by Joyce | Mar 7, 2017 | Lezen |
Ik hoor het u al denken, hé. ‘Hunk? Februari? Die heeft toch niks gepost over januari en nu ineens over februari wel? #ksnappetnie’ Dat is omdat ik in januari technisch gezien nog niet deelnam aan de Book Challenge die Katheen van Verbeelding in elkaar stak voor dit jaar. In 2015 ontdekte ik het bestaan daarvan en ik begon mee te doen. Na mijn laatste blogpost daarover las ik nog enkele boeken op de trein, maar tja, dat was ook het moment dat ik opnieuw zwanger was en we weten ondertussen allemaal al wat er dan gebeurt op deze blog, hé? Juist, ja. Het spel valt stil. Ik ben wel van plan om nog eens een blogje te schrijven over de boeken die ik nog gelezen heb na 12 Years a Slave maar nu ga ik efkes focussen op wat ik nu aan het lezen ben.
Vanaf 3 februari neem ik dus opnieuw de trein. Ik pendel niet per se graag, maar ik vind het wel héél fijn om elke dag een dik uur te kunnen lezen zonder mij daar schuldig over te moeten voelen. Thuis komt dat er niet van, met al die kinders. :) Toen we verhuisden naar mijn ouders kon ik natuurlijk niet al mijn boeken mee verhuizen, dus ik nam enkel die exemplaren mee waar ik begin 2016 in gestopt was, samen met nog wat naslagwerken die ik met nieuwe baby’s in huis wel zou kunnen gebruiken. Ik wist dat ik toch pas opnieuw zou lezen als ik weer de trein op moest en aangezien we eind maart 2017 weer naar ons eigen huis zouden verhuizen, zou ik met die paar boekjes dus wel toekomen. Maar ja, jullie weten ook hoe dat gaat met een bouw: we gaan niet eind maart verhuizen, hé. Een streep door mijn rekening, want ik had mezelf verplicht enkel boeken te lezen die al in mijn bezit waren, want dat kan nu toch niet zijn dat die boekenkast vol staat met ongelezen romans, hé? Bon, ik ga hier en daar eens een boek proberen lenen van familie of kennissen en anders is er altijd nog de bib.
Het eerste boek dat ik las was er eentje waarin ik tijdens de zwangerschap gestopt was. Allez, eigenlijk weet ik het al niet meer zo goed. Ik herinner mij dat het steevast op de stoel naast ons bad lag en dat ik tijdens mijn wekelijks dobberpartijtje soms wat lag te lezen. The Miniaturist van Jessie Burton kon mij in het begin echter totaal niet boeien. Het verhaal kwam naar mijn gevoel niet op gang, de uitwerking van de personages lag me niet, ge kent dat wel. Dat boek is naast het bad blijven liggen tot we verhuisden en uiteindelijk heb ik het zelfs meegenomen tijdens de verhuis. Ik kan dat niet, boeken ongelezen laten. Eens ik begonnen ben, moét het uit. Al duurt het jaren. The Miniaturist was het eerste boek dat ik meenam op de trein. Ik dacht eerst om het volledig eerlijk te houden en te herbeginnen vanaf de eerste pagina, maar uiteindelijk heb ik dat toch maar niet gedaan. In januari heb ik dan zogezegd het eerste stukje gelezen, hé? Dat komt op hetzelfde neer. Ik wist nog in grote lijnen wat er in de eerste hoofdstukken was gebeurd, en effectief: ik begon het graag te lezen! Petronella (Nella voor de vrienden) Brandt is 18 jaar oud wanneer ze in Amsterdam arriveert als kersverse vrouw voor een rijke handelaar. Hij blijft heel afstandelijk maar geeft haar wel een peperduur miniatuurhuis als huwelijksgeschenk. Om dat huisje in te richten wendt ze zich tot een ‘miniaturist’ (Geen idee hoe dat in ‘t Nederlands heet eigenlijk. Ne miniaturist? :)) maar hoooo, dan gebeuren er toch wel rare dingen! De stukken die ze toegestuurd krijgt zijn héél persoonlijk en tonen aan dat de miniaturist dingen weet die ze eigenlijk niet kan weten. Er zitten een paar zotte plotwendingen in die ik helemaal niet had zien komen, maar het verhaal van the miniaturist zelf blijft wel wat onderbelicht. Geen idee hoe die nu eigenlijk zo precies wist wat voor voorwerpjes ze moest maken, het bleef allemaal een beetje vaag. Ik kan hier niet te veel over vertellen zonder dingen te verklappen. 3,5 sterren zou ik geven, denk ik. Een leuk boekje om te lezen, maar geen groot meesterwerk dat ik als een absolute must aan anderen zou aanraden. Oh, en de categorie waarvoor ik dit boek las: een boek met een illustratie op de cover. Nogal random, maar ja.
