Een beetje later dan gepland, maar ik wou er toch nog over bloggen omdat ik jullie dit pareltje niet wil onthouden: ons uitje naar Pas-de-Calais. Cap Blanc-Nez en Cap Gris-Nez om specifiek te zijn. In augustus gingen we hier een weekend naartoe met mijn ouders (en mijn broer en zijn lief), echt het zaligste weekend ooit. Ik dacht steeds dat de Caps gewoon bijzonder waren omdat ze respectievelijk zo wit en zo grijs waren, maar dat is dus helemaal niet het geval. Als je geluk hebt met het weer, en dat hadden wij echt keihard, dan is het daar wondermooi. Prachtige grassige kliffen van waarop je een magnifiek uitzicht hebt, een strakke blauwe hemel en een zee die zo blauw is dat ik niet wist dat die zo dicht bij huis te vinden is. De ontplofte kop haar moet je er wel bij nemen, want het is daar belachelijk winderig. Dat was eigenlijk te verwachten, maar ik had daar dus niet bij stilgestaan.
Vanop Cap Gris-Niz heb je natuurlijk uitzicht op de witte kliffen van Blanc-Nez (volgens mij staan die hier zelfs om een of andere reden nergens op de foto’s), wat de vergezichten daar extra mooi maakt. Op Cap Blanc-Nez kan je wel veel uitgebreider wandelen en is er keuze uit verschillende routes, afhankelijk van of je een lange of korte wandeling wil maken. Als ik me niet vergis zijn de eerste drie foto’s hieronder vanop Blanc-Nez en de andere vanop Gris-Nez.
Wij verbleven in Wissant, een stadje dat eigenlijk perfect gelegen is tussen de twee Caps. Ik denk dat het in beide richtingen ongeveer een 9 km was of zo. Blijkbaar zaten we in ons huisje op wandelafstand van het strand, supertof want bij de boeking hadden mijn ouders dat niet gemerkt! Elliot heeft er zijn vrees voor zand overwonnen. Een geluk, want op school zijn er hele grote zandbakken!
En op de dijk stond een draaimolentje. <3
We bezochten ook Nausicaá, een heel groot aquarium waar je uren kan rondlopen zonder je te vervelen. Elliot is blijkbaar grote fan van visjes kijken, dat ontdekten we eerder in de Zoo. De kans om een bezoekje aan een echt aquarium te brengen konden we dus niet laten liggen. We hebben daar wel niet zo veel foto’s gemaakt omdat we zo druk in de weer waren met kinderen managen, maar bon.
Toen we daar de laatste dag op de Grijze Neus liepen, hebben Klaas en ik gezegd dat we er later sowieso nog terugkeren, al is het maar voor een daguitstapje. Het is nét niet te ver rijden om ‘s ochtends te vertrekken en ‘s avonds terug te keren, maar ‘t is er heerlijk uitwaaien en ik denk dat het láng zal duren voor we die uitzichten beu zijn. Elliot vond het er ook heel indrukwekkend en ik ben vrij zeker dat dat voor onze meisjes ook zal gelden. Zeker een aanrader dus!
Dit is de voorlaatste zomerpost die hier dit jaar zal verschijnen. Aangezien we eind juli verhuisd zijn naar mijn ouders en zij rechtover een dreef en velden wonen, zijn we deze zomer precies vaker gaan wandelen dan vorig jaar. Soms nam Klaas zijn camera mee, soms liet hij hem thuis. We wandelden altijd hetzelfde toertje, maar dat kon Elliot niet schelen. ‘t Is ook verbazingwekkend hoe snel zo’n peuter dingen onthoudt. Tijdens een wandeling toonden we Elliot bijvoorbeeld hoefsporen in opgedroogde modder. De wandeling erna wees hij in de verte naar diezelfde plek en riep hij enthousiast iets over paardjes. Het duurde efkes voor we snapten wat hij bedoelde, maar toen onze euro viel stonden we weer maar eens versteld van hem. Onze kleine, grote man. <3
Anyway, ik bekeek nog eens ons fotoarchief op de computer van Klaas en selecteerde mijn favoriete foto’s. Op de laatste foto na allemaal gemaakt tijdens één wandeling. :)
Een van Elliots belangrijkste recente ontwikkelingen is dat hij opeens geen dutje meer nodig heeft. ‘t Is te zeggen: in de loop van de namiddag wordt hij wel nog moe maar we krijgen hem met geen stokken nog in bed. Door het dutje over te slaan, kwam er weer ruimte voor uitstapjes. Superfijn, want de afgelopen 2 jaar hebben wij géén daguitstapjes gemaakt omdat Elliot niet kon/wou slapen op verplaatsing. Nu zijn er natuurlijk wel 2 baby’s bijgekomen, maar aangezien die voorlopig nog overal slapen, hebben we het er deze zomer van genomen. Elliot was sinds eind juli thuis, wat net voldoende tijd was om mij deftig te laten herstellen van de bevalling. Toen Klaas dan ook in verlof was, zijn we 2 keer een hele dag weggegaan: een keer naar de Zoo en een keer naar Oostende.
