by Joyce | Oct 19, 2017 | Haakprojectjes |
Wat fijn om eindelijk nog eens te kunnen schrijven over een van mijn haaksels. Toen een van de meters van Lily-Rose (diegene die bijna in shock verkeerde toen ik haar vroeg om meter te zijn) aankondigde dat ze zwanger was, besloot ik meteen goed mijn best te doen voor haar. Tijdens mijn zwangerschappen kreeg ik ontzettend fijne geschenkjes en na elk van mijn bevallingen stond ze trouw aan mijn ziekenhuisbed, met heuse pakketjes. Ik kreeg een geschenksetje van Rituals, een koffertje met allerlei verschillende hebbedingetjes, mijn baby’s werden in de watten gelegd. Zelfs Klaas kreeg een verfrissende douchegel!
Omdat het budget hier door de bouw al eventjes ‘wat minder’ is, besloot ik om dat toch op andere manieren goed te maken. Voor haar verjaardag gaf ik haar net hetzelfde setje van Rituals en ik probeerde er tijdens haar zwangerschap zo veel mogelijk voor haar te zijn als ze met iets zat. Ik liet haar snuisteren in de babykleertjes van mijn miekes en leende onze FamilyFix uit. En toen haar eigen lieve mieke er dan eindelijk was, ging ik op bezoek met 37 verschillende draagzakken en –doeken, onze wipper, een pakketje kraamkaartjes (goed voor kraamkost, een klein uitstapje, wat hulp in huis), een luisterend oor en een dekentje dat ik haakte met haar mooie Alix in gedachten.
Voor het dekentje gebruikte ik een v-stitch. Het was mijn allereerste keer en zoals dat telkens gaat bij mij, ben ik een paar keer moeten herbeginnen voor ik de techniek goed en wel beet had. Daarna ging het eigenlijk heel vlot en kon ik elke avond lekker doorhaken voor de televisie. Ik wist dat ze voor het kamertje en de andere babyspulletjes van oker hield en felroze past bij elk meisje met pit, vind ik. Als derde kleur koos ik voor wit, fris en neutraal, past sowieso voor een babydekentje én doet de andere kleuren extra mooi uitkomen.
Om het geheel af te werken zette ik er een randje stippels omheen op deze manier. Volgens mij deed ik dat niet geheel volgens de regels van de kunst, mo how, het ziet er goed uit and that’s what matters.
Daarna had ik nog redelijk wat wol over, dus besloot ik 2 uur voor ik op kraambezoek zou gaan nog een pompomslinger te maken.
Nog eens proficiat met jullie prachtige dochter, metie en Faab! :)
by Joyce | Dec 4, 2016 | Kindjes |
Or should I say ‘meters en peter’? Het concept voor deze blogpost zit al lang in mijn hoofd en nu ik later deze week plan te schrijven over het geboortekaartje en doopsuiker (jaaaaaa, in de week dat de meisjes 6 maanden oud worden, so what?) leek het me een goed idee om eerst eens te vertellen over hoe we meters en een peter zochten voor onze meisjes. En over hoe we het hen gevraagd hebben. Deze maand zal het 1 jaar geleden zijn dat we hen de grote vraag stelden. Let’s celebrate!
Voor Klaas en ik aan kinderen begonnen, zeiden we altijd dat ze sowieso mijn broer en Klaas zijn zus als peter en meter zouden vragen. Toen ik zwanger werd van Elliot realiseerden we ons dat we dan meteen een ‘probleem’ hadden als ik nog eens zwanger zou zijn, want na Elliot zou ons rijtje broers en zussen al uitgeput zijn. Op dat moment beslisten we dus om nog steeds mijn broer als peter te vragen en voor een van mijn oudste vriendinnen te gaan als meter. Dat Klaas zijn zus op haar beurt meter zou worden van ons volgende kind stond op dat moment dus al vast, en ik denk dat zij dat ook al wel wist. Omdat Elliot dan een familielid en een vriendin als peter en meter had, wilden we die lijn doortrekken voor kind 2. Naast mijn schoonzus zouden we dan de beste vriend van Klaas als peter vragen. Zo was alles netjes geregeld, hé?
