by Joyce | May 6, 2016 | Zwangerschap |
Eigenlijk is deze foto één grote leugen. ‘t Is hier deze week superdruk geweest en we hebben mijn foto dus pas vandaag gemaakt, op 31 weken en 5 dagen. Zo laat, da’s nog nooit eerder gebeurd! Moet ik nu over 2 dagen serieus een foto van 32 weken maken? ^^
Da’s een nieuw t-shirtje uit de borstvoedingscollectie van Mammae bij JBC en ‘t is ook al te kort aan ‘t worden, zeg. Ik zou eens moeten kijken of ik nog maxi dresses heb die passen, want ik weet eigenlijk niet wat ik moet aandoen als ‘t ineens nog héél warm zou worden.
Ik ben eens terug in de agenda gaan kijken om te zien of ik vorige week zwangerschapsgerelateerde dingen heb gedaan, maar blijkbaar niet. Ook qua kwaaltjes was er niks bijzonders in vergelijking met de week ervoor, dus wordt dit uitzonderlijk een korte blogpost. :)
Benieuwd naar week 31 van Elliot? Toevallig was dat blijkbaar ook een week waarin er hoegenaamd niéts interessants gebeurde. Haha!
by Joyce | Apr 26, 2016 | Zwangerschap |
30 weken, joh. Het spreekt voor zich dat Klaas en ik efkes in een paniekske schoten toen we dat zo officieel op de lightbox zagen staan. De mini’s kunnen er in principe nu echt snel zijn.
Klaas maakte ook een vergelijking met toen ik 30 weken ver was van Elliot…
… en dan nog eens een totaaloverzicht, 20 weken en 30 weken nu en dan uiterst rechts 40 weken van Elliot. Hoe vadsig is die laatste foto? De gelijkenis met dit hier is treffend, vind ik.
Maar bon, eigenlijk gaat het alleen over de buik, hé? Ik denk dat die nu wel ongeveer even groot is als toen ik 40 weken ver was van Elliot, maar nu zit het duidelijk nog hoger. Allez, ‘t is iets raars. De vorm is helemaal anders. Of zo.
Ik ga de komende dagen eens op zoek naar wat oefeningen om de pijn van de bekkeninstabiliteit te verlichten, denk ik. Het voetenbankje dat bij mijn Poäng hoort heb ik alvast weer uit de slaapkamer gehaald en staat nu netjes aan mijn plaatsje in de zetel. Echt, een zaligheid om mijn benen daarop te laten rusten. Ik was dat beter al 10 weken geleden beginnen gebruiken. Ik merk wel dat helemaal niks meer doen ook niet goed is voor mijn bekken, dus ik ben sinds een paar weken weer gestart met wat meer uit mijn zetel te komen voor de kleine huishoudelijke taakjes. Voor Klaas is ‘t ook fijner als hij de was en de strijk niet meer moet doen, en de vaatwas netjes geleegd en opnieuw gevuld geraakt. Opruimen doen we zo’n beetje samen. Gelukkig zorgt hij dat er elke avond eten op tafel staat en mogen we 2 keer per week bij mijn ouders gaan eten.
Hoewel ik nog geen striemen had, was ik opnieuw preventief mijn buik beginnen insmeren. Bij Elliot kwamen die opeens tevoorschijn ergens tussen 32 en 36 weken. En argh, nu zijn er dus effectief bijgekomen SINDS ik smeer. Bij Elliot stonden op het einde van de zwangerschap mijn heupen en onderbuik vol, nu zijn er enkele bijgekomen naast en boven mijn navel. Ze staan wel niet vuurrood, eerder rozig/blauwig, maar ik ben natuurlijk nog niet aan het einde van de zwangerschap…
Vorige week deden we ook nog wat leuke babyvoorbereidingen waardoor ik weer een aantal zaken van mijn lijstje kan schrappen. Woensdag ging ik samen met ons moe om suikerbonen, donderdag hadden we een afspraak met de drukker om het geboortekaartje en de labels te bespreken en vrijdag mochten we nog eens naar de gynaecoloog. Wat de drukker betreft zijn we nu enkel nog aan ‘t wachten op een proefdruk van het kaartje. Als die goed is, laten we de labels drukken en kunnen we de doopsuiker volledig afwerken.
