by Joyce | Apr 13, 2016 | Zwangerschap |
Fysiek deze week niet veel nieuws, eigenlijk is het hier gewoon een verderzetting van de kwaaltjes van de afgelopen weken. Het enige dat wel veranderd is, is is mijn navel. Mijn innie is een outie aan het worden! Bij Elliot is dat nooit gebeurd en ik was daar zó blij om, want zo’n uitpuilende navel vind ik echt maar iets vies. Maar kijk, er is nu toch verandering merkbaar. Ik vraag me af of mijn navel op ‘t einde echt een bolletje in plaats van een putje zal zijn…
Verder ook niet veel baby prep gedaan deze week. Het formulier voor de kraampremie is wel eindelijk ingevuld en opgestuurd geraakt, hopelijk nog op tijd om de premie tegen de bevalling te ontvangen. En zondag gingen we naar een snoepwinkeltje in Sluis om de doopsuikersnoepjes te bestellen. Toch blij dat ik dat van mijn lijstje kon afvinken. :)
Benieuwd naar week 28 van Elliot?
by Joyce | Apr 6, 2016 | Zwangerschap |
Laatste trimester! Say whuuuuutttt?!
De buik begint me flink parten te spelen. Elke keer dat ik buk of dat ik ga rechtstaan, gaat dat automatisch gepaard met een ‘uhhhhh’. Dat gaat gewoon niet anders meer. :) Ik heb ook veel last van mijn bekken en weet ge, I’m just gonna say it: voor je zelf zwanger bent, hoor je zwangere vrouwen daarover klagen. En dan denk je: “Ah ja, dat zal wel vervelend zijn, zo constant lage rugpijn hebben.” Wat niemand ooit vertelt, is dat bekkeninstabiliteit zich niet noodzakelijk hoeft te uiten in rugpijn. Bij mij is dat namelijk niet zo. Ik heb iets anders. Ik ga het zeggen. I’m putting it out there. Foefpijn. Echt, jong. Bij Elliot had ik dat ook, maar pas naar ‘t einde toe. Nu is het echt al weken, maar sinds deze week is het hek pas echt van de dam. Het voelt niet aan alsof je een keiharde trap tussen je benen hebt gehad, of toch niet bij mij, maar eerder alsof je schaambot in twee gaat barsten of al gebarsten is. Gelukkig weet ik nu dat dat een paar weken na de bevalling weer over gaat, zeker als je naar de kine gaat. Maar toch, zeg. Pijnlijk. Anderzijds: als ‘t dat maar is, hé. :) Ik probeer nu andere houdingen aan te nemen en niet meer mijn benen te kruisen als ik zit of lig. Dat helpt wel, merk ik.
Verder heb ik elke dag wel wat harde buiken, maar aangezien ik dat bij Elliot ook al heel vroeg had, maak ik me daar geen zorgen over. Bij Elliot zorgden die niet voor ontsluiting of een vroeggeboorte, dus ik neem aan dat dat gewoon is hoe mijn lijf werkt als het broodjes aan ‘t bakken is. :) Mijn slaappatroon is wel compleet in de war. Sinds enkele weken geraak ik ‘s avonds niet meer in slaap, waardoor ik automatisch langer begon op te blijven. Sedert het zomeruur is het helemaal om zeep en kan ik zonder problemen tot middernacht of 1 uur wakker blijven en dan val ik nog niet meteen in slaap als ik naar bed ga. ‘s Ochtends slaap ik dan logischerwijs wel tot 9u30 of zo. Gelukkig kan dat. En ook gelukkig: ik moet voorlopig nog niet opstaan om naar het toilet te gaan, maar dat had ik bij Elliot eigenlijk ook niet, denk ik. :)
Dinsdag gingen we ook naar de gynaecoloog. Vanaf nu weer netjes om de 3 weken. Vanaf mijn volgende afspraak (eind april) zullen ze elkaar wel wat sneller beginnen opvolgen, denk ik. De kindjes werden op 1020 en 980 gram geschat en – surprise surprise – alles was nog steeds dik in orde. De gyn blijft consequent spreken van een perfecte tweelingzwangerschap, het zou niet beter kunnen gaan, volgens haar. Mijn suikertest was ook goed en ook mijn andere bloedwaardes waren in orde. Ze vroeg wel of ik nog goed mijn foliumzuur en ijzertabletten nam. (Euh, nee.) Ik werd bang, dus ik loog dat ik ze op het moment van de bloedtest een week vergeten was. En toen zei ze dat mijn waardes dus keigoed stonden en dat het ok is als ik die pillen maar een keer of 3 per week neem. Zalig, want in werkelijkheid heb ik die ijzertabletten zeker al een maand niet meer genomen. Oeps!
Ah, en voor ik het vergeet: omdat ik bij Elliot aan de start van mijn derde trimester een blotebuikfoto postte, heb ik deze week een vergelijking gemaakt. Zot, hé?
