by Joyce | Aug 24, 2015 | Uitstap |
We gingen vorig weekend nog eens naar de kermis met Elliot. Ook dit keer lieten we hem eendjes vissen (met de handjes) en ging hij op de draaimolen. Hij zat er zelfs voor het eerst alleen op! Hij zat samen met 3 andere kindjes in de brandweerwagen. We hebben er geen foto’s van, vooral omdat we eigenlijk allebei met een bang hartje stonden te kijken of hij wel mooi zou blijven zitten. Maar dat was dus geen enkel probleem. :)
Ik ben echt benieuwd of hij tegen de volgende kermis telkens alleen op de draaimolen zal durven, maar ‘t is nog afwachten tot Pinksteren volgend jaar voor we dat zullen zien…
by Joyce | Aug 19, 2015 | Reizen |
Twee weken geleden trokken we met mijn ouders, broer en mémé een weekje naar de Ardennen. We verbleven er in een leuk huis in Mabompré, in de buurt van Houffalize, tussen de velden en grazende koeien. Ik heb niet zo precies bijgehouden wat we allemaal gedaan hadden omdat ik dacht dat ik achteraf de puzzelstukken mooi samen zou kunnen passen aan de hand van de foto’s die Klaas gemaakt had. Tot ik na een paar dagen merkte dat hij regelmatig zijn camera vergat. Oeps!
We verkenden Bastogne, La-Roche-en-Ardenne en Houffalize…
… keken beestjes in het wildpark in La-Roche-en-Ardenne…
… gingen naar de samenvloeiing van de Ourthes (en daar heb ik niet eens een deftige foto van!)…
… zagen rare fonteintjes (dit is er maar eentje van!)…
… en bezochten het stuwmeer van Nisramont.
We maakten ook een uitstapje naar Luxemburg. Ik was daar nog nooit geweest, zeg! We stopten net over de grens, in Clervaux, en verkenden het stadje. Op zoek naar een plekje om te eten belandden we bij Hotel Koener. Het zag er daar poepchic uit, maar het menu was superbetaalbaar. We hebben er lekker gegeten en de ijsjes waren megagroot en heel mooi versierd. Onze ober deed zelfs zijn best om Nederlands te spreken (dat Luxemburgs is toch echt een raar taaltje!) en besteedde veel aandacht aan Elliot. In Clervaux vond ik ook een winkeltje met verantwoord speelgoed, maar ik ben er wijselijk buiten gebleven. ;) Hieronder dus ook een megamottige foto, maar bon, ik moet toch bewijzen dat ik er geweest ben, hé? :)
Op een van de laatste dagen van onze vakantie wou het manvolk gaan kajakken. Ik ben volledig uit mijn comfortzone gestapt en ging mee. En toen was er toch wel een vaarverbod, zeker? Dat was vast een teken.
We hebben echt veel geluk gehad met het weer. De eerste avond dat we er waren heeft het even heel fel geregend en gehageld, maar daarna is het droog en zonnig gebleven tot de laatste avond. Maar toen was er in heel België regen en onweer, dus eigenlijk was dat ook niet zo erg. We hadden wat gezelschapsspelletjes mee, dus ik speelde voor het eerst in mijn leven Cluedo! We speelden er ook Nautilus, een strategisch spel dat ik een hele tijd geleden kocht, maar nog nooit uitprobeerde. Dat was ook heel tof. En ik heb ook voor het eerst gekubd. Gekubbd? En ik deed dat toch wel goed, hoor. Ik won een paar keer van Klaas en daarna wou hij dan niet meer spelen, tsk! Elliot heeft zich ook heel erg geamuseerd. Hij kon naar hartelust buiten spelen, we zetten op de warmste dagen zijn zwembadje op, hij kreeg aandacht van 6 volwassenen in plaats van 2…
Voor wie bezorgd is om Elliot na het zien van de foto’s hierboven: hij was op een van die boomstronken gaan staan maar viel toen recht met zijn hoofd op een van die leien (of hoe heten die stenen in ‘t midden?). Heel veel geweend, een sneetje boven zijn wenkbrauw en redelijk wat bloed. Met ijs erop en een pleister na het stelpen was het weer ok. De overige pleisters zijn maar voor de show, om zijn aandacht een beetje af te leiden. :)
Maar dus. Los van die valpartij was het een fijne vakantie, ja. :)
by Joyce | Aug 16, 2015 | Uitstap |
Anderhalve week geleden brachten we op donderdag nog een blitzbezoekje aan de zee voor we naar de Ardennen vertrokken de dag erna. Elliot had de zee en het strand nog nooit gezien, dus het was wel heel spannend. Hij is geen grote held in nieuwe situaties en neemt dan een afwachtende houding aan, dus ik kon mij al goed voorstellen dat hij niet in het water zou willen spelen.
