by Joyce | Dec 16, 2016 | Dagelijks leven |
Kerstmis komt eraan en dat betekent ook kaartjes versturen! Wanneer wij precies gestart zijn met een gezamenlijke kerstkaart weet ik niet meer, maar de eerste keer zal toch al een jaar of 5 geleden zijn, denk ik. Ik maakte me er wel graag gemakkelijk vanaf door kaartjes te kopen in de Hema of Action. Niks werk aan, gewoon een kerstwens schrijven en versturen. Maar dit jaar deden we het anders!
Ik werd gecontacteerd door Greetz met de vraag of ik hun kerstkaartenservice wou uitproberen. Dat moesten ze mij geen twee keer vragen! Klaas en ik bekeken samen de verschillende kerstkaarten en na diep nadenken besloten we dat we na 9 jaar samen, 4 jaar huwelijk en 3 kinderen misschien toch wel écht klaar waren voor een serieuze stap in onze relatie: een kerstkaart met foto. We vinden ‘t zelf leuker om van vrienden en familie kaartjes te krijgen waarop we het hele gezin in plaats van enkel de kindjes te zien krijgen, dus was het al gauw zeker dat we met ons vijven zouden poseren. Vorig weekend gingen we op bezoek bij mijn schoonouders en dat leek ons het uitgelezen plekje voor een foto. Het nemen van de foto duurde letterlijk 15 seconden, want Elliot had er totaal geen zin in. Dat er geen enkel kind naar het vogeltje kijkt (laat staan aan het lachen is), moeten de mensen ons maar vergeven. Ik vind het al keigoed dat er niemand aan ‘t huilen is, haha!
Klaas bewerkte de foto en ondertussen koos ik een ontwerpje en zocht ik een passend tekstje. Bij het uploaden van onze foto stootte ik wel steevast op problemen, maar blijkbaar lag dat aan mijn browser (Safari) want toen ik via Chrome herbegon, lukte het zonder enig probleem. Het ontwerpen ging supervlot, wat mij aangenaam verraste. Normaal gezien ben ik echt slecht met van die dingen, dé reden dat ik nog nooit een boekbundel van mijn blog of een fotoalbum van de kindjes heb gemaakt. Onze foto kon ik nog een beetje verslepen tot hij precies gekadreerd was zoals ik wou en binnenin kon ik netjes mijn tekstje typen. Ik kon ook nog spelen met lettertype, -grootte en -kleur, heel fijn!
Na een paar dagen kreeg ik mijn bestelling en opende ik vol verwachting het pakje. Het kaartje zag er precies uit als verwacht, echt heel mooi en stijlvol. Twee kaartjes (toevallig telkens het bovenste kaartje van een bundeltje) waren wel wat afgesleten aan de randjes. Toen ik dat via mail liet weten, kreeg ik prompt nog eens een tegoedcode om wat extra kaartjes te bestellen. Ik ben dus echt heel tevreden van hun service! De enveloppen werden bovendien netjes meegeleverd, dus na een halfuurtje adressen schrijven en postzegels kleven kon alles meteen op de post.
Ook nog kerstkaartjes nodig? Op deze pagina vind je hun volledige aanbod! Naast (kerst)kaarten vind je bij Greetz trouwens nog heel wat andere producten, zoals boeketjes, geschenksetjes van Rituals en zelfs Tony’s Chocolonely! Hoe cool is dat seg, chocolade in uw brievenbus!
Deze post is een samenwerking met Greetz.be. Zoals altijd blijft wat hier geschreven staat 100% mijn mening.
by Joyce | Dec 9, 2016 | Dagelijks leven |
Het zit er weer op. Dagen werden afgeteld, Sinterklaasliedjes gezongen, snoep rondgestrooid en cadeautjes gegeven. En nu is Sinterklaas weer naar Spanje. Of was het Turkije? Het was de eerste keer dat Elliot echt besefte wat er ging gebeuren en volledig mee was in het Sintverhaal en net zoals ik vorig jaar had gedacht, maakte dat het dit jaar extra magisch. Elliot zette zijn schoen, maar we moesten hem wel nog even herinneren aan het feit dat hij ook twee zusjes heeft die nog niet zelf hun schoentje konden zetten. In de slofjes stopte hij een suikerklontje, in zijn eigen schoen een wortel en zijn tekening voor de Sint.