En toen hadden we boem patat nog een extra koppel meters/peters nodig. We kozen voor 2 vriendinnen van mij maar we wisten eigenlijk niet hoe zij daar tegenover zouden staan. Allebei hebben ze (minstens) een zus, dus het is goed mogelijk dat ze ooit nog eens als meter gevraagd zullen worden. (Vriendin 1 werd trouwens 2 maanden na mijn bevalling effectief al voor de tweede keer meter!) Ik had hen nog niet verteld dat ik zwanger was, maar ze wisten wel dat we aan het proberen waren. Van vriendin 1 wist ik zeker dat ze enthousiast en volmondig ‘ja!’ zou zeggen als we haar de vraag stelden, maar van vriendin 2 was ik niet zeker. Dus moest ik dat met een omwegje vragen, hé. Ik belde haar met een smoesje op en landde het gesprek vlotjes op het kiezen van meters en peters en dat ik blij was dat ik nog niet aan een derde kind moest denken want dat we dan een probleem hadden… ‘Want ja, ik zou dan denken aan een vriendin of zo, maar je weet toch nooit op voorhand wat die gaan zeggen, hé. En stel dat ze dan geen nee durven zeggen…’ Zo kwam ik te weten dat zij het meterschap vollenbak zag zitten, zonder het haar effectief te moeten vragen en zonder dat ze ook maar iets in de gaten had. Voilà, we hadden onze 3 meters en 1 peter!
Maar dan moesten we hen ook nog effectief vragen… We besloten de zwangerschapsaankondiging meteen te combineren met de grote vraag, vooral omdat ik vermoedde dat vriendin 2 verder zou beginnen redeneren als ik daar een aantal weken over liet gaan. De peter van Lucy-Mae kwam op bezoek rond zijn verjaardag (nog geen maand na de verjaardag van Klaas), zogezegd gewoon om verjaardagscadeautjes uit te wisselen. Ik gaf hem eerst zijn kerstkaartje en wachtte tot hij de afsluiter las… Dat was supergrappig, want je ziet dan effectief gedurende een paar seconden de mensen hunne frank vallen, terwijl ze als afsluiter ‘Liefs, Klaas, Joyce, Elliot, <3 en <3’ lezen. Ik combineer de Vraag ook graag met een cadeautje. Deze keer heb ik nagedacht over wat de meters/peter typeert en hoe ik dat kon linken aan onze kindjes. Peter (hij heet ook effectief Peter!) heeft in de kunsten zijn nieuwe passie gevonden, dus voor hem stelde ik een setje potloden/verfjes/etc. samen.
Hij pakte alles uit en snapte duidelijk niet echt goed waarom hij dat nu cadeau kreeg, tot hij aan het kaartje kwam. ‘Huh? Nog een kaartje? Ik kreeg toch nog maar net een kerstkaartje?’ Toen hij dan las dat het de bedoeling was dat hij de inhoud zou gebruiken om samen met zijn petekind kunstwerkjes te maken, had hij het beet.
En dan ja, heel vereerd was hij. :)
Voor de peter had ik een ietwat mannelijker kaartje gekozen, want de meters kregen allemaal het onderstaande.
Voor de zus van Klaas (meter van Lucy-Mae) vulde ik een doos met allerlei bakspulletjes.
Sommige dingen uit de IKEA, maar het meeste uit Dille & Kamille, als ik me niet vergis. Ik stopte alles in een schoendoos die ik bekleedde met inpakpapier.