Mijn tweede roman van de maand was Het meisje in de trein van Paula Hawkins. Past perfect binnen de categorie ‘Een boek dat iedereen en z’n moeder al heeft gelezen, behalve jij’. Ik had dit boek zelf niet, maar kon het lenen van mijn schoonvader. Toen ik de foto hierboven op Instagram en Facebook postte, waren de meningen ongelooflijk verdeeld. Sommige mensen vertelden dat ze het supergoed vonden, anderen waarschuwden me dat het zwaar overroepen was. Voor mij persoonlijk zat het er zo’n beetje tussenin. Dat ik 100 pagina’s moet lezen voor er een beetje actie in een boek te bespeuren valt, dat vind ik niet zo tof. En al zeker niet als ik mij gedurende die 100 pagina’s dan nog eens keihard zit te ergeren aan het hoofdpersonage. Ik vond Rachel helemaal niet aimabel en bovenal een zielig geval. Hoe het zo ver met haar is kunnen komen kan ik wel begrijpen, maar het was te veel van hetzelfde. My two cents. Het boek leest wel heel snel weg en ik ben ook wel tot op het einde blijven gissen naar hoe de vork nu precies in de steel zat. Een aanrader voor wie niet te veel wil nadenken tijdens een boek dat leest als een trein (no pun intended). Drie sterrekes, denk ik.
Mijn lijstje ziet er ondertussen zo uit:
- Een boek met meer dan 700 pagina’s (ieder jaar een beetje meer)
- Een boek met minder dan 200 pagina’s (om het voorgaande puntje te compenseren)
- Een boek geschreven door meerdere auteurs
- Een boek geschreven door iemand die jonger is dan jou
- Een boek waarvan er wereldwijd minstens 100.000 exemplaren werden verkocht
- Een self published boek (een boek dat niet werd uitgegeven bij een grote uitgeverij, maar zelf door de auteur werd uitgegeven. Ik heb nooit gezegd dat deze challenge makkelijk ging zijn. ? )
- Een boek gepubliceerd in 2017
- Een boek geschreven door een celebrity (filmster, muzikant,…)
- Een boek met een titel die meer dan vier woorden telt (want er gaat niets boven een boek met een lange titel)
- Een boek met een titel die bestaat uit één woord
- Een boek met een kleur in de titel
- Een boek met een nummer in de titel
Een boek met een illustratie op de cover The Miniaturist – Jessie Burton- Een non-fictie boek
- Een boek over boeken of waarin boeken een belangrijke rol spelen
- Een boek over reizen of waarin een reis een belangrijke rol speelt (roadtrip, wandeltocht,…)
- Een boek over muziek of waarin muziek een belangrijke rol speelt
- Een boek waarin één van de seizoenen centraal staat
- Een boek waarin meerdere generaties van één familie aan bod komen
- Een boek gepubliceerd voor je geboren werd
- Een boek dat je al een keertje las
- Een ver-van-je-bed-boek oftewel een boek dat zich aan de andere kant van de wereld afspeelt
- Een boek dat zich afspeelt in een land waar je al een keertje op reis bent geweest
- Een boek uit de bibliotheek
- Een boek dat je leende van een vriend(in) of een mede Verbeelding Book Club lid
- Een boek met een vleugje magie erin (full on fantasy of magisch realisme)
- Een boek dat je ooit op school moest lezen om te zien wat je er nu van denkt of om het eindelijk te lezen omdat je het toen niet las
Een boek dat iedereen en z’n moeder al heeft gelezen, behalve jij Het meisje in de trein – Paula Hawkins- Een boek dat ergens ter wereld op de verbannen lijst staat
- Een eerste deel in een reeks
Ik ga dat sowieso nooit allemaal gelezen krijgen dit jaar, maar bon. Dan doen we volgend jaar nog wel efkes verder. :)
by Joyce | Oct 28, 2015 | Lezen |
Ik las ergens vorige week opnieuw een boek uit voor de Verbeelding Book Challenge! In mijn vorige post vertelde ik al dat ik voor 12 Years a Slave van Solomon Northup gekozen had. Eigenlijk kon ik dat boek bij verschillende categorieën plaatsen, maar uiteindelijk heb ik gekozen voor nummer 10 (een boek gebaseerd op waargebeurde feiten), omdat ik voor nummer 3, 11 en 15 nog makkelijk andere titels kan bedenken.