Sinterklaas zorgde ook dit jaar weer voor een mengelmoes van cadeautjes. Een beetje gewoon speelgoed, een beetje knutselgerief (2 kleurboekjes, waskrijtjes van Panda en dikke potloden), een beetje uitdaging voor de hersentjes (puzzels en een boek). Oh, en een dinoverkleedpakje! <3
Dit jaar waren er voor het eerst ook diertjes van Schleich. Een setje van 4 oceaandieren, een duo dino’s en nog een enkele koe en varken.
Die variatie vinden de Sint en zijn Pieten fijn, en wij stiekem ook wel. Je kan toch ook geen auto’s blijven geven, hé? Hoewel de Sint wel nog rap dat jeepke van Playmobil in zijn speelgoedzak stopte toen hij merkte dat Elliot toch om een auto bleef vragen. :)
Lily-Rose en Lucy-Mae werden ook niet vergeten. Zij krijgen allebei een stoffen pop met konijnenoren en een houten kralending (seriously, geen idee hoe ik dat anders moet noemen). Voor hen samen was er ook een houten stapelpop die de Sint maanden geleden al van hun geboortelijst plukte. :)
Allez ja, een belachelijk volle Sinttafel eigenlijk, dus je zou kunnen zeggen dat de Sint overdreven heeft. Maar eigenlijk toch niet, want die mens was gewoon op de hoogte van ‘t feit dat wij nu bij mijn ouders wonen en in plaats van op twee adressen te komen heeft hij het dus gebundeld. Vandaar dat hier dus ook een aantal Transformers en een hele reeks figuurtjes uit The Good Dinosaur op Elliot stonden te wachten. En het politiekonijn en de vos uit Zootopia, wat een zalige film!
En Elliot? Die was in de wolken, hé. :)
Ook dit jaar kijk ik al uit naar volgend jaar, want volgens mij gaat hij dan ‘voor echt’ zelf een lijstje kunnen maken, knip- en plakwerk enzo. :)
by Joyce | Apr 9, 2016 | Dagelijks leven, Feest |
Nu de Paashaas alweer efkes ‘t land verlaten heeft, is ‘t tijd om nog wat fotootjes te posten van Elliots zoektocht. Het is wel duidelijk dat de Paashaas hier nog niet veel ervaring heeft, want blijkbaar dacht die dat hij nog wel paaseitjes zou vinden als hij de dag voor Pasen naar de winkel ging. Gelukkig had het konijn dat bij omi en opi langskwam, meer ervaring! Hier thuis zijn het dus gewone eitjes van Milka geworden, maar hij vond het toch heel zot dat die hier overal verspreid lagen en dat hij goed moest zoeken. :) Bij omi en opi was het dan tijd voor het echte werk!
En op paasmaandag gingen we naar de andere grootouders, in Nederland. Geen paaseitjes gezocht maar wel buiten rondgecrosst tot hij niet meer kon. :)
Echt, zo’n buitenkind dat dat toch is. Dat heeft hij alvast niet van zijn ik-ben-ros-en-heb-sproeten-en-een-bleek-vel-moeder. :)
by Joyce | Feb 14, 2016 | Feest, Kindjes |
Vorig weekend vierden we een feestje want onze kleine, grote man werd twee! Twéé! Echt, ik vond dat nog vreemder dan toen hij één werd. Dan kan je nog een beetje spreken van een baby, maar nu bekijken de mensen mij toch maar aardig als ik het over mijn baby heb. Maar hij zal altijd mijn eerste baby blijven. <3
Vorig jaar werd hij op zijn verjaardag wakker met de windpokken, dit jaar was het minder erg. Een fikse verkoudheid en enkele dagen koorts. Hij voelde zich dus niet 100% dus besloten we om het vrij rustig te houden. We hebben niet te veel spel gemaakt van zijn cadeautjes, we hebben niet alles op alles gezet om verjaardagsfoto’s te nemen (we moeten nog altijd een foto maken met de Milestone Card van 2 jaar, oeps!) en op zijn feestje hebben we hem gewoon op zijn gemak gelaten in plaats van hem een kroon op te zetten (wil hij toch niet), met 15 man voor hem te zingen en hem een kaarsje uit te doen blazen.