Bij de gynaecoloog was alles supergoed. Ik was toen 29w5d ver en de baby’s werden elk op 1600+ gram geschat. Dat betekent dat ik puur qua gewicht eigenlijk al 1 voldragen baby in mijn buik heb zitten, en dan moeten er (hopelijk) nog eens 6 à 7 weken bij. Ik denk dat dat echomasjien wel altijd een overschatting maakt, maar ‘t geeft toch al een indicatie en bovenal bevestigt het telkens dat de baby’s mooi gelijkmatig groeien. Volgens de gyn begint de groei meestal ook vanaf 28 weken te stagneren maar is dat bij een niet-eerste zwangerschap vaak wat later. Wij duimen alleszins dat er nog zeker een kilo bijkomt tegen dat ze geboren worden! Oh, en nog iets fijns: de linkse baby lag mooi met het hoofdje naar beneden! Dat verklaart waarom ik vrijdag ineens zo weinig/andere beweging voelde dan ik gewoon was. Ze lagen allebei met het hoofd naar beneden, gezichtjes naar elkaar, rugjes naar buiten. En alle voetjes onder mijn rechtse ribben. (Of hoe zou je dat eigenlijk noemen?) Ik hoop echt dat ze allebei zo blijven liggen, maar aangezien de rechtse baby al heel de zwangerschap in hoofdligging ligt, kan ik alleszins natuurlijk bevallen. De gynaecoloog zei op ‘t einde dat ik “echt een goed lijf heb om een tweeling te dragen”, waarop ik een beetje glunderend naar Klaas keek. Die begon meteen te sputteren en zei dat het welletjes was geweest, haha! De gyn checkte ook nog even mijn baarmoederhals en die was ook nog steeds meer dan 4 cm lang, dus ze denkt dat ik echt nog lang niet ga bevallen. Ik hoop het, want Klaas en ik zijn er allebei emotioneel (en praktisch) echt nog niet klaar voor… Maar hey, we zien wel, hé? :)
Benieuwd naar week 30 van Elliot?
by Joyce | Apr 19, 2016 | Zwangerschap |
Een weekje voor de 30 weken is mijn buik echt zwáár. Als ik in de zetel zat, stak ik er sowieso al een kussentje onder, maar sinds enkele dagen moet er nog een kussentje bij. Anders krijg ik een aanhoudende pijn opzij in mijn onderbuik. De eerste keer dat ik dat voelde, was ik al bang dat ‘het’ in gang geschoten was. ^^ Ik voelde ook voor het eerst een van de baby’s de hik hebben! Elliot had dat elke dag toen hij nog in mijn buik zat, dus ze hebben iets van hun grote broer. Ik checkte mijn blogpost van toen ik 29 weken ver was van Elliot en daar schreef ik ook dat ik hem voor het eerst had voelen hikken. Exact in dezelfde week dus, zo grappig! En blijkbaar was het toen ook de eerste keer dat er een keidikke bult uit mijn buik stak (een hoofd of poep?) en dat had ik gisterenavond ook voor het eerst!
Dinsdag ging ik naar mijn mémé om te beginnen aan de doopsuikerzakjes. Ze legde mij uit hoe het moest en ik begon de stof te knippen terwijl zij een paar voorbeeldjes maakte. Na een halfuur kwam ze terug met 5 zakjes die volledig in elkaar zaten, met voering en al! Ik moest er enkel nog een rijgkoordje in stoppen. Ik heb nog geprotesteerd maar toen ze heel kordaat ‘Tegen morgen zitten ze alle 70 in elkaar!’ zei, wist ik dat de kous af was en dat er niets meer tegen in te brengen was. En inderdaad, de dag erna kreeg ik een sms’je dat alle zakjes klaar waren. Toch een vree pateeke, die mémé van mij. <3
Benieuwd naar week 29 van Elliot?
by Joyce | Apr 13, 2016 | Zwangerschap |
Fysiek deze week niet veel nieuws, eigenlijk is het hier gewoon een verderzetting van de kwaaltjes van de afgelopen weken. Het enige dat wel veranderd is, is is mijn navel. Mijn innie is een outie aan het worden! Bij Elliot is dat nooit gebeurd en ik was daar zó blij om, want zo’n uitpuilende navel vind ik echt maar iets vies. Maar kijk, er is nu toch verandering merkbaar. Ik vraag me af of mijn navel op ‘t einde echt een bolletje in plaats van een putje zal zijn…
Verder ook niet veel baby prep gedaan deze week. Het formulier voor de kraampremie is wel eindelijk ingevuld en opgestuurd geraakt, hopelijk nog op tijd om de premie tegen de bevalling te ontvangen. En zondag gingen we naar een snoepwinkeltje in Sluis om de doopsuikersnoepjes te bestellen. Toch blij dat ik dat van mijn lijstje kon afvinken. :)
Benieuwd naar week 28 van Elliot?
by Joyce | Apr 6, 2016 | Zwangerschap |
Laatste trimester! Say whuuuuutttt?!
