tafel toen ik mij stond te schminken en ik hoorde ineens niéts meer in de living. Ik vond dat keiverdacht en ging een beetje in paniek kijken of hij er niet van aan ‘t eten was. Maar hij stond dus naast de tafel, gewoon met zijn mondje open naar die taart te gapen, haha! Mijn mémé zorgde voor nog een heleboel andere taartjes. Zo was er ook nog flan, brésiliennetaart, kriekentaart en confituurtaart.

20160206-Elliot 2-2

20160206-Elliot 2-4

Het feestje sloten we af met belegde broodjes. Ik vraag mij nu af of dat overal zo is, dat verjaardagsfeestjes om 15u beginnen met koffie en taart en dat er dan om 18u broodjes worden gegeten. Of is dat iets dat regionaal gebonden is? Bij ons is de familie is dat alleszins de traditie. :)

20160206-Elliot 2-8

20160206-Elliot 2-9

Op ‘t einde van de avond was hij zo overprikkeld dat hij niet in slaap geraakte in zijn bedje. Dus heeft hij maar een beetje op mij geslapen. Ik vind het tof als hij in zijn bed slaapt en wij nog efkes iets met ons twee kunnen doen, maar stiekem vind ik dat toch nog altijd genieten, zo een slapend manneke op mijn arm. En dan maar snuffelen in zijn haar. Dat doet toch iets met mij, wetende dat het de laatste maanden zijn dat ik exclusief met hem bezig kan zijn.

elliot verjaardag moe

Binnenkort post ik ook nog zijn 2 jaar-update, maar ik moet al mijn papiertjes nog eens samenrapen om te zien wat ik ga schrijven. Tegenwoordig zijn er hier veel goede voornemens, maar weinig uitvoering. Ik steek het handig op de combinatie drukke peuter in huis/naar mijn twee baby’s dragend lichaam proberen luisteren/voltijds werken!

Sinterklaas 2015

Amai, wat heb ik uitgekeken naar Sinterklaas! Veel meer dan mijne zoon zelf. Nu is dat nog zo, hé? Elliot besefte het toch nog niet. :)

We hadden een heel druk weekend, vol met Sinterklaascadeautjes. Het begon al vrijdagavond, want toen was de Sint al bij mijn ouders geweest. Die had gehoord dat opi het hele weekend weg was en heeft slim geredeneerd dat opi wellicht wou zien hoe blij zijn kleinkind was met zijn cadeautjes. Wat een slimme Sint! We hadden Elliot verteld dat Sinterklaas bij omi en opi op bezoek was geweest en dat hij cadeautjes had gebracht, ‘misschien zelfs autootjes! Goh goh!’ Toen we binnenkwamen, bleef hij stokstijf staan en durfde hij de eerste 5 minuten niet bewegen of rechtstreeks naar het speelgoed kijken. Haha, wat een raar manneke is dat toch soms. Nadien kwam hij wel los en heeft hij keiveel gespeeld. :)

Sinterklaas-2

Sinterklaas-4

Sinterklaas-5

Sinterklaas-7

Sinterklaas-9

Sinterklaas-11

De ochtend erna kwam hij bij ons thuis! Er waren wat verschillende dingen, zodat er wat variatie was. Het grootste stuk was een houten autobaan. Naar ‘t schijnt komen er nog uitbreidingen, zei de Sint mij. :) De autobaan was een groot succes, maar ook Visjes Vangen van HABA wordt al regelmatig gespeeld. Ben ik toch wel blij om, want ik wist eerst niet goed of een gezelschapsspelletje al wel zou lukken. Elliot kreeg ook de film van de Minions. Hij vindt die supergrappig in Despicable Me 2, dus een film met énkel Minions leek een potentieel schot in de roos. :)

Sinterklaas-12

Sinterklaas-13

Sinterklaas-14

Sinterklaas-16

Sinterklaas-18

Sinterklaas-19

Sinterklaas-23

Sinterklaas-24

Sinterklaas-25

Sinterklaas-28

Elliot kon een hele dag spelen met al het nieuwe speelgoed en hij heeft ook keeeeiiiveel gesnoept. :) De volgende ochtend waren we uitgenodigd in de opvang voor het Sinterklaasontbijt. Altijd heel lekker en er is ook altijd een pakje van de Sint met snoep en boekjes enzo. Er waren ook nieuwe auto’s voor in de opvang en die had Elliot natuurlijk meteen gezien. Klein drama omdat hij er nog niet mee mocht spelen. Typisch. :)

