by Joyce | Apr 9, 2016 | Dagelijks leven, Feest |
Nu de Paashaas alweer efkes ‘t land verlaten heeft, is ‘t tijd om nog wat fotootjes te posten van Elliots zoektocht. Het is wel duidelijk dat de Paashaas hier nog niet veel ervaring heeft, want blijkbaar dacht die dat hij nog wel paaseitjes zou vinden als hij de dag voor Pasen naar de winkel ging. Gelukkig had het konijn dat bij omi en opi langskwam, meer ervaring! Hier thuis zijn het dus gewone eitjes van Milka geworden, maar hij vond het toch heel zot dat die hier overal verspreid lagen en dat hij goed moest zoeken. :) Bij omi en opi was het dan tijd voor het echte werk!
En op paasmaandag gingen we naar de andere grootouders, in Nederland. Geen paaseitjes gezocht maar wel buiten rondgecrosst tot hij niet meer kon. :)
Echt, zo’n buitenkind dat dat toch is. Dat heeft hij alvast niet van zijn ik-ben-ros-en-heb-sproeten-en-een-bleek-vel-moeder. :)
by Joyce | May 19, 2015 | Dagelijks leven |
Het was al sinds enkele maanden gepland, maar door slecht weer twee weekends geleden moesten we het naar vorige week verleggen: onze gezinsfotoshoot met Joke. Zij maakte voor het eerst gezinsfoto’s van ons toen we haar vroegen voor een zwangerschapsshoot, en op het huwelijk van mijn beste vriendin maakte ze ook een paar kiekjes van ons kersvers gezin van drie. Sindsdien hebben we haar benoemd tot onze huisfotografe. :)
Omdat die eerste foto’s van ons met z’n drietjes vorig jaar in de lente genomen werden en onze shoot van vorige week ook in mei gepland was, kreeg ik het idee om hier iets jaarlijks van te maken. Een nieuwe traditie waarbij we elke lente een paar mooie foto’s laten nemen van ons gezin zoals het er op dat moment uitziet. Ik kan mij al perfect voorstellen dat we later langs onze trap een rijtje familiefoto’s kunnen hangen. :)
Kunnen jullie ‘photo dump’ zeggen?
Hoe sexy is mijn echtgenoot wel niet, zeg? :)
We zijn echt superblij dat we zo’n getalenteerde fotografe tot onze vrienden mogen rekenen!
by Joyce | Apr 25, 2015 | Dagelijks leven |
Naar jaarlijkse traditie vertrokken we vorige zaterdag naar de Ardennen voor een weekendje met de kant van de familie van Klaas zijn papa. We bleven tot maandag en hebben ontzettend veel chance gehad met het weer. We logeerden in een ruim huis met een heel grote tuin en deden twee keer een barbecue. Elliot overwon eindelijk zijn vrees voor gras, ‘t is te zeggen: hij durft er nu in stappen en rondkruipen. :) Hier thuis wou hij dat niet. Op zondag gingen we naar een wildpark en maandag konden we eindelijk onze nieuwe Tula Toddler uittesten tijdens een lange wandeling. Ik had die de dag ervoor ook al gebruikt om Elliot op mijn buik te dragen in het wildpark toen hij de buggy beu was, maar maandag was dus rugdraagdag. :) Ik ben er wel heel tevreden van, want zelfs met de Mei Tai kreeg ik na 5 minuten rugpijn als ik Elliot op mijn buik droeg. Met de Tula was dat helemaal niet het geval. Trouwens, in dat wildpark zijn we een stukje verloren gelopen want ineens liepen we effectief tussen de herten in plaats van op de afgebakende paadjes errond. Living on the edge!
En nog twee foto’s die ik zelf nam (dat ziet ge wel aan het hip filterke hé?), mijn grote man die met zijn camera op de zonsondergang wachtte en mijn kleine man moe maar voldaan op de terugweg naar huis:
Tot volgend jaar, Ardennen!
by Joyce | Apr 6, 2015 | Dagelijks leven |
Het was misschien niet Elliots eerste Pasen, maar het was wél de eerste Pasen waarop hij zelf paaseitjes kon rapen! Ik had niet verwacht dat hij er nu al iets aan zou gehad hebben, maar hij zit nu toevallig in de fase van “ik ruim keigraag op!” Dus eitjes oprapen en in een zakje gooien, dat was dolle pret!
Hier thuis bracht de paashaas vooral chocolade, maar ook een speelset van Haba. En voor de aandachtige lezers/kijkers: ja, dat is een hechtstrip naast Elliots oogje. Blijkbaar heeft hij dan toch iets van zijn petie geërfd, want zaterdag viel hij voor ‘t eerst een gat in zijn hoofd. Foei, salontafel! Gelukkig was het helemaal niet zo erg, maar het bloedde toch ferm. En ik was dan nog alleen met hem ook. Mijn moederhartje! Maar bon, ik vind dat het hem wel héél bad ass maakt. Niet? :)
Daarna gingen we naar mijn ouders, want daar waren de paasklokken ook voorbijgevlogen! Die hadden precies wel wat meer hun best gedaan dan de paashaas… Veel chocolade, maar ook mooie houten blokken, een dekbedovertrek en ondergoed van Transformers (weer petie-invloed :)) eeeennnnn vier kuikentjes! Die waren zo belachelijk schattig, zeg. De rest van de dag was één grote tweestrijd voor mij, want ik wou ze keigraag vastpakken, maar ik ben er toch ook bang van. Dus heb ik ze maar mooi in hun kooitje gelaten. Ik wou ze wel echt mee naar huis nemen, maar zolang wij nog niet gebouwd hebben, is er hier nog geen mooi plekje om hen in de tuin te laten lopen. Dus mogen ze bij mijn ouders blijven.
Daarna aten we taart en ‘s avonds broodjes. Elliot heeft veel gespeeld en ik heb nog wat gehaakt. De perfecte paaszondag, vond ik!
by Joyce | Mar 9, 2015 | Kindjes |
Eergisteren konden we éindelijk Elliots cake smash doen! Normaal gingen we dat de dag na zijn groeifeest doen (over dat groeifeest komt er morgen trouwens tóch nog een post aan!) maar met die windpokken was dat natuurlijk geen zicht… We besloten dus een maandje te wachten en daar zijn we blij om. Elliot is eindelijk weer volledig in orde: zijn windpokken bijna volledig genezen en eindelijk snot- en hoestvrij. En daardoor is hij nu dus ook weer veel vrolijker dan hij een maand geleden was. Hout vasthouden dat het zo blijft!
Klaas selecteerde de best gelukte foto’s al, maar ze moeten nog nabewerkt worden. Hier zijn wel twee fotootjes achter de schermen!
En zondagnamiddag was het dan zo zonnig en (relatief) warm dat we in plaats van met de auto gewoon te voet naar mijn ouders gingen. Allez, wij te voet en Elliot op zijn fietsje. Vond hij zálig!
De afgewerkte foto’s van de cake smash volgen later!