Die gaf ik af tijdens het uitdelen van onze Secret Santas op het kerstfeestje van Klaas zijn familie. Zo was iedereen daar ook meteen op de hoogte. :)
Dat betekent dus dat Lily-Rose twee meters heeft, mijn 2 vriendinnen. Gelukkig zitten zij allebei in mijn koekjesclub waardoor ik hen tegelijkertijd kon vragen. Ik zei nog niets (maar deed wel mijn uiterste best om mijn buikje te verdoezelen :)) en deelde toen het mijn beurt was mijn cupcakes uit. Voor mijn zwangerschapsaankondiging had ik 2 soorten gemaakt, een met een roze vulling en een met een blauwe. Ik wachtte tot iedereen een hap nam en toen een andere vriendin die wel al op de hoogte was, zei: ‘Tiens… Bij mij is het blauw… Bij jou roze?’ had iedereen het door. Hartelijke gelukwensen, vragen naar de uitgerekende datum en hoe ver ik was. Allez, you know the drill. Ik zei verder niks. Toen iedereen weer gekalmeerd (haha!) was, haalde ik weer mijn kerstkaartjes boven en zei langs mijn neus weg: ‘Allez, nu ik toch aan ‘t uitdelen ben, ga ik jullie nog rap efkes jullie kerstkaartjes geven.’ Ze deden de envelop open, lazen de kaartjes, en ik zag hoe bij iedereen de ogen verward bleven rusten op die twee hartjes… En toen ontplofte de bom aan tafel, iedereen was in de war, wou weten hoe het zat. Echt supergrappig! We babbelden er efkes over, weer over de bevaldatum die logischerwijs dus wat vroeger zou zijn dan wat ik daarvoor had gezegd, over het feit dat ze eeneiig zijn,… Toen iedereen bekomen was, zei ik dat ik nog kerstcadeautjes had gekocht. *weent nu al tranen van ‘t lachen* Toen moest ik efkes twee keer nadenken, want nu ze wisten dat er meteen ook een derde op komst was, kon het zijn dat vriendin 2 (die ik eerder al had gebeld om te polsen) meteen iets zou verwachten als ik eerst vriendin 1 vroeg. Dus ik gaf vriendin 2, die samen met mij taal- en letterkunde volgde en een bescheiden verzameling kinderboeken heeft, eerst haar cadeautje…
Ze was een beetje onwennig. Wel heel blij, want ze had dat boek nog niet en met boeken scoor je sowieso bij ons. Toen zag ze dat er binnenin nog een kaartje zat. Opnieuw verwarring, want ze had haar kerstkaartje toch al gehad?
Ze las het en toen volgde echt de meest zalige reactie ooit! Ze gilde, gooide het boek met kaartje en al op de tafel alsof er een spin over kroop, bedekte haar gezicht met haar handen, jammerde ‘Oh nee, hé! Ik ga wenen, hé!’ en begon toen effectief te wenen en stormde weg naar de keuken. Hahahahahaha. Toen ben ik haar wel achterna gegaan, om haar te troosten en te vragen of het wel ok was. Ze was mijn telefoontje al vergeten en had zich er totaal niet aan verwacht, en ‘t was allemaal zo veel na elkaar, zei ze. De aankondiging, het tweelingnieuws, de metervraag. Maar ze was heel blij en zei dat ze heel graag meter van ons kindje wou worden. :)
Voor vriendin 1 had ik dan ook nog een cadeautje en om haar nog efkes in de waan te laten, zei ik dat het een gewoon kerstcadeautje was, want dat we onze meter al gevraagd hadden. Zij kreeg een bon van & Other Stories en dit kaartje:
Ook supervereerd en heel blij!
Echt, zo warme herinneringen dat ik heb aan heel die periode. ‘t Was zo fijn om alles te bedenken en iedereen te verrassen. En ondertussen weten we zeker dat we goede keuzes gemaakt hebben. Love you guys! <3
by Joyce | Apr 21, 2016 | Haakprojectjes |
Onlangs werd hier nog een baby’tje geboren! Omdat ik het vlaggenlijntje voor Vince zo fijn vond om te maken, maakte ik er voor Nelle ook maar meteen eentje. Ik volgde volledig dezelfde werkwijze, maar zette de vlagjes aan elkaar met twee rijen vasten in plaats van drie. Zo ziet het geheel er minder robuust uit.
