by Joyce | Dec 10, 2015 | Dagelijks leven, Feest |
Amai, wat heb ik uitgekeken naar Sinterklaas! Veel meer dan mijne zoon zelf. Nu is dat nog zo, hé? Elliot besefte het toch nog niet. :)
We hadden een heel druk weekend, vol met Sinterklaascadeautjes. Het begon al vrijdagavond, want toen was de Sint al bij mijn ouders geweest. Die had gehoord dat opi het hele weekend weg was en heeft slim geredeneerd dat opi wellicht wou zien hoe blij zijn kleinkind was met zijn cadeautjes. Wat een slimme Sint! We hadden Elliot verteld dat Sinterklaas bij omi en opi op bezoek was geweest en dat hij cadeautjes had gebracht, ‘misschien zelfs autootjes! Goh goh!’ Toen we binnenkwamen, bleef hij stokstijf staan en durfde hij de eerste 5 minuten niet bewegen of rechtstreeks naar het speelgoed kijken. Haha, wat een raar manneke is dat toch soms. Nadien kwam hij wel los en heeft hij keiveel gespeeld. :)
De ochtend erna kwam hij bij ons thuis! Er waren wat verschillende dingen, zodat er wat variatie was. Het grootste stuk was een houten autobaan. Naar ‘t schijnt komen er nog uitbreidingen, zei de Sint mij. :) De autobaan was een groot succes, maar ook Visjes Vangen van HABA wordt al regelmatig gespeeld. Ben ik toch wel blij om, want ik wist eerst niet goed of een gezelschapsspelletje al wel zou lukken. Elliot kreeg ook de film van de Minions. Hij vindt die supergrappig in Despicable Me 2, dus een film met énkel Minions leek een potentieel schot in de roos. :)
Elliot kon een hele dag spelen met al het nieuwe speelgoed en hij heeft ook keeeeiiiveel gesnoept. :) De volgende ochtend waren we uitgenodigd in de opvang voor het Sinterklaasontbijt. Altijd heel lekker en er is ook altijd een pakje van de Sint met snoep en boekjes enzo. Er waren ook nieuwe auto’s voor in de opvang en die had Elliot natuurlijk meteen gezien. Klein drama omdat hij er nog niet mee mocht spelen. Typisch. :)
‘s Namiddags hadden we dan eindelijk een echte afspraak met de Sint, in het parochiecentrum hier in ‘t dorp. Dat was écht geen succes. Elliot bekeek alles van een afstandje, grabbelde vrolijk in de snoepmand van Zwarte Piet terwijl ik had gedacht dat hij bang zou geweest zijn en gedroeg zich normaal. Tot we bij de Sint mochten gaan… We kwamen een beetje te dicht en toen klampte hij zich ineens keihard vast aan mij, begon superhard te wenen en krijsen en maakte een groot drama. Echt, ‘t was precies alsof ik had verteld dat de Sint hem mee zou nemen en pas volgend jaar terug zou brengen bij ons. Hij was zo kwaad dat hij zelfs het loopfietsje dat hij kreeg weg sloeg, terug in de richting van de Sint. Jawadde.
Daarna moest hij een kwartier bekomen en lag hij volledig tegen mij na te snikken. Gelukkig kreeg hij toen een lolly en kwam Zwarte Piet nog eens langs met zijn mandje snoep. :)
Toch een geslaagd weekend, vond ik, al was het wel héél druk. Ik ben extra benieuwd naar volgend jaar. Volgens mij gaat hij dan écht beseffen wat er te gebeuren staat. Nog een extra hoopje magie erbij. :)
by Joyce | Jun 11, 2015 | Dagelijks leven |
Wow, zeg! Ik vergeet al superlang om een blogje te posten over mijn verjaardag. Ik zal er nu maar even werk van maken, want anders komt het er nooit meer van.
