Hè hè. Waar ik in maart slechts één boek las, kan ik er nu verhoudingsgewijs toch wat meer van mijn lijstje afvinken. In april las ik twee boeken en begon ik aan een derde dat ik pas halverwege mei uitlas. Daarna las ik op ongeveer een weekje een heel dun non-fictie boekje, begon ik aan een gigantische klepper die ik halverwege juni uitlas en sloot ik de maand af met nog een young adult. Gemiddeld lees ik dus blijkbaar zo’n 2 romans per maand. Dat is voor velen misschien niet zo veel, maar als je bedenkt dat ik enkel op de trein lees (4 dagen per week telkens een dik uur) vind ik dat precies toch nog niet zo slecht. Niet dat ik mij moet verantwoorden. Maar ge kent dat wel, hé. En ik ben ook een beetje aan ’t kijken of ik kanslagen in mijn opzet om de Verbeelding Book Challenge toch volledig te kunnen voltooien tegen eind dit jaar. Het zal nipt worden. :)

Het smelt – Lize Spit

In Eva’s geboortejaar worden in het kleine Vlaamse Bovenmeer slechts twee andere kinderen geboren, allebei jongens. De drie maken er hun hele jeugd samen maar het beste van, tot de puberteit aanbreekt. Opeens ontstaan er andere verhoudingen. De jongens bedenken wrede plannen en de bedeesde Eva kan hieraan meedoen of haar enige vrienden verraden. Die keuze is geen keuze. Dertien jaar na een snikhete zomer die volledig uit de hand loopt, keert Eva terug naar haar geboortedorp met een blok ijs in de kofferbak. Gaandeweg wordt duidelijk dat zij dit keer de plannen bepaalt.

Starten deed ik met Het smelt van Lize Spit. Ik kon een exemplaar lenen van mijn collega, waardoor Het smelt kon meetellen voor puntje 25. Initieel begon ik vol verwachting te lezen, want ik wist dat dit boek overal bejubeld werd en ook mijn collega was enthousiast, maar tegelijkertijd hoorde ik van veel mensen dat ze het zwaar overroepen vonden. Dat zorgde ervoor dat ik niet goed kon inschatten wat voor leeservaring het zou worden, maar ik was toch aangenaam verrast. Alles was ZO Vlaamsch, en de beschrijving van Eva’s prille jeugdjaren zo herkenbaar voor mij, een kind van de jaren negentig, dat ik al tijdens het lezen van de eerste pagina’s vaak grinnikte. Ik moest wel af en toe eens terugbladeren door de hoofdstukken om te weten of ik nu aan het lezen was over haar jeugd in het algemeen, of over de dag waarop alles voor haar veranderde en die had geleid tot wat ze nu, in de hoofdstukken die zich in het heden afspelen, van plan was. Een aspect waar veel lezers over struikelen is hoe expliciet bepaalde scènes zijn, en daar kan ik eigenlijk best wel inkomen. Op die momenten werd het vaak wat ongeloofwaardig, maar anderzijds zijn mensen tot alles in staat, dacht ik dan… Oh, en voor wie zich afvraagt wat er nu precies smelt (cfr. de titel): ik had het dus echt tot in de allerlaatste hoofdstukken niet door, hé seg! Geen idee of ik nu echt zo clueless ben of gewoon niet genoeg aan ’t nadenken was, haha! Ik was wel wat teleurgesteld over het einde dat onwaarschijnlijk grotesk was, hoewel ik het tegelijkertijd ook geniaal vond en in Eva’s plaats wellicht ook zotte plannen zou willen smeden om mij te wreken. Ik had het eigenlijk ook niet zien aankomen, wat voor mij altijd een pluspunt is. Los van de bovenstaande kritiek en de negatieve ervaringen van andere lezers, vond ik het bovenal heel goed geschreven. Ik genoot echt van de schrijfstijl, het beeldend taalgebruik, de sfeerschepping. En dat voor een auteur die maar enkele jaren ouder is dan ik. Trauma!