Ik denk dat de meeste mensen 12 Years a Slave ondertussen wel kennen door de verfilming. Dat is ook hoe ik voor het eerst over het verhaal hoorde. Solomon Northup was een zwarte man in het Amerika van de jaren 1840. Belangrijk om weten is dat hij een ‘free man’ was, geen slaaf dus. Hij had een vrouw en drie kinderen en verdiende goed de kost. Op een dag werd hij doodleuk ontvoerd en verkocht als slaaf. Gedurende 12 jaren werkte hij op verschillende plantages zonder dat iemand wist dat hij eigenlijk een vrije man was. Uiteindelijk wist hij toch zijn vrijheid te herwinnen en schreef hij dit verhaal neer. Allez zeg. Kunt ge u nu voorstellen dat dat u overkomt? Ik ook niet. Maar blijkbaar was hij lang niet de enige die het meemaakte.
Maar dus. De gelijknamige film was ontzettend mooi, maar zó hard, zó erg. Bij het boek had ik minder dat gevoel, maar volgens mij kwam dat enerzijds doordat ik door de film al wist wat er zou gebeuren en anderzijds omdat je in een boek minder geconfronteerd wordt met het visuele aspect. Want in de film zié je de slaven gegeseld en verkracht worden. Voor zover ik mij de film nog goed kan herinneren denk ik wel dat het boek heel trouw gevolgd werd. Ik heb geen dingen gelezen die nieuw waren voor mij, dus op dat vlak wist ik perfect wat te verwachten.
Wat mij op een gegeven moment opviel, toen ik efkes mijn boek sloot om na te denken over wat ik net had gelezen, was dat ik het verhaal bijna als fictie aan het lezen was. Dat wat er in het boek stond zo vreselijk en zo mensonterend was, dat ik mij diep vanbinnen precies niet kon voorstellen dat dat echt kon zijn. Eens ik het besef dat het wél gebaseerd was op feiten tot mij liet doordringen was het alsof de grond onder mijn voeten wegzakte.
Toen ik begon te lezen was de taal wel een hele aanpassing. Het boek werd gepubliceerd in 1853 en het taalgebruik is dan ook even archaïsch als je zou denken. Het taalgebruik was heel stoffig, met zinsconstructies en woordkeuzes die anno 2015 vreemd aandoen, maar eigenlijk wende dat heel snel. Het zorgde er wel voor dat ik er ietsje langer over deed om het boek uit te lezen, terwijl het toch nog niet eens 200 pagina’s telt. Ik heb het desondanks toch heel graag gelezen, positief want oude romans schrikken mij door de taal vaak af. Nog eens bevestiging dat dat niet hoeft. :)
En nog efkes een update van het lijstje:
Een boek van 500 pagina’s of meer The Book Thief – Markus Zusak- Een boek gepubliceerd in je geboortejaar
- Een non-fictie boek
- Een fantasy boek
- Een sci-fi boek
- Een graphic novel
Een mystery of thriller boek Illusies – Thomas Erikson- Een romance of chicklit
- Een boek dat gericht is op kinderen onder de 12
Een boek dat gebaseerd is op waargebeurde feiten 12 Years a Slave – Solomon Northup- Een historische roman
- Een boek met prentjes
- Een boek dat een prijs heeft gewoon (Pulitzer, Man Booker, Nobel, Gouden Uil,…)
- Een boek dat iemand je heeft aangeraden
- Een boek dat voor 1900 werd gepubliceerd
- Een reeks (mag een reeks zijn die je al begonnen bent)
- Een boek waar je gek van was als kind
- Een boek dat je ooit begonnen bent maar nooit hebt uitgelezen
- Een boek met een 65+ hoofdpersonage
- Een boek dat je kan uitlezen op een dag
- Een boek dat verfilmd werd
- Een boek waar een televisie reeks werd op gebaseerd
- Een boek dat al zeer zeer zeer lang op je te lezen lijst staat
- Een boek dat zich afspeelt in Azië
- Een boek dat zich afspeelt in Afrika
- Een boek dat zich afspeelt in Latijns-Amerika
- Een boek dat zich afspeelt in Oceanië
- Een boek in een andere taal dan dat je anders leest
- Een bundel kortverhalen
- Een poëzie bundel
Ondertussen al zowat halverwege mijn volgende boek! Niet slecht voor nog maar een maand met de challenge bezig te zijn, hé? Het gaat vooruit!
by Joyce | Oct 13, 2015 | Lezen |
Zoals ik hier al vertelde, gebruik ik tegenwoordig de Verbeelding Book Challenge om op een andere manier nieuw leesmateriaal te kiezen. We zijn nu 9 dagen verder en ik ben klaar met The Book Thief, heb dan een ander boek gelezen en ben nu alweer bezig in het volgende. Ik ben vast de enige Vlaming die graag pendelt.