‘s Namiddags hadden we dan eindelijk een echte afspraak met de Sint, in het parochiecentrum hier in ‘t dorp. Dat was écht geen succes. Elliot bekeek alles van een afstandje, grabbelde vrolijk in de snoepmand van Zwarte Piet terwijl ik had gedacht dat hij bang zou geweest zijn en gedroeg zich normaal. Tot we bij de Sint mochten gaan… We kwamen een beetje te dicht en toen klampte hij zich ineens keihard vast aan mij, begon superhard te wenen en krijsen en maakte een groot drama. Echt, ‘t was precies alsof ik had verteld dat de Sint hem mee zou nemen en pas volgend jaar terug zou brengen bij ons. Hij was zo kwaad dat hij zelfs het loopfietsje dat hij kreeg weg sloeg, terug in de richting van de Sint. Jawadde.

Sinterklaas-36

Daarna moest hij een kwartier bekomen en lag hij volledig tegen mij na te snikken. Gelukkig kreeg hij toen een lolly en kwam Zwarte Piet nog eens langs met zijn mandje snoep. :)

Sinterklaas-37

Sinterklaas-39

Sinterklaas-41

Toch een geslaagd weekend, vond ik, al was het wel héél druk. Ik ben extra benieuwd naar volgend jaar. Volgens mij gaat hij dan écht beseffen wat er te gebeuren staat. Nog een extra hoopje magie erbij. :)

#boostyourpositivity over quality time

Fieuw, amai. Ik ben hier nog eens geraakt. Er zaten hier vieze microben in huis waardoor ik enkel dinsdag ben gaan werken. Die ochtend dacht ik dat het wel alweer zou lukken, maar dat bleek dus niet zo te zijn. En wie ziek is, kan niet bloggen, hé.

Het laatste thema van #boostyourpositivity gaat over kindjes, en dan vooral over quality time. Toch fijner om over te schrijven dan over een ontbijt, vind ik stiekem. Ik moet zeggen dat ik die quality time een pak trickier vind sinds ik ga werken. Toen ik nog thuis was met hem, was elke dag quality time. Als Klaas dan thuiskwam van het werk, was het zijn moment en deed ik wat grotere huishoudelijke taken waar ik overdag niet aan toe was gekomen. Toen ik nog thuis was, maar Elliot al naar de opvang ging, was het ook nog simpel. Dan kwam hij tegen 16u30 aan en speelde ik met hem terwijl Klaas (of wij samen, met Elliot dan) aan het eten begon. Maar nu…

Elliot lookalike

Ik stond er nooit echt bij stil, maar eigenlijk pakte ik het de afgelopen maand compleet verkeerd aan. We waren weliswaar alle drie thuis tegen 17u, maar dat betekende dan meestal dat Elliot op zijn eentje begon te spelen of wat tv keek terwijl ik de luiertas en -emmer leegde, opruimde, de was deed, Klaas aan het eten begon, enzovoort. Tegen dat het tijd was om aan tafel te gaan, was Elliot compleet onhandelbaar. Huilen, krijsen, zich op zijn buik op de grond gooien. Ik verstond er niks van. Tot ik de situatie voorlegde in de Facebookgroep van Natuurlijk Ouderschap en ik mij door de reacties realiseerde dat Elliot simpelweg gewoon niet genoeg positieve aandacht kreeg. Hij had ons al een hele dag moeten missen en dan kwam hij thuis met ons en moest hij ons weer missen. Ik heb toen het roer omgegooid en vanaf nu hou ik mij bij thuiskomst minstens een halfuur, en vaak langer, met hem bezig. We spelen met zijn auto’s, bouwen torens met de Duplo, lezen boekjes, kijken samen een beetje tv. Of ik vraag hem om te helpen met de was, of om zijn brooddoos naar de keuken te brengen. Dat vindt hij ook fijn, en da’s ook quality time hé, elkaar helpen. Dan eten we samen en ook daarna blijf ik erover waken dat we responsiever zijn. Als hij aandacht wil, krijgt hij die. En als ik merk dat hij al efkes op zijn eentje aan ‘t spelen is, zet ik mij bij hem en doe ik wat mee. En wonder boven wonder: sindsdien zijn er quasi geen temper tantrums meer voor het eten. Of hoe simpel het soms toch kan zijn…

elliot choco

elliot leest

Hoe gaat dat bij jullie? Zaten jullie ook ooit al met de handen in het haar om dan ineens tot het besef te komen dat de oplossing eigenlijk overduidelijk was?