IJstweeling – S.K. Tremayne

Een van Sarahs dochters sterft. Maar kan zij zeker weten wie van de twee? Een jaar nadat een van hun identieke tweelingdochters, Lydia, door een ongeluk overlijdt, verhuizen Angus en Sarah Moorcroft naar een klein Schots eiland dat Angus van zijn oma heeft geërfd, in de hoop hun verwoeste leven weer op te pakken. Maar wanneer hun andere dochter, Kirstie, meent dat ze haar identiteit hebben verwisseld – dat zij Lydia is – stort hun wereld opnieuw in. Als de winter oprukt, en Angus voor zijn werk op het vasteland moet verblijven, lijkt het verleden Sarah in te halen en wordt Kirstie (of is het Lydia?) steeds onrustiger. Wat is er nou echt gebeurd op de fatale dag dat een van haar dochters overleed?

Dit boek kocht ik onlangs tweedehands en met een beetje verbeelding (ah ja, voor de Verbeelding Book Challenge!) kon ik die doen tellen voor punt 18. Het boek speelt zich af tijdens het sombere najaar op een guur Schots eilandje. Heel woest, heel onherbergzaam, heel afgelegen. Allez ja, heel Schots dus. Het hoofdpersonage is moeder van een eeneiige meisjestweeling, dus het hoeft niet gezegd te worden dat ik vanaf bladzijde 1 heel erg meeleefde. Een van de dochters, Lydia, stierf voor aanvang van het boek en de manier waarop het rouwproces beschreven werd, deed mij echt pijn. Langs alle kanten trok, wrong en scheurde het aan mijn moederhartje. Want iedereen met kinderen kan beamen dat het je grootste nachtmerrie als ouder is om je kind te zien sterven. Ik stond altijd heel erg stil bij hoe ik mij dan zou voelen en wat dat verlies met mij zou doen. Maar sinds de meisjes er zijn, verdwijnen die gedachtes steeds naar de achtergrond en is mijn focus compleet verschoven naar wat dat met mijn overlevende dochter zou doen, haar letterlijke tweelingziel verliezen. In IJstweeling wordt dat ook tot in detail omschreven, maar een thriller zou geen thriller zijn als er geen suspense in zou zitten: ongeveer een jaar na de dood van Lydia vertelt het overlevende zusje, Kirstie, ineens dat zij Lydia is en dat het eigenlijk Kirstie is die gestorven is. Zijde nog mee? Moeder begint uiteraard keihard te freaken en gaat gedurende de rest van het boek op onderzoek om uit te spitten wat er nu juist gebeurd is op het moment dat haar dochter stierf. De vader des huizes doet heel raar en verbergt duidelijk iets, maar ’t is pas in de laatste hoofdstukken dat de puzzelstukjes in elkaar vallen en we de ware toedracht leren kennen. Door die onvoorspelbaarheid en door de herkenbaarheid als tweelingmoeder heb ik dit boek toch graag gelezen, ook al was het voor mij persoonlijk zeker geen meesterwerk dat ik als absolute must read zou aanraden.

Ik ontsnapte uit Auschwitz – Rudolf Vrba

Een minutieuze beschrijving van de verschrikkingen. In de morgen van 7 april 1944 klinkt alarm door vernietigingskamp Auschwitz. Het eerste teken dat twee gevangenen ontsnapt zijn. Samen met kampgenoot Alfred Wetzler slaagt Vrba erin als een van de vijf joodse gevangenen te ontsnappen. Vrba overleeft door zijn onvoorstelbare levenswil, zijn slimheid en soms door puur geluk. De bijna achteloze stijl waarin het boek geschreven is, maakt de beklemming ervan nog groter…