Zijn verjaardag was op vrijdag, dus Klaas en ik namen een dag verlof en hielden Elliot thuis van de opvang. ‘s Ochtends was hij om 6u al wakker, maar om half 9 wou hij toch weer slapen. Dus zijn wij lekker meegegaan en hebben we nog 2-3u geslapen met ons drietjes. :) ‘s Namiddags gingen we voor ‘t eerst naar de binnenspeeltuin en dat vond hij echt supertof. Klaas ging overal mee op en we moesten naar niets kijken want we waren er toch alleen. Na een dik uur spelen, was hij moe (ah ja, want toch ook een beetje ziek) en gingen we terug naar huis. ‘s Avonds gingen we naar mijn ouders en haalden we frietjes van de frituur.
De dag erna hadden we zijn feestje gepland en hoewel ik de biscuits voor de taart al de avond ervoor had gebakken was het toch weer een race tegen de klok om alles op tijd klaar te krijgen. De taart moest nog verder afgewerkt worden, maar ik moest ook nog opruimen en overal afstoffen zodat Klaas nog kon stofzuigen en dweilen. Daarna nog snel naar de Colruyt om brood en beleg voor ‘s avonds en dan konden we eindelijk de tafel dekken. Iedereen kwam aan, maar Elliot was dus echt kéihard onder de indruk, hé. Het eerst halfuur is hij niet van mijn schoot gekomen en zijn cadeautjes konden hem ook niet veel schelen. Zo veel volk in zijn huis, dat is hij niet gewoon. :)
In mijn mamagroepje postte iemand maanden geleden een foto van een bulldozertaart. Omdat Elliot zot is van alles dat met auto’s of camions of gewoon stoeregrotedingenmetwielen te maken heeft, heb ik die foto meteen opgeslagen om later als inspiratie te gebruiken. Ik maakte twee biscuits, een rechthoekige en een ronde, en sneed de rechthoekige nog eens doormidden zodat ik twee lagen had. Tussen die lagen deed ik slagroom (gemaakt door mijn mémé) en schijfjes banaan. Voor ik de ronde biscuit op de rechthoek zette, deed ik nog eens een laagje slagroom en banaan. Om de taart af te werken maakte ik een cream cheese frosting met cacaopoeder. Om de taart zo donker te krijgen (‘t moest nu eenmaal een berg aarde voorstellen) moest ik er wel zo veel cacaopoeder in kappen dat je van de Philadelphia eigenlijk niet veel meer smaakte. Bon, ‘t was nog altijd superlekker. :) Afwerken deed ik met wat losse cacaopoeder en de speelgoedjes voor op en rond de taart vond ik in de Zeeman voor 7 euro of zo. Ideaal! :) Elliot was keihard onder de indruk. De taart stond al op tafel toen ik mij stond te schminken en ik hoorde ineens niéts meer in de living. Ik vond dat keiverdacht en ging een beetje in paniek kijken of hij er niet van aan ‘t eten was. Maar hij stond dus naast de tafel, gewoon met zijn mondje open naar die taart te gapen, haha! Mijn mémé zorgde voor nog een heleboel andere taartjes. Zo was er ook nog flan, brésiliennetaart, kriekentaart en confituurtaart.