En ik had gelijk. :) Niet alleen begon hij meteen te jammeren en lichtjes te huilen toen we hem met zijn voetjes in het water zetten, hij wou zelfs niet in het zand stappen! We denken dat hij bang was dat hij weg zou zakken of zo. :) Ik nam hem dan maar op mijn arm en stapte zo door het water, maar zelfs dat wou hij niet. Hij jammerde nog wat meer en wees naar het strand om mij duidelijk te maken dat hij liever had dat ik daar stapte. We zijn dus echt maar ongeveer een kwartiertje op het strand geweest. Waar hij wel zelf wou stappen was op het houten pad van het strand naar de dijk. En dat heeft toch ook een paar leuke foto’s opgeleverd, vind ik. :)
Hopelijk volgend jaar meer geluk!
by Joyce | Aug 14, 2015 | Uitstap |
Voor Elliots 18e vermaanddag wilden we wat nieuwe foto’s. Enerzijds uit traditie, want dat is wat we doen op zijn belangrijke vermaanddagen. Anderzijds gewoon omdat ik wat prentjes wilde om mijn enorme lap tekst op te leuken. Klaas was een hele tijd geleden foto’s gaan trekken in het Burreken, een natuurreservaat in Brakel. Hij vond het daar heel mooi, dus het leek ons een goed idee om daar eens op verkenning te gaan en meteen wat mooie foto’s van onze kleine vent te maken. Na het avondeten vertrokken we voor een wandelingetje, maar aangezien we het niet te laat wilden maken, konden we ook niet heel ver wandelen. Veel schaduw hadden we op die warme dag dus niet, maar dat was niet zo erg aangezien de zon stilaan begon onder te gaan. Het was er zó rustgevend, zo stil. Om zelf stil van te worden. Koeien en paarden grazen zomaar langs de paadjes, echt heel bijzonder.
We kwamen er maar één andere persoon tegen, een jogger. Misschien is het Burreken een goed bewaard geheim of zo. Let’s hope so. :) We willen er zeker nog teruggaan. Ik denk zelfs volgende week misschien. En dan een picknick meenemen. Lijkt me zalig.
by Joyce | Aug 6, 2015 | Kindjes |
Vanaf nu ga ik de updates wat anders aanpakken. De laatste maanden heb ik een bestandje bijgehouden dat ik telkens aanvulde als ik aan iets nieuws dacht dat in het lijstje van Nieuwe Verwezenlijkingen paste. :) Minder werk en bovendien: zo hoef ik mij op dit moment het hoofd niet meer te breken over wat 3 maanden geleden typisch Elliot was. Ik ben er wel pas mee gestart toen hij al 16 maanden was, dus tussen de vorige update en deze zit eigenlijk een gat van 1 maand. Oh well!
16 maanden
– Wil in de zetel voortaan een dekentje om zijn beentjes te bedekken. Na-aper!
– Is 83,5 cm groot en weegt 10,840 kg.
– Heeft de kunst van het Loeren verfijnd. Gaat vaak gecombineerd met de meest minieme grijns ooit. Soms ziet hij eruit alsof hij op dat moment aan het plannen is hoe hij mij in mijn slaap wil vermoorden. So far nog geen ongelukken!
– Kan de katten en honden zacht aaien.
– Wil altijd buiten zijn en weent als we hem weer mee naar binnen nemen.
– Begon te dansen. Suuuuperschattig! Door zijn beentjes zakken en met zijn armen op en neer wapperen.
– Lóópt keivaak.
– Kan met gebaren, geluiden en intonatie perfect duidelijk maken wat hij wil. En vindt het bijgevolg dus niet nodig om te beginnen praten!
– Eet al een tijdje héél graag guacamole en hummus. Zalig manneke!
– Heeft over ‘t algemeen geen nachtvoeding meer nodig om door te slapen. We merken geregeld dat hij ‘s nachts wakker wordt en zelfs rechtop gaat zitten, maar dan legt hij zich eens goed, draait en keert wat en gaat opnieuw slapen. En dat voor een kind dat volgens velen altijd ‘s nachts zou willen blijven eten omdat hij het zo gewoon was. Voor de borstvoedsters die mijn blog lezen: er is licht aan het einde van de nachtvoedingstunnel. ;-)
– Is gek op treinen, vrachtwagens, tractors, bulldozers, kranen,… Hoe groter, hoe beter! En zeker als ze nog eens veel lawaai maken ook. Boys will be boys!
– Zegt (volgens ons toch) papa! Nu is het nog wachten op moeke. En het feit dat hij dat nog niet zegt, is niét omdat hij mij minder graag ziet, hoor! Da’s gewoon een veel moeilijker woord, hé. Edit: nope, ‘t is nog altijd ‘papa’ op random momenten. We zijn dus nog niet overtuigd. :)
– Zwaait opnieuw heel goed als hij vertrekt/denkt dat hij vertrekt/iemand anders vertrekt.
– Zegt “UHH!”, houdt zijn uitgestoken wijsvinger aan zijn oor en luistert aandachtig als hij iets (vooral een trein of vliegtuig) heeft gehoord.
– Heeft ook elk vliegtuig dat passeert gezien.
– Schudt consequent en bewust zijn hoofd als we hem iets vragen of aanbieden dat hij niet wil.