Benieuwd naar week 27 van Elliot?
by Joyce | Apr 1, 2016 | Zwangerschap |
Yowza. Echt mensen, ‘t is niet te geloven hoe hard de tijd hier voorbijvliegt. Ik kom weer wat later met deze post, want overmorgen ben ik al 27 weken ver, maar ‘t is hier gewoon druk. Allez, ge denkt nu misschien: ‘Tsss, druk. Weet gij wel wat druk is?’ Want ja, ik ben nu wel al even in zwangerschapsverlof en ja, Elliot gaat naar de opvang. Maar er is zo veel dat nog moet voorbereid worden voor de baby’s komen en het feit dat we onze bouw in gang aan ‘t trekken zijn zorgt natuurlijk ook voor extra stress. En los daarvan probeer ik het hier thuis gewoon wat netjes te houden en de was en de strijk weg te werken, zodat Klaas op z’n minst in een proper huizeke Sluizeken kan thuiskomen. Diene jongen doet hier al zo veel dat dat wel het minste is dat ik kan doen, hé. :)
Ik ging nog eens door mijn vorige weekfoto’s omdat ik dacht dat ik dit truitje onlangs ook al droeg en ik het verschil dus eens wou zien. Maar blijkbaar is ‘t de eerste keer dat ik het draag voor mijn buikfoto. Tijdens ‘t zoeken kwam ik wel foto’s tegen van eerder in de zwangerschap en dat was weer confronterend. Waar ik bij Elliot pas op 40 weken ineens zag dat mijn gezicht heel erg veranderd was en ik daarover in de zetel efkes the ugly cry criede (hoe zou je dat vervoegen?) had ik daar deze keer nu al zin in. Echt, al die vrouwen die enkel aan hun buik verdikken maar er in hun gezicht hetzelfde blijven uitzien: foei! Jullie maken het minder fijn voor zij die die chance niet hebben. Ok ok, ik ben maar aan ‘t lachen. ‘t Is een mopje. Een klein beetje serieus en gemeend, maar toch ook een beetje om te lachen. Ok?
Nu dat uit mijn systeem is, kan ik nog wat vertellen over afgelopen week. Allez ja, vorige week, want met mijn vertraging… Dinsdag had ik eindelijk mijn afspraak om onze geboortelijst te starten. Ik vond het een rare dag, eerst het nieuws horen van de aanslagen en dan heel gewoon in een babywinkel twee grote manden met spullen gaan vullen… Maar bon, ik ben blij dat het grootste deel van wat we nodig hebben nu op onze lijst staat. Ik ben er 2,5 uur aan bezig geweest, dus achteraf bekeken was ik wel blij dat Klaas niet mee is gegaan. Die zou nogal gezucht en geblazen hebben. Venten, hé! Ik moet wel nog een paar aanpassingen doen en er zijn nog een aantal dingen die ik moet uitzoeken, maar daar is nog tijd voor.
Donderdagochtend stond de suikertest gepland en die viel deze keer goed mee. Toen ik zwanger was van Elliot moest ik de lange doen en heb ik dat suikerwater niet binnen kunnen houden tot het einde van de test. Deze keer was het de korte en moest ik niet nuchter zijn, dus alles ging goed. :) En vrijdagvoormiddag kwam de vroedvrouw nog eens langs. We hebben mijn geboorteplan van vorige keer overlopen zodat zij wist wat ik eigenlijk voor ogen heb als ‘t gaat over bevallen. Veel plannen zal er deze keer niet zijn aan de bevalling, of toch niet van mijn kant, maar da’s een verhaal dat ik later nog wel eens ga doen.
Het proeflapje voor de doopsuikerzakjes zat trouwens ook in de brievenbus en werd officieel goedgekeurd. Ik plaatste net de bestelling voor de grote lap, dus hopelijk kan ik daar binnenkort aan beginnen naaien met mijn mémé. Ik vond een goede tutorial, maar het zal uiteraard nog altijd veel werk zijn. Bandwerk, dat wel, maar toch. Gelukkig hebben we er niet zo heel veel nodig. Eens die klaar zijn, zit het grootste werk er wel op wat de doopsuikers betreft. Aan de andere helft ervan ben ik stilaan begonnen, dus dat komt ook in orde.
Volgende keer een update van ons bezoekje aan de gynaecoloog!
Benieuwd naar week 26 van Elliot? (Echt, zie het verschil in omvang, jong!)
by Joyce | Mar 23, 2016 | Zwangerschap |
Woops. Ik ging dit postje dinsdag schrijven, maar ja… Dinsdag werd dié dinsdag en zo werd mijn update ook op de lange baan geschoven.