Het feestje sloten we af met belegde broodjes. Ik vraag mij nu af of dat overal zo is, dat verjaardagsfeestjes om 15u beginnen met koffie en taart en dat er dan om 18u broodjes worden gegeten. Of is dat iets dat regionaal gebonden is? Bij ons is de familie is dat alleszins de traditie. :)
Op ‘t einde van de avond was hij zo overprikkeld dat hij niet in slaap geraakte in zijn bedje. Dus heeft hij maar een beetje op mij geslapen. Ik vind het tof als hij in zijn bed slaapt en wij nog efkes iets met ons twee kunnen doen, maar stiekem vind ik dat toch nog altijd genieten, zo een slapend manneke op mijn arm. En dan maar snuffelen in zijn haar. Dat doet toch iets met mij, wetende dat het de laatste maanden zijn dat ik exclusief met hem bezig kan zijn.
Binnenkort post ik ook nog zijn 2 jaar-update, maar ik moet al mijn papiertjes nog eens samenrapen om te zien wat ik ga schrijven. Tegenwoordig zijn er hier veel goede voornemens, maar weinig uitvoering. Ik steek het handig op de combinatie drukke peuter in huis/naar mijn twee baby’s dragend lichaam proberen luisteren/voltijds werken!
by Joyce | Dec 13, 2015 | Persoonlijk |
Gisteren vierden Klaas en ik onze derde huwelijksverjaardag. Ik vind dat eigenlijk wel zot. Enerzijds klinkt drie jaar superkort en voelt het aan alsof we al veel langer getrouwd zijn. Misschien is dat omdat we pas na 5 jaar trouwden. Maar bon, anderzijds kan ik amper geloven dat het al 3 jaar geleden is dat ik mijn mooi kleed mocht dragen en we met onze familie en vrienden een feestje bouwden.
Je moet ons niet heel goed kennen om te weten hoe we onze huwelijksverjaardag gevierd hebben. We gingen eerst lekker eten bij de Griek en daarna pikten we een filmpje mee. Normaal nemen we bij de Griek altijd hetzelfde, een plateau met verschillende vleesjes op, rijst, patatjes en groenten, maar we hadden zin om eens zot te doen, deze keer. We hadden ook veel honger én we waren nog niet gaan eten om mijn nieuwe job te vieren. Dus bestelden we deze keer ook een voorgerecht. Dat was zo veel en zo lekker dat we tegen het hoofdgerecht eigenlijk al geen honger meer hadden. Het voorgerecht bestaat blijkbaar ook in hoofdgerechtportie (is dat een woord?), dus misschien dat we dat volgende keer wel gewoon zo bestellen!
We begonnen met meze en omigaaaawd, dat was megalekker. Inktvisringen, scampi (Wist ge dat ‘scampi’s’ niet bestaat? Scampi is het meervoud van scampo. Zot, hé? Gewoon efkes een wistjedatje), burgertjes van lamsvlees en een lekker slaatje. En dan stokbroodjes om heerlijk te doppen in tzatziki, tarama en een of ander visslamengseltje dat keiiilekker is. Echt, man. Smullen.
Ons hoofdgerecht was de plateau du chef. Rijst, gebakken aardappelpartjes, verschillende vleesjes en opnieuw een heerlijk slaatje.
Voor wie ook eens wil gaan proeven: Zorba in Gent. Echt. Ga proeven. ‘t Is belachelijk lekker. :)
We konden gezellig lang tafelen, want de film begon pas om 20u45. Wij kozen voor Bridge of Spies. Allez, ik twijfelde tussen die en In the Heart of the Sea, maar Klaas zei dat ik moest kiezen. Dus ja. Dan kies ik voor Tom Hanks, hé. :) We vonden het wel een goeie film, maar ‘t was echt een praatfilm, hé. Ik heb eigenlijk liever wat meer actie. Misschien was die andere dan wel een betere keuze geweest.
Kennen jullie nog lekkere adresjes in Gent? Wij staan open voor suggesties!