Eind april begon ik dit boek te lezen, ook een dat ik tweedehands voor enkele eurootjes op de kop kon tikken. De Tweede Wereldoorlog heeft mij altijd geïnteresseerd/geïntrigeerd en het vak over traumaliteratuur dat ik tijdens mijn Master volgde, was mijn meest favoriete vak ooit. Hoewel ik al enkele romans rond dit thema las, was dit mijn eerste non-fictie boek. Rudolf Vrba is een Slowaakse man die een verslag schreef over hoe hij als tiener in de concentratiekampen belandde, daar gedurende jaren wist te overleven én er zelfs in slaagde te ontsnappen. De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik grote ogen trok van dit boek. Om die reden liet ik het meetellen voor punt 22 (een ver-van-je-bed-boek oftewel een boek dat zich aan de andere kant van de wereld afspeelt) want qua thematiek is het effectief een ver-van-mijn-bedverhaal.Toen ik pakweg Maus las, vond ik wat daarin beschreven werd al zo erg en zo gruwelijk dat ik me er maar moeilijk een beeld van kon vormen. Wat in Ik ontsnapte uit Auschwitz beschreven wordt, is echter nog 10 keer erger. Ik las dingen waarvan ik zou denken dat ze grandioos overdreven zijn door een op sensatie beluste auteur. Bovendien realiseerde ik mij hoe weinig ik eigenlijk wist over het leven in de kampen. Om een of andere reden had ik er bijvoorbeeld nooit bij stilgestaan dat er in Auschwitz (quasi) geen kinderen en vrouwen leefden. Mijn redenering was gewoon dat die niet lang overleefden, maar nu ontdekte ik dat zij vaak zelfs de binnenkant van het kamp niet zagen omdat zij rechtstreeks van het perron naar de gaskamers gebracht werden. Hoe vreselijk is dat, jong? Echt, nooit bij stilgestaan. Nog een schel die van mijn ogen viel: de mishandeling en brutaliteit van de kampwachters. Hoewel het grootste deel van de gevangenen volgens mij inderdaad stierf van ontbering, waren er ook talloze mannen die simpelweg mishandeld, gefolterd, vermoord, geëxecuteerd werden. Om de meest belachelijke redenen eerst.

Bon, ik verwachtte mij aan een vrij saai, stoffig boek, maar was aangenaam verrast. Het relaas van Vrba las heel vlot, er was veel aandacht voor detail, achteraan het boek zaten extra aanhangsels om nog meer duiding te geven en eigenlijk was het ook heel spannend, hoewel ik op voorhand al wist dat hij effectief was kunnen ontsnappen. Een aanrader voor wie geïnteresseerd is in dit duister stukje geschiedenis en meer wil weten dan wat we standaard op school te blokken krijgen.

How2Talk2Kids. Effectief communiceren met kinderen – Adele Faber en Elaine Mazlish

‘Ik ga niet naar mijn kamer. Je bent niet de baas over mij.’
‘Je doet gewoon wat ik zeg en daarmee uit.’

Na dit bekende tafereel voelen zowel kind als opvoeder zich boos. Gelukkig kan het ook anders. Adele Faber en Elaine Mazlish hebben een respectvolle manier van communiceren ontwikkeld waar alle partijen zich zoveel beter bij voelen. Faber en Mazlish bieden praktische effectieve communicatievaardigheden, gebaseerd op de theorie van de bekende psycholoog dr. Haim Ginott, direct toepasbaar op elk kind van 2 tot 20 jaar. Aan bod komt o.a: Beter omgaan met de negatieve gevoelens van je kind. Grenzen stellen terwijl de relatie met je kind goed blijft en zich zelfs verdiept. Het kind neemt verantwoordelijkheid voor zijn gedrag en komt zelf met oplossingen. Effectief prijzen en je kind bevrijden uit een vaste rol. Hierdoor krijgt je kind meer zelfvertrouwen en een positiever zelfbeeld.