Ik vind het heerlijk als mijn boeken er beduimeld uitzien, met omgekrulde hoekjes, een gekraakte rug en pagina’s die wat bol staan. Geweldig symbolisch voor het volle leven dat ze geleid hebben terwijl ik ze las. Poëtisch van mij, hé? Anyway. The Book Thief dus. Wat een magnifiek boek. Het duurde eventjes voor ik goed en wel op gang was omdat het begin nogal bevreemdend is. De verteller is de dood zelf en dat kom je toch niet vaak tegen. Het boek gaat over een (als ik me niet vergis) 9-jarig Duits meisje tijdens de Tweede Wereldoorlog. Liesel komt in een pleeggezin terecht en ontpopt zich tot heuse boekendief. Het boek vertelt het verhaal van een gewoon gezin tijdens de oorlog, al hebben ze ook een groot geheim. We lachen met haar mama, we koesteren haar papa. We leren Liesels buren kennen en vooral Rudy is een belangrijke figuur. Oh, Rudy. Tegen het einde van het boek werd het zo erg dat ik op de trein bijna gebleit heb. Een boek dat onder je huid kruipt en dat ik op Goodreads een welverdiende maximumscore van 5 sterren gaf. Ik wil sowieso ook nog de film zien, al zal die hoogstwaarschijnlijk niet kunnen tippen aan het boek.
Ik las The Book Thief ‘s avonds uit, in de zetel, omdat ik niet meer kon wachten tot de volgende dag om te weten hoe het verhaal afliep. De ochtend erna was ik heel gehaast om te vertrekken (ik miste zelfs mijn trein) en vergat ik dus ook een nieuw boek uit onze bibliotheek (dat klinkt toch indrukwekkender dan ‘boekenkast’, hé?) te halen. Het was dus een saai treinritje naar het werk, waardoor ik dus natuuuurlijk mijn beklag moest doen tegen mijn collega. Hij bood mij prompt een van zijn bibliotheekboeken aan en dat kwam zowaar goed van pas! Ik herinnerde mij plots dat een van de puntjes van de Verbeelding Book Challenge een thriller was, exact wat ik net had voorgeschoteld gekregen. Illusies van Thomas Erikson is een typische Scandinavische thriller. Tot mijn grote schaamte las ik nog nooit iets van dat genre. Veel kan ik dus ook niet vertellen zonder de clou prijs te geven en ik veronderstel dat Scandinavische thrillers allemaal een beetje hetzelfde stramien volgen. Hoofdpersonage van dienst is Alex King, een gedragspsycholoog die gebruik maakt van Jungs kleurrijke persoonstypes. Wanneer een steenrijke Zweed geëxecuteerd wordt, wordt Kings expertise gevraagd om getuigen te verhoren en een inzicht te proberen krijgen in het profiel van de dader. Bovendien worden nog meer rijke stinkers vermoord én verdwijnt een volledig gezin.
Ik vond het van in het begin suuuperspannend en heb besloten om eens wat vaker een thriller uit onze boekenkast te halen. Het toppunt van diep in een verhaal verzonken zijn, maakte ik trouwens mee toen ik aan de ontknoping van dit boek was gekomen. Ik zat op de trein naar huis te lezen en merkte dat we eindelijk vertrokken vanuit het station. Ik keek op mijn gsm en zag dat het al 16u33 was terwijl mijn trein om 16u11 had moeten vertrekken. Ik was volledig in paniek, merkte dat de trein meteen na het verlaten van het station een rare bocht maakte die ik niet herkende en was ervan overtuigd dat ik op de verkeerde trein zat. Ik besloot het eerstvolgende station af te wachten om te zien waar ik zat, en had al visioenen van Klaas die mij ergens in the middle of nowhere zou moeten komen oppikken om 18u. Na 10 minuten kwamen we eindelijk in het eerstvolgende station aan… dat mijn eindbestemming bleek te zijn. Seriously. Zó hard aan ‘t lezen dat ik niet had gemerkt dat we netjes op tijd uit mijn vertrekstation vertrokken waren, dat we bijna een halfuur gespoord hadden en dat we aangekomen waren in het tussenstation.