Doordat het zo lang geduurd heeft om mijn weekverslag te schrijven, ben ik dus ook al veel vergeten. Ma bon, eigenlijk is er opnieuw niet zo heel veel te vertellen. Het belangrijkste van de week was de pretecho die we donderdag lieten doen. Rond 16 weken deden we er ook zo eentje, net zoals bij Elliot. Dat was omdat we toen wilden weten of Elliot een jongen of meisje was. Nu wisten we dat al een tijdje, maar ja, tradities, hé. :) Rond de start van het derde trimester kan je dan nog eens zo’n echo doen omdat je dan al een beetje kan zien hoe het kindje er bij de geboorte uit zal zien. Het is dan al wat gevulder en ziet er minder uit als een buitenaards wezen, haha! Bij Elliot deden we dat rond 28 weken, denk ik, maar de echomevrouw zei dat we dat met een tweeling best wat vroeger inplanden. 24 weken dus. :) We hebben een aantal foto’s, maar ik post hier de duidelijkste twee. De eerste foto is de baby die telkens bovenop ligt en nog alle kanten op draait, de tweede foto is de baby die telkens mooi met het hoofdje naar beneden ligt en dus ook als eerste geboren zal worden. Dat kindje is wel steeds moeilijk in beeld te brengen omdat het zo laag ligt. En het ligt ook altijd met het gezichtje tegen de poep van de andere baby, ocharme! Dat zie je ook op de echo hieronder.
In die eerste foto herkennen we echt Elliot, zeg. Dezelfde brede wipneus en bolle wangetjes. In de tweede foto is dat minder, maar ‘t is een eeneiige tweeling, dus in principe zouden ze er toch hetzelfde moeten uitzien… Al hopen we natuurlijk dat er wel uiterlijke herkenningspunten gaan zijn. Anyway, ik ben héél benieuwd of ze op Elliot gaan lijken. En of ze een vol kopke haar gaan hebben zoals grote broer bij zijn geboorte. Allez ja, uiteraard hopen we in de eerste plaats dat ze voldragen en gezond en wel ter wereld gaan komen, hé. Maar dat haar zou ik toch ook wel heel leuk vinden, ze. ^^
Benieuwd naar week 25 van Elliot?
by Joyce | Mar 15, 2016 | Zwangerschap |
Yay! Deze week heeft Klaas de baby’s voelen bewegen. :) Als ik ga slapen, worden ze altijd nog even een kwartiertje wakker dus Klaas heeft veel schopjes mogen voelen. Dat maakt het toch weer een beetje echter, want de eerste keer is die baby altijd heel abstract gebleven, eigenlijk voor mij ook zelfs. Ik dacht dat dat de tweede keer anders zou zijn, maar eigenlijk lijkt het ons nu opnieuw even surreëel als enkele jaren geleden toen ik zwanger was van Elliot. Ik voel nog steeds beweging all over the place, maar wat ik minder aangenaam vind ik dat er zo vaak op en neer gesprongen wordt op mijn blaas. Op mijn oude blog las ik vorige week dat Elliot dat ook deed op deze termijn, maar ik herinner mij daar zelf niets meer van, dus ik denk dat hij daar mee gestopt is naarmate de zwangerschap vorderde. Hopelijk gebeurt dat nu ook weer, want soms is het zo hevig dat het echt lijkt alsof ik in mijn broek ga doen. :o Een van de baby’tjes zit wel superlaag in mijn buik, dus ik vrees er een beetje voor.
Ik denk dat mijn buik niet echt gegroeid is in vergelijking met vorige week, maar de weegschaal begint wel een beetje te overdrijven. Ondertussen zitten we op 6 kg extra, wat precies nog meevalt voor de termijn die ik al ben, maar ik weet van vorige keer dat mijn kilo’s er pas naar ‘t einde toe pijlsnel aan bleven plakken. En al dat vocht. Jakkes. En nu gaat het dan nog zomer zijn, bij Elliot was ik hoogzwanger in de winter en ‘t was al zo erg… Ik was precies the Elephant Man op ‘t einde.
Voor de doopsuikers zijn we eindelijk ook een beetje in gang geschoten. Mijn broer heeft een ontwerpje gemaakt en dat ga ik op stof laten drukken om er zakjes van te naaien. De proeflap is eergisteren besteld, dus ik hoop die tegen eind volgende week te hebben. Als die goed is, bestel ik de grote lap en kunnen we eraan beginnen. Voor Elliot haakte ik een dekentje (hij was toen al wel een jaar oud, maar bon) en dat wil ik voor de nieuwe baby’s nu ook nog doen. Ik ga me wel mogen haasten als ik dat nog af wil krijgen. Het plan is om er eentje voor elke baby te maken, bijvoorbeeld voor in de auto, en dan nog eentje voor hen samen in het park. Dus ja. 3 dekens. En dan nog wat andere haakprojectjes. Ik ga nog weten wat gedaan.
Benieuwd naar week 24 van Elliot?