Dit (non-fictie, dus puntje 14) boek was ik al heel vaak tegengekomen in verschillende Facebookgroepjes. Sinds Elliot naar school gaat, is hij veel mondiger geworden en is het dus makkelijker geworden om het met hem over bepaalde zaken te hebben. Omdat hij de afgelopen maanden duchtig geoefend heeft om een perfecte peuterpuber te worden, leek de tijd aangebroken om dit boekje effectief eens te doorbladeren. Het geeft een alternatieve kijk op opvoeden (googelen op ‘onvoorwaardelijk ouderschap’) waarbij uitgegaan wordt van respectvolle communicatie en leren omgaan met de gevoelens en behoeftes van het kind. Je krijgt ook tips over hoe je kan opvoeden zonder straffen en belonen en waarom dat niet betekent dat je grenzeloos opvoedt. Heel interessant, heel vlot om te lezen, heel erg praktisch uitgewerkt. Maar ik moet er geen tekeningske bij maken dat de theorie veel simpeler is dan de praktijk, hé? ;-) Toch probeer ik zo veel mogelijk van de tips toe te passen in ons dagelijks leven, want ik sta wel volledig achter deze visie op opvoeden.

Een klein leven – Hanya Yanagihara

Vier studievrienden zoeken samen hun weg in New York: de charmante acteur Willem, de excentrieke kunstenaar JB, de getalenteerde architect Malcolm en Jude St. Francis. Jude is teruggetrokken, slim en raadselachtig, en zijn vrienden weten beter dan vragen te stellen over zijn verleden. Ze proberen zijn pijn te verlichten, maar naarmate de decennia verstrijken dringt zich de vraag op of Jude wel verlost kan worden van de demonen uit zijn verleden.

Ahhh, de gigantische klepper van meer dan 700 pagina’s, punt 1 van de Verbeelding Book Challenge. Ik had nog geen idee welk boek ik wou lezen voor dit punt (ik dacht aan It van Stephen King, maar dat telt meer dan 1000 pagina’s en hou ik dus misschien beter voor de Verbeelding Book Challenge 2020?) maar toen mijn schoonmoeder mijn lijstje onder ogen kreeg, raadde ze mij Een klein leven aan. Ze was er net in begonnen en vond het al heel goed. Ik checkte online eens de samenvatting maar met zo’n kort tekstje kon het verhaal zelf uiteraard nog alle kanten uit. Toen mijn collega het boek kort erna las én supergoed vond, plooide ik en mocht ik zijn exemplaar lenen. En man. Wat.een.verhaal. Ik kan er eigenlijk niet meer over vertellen dan wat ik hierboven al kopieerde van de flaptekst, maar het was zooo schoon. Zo rauw, zo aangrijpend, zo hartverwarmend. Er is niks zo hartverscheurend als na 650 bladzijden denken dat het eindelijk allemaal in orde is gekomen, om dan bij de laatste 100 bladzijden nog door elkaar gerammeld te worden en compleet in shock aan het voorlaatste hoofdstuk te moeten beginnen. Tijdens de laatste hoofdstukken moest ik op de trein mijn tranen bedwingen en het is láng geleden dat een boek dat nog teweegbracht bij mij. Een onwaarschijnlijk mooi boek dat ik nu al mijn liefst gelezen roman van 2017 durf noemen én een plaatsje in mijn top 5 aller tijden krijgt. Als je dit jaar slechts 1 boek leest, laat het dan alsjeblief dit zijn.

13 reasons why – Jay Asher

Stel je voor. Je zit op de middelbare school en bent verliefd – op het meest bijzondere meisje van de klas natuurlijk. Een tijdlang bewonder je haar vanuit de verte. Je weet zeker dat je haar nooit kunt krijgen. En dan opeens, is er die avond. Er gebeurt niets, maar jullie praten, er is een klik, en een belofte van meer.
En dan is ze er opeens niet meer. Ze is dood. Hannah heeft zelfmoord gepleegd. Daarvoor had ze niet één maar dertien redenen. Er zijn, volgens haar, dertien schuldigen. En die klaagt ze persoonlijk aan in een getuigenis die ze op cassettebandjes heeft opgenomen.
En dan liggen opeens die bandjes voor jouw deur…

Het is niet van mijn gewoonte om Young Adult verhalen te lezen maar omdat ik de gelijknamige serie op Netflix ijzersterk vond, wou ik 13 reasons why wel een kans geven. Bovendien was mijn beschikbare boekenvoorraad uitgeput en kon ik deze vrij goedkoop aan mijn boekenkast toevoegen. Er staat een nummer in de titel, dus punt 12.