Dus. ‘t Was echt een heel fijne dag. Ik had Klaas verteld dat ik graag naar het Kerk Food Festival wou gaan (daarover schreef ik hier ook al) en aangezien moeders wil wet is, vertrokken we na Elliots middagdut (letterlijk: van 11u tot 13u of zo) en fruit naar Gentbrugge. Het was daar echt heel gezellig. Veel hippe kraampjes, lekker eten, veel lichtjes en een leuke aankleding van de hal. Het was er ook heel kalm, want als ik de Facebookfoto’s mag geloven kon je er ‘s avonds over de koppen lopen. Klaas maakte foto’s met zijn camera en iPhone zodat ik me daar niets van aan moest trekken. Helaas hebben we geen duidelijke foto’s van het eten (terwijl dat toch de reden was dat we gingen), maar ik zal het u zo zeggen: Klaas en ik aten een burger van bij Food4Mood en Elliot kreeg paella van bij Minne. Om af te sluiten kochten we nog 2 stukjes taart bij Julie’s House. Witte chocolade en speculaas, maar volgens mij was het in de eerste plaats vooral een cheesecake. Suuuuperlekker. En dat vond Elliot blijkbaar ook, want hij jammerde tot hij mocht proeven. Daarna was het letterlijk van één schepje voor Elliot en één schepje voor moeke en één schepje voor Elliot en moest ik mij haasten dat het snel genoeg weer aan hem was… Heerlijke smulpaap van me. :-) Het was zo lekker dat we terug naar het kraampje gingen en een volledige taart kochten. Die konden we ‘s namiddags naast de pannenkoeken op tafel zetten voor mijn ouders, broer en mémé die op de koffie kwamen voor mijn verjaardag. ‘s Avonds ging Elliot vlotjes slapen en konden Klaas en ik nog een filmpje kijken.
Hopelijk is er volgend jaar opnieuw een Kerk Food Festival, maar ik denk van wel. Dan gaan we opnieuw!
by Joyce | Apr 6, 2015 | Dagelijks leven |
Het was misschien niet Elliots eerste Pasen, maar het was wél de eerste Pasen waarop hij zelf paaseitjes kon rapen! Ik had niet verwacht dat hij er nu al iets aan zou gehad hebben, maar hij zit nu toevallig in de fase van “ik ruim keigraag op!” Dus eitjes oprapen en in een zakje gooien, dat was dolle pret!
Hier thuis bracht de paashaas vooral chocolade, maar ook een speelset van Haba. En voor de aandachtige lezers/kijkers: ja, dat is een hechtstrip naast Elliots oogje. Blijkbaar heeft hij dan toch iets van zijn petie geërfd, want zaterdag viel hij voor ‘t eerst een gat in zijn hoofd. Foei, salontafel! Gelukkig was het helemaal niet zo erg, maar het bloedde toch ferm. En ik was dan nog alleen met hem ook. Mijn moederhartje! Maar bon, ik vind dat het hem wel héél bad ass maakt. Niet? :)
Daarna gingen we naar mijn ouders, want daar waren de paasklokken ook voorbijgevlogen! Die hadden precies wel wat meer hun best gedaan dan de paashaas… Veel chocolade, maar ook mooie houten blokken, een dekbedovertrek en ondergoed van Transformers (weer petie-invloed :)) eeeennnnn vier kuikentjes! Die waren zo belachelijk schattig, zeg. De rest van de dag was één grote tweestrijd voor mij, want ik wou ze keigraag vastpakken, maar ik ben er toch ook bang van. Dus heb ik ze maar mooi in hun kooitje gelaten. Ik wou ze wel echt mee naar huis nemen, maar zolang wij nog niet gebouwd hebben, is er hier nog geen mooi plekje om hen in de tuin te laten lopen. Dus mogen ze bij mijn ouders blijven.
