Dit is de voorlaatste zomerpost die hier dit jaar zal verschijnen. Aangezien we eind juli verhuisd zijn naar mijn ouders en zij rechtover een dreef en velden wonen, zijn we deze zomer precies vaker gaan wandelen dan vorig jaar. Soms nam Klaas zijn camera mee, soms liet hij hem thuis. We wandelden altijd hetzelfde toertje, maar dat kon Elliot niet schelen. ‘t Is ook verbazingwekkend hoe snel zo’n peuter dingen onthoudt. Tijdens een wandeling toonden we Elliot bijvoorbeeld hoefsporen in opgedroogde modder. De wandeling erna wees hij in de verte naar diezelfde plek en riep hij enthousiast iets over paardjes. Het duurde efkes voor we snapten wat hij bedoelde, maar toen onze euro viel stonden we weer maar eens versteld van hem. Onze kleine, grote man. <3
Anyway, ik bekeek nog eens ons fotoarchief op de computer van Klaas en selecteerde mijn favoriete foto’s. Op de laatste foto na allemaal gemaakt tijdens één wandeling. :)
Binnenkort herfstkleuren. <3
Wat een mooie foto’s. Die foto waar je zoontje met z’n handjes in z’n zij staat, hoe schattig!
Oh, die vind ik ook machtig! :)
Geweldige schattigheid :) Sinds u tweede editie ‘ask me anything’ kan ik Elliot niet meer juist uitspreken, ik MOET ‘Elliejot’ zeggen, mijn hersenen willen niet meer anders. Too funny :p Hoe de mensen het hier uit gaan spreken is ook altijd een van onze grootste aandachtspunten bij het kiezen van een naam en och zoveel mooie namen dat we daardoor niet konden gebruiken, tragisch gewoon!
Oei, dat was nu net niét de bedoeling! :( :P
En ja, door de uitspraak vielen hier ook wel een aantal mooie namen af. Toch jammer, hé?