Het boek op zich vond ik okee. En daarmee is alles eigenlijk ook gezegd. Geen idee of dat aan het boek op zich ligt, of aan het feit dat ik de serie eerst zag. Die was heel diepgaand, veel meer uitgewerkt, wat ook normaal is als je een boek van amper 288 pagina’s omzet naar een reeks van 13 afleveringen van ongeveer 50 minuten. In het boek leren we enkel Clay en Hannah echt kennen, terwijl van de andere personages slechts een eenzijdig beeld wordt gegeven. Dat is in de serie uiteraard anders. Ondanks het onderwerp (pesten, seksueel geweld, zelfmoord) een ‘luchtig’ boek dat ik op enkele dagen uitlas, maar een aanrader zou ik het nu niet noemen. In plaats daarvan moet je de serie maar eens checken op Netflix, al was het maar om den Tony in al zijn glorie te kunnen aanschouwen. *grijns*

Mijn lijstje ziet er ondertussen zo uit:

1. Een boek met meer dan 700 pagina’s (ieder jaar een beetje meer)   Een klein leven – Hanya Yanagihara
2. Een boek met minder dan 200 pagina’s (om het voorgaande puntje te compenseren)
3. Een boek geschreven door meerdere auteurs
4. Een boek geschreven door iemand die jonger is dan jou
5. Een boek waarvan er wereldwijd minstens 100.000 exemplaren werden verkocht
6. Een self published boek (een boek dat niet werd uitgegeven bij een grote uitgeverij, maar zelf door de auteur werd uitgegeven. Ik heb nooit gezegd dat deze challenge makkelijk ging zijn. ? )
7. Een boek gepubliceerd in 2017
8. Een boek geschreven door een celebrity (filmster, muzikant,…)
9. Een boek met een titel die meer dan vier woorden telt (want er gaat niets boven een boek met een lange titel)
10. Een boek met een titel die bestaat uit één woord
11. Een boek met een kleur in de titel
12. Een boek met een nummer in de titel   13 reasons why – Jay Asher
13. Een boek met een illustratie op de cover  The Miniaturist – Jessie Burton
14. Een non-fictie boek    Effectief communiceren met kinderen – Adele Faber & Elaine Mazlish
15. Een boek over boeken of waarin boeken een belangrijke rol spelen
16. Een boek over reizen of waarin een reis een belangrijke rol speelt (roadtrip, wandeltocht,…)
17. Een boek over muziek of waarin muziek een belangrijke rol speelt
18. Een boek waarin één van de seizoenen centraal staat   IJstweeling– S. K. Tremayne
19. Een boek waarin meerdere generaties van één familie aan bod komen
20. Een boek gepubliceerd voor je geboren werd  Pride and Prejudice – Jane Austen
21. Een boek dat je al een keertje las
22. Een ver-van-je-bed-boek oftewel een boek dat zich aan de andere kant van de wereld afspeelt   Ik ontsnapte uit Auschwitz – Rudolf Vrba
23. Een boek dat zich afspeelt in een land waar je al een keertje op reis bent geweest
24. Een boek uit de bibliotheek
25. Een boek dat je leende van een vriend(in) of een mede Verbeelding Book Club lid   Het smelt– Lize Spit
26. Een boek met een vleugje magie erin (full on fantasy of magisch realisme)
27. Een boek dat je ooit op school moest lezen om te zien wat je er nu van denkt of om het eindelijk te lezen omdat je het toen niet las
28. Een boek dat iedereen en z’n moeder al heeft gelezen, behalve jij  Het meisje in de trein– Paula Hawkins
29. Een boek dat ergens ter wereld op de verbannen lijst staat
30. Een eerste deel in een reeks

Weten wat ik eerder dit jaar al las? Hier zijn mijn overzichtjes van februari en maart.