Daarna aten we taart en ‘s avonds broodjes. Elliot heeft veel gespeeld en ik heb nog wat gehaakt. De perfecte paaszondag, vond ik!
by Joyce | Apr 1, 2015 | Feest, Kindjes |
Oef! Eindelijk. Na een maand uitstel door de windpokken en dan nog een aantal weken wachten omdat de foto’s nog nabewerkt moesten worden en we daarna nog een bedankkaartje voor het groeifeest wilden laten printen, pimpen en opsturen naar de gasten is hier dan toch eindelijk de volledige fotoreeks van Elliots cakesmash. Ik heb geen selectie gemaakt, dus verwacht u hieronder maar aan een heuse photo dump, zoals ze dat in tengels zo schoon zeggen. :)
Elliot wist eerst niet zo goed wat doen met dat taartje, wat ook duidelijk blijkt uit de eerste foto’s. Hij stak zijn vingertje uit, raakte het taartje bij-na aan en trok dan zijn handje terug. Ik heb hem zelf eerst wat moeten besmeuren voor hij besefte dat het ok was om zich helemaal te laten gaan.
We kozen een van die laatste foto’s uit om als bedankje naar onze familie en vrienden te sturen. Nog een stempel en wat washitape op de achterkant en klaar. :)
Mission accomplished!
* Vanaf nu is Cornelisk dus ook beschikbaar voor al uw cakesmashwensen! :) :)
by Joyce | Mar 11, 2015 | Feest, Kindjes |
Waarschuwing: deze post bevat een shitload foto’s. Excuses! Maar als je dat niet interessant vindt, dan scroll je maar verder hé. :)
Oef, zeg. Het is er eindelijk van gekomen om de vele foto’s van het groeifeest eens te sorteren en in een blogje te gieten. We begonnen de dag met het gaan versieren van het zaaltje. Dat was niet ver van mijn ouders, dus hebben we Elliot daar in zijn bedje gelegd zodat ik Klaas en mijn pa een beetje kon commanderen over wat waar moest staan. :-) Ik had een vlaggenlijn gehaakt (en kreeg er nog eentje van mijn ma) en een tijdlijn van polaroids voorzien die Elliots leven het voorbije jaar weergaf. Ik stempelde kaartjes met daarop de verschillende dessertjes en een medemama uit mijn mamagroepje was superlief en maakte voor ons 2 krijtbordjes die we daarna konden afdrukken bij de printshop. Het ene was een welkomstbordje dat ik aan de deur zette, het andere bestond uit Elliots “statistieken”. Ik was wel heel bang dat ik van de zaal geen mooi geheel zou kunnen maken wat de versiering betrof, maar gelukkig vond ik kleine ballonnetjes in de Hema die ik ook zo’n beetje als rode draad kon gebruiken. Ik gebruikte ze als centerpieces op de tafels en bond er een aantal aan de stoelen.
De viering zou om 15u beginnen, dus tegen 14u15 ging ik naar mijn ouders om Elliot uit bed te halen en hem nog eens aan te leggen. Tegen 14u45 was ik met hem in de zaal en kon zijn feestje beginnen. We startten met een viering in samenwerking met het huisvandeMens. We hebben er héél bewust voor gekozen hebben om Elliot niet te dopen, maar dat betekent niet dat wij (of ik, tenminste) niet geloven. Ik geloof in vele dingen en ik sta zeker en vast ook achter de vele basiswaarden die je niet enkel in het christendom terugvindt. Daarom vind ik het ook belangrijk dat Elliot zingeving in zijn leven heeft, met een aantal rituelen die daarbij horen. Voor mij begon dat met zijn groeifeest, een afsluiting van zijn babyperiode en een viering van zijn groeien het voorbije jaar. We kozen een aantal teksten en liedjes uit, vroegen enkele belangrijke mensen in Elliots leven om voor te lezen en dachten zelf ook na over wat wij hem wilden zeggen. Toen Klaas en ik 5 jaar samen waren, maakte ik voor hem een boekje met daarin 100 redenen waarom ik van hem hou. Voor Elliot bedachten we dus ook een hele resem redenen waarom we hem graag zien:
… omdat je het knapste manneke ter wereld bent.
… omdat je altijd zo hevig bent.
