Een belangrijke mijlpaal
Ik durf wedden dat jullie allemaal op het puntje van jullie stoel zitten om te weten te komen wat die belangrijke mijlpaal dan wel inhoudt. Am I right? I’m right, right?
Eigenlijk is het een beetje een dubbele mijlpaal. Het zit namelijk zo: over een goeie 10 dagen wordt onze kleine man 6 maanden (snif, waar is die kleine baby heen die ‘s avonds uren op mijn arm voor tv lag te dutten?). Dat betekent dat we dan dus de 6 maanden borstvoeding gehaald hebben (exclusief dan nog!) én dat we gaan beginnen met vaste voeding.
Toen ik zwanger was, wou ik me niet te hard focussen op die borstvoeding. Ik wou het niet jinxen. Ik hoorde zo veel verhalen over vrouwen waarbij het “niet lukte” en die “geen melk hadden”, dus ik was er redelijk nonchalant over en hield me gewoon voor dat ik borstvoeding zou geven als het lukte. En toen dat gelukkig het geval bleek te zijn, wilde ik de 3 maanden halen. En toen dat lukte, wilde ik de 6 maanden halen. En daarna? Daar had ik niet echt over nagedacht. Ik nam aan dat ik vanaf 6 maanden gewoon zou afbouwen tot Elliot enkel nog kunstvoeding dronk, omdat hij in september bij de onthaalmoeder moet starten. Maar eens we dan goed en wel vertrokken waren met die borstvoeding, merkte ik dat ik helemaal geen zin had om die intieme momenten die alleen ik met hem deel vaarwel te zeggen. Dus nu zou ik liefst van al borstvoeding kunnen geven tot hij 1 jaar is. Maar je weet wel, we zien wel hoe het gaat. Eens hij 1 jaar is, zou hij ook koemelk (of amandelmelk e.d.) mogen drinken i.p.v. groeimelk. Een voordeel, want die groeimelk vind ik toch maar een verkooppraatje, precies. En eigenlijk wil ik ook niet dat hij poedermelk moet drinken voor ocharme die paar maandjes die nog zouden overblijven tot hij 1 jaar is.
Bon, binnenkort beginnen we dus met vaste voeding en echt, ik kan op 2 handen niet meer tellen hoe vaak ik me al heb moeten verantwoorden omdat we daarmee wachten tot hij 6 maanden is. Los van het feit dat 6 maanden bij de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) en Kind & Gezin (voor één keer hebben ze wél gelijk :-P) de officiële richtlijn is, is voor mij de belangrijkste reden het feit dat het spijsverteringsstelsel van een baby pas rond 6 maanden rijp genoeg is om vaste voeding te verteren. Bovendien is er ook minder risico op het ontwikkelen van allergieën (niet dat dat in onze families voorkomt, maar een allergie moet ooit érgens beginnen, dus better safe than sorry) en minder risico op overgewicht. Daar komt dan ook nog eens bij dat een kind vanaf 6 maanden ook zelf echt klaar is om te starten met vaste voeding. Wij merken dat de laatste weken heel goed aan Elliot. Zijn interesse in eten is enorm toegenomen en hij begint aan tafel kauwbewegingen te maken als hij ons ziet eten. Daarvoor deed hij dat helemaal niet. Over dat spijsverteringsstelsel heb ik een zeer verhelderend artikel gevonden dat goed uitlegt hoe het er daar vanbinnen in een baby’tje aan toe gaat.
Wanneer we binnenkort dan starten met vaste voeding zullen dat geen papjes zijn. We hebben besloten om dit meteen in stukjes aan te bieden. Dit heet de Rapley-methode of (oorspronkelijk) baby-led weaning. Ik heb er een heel goed boek, Eten voor de Kleintjes van Stefan Kleintjes, over gelezen, maar de belangrijkste informatie vind je ook hier, hier en hier terug. Eigenlijk komt het erop neer dat je de regie in handen van je kind laat. Je biedt wel zelf gezonde, gevarieerde voeding aan (in eerste instantie enkel groenten en fruit) maar je laat je kind zelf stukken nemen, naar zijn mond brengen, likken, sabbelen, slikken. Heel belangrijk om weten is dat het hier niet zozeer om het eten op zich gaat, als wel om het ontdekken van en experimenteren met smaken, kleuren en texturen. Bovendien is het algemeen geweten dat je je sneller eigen maakt wat je op je eentje hebt mogen uitproberen (dank u, lerarenopleiding!). De vaste voeding blijft ook bijvoeding. Dat betekent dat borstvoeding nog steeds het belangrijkste blijft en dat het “andere” eten er maar gewoon bij komt zodat een baby heel geleidelijk aan, op zijn eigen tempo, de overgang kan maken. Mooi, toch?
Omdat het de laatste tijd zo ontzettend warm is geweest, wilden we Elliot wel wat extra verkoeling bieden. Ik had er al vaak over gelezen, dus nu hebben we het eindelijk gedaan: Elliot kreeg een ijsje! Gemaakt van moedermelk, welteverstaan. :-)
Hij heeft er op 3 dagen 3 gegeten en hij vond het echt lekker en leuk!