Elliot is gek van de trein, dus was het vanzelfsprekend dat we ook met de trein naar de Zoo in Antwerpen zouden reizen. Dat was wel heel spannend, want we waren ten eerste nog nooit een hele dag met Elliot op stap gegaan (door die dutjes dus) waardoor we niet wisten of hij ook in de namiddag nog vrolijk zou blijven. Bovendien waren Lily-Rose en Lucy-Mae toen nét 6 weken en waren we gebonden aan de buggy met twee Maxi-Cosi’s. Achteraf bekeken waren we veel makkelijker af geweest met enkel 2 draagdoeken, maar dan hadden we wel moeten sleuren met de luiertas. Zo is ‘t altijd wel iets. :) Gelukkig waren er in de stations en in de Zoo zelf altijd vriendelijke mensen die bereid waren om eventjes te helpen als we trappen moesten doen. En ja, Elliot vond de trein zalig, hé!
In de Zoo hebben we zowat alle dieren gezien, maar we hebben bitter weinig foto’s. Ik maakte een handvol foto’s met mijn iPhone en Klaas haalde in de speeltuin zijn camera boven. Om een hele dag foto’s te maken met een digitale camera hadden we echt onze handen veel te vol. De lunchpauze duurde trouwens een dikke 2u. Eerst zelf eten en dan naar de speeltuin zodat Elliot kon spelen terwijl ik de meisjes één voor één aanlegde. Want ja, zo tandemvoeden, echt discreet is dat toch ook niet, hé. :)
‘s Namiddags kreeg hij het heel moeilijk en viel hij bijna in slaap. Het aquarium kon hem weer een beetje doen herleven, maar daarna was het finaal op, haha!
En wat schreven we dan in ‘t lager in onze opstellen? ‘Moe maar voldaan keerden we terug naar huis.’ Awel ja. :)
We gaan sowieso nog eens terug naar een dierenpark, want Elliot spreekt er nog altijd van. Echt zalig dat hij zo genoten heeft! :)
Aangezien we zaterdag geen plannen hadden en het supermooi weer was, besloten we ‘s namiddags met wat fruit en koekjes naar het park te trekken voor een picknick. Hoewel het hier net om de hoek is, gaan we er eigenlijk niet vaak genoeg naartoe. Maar bon, dat zorgt er dan wel voor dat als we dan toch eens gaan, het ook elke keer leuk is. We namen ook ons picknickdeken mee en installeerden ons op het glooiende grasveld. In de zomer kan je hier heerlijk zonnebaden of frisbeeën (zoals wij deden met de verdwaalde frisbee die we vonden) en in de winter is het een populaire plek om te sleeën. Dat heb ik nog nooit gedaan. Enerzijds omdat ik geen slee heb en anderzijds omdat ik bang ben om helemaal beneden aan het grasveld in de vijver te belanden.
En hier nog een korte timelapse!
Elliot vond het er superleuk, vooral ook omdat er andere kindjes waren die hij in de gaten kon houden. Samen spelen is nog niet echt aan hem besteed, tenzij een van ons twee meegaat met hem. Na een tijdje begon hij wat te jammeren en te zagen, dus wisten we dat het tijd was om naar huis te gaan zodat hij een kort dutje kon doen.
Wij maakten van dat halfuurtje rust gebruik om nog eens onze summer burgers te maken. Ik vond het “recept” (want eigenlijk is er niet veel te recepteren aan) op deze blog. Zó simpel om te maken en zó lekker. Geeft ons ook meteen een zomers gevoel.
Hoe je de burgers maakt?
1. Je bakt je hamburgers. Ik vind rundsburgers het lekkerst. Als ze bijna klaar zijn, leg je op elke burger een plakje kaas.