… omdat je zo zalig kan schaterlachen als we op je buik blazen.
… omdat je bijna altijd supervrolijk bent.
… omdat je zo stoer kan grommen.
… omdat je het meest geweldige eerste kindje bent dat ouders zich kunnen wensen.
… omdat we zelfs na een jaar nog talloze mooie momentjes hebben wanneer je bij mij komt drinken.
… omdat je soms ons gezicht probeert op te eten.
… omdat je zo zot bent van beestjes.
… omdat je zo graag in het grote bed slaapt.
… omdat je zweetpateekes de beste van de wereld zijn.
… omdat je meestal maar één kous aan hebt.
… omdat je zo blij en trots bent als je iets nieuws hebt geleerd.
… omdat je wapperende handjes ondertussen je handelsmerk geworden zijn.
… omdat je altijd maar vooruit wil en meer wil kunnen.
… omdat het zo’n zalig zicht is als je danst en headbangt.
… omdat je hoofdje zo heerlijk heen en weer wiebelt als je ’t aan ’t uitleggen bent.
… omdat je stiekem af en toe toch wel graag knuffelt.
… omdat je mondje alsmaar wijder open gaat naarmate je enthousiasme groter wordt.
… omdat je zo’n geweldig onderwerp bent om te fotograferen.
… omdat je zo’n zalig zoete babyadem hebt.
… omdat je zo graag kiekeboe speelt.
… omdat je net als ik zo veel van Fisher Price houdt.
… omdat je je duimpje gebruikt om overal aan te voelen.
… omdat jouw blij snoetje altijd onze dag opvrolijkt.
… omdat rondkruipen quasi altijd gepaard moet gaan met zo veel mogelijk lawaai.
… omdat het zo schattig is als je je hoofdje op onze schouder of borst komt leggen.
… omdat je zo graag wilde spelletjes speelt.
… en tot slot, omdat we nu door jou beseffen wat onvoorwaardelijke liefde is
en hoe belachelijk graag onze ouders ons wel niet moeten zien.
Mijn broer had ook zijn tekentalenten eens bovengehaald om een mooie boom te tekenen. Die knipte hij uit om vervolgens weer op een ander blad te plakken. Supertof, want dat zorgt voor extra dimensie. Op het einde van de viering mocht elke aanwezige dan met verf zijn vingerafdruk zetten om zo de boom leven en kleur te geven. Ik ben er echt verliefd op. Ik zoek nog een mooie kader om de tekening in te stoppen en dan krijgt ze voorlopig een veilig plaatsje tot Elliot een eigen kamer heeft waar we ze op kunnen hangen.
Na de viering kon iedereen genieten van de vele dessertjes. We hebben daarvoor hulp gekregen van heel veel superlieve mensen. Nog eens bedankt aan iedereen die zo gekokkereld heeft voor ons! :) We hadden nog heel veel over, dus we hebben nog veel meegegeven aan de gasten en de dagen erna konden we zelf ook nog veel snoepen. :) Op de taart was ik trouwens ook verliefd. Hoe mooi is die geworden, zeg?!
En natuurlijk mocht Elliot zijn eerste kaarsje uitblazen, met wat hulp van zijn papa! Eerst hebben we gezongen voor hem en toen wist hij zich echt geen houding te geven. Hij was heel erg onder de indruk. :)
En na het smikkelen mocht Elliot zijn cadeautjes openen! Hij kreeg heel wat leuks! Van de auto is hij grote fan omdat die stoere, brommende geluiden maakt, en in het ballenbad kruipt hij graag gillend rond terwijl hij de ballen voor zich uit duwt. Grote, kleine man van me! <3
We hebben echt genoten van de dag. Het was heel leuk om onze families nog eens samen te hebben en we waren vooral echt geraakt door het feit dat bijna iedere genodigde ook effectief mee is komen vieren. Het deed deugd te merken dat iedereen met Elliot mee wou vieren en we voelden ons heel geliefd. Bedankt!