De buik begint me flink parten te spelen. Elke keer dat ik buk of dat ik ga rechtstaan, gaat dat automatisch gepaard met een ‘uhhhhh’. Dat gaat gewoon niet anders meer. :) Ik heb ook veel last van mijn bekken en weet ge, I’m just gonna say it: voor je zelf zwanger bent, hoor je zwangere vrouwen daarover klagen. En dan denk je: “Ah ja, dat zal wel vervelend zijn, zo constant lage rugpijn hebben.” Wat niemand ooit vertelt, is dat bekkeninstabiliteit zich niet noodzakelijk hoeft te uiten in rugpijn. Bij mij is dat namelijk niet zo. Ik heb iets anders. Ik ga het zeggen. I’m putting it out there. Foefpijn. Echt, jong. Bij Elliot had ik dat ook, maar pas naar ‘t einde toe. Nu is het echt al weken, maar sinds deze week is het hek pas echt van de dam. Het voelt niet aan alsof je een keiharde trap tussen je benen hebt gehad, of toch niet bij mij, maar eerder alsof je schaambot in twee gaat barsten of al gebarsten is. Gelukkig weet ik nu dat dat een paar weken na de bevalling weer over gaat, zeker als je naar de kine gaat. Maar toch, zeg. Pijnlijk. Anderzijds: als ‘t dat maar is, hé. :) Ik probeer nu andere houdingen aan te nemen en niet meer mijn benen te kruisen als ik zit of lig. Dat helpt wel, merk ik.
Verder heb ik elke dag wel wat harde buiken, maar aangezien ik dat bij Elliot ook al heel vroeg had, maak ik me daar geen zorgen over. Bij Elliot zorgden die niet voor ontsluiting of een vroeggeboorte, dus ik neem aan dat dat gewoon is hoe mijn lijf werkt als het broodjes aan ‘t bakken is. :) Mijn slaappatroon is wel compleet in de war. Sinds enkele weken geraak ik ‘s avonds niet meer in slaap, waardoor ik automatisch langer begon op te blijven. Sedert het zomeruur is het helemaal om zeep en kan ik zonder problemen tot middernacht of 1 uur wakker blijven en dan val ik nog niet meteen in slaap als ik naar bed ga. ‘s Ochtends slaap ik dan logischerwijs wel tot 9u30 of zo. Gelukkig kan dat. En ook gelukkig: ik moet voorlopig nog niet opstaan om naar het toilet te gaan, maar dat had ik bij Elliot eigenlijk ook niet, denk ik. :)
Dinsdag gingen we ook naar de gynaecoloog. Vanaf nu weer netjes om de 3 weken. Vanaf mijn volgende afspraak (eind april) zullen ze elkaar wel wat sneller beginnen opvolgen, denk ik. De kindjes werden op 1020 en 980 gram geschat en – surprise surprise – alles was nog steeds dik in orde. De gyn blijft consequent spreken van een perfecte tweelingzwangerschap, het zou niet beter kunnen gaan, volgens haar. Mijn suikertest was ook goed en ook mijn andere bloedwaardes waren in orde. Ze vroeg wel of ik nog goed mijn foliumzuur en ijzertabletten nam. (Euh, nee.) Ik werd bang, dus ik loog dat ik ze op het moment van de bloedtest een week vergeten was. En toen zei ze dat mijn waardes dus keigoed stonden en dat het ok is als ik die pillen maar een keer of 3 per week neem. Zalig, want in werkelijkheid heb ik die ijzertabletten zeker al een maand niet meer genomen. Oeps!
Ah, en voor ik het vergeet: omdat ik bij Elliot aan de start van mijn derde trimester een blotebuikfoto postte, heb ik deze week een vergelijking gemaakt. Zot, hé?
Benieuwd naar week 27 van Elliot?