Hoe ziet mijn lijstje er nu uit?
Een boek van 500 pagina’s of meer The Book Thief – Markus Zusak- Een boek gepubliceerd in je geboortejaar
- Een non-fictie boek
- Een fantasy boek
- Een sci-fi boek
- Een graphic novel
Een mystery of thriller boek Illusies – Thomas Erikson- Een romance of chicklit
- Een boek dat gericht is op kinderen onder de 12
- Een boek gebaseerd op waargebeurde feiten
- Een historische roman
- Een boek met prentjes
- Een boek dat een prijs heeft gewoon (Pulitzer, Man Booker, Nobel, Gouden Uil,…)
- Een boek dat iemand je heeft aangeraden
- Een boek dat voor 1900 werd gepubliceerd
- Een reeks (mag een reeks zijn die je al begonnen bent)
- Een boek waar je gek van was als kind
- Een boek dat je ooit begonnen bent maar nooit hebt uitgelezen
- Een boek met een 65+ hoofdpersonage
- Een boek dat je kan uitlezen op een dag
- Een boek dat verfilmd werd
- Een boek waar een televisie reeks werd op gebaseerd
- Een boek dat al zeer zeer zeer lang op je te lezen lijst staat
- Een boek dat zich afspeelt in Azië
- Een boek dat zich afspeelt in Afrika
- Een boek dat zich afspeelt in Latijns-Amerika
- Een boek dat zich afspeelt in Oceanië
- Een boek in een andere taal dan dat je anders leest
- Een bundel kortverhalen
- Een poëzie bundel
Op dit moment ben ik 12 Years a Slave van Solomon Northup aan het lezen. Ik had die eerst gekozen als boek dat voor 1900 werd gepubliceerd (punt 15), maar besloot dat ik voor die categorie beter een echte klassieker à la Jane Austen lees. Gelukkig kon ik het relaas van Solomon Northup ook onderbrengen onder de derde categorie, want het verhaal is gebaseerd op feiten. Ik vond de film alleszins fantastisch (mede door die megahete Chiwetel), dus ik verwacht van het boek minstens even veel!
by Joyce | Oct 4, 2015 | Lezen |
Hebben jullie al voor Huizeke Sluizeken gestemd? Nee?! Schaam op u!
Sinds donderdag neem ik opnieuw elke dag de trein. De enkele rit is ongeveer 35 minuutjes sporen. Superzalig, want daardoor kan ik eindelijk weer elke dag lezen. Oe, ge kunt toch elke dag lezen als ge wilt? hoor ik u al zeggen. Baja, dat zou kunnen. Maar als ik thuis ben, lukt het mij niet meer om daar tijd voor vrij te maken. Dan ben ik bezig met het huishouden of kijk ik liever wat tv. Misschien dat dat ook weer betert als er ooit eens geen kindjes meer naast ons bed liggen te ronken. :)
Ik ben dus vanaf donderdag opnieuw aan ‘t pendelen en op die 4 ritten heb ik al 93 pagina’s gelezen. Ik lees dus niet supersnel, maar ik vind dat het toch goed meevalt, want ik ben ook niet elke minuut aan ‘t lezen natuurlijk. Af en toe eens Facebook checken, of mij al stilaan klaarmaken om van de trein te stappen. Ik hou al een tijdje een schriftje bij waarin ik boekentips opschrijf, mijn boekinspiratieboekje. Kom ik ergens een interessante titel tegen, dan schrijf ik die op. Zo heb ik altijd een lijstje waaruit ik kan putten als ik een nieuw boek wil kopen.
