by Joyce | Jan 11, 2017 | Bouw |
Weten wat aan deze post voorafgaat? Lees dan eerst deel 1 van onze bouwreeks.
Het was reikhalzend uitkijken naar half oktober, want dan zouden de échte werken eindelijk van start gaan. Alles tot en met de gesloten ruwbouw zouden we laten doen, maar daarna gingen we zo veel mogelijk zelf in handen nemen. Onze funderingen werden dus uitgegraven en de rioleringen werden gelegd. Ik ga daar gewoon wat fotootjes van posten want ik kan jullie daar uiteraard niet meer details over geven, hé. Funderingen en al. Nogal saai, je kan dat niet decoreren enzo. Allez ja, ik viel een beetje in slaap tijdens dat onderdeel van de bouwbesprekingen. :) Elliot vond het uiteraard wel allemaal de maks! Ik denk dat die later in de bouw gaat. Ofwel wordt hij boer zodat hij met tractors kan rijden.
Daarna werd de vloerplaat gegoten.
Toen kreeg ik een paniekske want dat zag er veel te klein uit! Een drietal weken later ging de montage van start. Op de foto’s hieronder zie je het huis mooi groeien. Op dag 1 werden de muren van het gelijkvloers gezet, op dag 2 de verdiepingsvloer, op dag 3 kwam de eerste verdieping met het plafond er al op en tegen dag 5 of 6 was het huis klaar tot en met het dak en moesten er enkel nog wat kleine afwerkingen gebeuren. Zalig om dat zo snel vooruit te zien gaan, maar vooral ook supermaf!
Bij dezen weten jullie nu ook met welke firma we bouwen. :)
Anderhalve week na de start van de ruwbouw was ons huis ‘af’ en kon Klaas erin om met de afwerking te beginnen. Alle technieken (sanitair, elektriciteit, ventilatie, zonneboiler en vloerverwarming op aardgas) doen we zelf en zijn het eerste punt op ons lijstje. Vloerverwarming houden we tot het allerlaatste, want als alle andere technieken af zijn, wordt eerst de PUR gespoten. Dan hebben we een week de tijd om de vloerverwarming te leggen en dan wordt de chape gegoten. PUR en chape doen we niet zelf trouwens. De plafonds en de zolder moeten nog geïsoleerd worden en vervolgens moet daar ook nog gyproc tegen komen. Dat doen we dan weer zelf, maar de opstop (het wegwerken van de naden en vijsgaten) laten we dan weer doen door een opstopper omdat dat echt netjes moet gebeuren. Eens dat achter de rug is, kunnen we beginnen vloeren en kan de trap (nog iets dat we uitbesteden) geplaatst worden. Dan moeten we enkel nog de sanitaire toestellen installeren (allez ja, zorgen dat we een bad, douche, lavabo’s en wc’s hebben) en muurtegeltjes hangen en dan zijn we ‘klaar’. ‘t Is te zeggen: dan kunnen we verhuizen. Uiteraard zijn er dan nog verschillende afwerkingspunten maar ik heb daar op dit moment nog niet echt zicht op, dus daar schrijf ik later wel eens in meer detail over. Veel van die laatste afwerking zal ook afhangen van hoeveel tijd en geld we nog hebben (pakweg de trap behandelen en verven of de muren van het gelijkvloers primeren en verven) dus dat is sowieso een beetje moeilijk om in te schatten nu. :)
De volgende post in onze reeks wordt er eentje over de technieken en isolatie. Eigenlijk zou ik die beter laten schrijven door Klaas, want ik vind dat een regelrechte snoozefest en weet er dus bitter weinig over. Maar ik kan jullie wel vertellen hoe wij te werk zijn gegaan om het zo betaalbaar mogelijk te houden. Straks wordt het toch nog een interessante post, zeg!
by Joyce | Jan 8, 2017 | Bouw |
Wisten jullie al dat wij aan ‘t bouwen zijn? Als je mij volgt op Instagram of Facebookvriendjes met me bent waarschijnlijk wel, maar hoewel ik al zeker een jaar regelmatig schrijf dat ik er nog eens over ga bloggen is dat tot nu toe niet gebeurd. Heel lang was er niks concreets te melden, maar nu het nieuwe jaar begonnen is en we halverwege zijn met de technieken, wordt het toch stilaan tijd om alles eens te documenteren. Anders is ‘t de moeite niet meer, hé?
Eerst gaan we wel efkes terug in de tijd. 5 jaar, om precies te zijn. In de herfst van 2011 kochten we ons oud huis (of ‘het witte huis’ zoals Elliot het noemt) met als bedoeling er nog een jaar of 5 ‘goedkoop’ in te wonen zoals het was en het dan te slopen om een nieuwbouw op dezelfde plaats op te trekken. Af en toe kwamen er nog wel andere kansen op ons pad (zo hebben we vorige zomer effectief banken gedaan en budgetten opgesteld om een oud herenhuis te kopen) maar we kwamen altijd weer terug bij die nieuwbouw. Enerzijds voor het gemak van een blank canvas waarin we niet zouden moeten klooien door het prutswerk van vorige eigenaars, anderzijds omdat ik ondertussen op emotioneel vlak al niet meer weg wou van dat stukje grond. Het was ons eerste eigen huisje, we trouwden er, startten er ons gezin. Het plan was om eind 2016 alles in gang te trekken om dan in 2017 te bouwen, maar het is dus een jaartje eerder geworden. Eind vorig jaar kregen we het tweelingnieuws en beslisten we dat ons huis toch echt te klein zou zijn voor drie kindjes, zeker aangezien we eigenlijk maar 1 echte slaapkamer hadden.
Meteen na die allereerste echo-met-twee-hartjes namen we opnieuw contact op met onze architect, die gelukkig het jaar ervoor al een plan voor onze houtskeletbouw had uitgewerkt. Die zette de puntjes op de i en na wat malchance met een aannemer die ons maandenlang op een raming liet wachten (die dan verdikke nog eens keihard boven budget uitkwam), vonden we ons ding bij Sibomat. 2 dagen voor ik beviel hadden we daar nog de keuzedag, wat zoveel inhield als alles tot in detail bespreken, dus het plan op zich, de materialen, de formaliteiten,… Ergens in juli ontvingen we onze bouwvergunning en in de eerste week van september werd het grootste deel van ons huis gesloopt.
Kippenvel, dat. Elliot was op school en Klaas en ik waren met de meisjes op de achterbank naar het huis gereden om te kijken. Ik heb efkes een paar traantjes gelaten, want het was echt the end of an era. En ja, vanaf dat moment was er ook geen terugkeren meer. Het rechtse deel van het huis (waar onze living met daarachter bijplaats en badkamer zat) is blijven staan om later omgebouwd te worden tot garage.
Op een paar dagen tijd was alles dat gesloopt moest worden gesloopt, maar was ook al het puin geruimd en het terrein weer geëgaliseerd. Daarna was het nog anderhalve maand wachten op de funderingen. Die tijd konden we goed gebruiken, want Klaas (en vooral mijn vader, schoonplusvader en grootvader eigenlijk, want Klaas moest toen nog voltijds werken) moest toen nog het dak van de toenmalige living halen, omdat er anders instortingsgevaar was. Of dat zeiden de buren toch. :)
De funderingen hou ik voor een volgende post, anders wordt het hier te lang. Ik heb uiteraard al een hele onderverdeling gemaakt in mijn hoofd, een serie posts binnen de categorie #huizekesluizekenbouwt. Dat is trouwens ook de hashtag waarmee je op Instagram de werken terugvindt, in case you’re interested. :)
Meer lezen? Je vindt hier deel 2 terug.