En natuurlijk kregen mama, papa en grote broer ook nog wat koekjes. :)
by Joyce | Apr 2, 2016 | Haakprojectjes |
Een van de januarimama’s beviel vorige maand van een tweede kindje! We stelden met ons groepje weer een verrassingsdoos samen (die doos is dus ondertussen voor niemand nog een verrassing) waar ik een haakseltje in stopte. Voor mijn schoonzus en voor mijn beste vriendin maakte ik een dekentje en voor de eerste januarimama die opnieuw beviel werd het een vossenknuffel, dus mocht het deze keer wel eens iets anders zijn. Deze keer ging ik voor een vlaggenlijn.
Ik gebruikte dit patroon en eigenlijk was dat supersimpel. Veel simpeler dan de vlaggenlijn die ik haakte voor Elliots groeifeest en cake smash. Omdat ik maar in twee kleuren ging werken, leek het mij echter wel tof om de vlaggetjes op een andere manier te versieren. Dus borduurde ik er nog de naam van de kersverse baby op. :)
En zoals ik voor elke verrassingsdoos doe, bakte ik nog een lading pindakaaskoekjes.
Daar was Klaas uiteraard ook wreed content mee. :)
by Joyce | Oct 6, 2015 | Blog |
Ik weet niet meer hoe we er juist op zijn gekomen, maar met een aantal bloggers besloten we onlangs een date te organiseren! Sarah van Little family of 3 kende ik al van de januarimama’s en Evelien van Mamzella had ik ook al een paar keer ontmoet. Zij maakte ook de lekkere taarten voor Elliots groeifeest en cake smash. Maar Annick van De wereld van Arthur en Sofie van Our happily ever after had ik nog niet ontmoet. Het was dus een beetje spannend en ik had best wel wat zenuwen. :)
Ik kwam 5 minuten te laat aan en zag Annick en Evelien al staan wachten voor Goesting, een koffiemettaarteethuisje in Gent. Daar was ik blij om, want ik zag er tegenop om op m’n eentje binnen te gaan. Drempelvrees enzo, hé. Ik ging snel bij hen staan en merkte al meteen dat Annick in ‘t echt even prettig gestoord is als op haar blog! Ietsje later kwam Sarah aan en omdat we even moesten wachten op Sofie besloten we al een plekje te gaan zoeken. Voor mij zit Evelien met naast haar Annick. Naast mij zie je Sarah en Sofie zit helemaal vooraan.
Na wat getwijfel gingen we alle vijf voor het verwenbordje. Dat bestond uit een stukje kriekentaart (ben ik niet zot van), een stukje bresiliennetaart, een brownie, een potje chocomousse en een potje tiramisu. Er werd ook een glaasje limoncello bij geserveerd, maar dat heb ik aan mij voorbij laten gaan. Echt mijn ding niet. :)
Er werd superveel gebabbeld, over best veel verschillende onderwerpen. Logischerwijs in eerste instantie over onze kindjes, maar ook over onze blogs en alles dat daarbij komt kijken. Ik leerde er nog een aantal zaken bij en er is weer goesting om wat nieuwe mogelijkheden te verkennen.
Na 2 korte uurtjes gingen we weer naar huis. Het was echt te kort. Ik had een beetje schrik op voorhand, had zelfs eventjes gedacht aan afzeggen omdat ik om een of andere reden de week ervoor niet zo veel zin meer had om te gaan. Maar wat ben ik blij dat ik toch gegaan ben. Het was superfijn en ik kijk al uit naar een volgende keer.
Mijn mannen kwamen mij halen in Gent omdat Klaas nog wat foto’s moest maken van de binnenstad. Terwijl Klaas bezig was, wandelde ik met Elliot naar het water. Heel leuk. Ik zag ook een ambulance van de brandweer op de Korenmarkt en die oudere ambulancier uit Helden van Hier zat aan ‘t stuur! Ik was toch efkes starstruck, ja. :) :)
Wanneer spreken we nog eens af, ladies?!