Een tijd geleden zag ik al de Verbeelding Book Challenge voorbijkomen. Toen ik die ontdekte, kon ik er echter nog niet aan beginnen omdat ik niet meer las. Maar daar komt nu dus verandering in. De Challenge bestaat uit een heel aantal boeken die je zelf kan kiezen, zolang ze maar passen bij een van de thema’s. Ik vind het dus echt heel interessant, want je wordt sowieso geïnspireerd. In plaats van lukraak een boek uit mijn boekenkast te halen, ga ik nu eerst een thema kiezen, denk ik, en op basis daarvan een boek selecteren. Of misschien toch omgekeerd. Ik zie nog wel. :) Anyway, die thema’s gaan zo:
- Een boek van 500 pagina’s of meer
- Een boek gepubliceerd in je geboortejaar
- Een non-fictie boek
- Een fantasy boek
- Een sci-fi boek
- Een graphic novel
- Een mystery of thriller boek
- Een romance of chicklit
- Een boek dat gericht is op kinderen onder de 12
- Een boek gebaseerd op waargebeurde feiten
- Een historische roman
- Een boek met prentjes
- Een boek dat een prijs heeft gewoon (Pulitzer, Man Booker, Nobel, Gouden Uil,…)
- Een boek dat iemand je heeft aangeraden
- Een boek dat voor 1900 werd gepubliceerd
- Een reeks (mag een reeks zijn die je al begonnen bent)
- Een boek waar je gek van was als kind
- Een boek dat je ooit begonnen bent maar nooit hebt uitgelezen
- Een boek met een 65+ hoofdpersonage
- Een boek dat je kan uitlezen op een dag
- Een boek dat verfilmd werd
- Een boek waar een televisie reeks werd op gebaseerd
- Een boek dat al zeer zeer zeer lang op je te lezen lijst staat
- Een boek dat zich afspeelt in Azië
- Een boek dat zich afspeelt in Afrika
- Een boek dat zich afspeelt in Latijns-Amerika
- Een boek dat zich afspeelt in Oceanië
- Een boek in een andere taal dan dat je anders leest
- Een bundel kortverhalen
- Een poëzie bundel
Ik denk dat sommige puntjes wel wat moeilijk gaan worden. Ik lees bijvoorbeeld niet graag poëzie en een boek uitlezen op een dag zal ook wel een hele opgave worden. Op dit moment ben ik The Book Thief van Markus Zusak aan het lezen. Echt een heel mooi boek en ik ga het jammer vinden als het uit is. Het is een redelijk dikke turf, 554 pagina’s, dus als hij uit is kan ik puntje 1 al afvinken.
Ik hou jullie alleszins op de hoogte van mijn vorderingen! Wat ik aan het lezen ben, kunnen jullie volgen op Goodreads door in de rechterkolom van mijn blog op het G’tje te klikken.
by Joyce | Jan 3, 2015 | Dagelijks leven |
(Waarschuwing: deze post bevat héél veel woorden en héél weinig foto’s. Veel succes!)
De voorbije dagen heb ik heel wat mooie posts gelezen op andere blogs waarin nagegaan werd hoe het jaar geweest was. Ik had deze keer echt geen zin om dat te doen, ook al omdat mijn jaar maar om één zaak heeft gedraaid en ik dus snel uitverteld zou zijn:
Bovendien had ik voor 2014 ook geen goede voornemens gemaakt. Deels omdat ik er gewoon niet bij stil heb gestaan, maar ook omdat ik onbewust niet te veel plannen wou maken. Wie weet wat het moederschap mij zou brengen en hoe ik dat zou ervaren. Ik wou mezelf dus niet te veel doelstellingen opleggen. If anything was mijn enige goede voornemen gewoon: “Zo goed mogelijk mijn best doen”.
Mijn Kerst- en Nieuwjaarscadeautjes hebben er nu wel voor gezorgd dat ik voor het nieuwe jaar heb nagedacht over voornemens. Dit is mijn buit na Kerst bij de familie van Klaas en Nieuwjaar bij die van mij:
De twee boeken bovenaan, van Ellis en Mulisch, waren Secret Santa-cadeautjes voor Klaas. Hij leest graag, maar maakt er tegenwoordig geen tijd meer voor. Al zijn vrije tijd gaat nu naar zijn fotografie en dat begrijp ik ook wel. Het zijn wel twee romans waar ik zelf in geïnteresseerd ben. De Figuranten is het vervolg op Less Than Zero, een boek dat ik ooit eens ben beginnen lezen maar om een of andere reden nooit heb afgemaakt. Ik lees een boek wel liever in de originele taal (allez, voor zover ik die taal machtig ben, hé), maar ik maak wel al eens een uitzondering. Van Siegfried had ik nog nooit gehoord, maar de achterflap is veelbelovend. Het gaat blijkbaar over een schrijver die een groot geheim over Hitler ontdekt. Ik ben al benieuwd!