– Heeft blijkbaar kriebels onder zijn oksels. Ik heb hem nog nooit zo hard weten giechelen als wanneer ik héél traag met één vinger héél zachtjes onder zijn oksel kietel. Meer zelfs, hij moet mijn vinger nog maar in die richting zien gaan en hij klapt al dubbel. <3
– Komt zijn hoofdje tegen mijn gezicht leggen als ik om een “kusje?” vraag. Smelten, dat. :)
17 maanden
– Helpt ongelooflijk veel en doet dat ook heel graag. Elliot helpt de vaatwas leegmaken door alles in de kasten op te bergen, brengt zelf zijn brooddoos en koeltasje naar de vaatwas als hij thuiskomt van de opvang, doet zijn en onze vuile kleren in de wasmand, vult de wasmachine en droogkast en duwt de juiste knopjes in, dekt de tafel (gewoon alles op de tafel zetten uiteraard), ruimt soms ook de tafel af, ruimt zijn speelgoed op, gooit afval in de vuilbak en oud papier in de papiermand. Ik vergeet vast nog dingen. Maar you get the picture. :) Echt zalig. Hij vindt dat heel fijn, helpen. Hopelijk blijft het zo!
– Speelt eigenlijk met niets écht. Zijn “spelen” bestaat voorlopig hoofdzakelijk uit al zijn speelgoed uithalen en dan weer opruimen. Wel heel netjes!
– Kan al eventjes de xylofoon, piano en gitaar “bespelen” als hij zijn instrumentenboekje leest. Bij de xylofoon en piano laat hij zijn handen over de toetsen op de pagina dansen, bij de gitaar tokkelt hij op zijn buik.
– Heeft 12 tandjes.
– Is zot van zijn grasmaaier. Nu heb ik twee venten om het gras af te rijden. :) Dit is meteen ook zijn lievelingsbezigheid tegenwoordig: met dat grasmasjien heel de living rondrijden en zien hoe Juul daar overenthousiast van wordt. Lachen en gieren!
– Toont, wanneer ik het nét weer vergeten ben, aan dat hij zelf heel goed weet wat hij nodig heeft. Hij was al een paar dagen wispelturiger dan anders, maar ik stond er niet echt bij stil omdat hij regelmatig eens zo’n periode heeft. Wel merkte ik dat hij tijdens het verluieren heel regelmatig het flesje Chamodent vastnam en mij duidelijk maakte dat hij een tabletje wou. Ik gaf hem dat dan, denkende dat “kindjes toch zelf goed aanvoelen wat ze nodig hebben”. En dan zag ik 2 dagen later toch wel een eerste hoektand piepen, zeker? Heel fijn van hem, vond ik. :)
– Kijkt, als hij weet dat hij iets ondeugends aan ‘t doen is, naar ons met zijn mond in een mooie o-vorm en een spottend lachje om zijn lippen. “Hoho, zie wat ik aan ‘t doen ben! Eigenlijk mag het niet, hé? Ga je er iets van zeggen of ga je lachen omdat ik er nu zo schattig uitzie?”
– Zegt volgens mij nu toch wel officieel “papa”. Hij zegt het té vaak op de juiste momenten. Ik denk dat we binnenkort het kaartje boven zullen halen.
– Heeft een nieuw “ding” wanneer we hem duidelijk maken dat wat hij doet niet mag. Hij legt dan zijn handje op zijn gezicht, laat zijn hoofd zakken zodat hij naar de grond kijkt, en blijft zo schuldbewust staan. Na een paar seconden komt hij dan eens door zijn vingers piepen, om te zien of we nog naar hem aan het kijken zijn. Heel moeilijk om dan je lach in te houden. :)
– Knikte voor het eerst “ja”! Ik kwam thuis met Elliot van de winkel, laadde de buggy uit, zette Elliot op de grond, en die ging met regenlaarzen en regenjas in bed zitten. Ik vroeg of hij wou slapen, en hij knikte ja! Ik dacht: “Ja ja, ‘t zal wel zijn. En dan jammeren en bleiten, zeker…” Ik deed zijn frak en laarzen uit, legde hem in zijn bedje, en meneertje ging slapen.
– Komt regelmatig zelf een kusje vragen door zijn hoofdje “aan te bieden”. Hij kijkt dan naar beneden zodat ik een zoen op zijn kruintje kan geven. <3
– Is weer in een sla-fase. We krijgen weer veel meppen, ja. En pitsen vindt hij ook heel fijn! Moeilijk om dan geduldig te blijven, maar ik weet dat het net zoals vorige keer opnieuw een fase is.
En nu, op exact 18 maanden? Al het bovenstaande. En hij krijgt nog steeds borstvoeding. Sinds juni wel een heel pak minder dan vroeger, we zitten nu nog op 2 voedingen: eentje ‘s ochtends en eentje als ik ga slapen. Dan neem ik hem bij ons in bed, drinkt hij nog een laatste keer om de nacht door te kunnen en valt hij weer lekker in slaap. <3 Wat een schone 18 maanden zijn dat toch al geweest. Grote verwondering, een klein beetje verdriet, immense blijdschap, uren pret, dolle verliefdheid, sporadische frustratie. Maar bovenal eindeloze liefde.