2. Je snijdt wat tomaten in schijfjes en trekt je zak rucola open.
3. Je maakt een sausje van mayonaise met daarin balsamicoazijn en gehakte basilicum. Ik heb daar geen hoeveelheden van. Ik doe dat op smaak. Cos I’ve got it like that.
4. Je roostert wat hamburgerbroodjes boven de broodrooster.
5. Dan beleg je alles. Je doet je hamburger broodje open en je doet eerst een laag saus. Wij strooien daar vaak ook wat geroosterde uitjes op. Daarna leg je de burger-met-plakje-kaas erop en daarop de tomaat en de rucola. Voor je de bovenkant van je broodje erop legt, bestrijk je die ook nog eens met wat saus.
In principe is enkel een slaatje als “side” genoeg, maar wij laten ons vaak ook nog verleiden door gekruide potato wedges. Tja. Ge leeft maar ene keer, hé?
Twee weken geleden trokken we met mijn ouders, broer en mémé een weekje naar de Ardennen. We verbleven er in een leuk huis in Mabompré, in de buurt van Houffalize, tussen de velden en grazende koeien. Ik heb niet zo precies bijgehouden wat we allemaal gedaan hadden omdat ik dacht dat ik achteraf de puzzelstukken mooi samen zou kunnen passen aan de hand van de foto’s die Klaas gemaakt had. Tot ik na een paar dagen merkte dat hij regelmatig zijn camera vergat. Oeps!
We verkenden Bastogne, La-Roche-en-Ardenne en Houffalize…
… keken beestjes in het wildpark in La-Roche-en-Ardenne…
… gingen naar de samenvloeiing van de Ourthes (en daar heb ik niet eens een deftige foto van!)…
… zagen rare fonteintjes (dit is er maar eentje van!)…
… en bezochten het stuwmeer van Nisramont.
We maakten ook een uitstapje naar Luxemburg. Ik was daar nog nooit geweest, zeg! We stopten net over de grens, in Clervaux, en verkenden het stadje. Op zoek naar een plekje om te eten belandden we bij Hotel Koener. Het zag er daar poepchic uit, maar het menu was superbetaalbaar. We hebben er lekker gegeten en de ijsjes waren megagroot en heel mooi versierd. Onze ober deed zelfs zijn best om Nederlands te spreken (dat Luxemburgs is toch echt een raar taaltje!) en besteedde veel aandacht aan Elliot. In Clervaux vond ik ook een winkeltje met verantwoord speelgoed, maar ik ben er wijselijk buiten gebleven. ;) Hieronder dus ook een megamottige foto, maar bon, ik moet toch bewijzen dat ik er geweest ben, hé? :)
Op een van de laatste dagen van onze vakantie wou het manvolk gaan kajakken. Ik ben volledig uit mijn comfortzone gestapt en ging mee. En toen was er toch wel een vaarverbod, zeker? Dat was vast een teken.
We hebben echt veel geluk gehad met het weer. De eerste avond dat we er waren heeft het even heel fel geregend en gehageld, maar daarna is het droog en zonnig gebleven tot de laatste avond. Maar toen was er in heel België regen en onweer, dus eigenlijk was dat ook niet zo erg. We hadden wat gezelschapsspelletjes mee, dus ik speelde voor het eerst in mijn leven Cluedo! We speelden er ook Nautilus, een strategisch spel dat ik een hele tijd geleden kocht, maar nog nooit uitprobeerde. Dat was ook heel tof. En ik heb ook voor het eerst gekubd. Gekubbd? En ik deed dat toch wel goed, hoor. Ik won een paar keer van Klaas en daarna wou hij dan niet meer spelen, tsk! Elliot heeft zich ook heel erg geamuseerd. Hij kon naar hartelust buiten spelen, we zetten op de warmste dagen zijn zwembadje op, hij kreeg aandacht van 6 volwassenen in plaats van 2…
Voor wie bezorgd is om Elliot na het zien van de foto’s hierboven: hij was op een van die boomstronken gaan staan maar viel toen recht met zijn hoofd op een van die leien (of hoe heten die stenen in ‘t midden?). Heel veel geweend, een sneetje boven zijn wenkbrauw en redelijk wat bloed. Met ijs erop en een pleister na het stelpen was het weer ok. De overige pleisters zijn maar voor de show, om zijn aandacht een beetje af te leiden. :)
Maar dus. Los van die valpartij was het een fijne vakantie, ja. :)