Mijn eigen Secret Santa gaf mij een boekenbon van Standaard Boekhandel. Voor mij is dat zowat het beste cadeau dat ik me kan inbeelden. Boeken zijn zo persoonlijk dat ik het bijvoorbeeld heel moeilijk vind om zelf een boek uit te gaan kiezen voor mijn beste vriendin. Laat staan dat ik dat zou kunnen voor iemand die ik niet echt goed ken. Dan is een bon het ideale cadeau. Ik begon meteen online een lijstje op te stellen, en zoals dat altijd gaat bij mij heb ik toch nog 20 euro extra moeten betalen, want eens ik mijn winkelmandje begin vol te laden, kan ik moeilijk stoppen. Ik kocht dus ook nog 12 Years A Slave van Solomon Northup, Het Diner van Herman Koch, The Book Thief van Markus Zusak, Woesten van Kris Van Steenberge en De engelenmaker van Stefan Brijs. Van 12 Years A Slave zag ik eerder dit jaar de film en ik was compleet verkocht. Slavernij is ook een thema dat mij nogal aanspreekt, dus ik kijk ernaar uit dit boek te lezen. Over Het diner en Woesten heb ik al veel goeds gehoord en ook de achterflap intrigeert mij. In Het diner gaan twee koppels op restaurant om over alles behalve hun twee zoons te praten. Die hebben blijkbaar iets uitgespookt waardoor ze in “Opsporing verzocht” zijn gekomen. Woesten is een roman over het begin van de twintigste eeuw en vertelt het verhaal van een tweeling waarvan de ene broer een wel heel triest leven leidt. Ik lees supergraag familieromans, romans die het verhaal van een familie over de generaties heen beschrijven. Tijdens mijn studies ontdekte ik er zo een paar (van Jonathan Safran Foer, Nicole Krauss, Judy Budnitz en Jeffrey Eugenides) en ze konden me stuk voor stuk boeien van begin tot einde. Ik heb het idee dat Woesten deze sfeer een beetje gaat benaderen, maar ben het niet zeker. Ik hoop alleszins van wel! Over The Book Thief en De engelenmaker heb ik nog geen recensies gelezen, maar de eerste gaat over een meisje dat tijdens WOII boeken steelt. Ik lees heel graag over WOII en de Holocaust. De engelenmaker kwam ik per toeval tegen toen ik boeken zocht en de samenvatting sprak me meteen aan. In dit boek keert een geheimzinnige dokter na 20 jaar terug naar zijn geboortedorp met drie ernstig zieke kinderen. Veel gefluister en geheimdoenerij precies. Dat maakt mij altijd zó nieuwsgierig hé!
De onderste twee boeken kreeg ik van mijn ouders. In Haken en Kleur: Feest van Claire Boeter & Saskia Laan staan een aantal leuke haakprojectjes. Ik koos het boekje uit omdat er een patroon voor een vlaggenlijn in staat. Die wil ik haken om te gebruiken als decoratie op Elliots groeifeest en tijdens zijn cake smash. Veilig bevallen van Beatrijs Smulders werd mij aangeraden door mijn medejanuarimama’s. Néé, opnieuw bevallen is nog lang niet aan de orde, maar ooit willen we wel een broertje of zusje voor Elliot en dan wil ik de bevalling van hem liefst niet opnieuw meemaken. Het lijkt me een heel interessant boek, erg van toepassing op mensen die graag natuurlijk ouderschap verkennen en toepassen.
Na deze héél lange uitleg over mijn nieuwe vondsten kom ik nu dus aan het uiteindelijke onderwerp van mijn blog: mijn voornemens.
1. Meer lezen. Ik hou zó hard van lezen, maar om een of andere reden komt het er nooit meer van om daar ook effectief tijd voor te maken. Vroeger las ik in bed, maar tegenwoordig ga ik maar op het laatste nippertje slapen, en als je naast een slapende baby ligt, wil je ook niet te veel licht en ritselende bladen… Toen ik zwanger was, lag ik uren in bad te weken met een boek. Na mijn bevalling was in bad gaan ten eerste niet heel aangenaam meer en ten tweede het uitgelezen moment voor die baby om luidkeels om zijn moeder te beginnen blèren. Ergens in de eerste weken van Elliots leven ben ik dus van lange badjes overgestapt naar snelle douches. Dus vanaf nu ga ik weer meer in bad gaan ook, leesgelegenheid opzoeken! Ik zit ook op Goodreads, een app waar je leestips van je vrienden kan terugvinden en je eigen leesgedrag kan bijhouden, en die doen elk jaar een challenge. Je bepaalt zelf hoeveel boeken je het komende jaar wil lezen en dat spel houdt dat dan bij voor jou. Ik heb mijn teller dit jaar, net zoals vorig jaar, op 12 gezet. Heel weinig in vergelijking met de meesten, maar met een baby in huis lijkt 1 uitgelezen boek per maand mij al heel mooi. Op Pinterest vond ik ook deze challenge die mij héél cool lijkt. Ik denk dat ik dit lijstje gewoon in mijn achterhoofd ga houden en op ‘t gemakske ga afwerken. Soms weet ik niet goed welk boek ik zou kiezen en dan is het misschien tof als ik eens een andere manier heb om een keuze te maken. Ik ga trouwens ook eens een mooi schriftje kopen in de Hema om daarin een lijstje bij te houden van welke boeken ik nog wil kopen. Op Goodreads hou ik mijn gelezen boeken wel bij, maar niet wat ik nog wil lezen. Ik ben me nu ook aan ‘t afvragen of ik telkens een postje zou schrijven over het boek dat ik net gelezen heb, maar iets houdt mij precies nog tegen. We zien wel.
2. Werk maken van onze moestuin. Sinds mijn laatste posts over onze tuin hebben we nog een klein beetje verdergewerkt, maar op het moment dat we misschien nog een paar weken werk zouden gehad hebben, besloot onze waterpomp weer voor problemen te zorgen. Klaas is zich daar dan bezig mee beginnen houden en de tuin werd op de lange baan geschoven. Wat moeten we nog doen? Het hek en de boog verven (heeft wel al een laag gekregen), nog een paar groentebedden in elkaar steken en beitsen, de bedden vullen met goede grond/compost, rondom de bedden worteldoek + schors leggen, en het tuinpaadje verder aanleggen (dat is wel al voor een groot stuk klaar en zal normaal nog maar een extra dagje duren). Dus zolang het nu nog koud is buiten, ga ik me efkes een beetje bezighouden met uitdokteren wat we juist willen zaaien/planten en hoe ik dat dan juist moet doen. Eens het een beetje warmer en droger wordt, kunnen we de moestuin verder in orde brengen, zodat we aan de start van het moestuinseizoen klaar voor actie zijn.
3. Deftig leren haken. Ik ga er meteen in vliegen, want als ik tegen Elliots groeifeest een vlaggenlijn én een kroon wil haken, zal ik mij mogen haasten. Over 1 maand en 4 dagen is het al zover!
4. Nog meer geduld en begrip leren hebben. Vooral wat Elliot betreft, maar ook in mijn relaties met anderen. Ik zeg vaak te snel wat ik vind en niet iedereen neemt mij dat in dank af. Soms is ‘t beter om gewoon te zwijgen in plaats van altijd in discussie te willen gaan. Pick your battles.
5. Tot een betere verstandhouding komen met mijn eigen moeder. Een kind krijgen heeft veel van onze gelijkenissen aangetoond (je baby niet laten huilen, snel troosten, overall gewoon een liefdevolle ouder zijn en je kind op de eerste plaats zetten) maar heeft ook veel verschilpunten blootgelegd. Als er één karaktertrek is die ik van mijn moeder heb geërfd, dan is het wel het feit dat ik vind dat ik altijd gelijk heb. Ook als ik ongelijk heb hé. Dan heb ik nog gelijk. Da’s echt, hoor. Maar dat zorgt er dus wel voor dat we allebei heel koppig zijn en altijd het laatste woord willen hebben. Als ik dan andere keuzes maak dan zij indertijd, zorgt dat vaak voor wrijving. De laatste tijd gaat het wel al veel beter, maar toch is het een issue dat regelmatig komt bovendrijven. Dus, aan mijn eigen moeder: ik besef dat het mogelijk is dat je mij dit misschien niet in dank gaat afnemen, dat ik dit hier zo openbaar post, maar het is een onderwerp dat mij al maanden bezighoudt en waar ik héél erg mee zit. Voornemen Vijf is er dus eentje waar ik samen met jou aan wil werken, moeke. Meer rust, een betere verstandhouding en meer begrip voor elkaar. Moeder en grootmoeder worden moet ons nóg dichter bij elkaar brengen, niet uit elkaar drijven. :-)
6. Uitstapjes maken met Klaas en Elliot. Deze zomer zou ik toch graag eens met Elliot naar de zee gaan, maar ook de Brielmeersen in Deinze wil ik eens bezoeken. Het is daar naar ‘t schijnt echt de moeite, dus ik wil dat wel eens zelf gaan uitchecken. Pairi Daiza zou ik ook graag nog eens doen. Ik hoop dat Elliot er dit jaar meer aan zal hebben dan vorig jaar.
Voilà. Mijn zes voornemens voor 2015. Ik denk dat ze perfect haalbaar zijn, dus ik zie het volledig zitten!
