TWINTIG! Halverwege! Allez ja, dat is sowieso al verder dan halverwege, deze keer. Dat doet toch iets met een mens…
Zoals ik vorige week zei, heb ik deze week eens hetzelfde kleedje aangedaan als toen ik 20 weken ver was van Elliot…
Ik vind het echt suuuuperzot, maar ondertussen zagen al meer mensen de foto en zeggen ze allemaal dat het eigenlijk nog goed meevalt, wetende dat er nu twee kindjes in zitten én het mijn tweede zwangerschap is. De gyn zei dat ook al, dus ik zal iedereen dan maar geloven en content zijn. :) Om de vergelijking compleet te maken heb ik deze weekfoto ook eens naast de 30-wekenbuik van Elliot gezet… De kwaliteit van de foto’s was toen nog niet echt wat ze moest zijn, maar you get the picture… Quasi identiek, me dunkt. :)
Ik stelde mij dit weekend nog eens op mijn weegschaal en die gaf aan dat ik nu 3,5 kilo ben bijgekomen. Minder dan bij Elliot, dacht ik, maar ‘t is blijkbaar toch wat meer (toen nog maar 800 gram op ongeveer dezelfde termijn). Dat boezemt mij wel wat angst in, maar ik zal me erbij moeten neerleggen dat ik deze keer op ‘t einde heel wat extra kilo’s zal meesleuren in vergelijking met twee jaar geleden.
Vorige week gingen we op controle bij de gynaecoloog en daar werden de baby’s eens heel uitgebreid gecheckt. Sowieso wordt alles nu netjes gewogen en gemeten, maar deze keer werd ook de bloeddoorstroming in de hersenen en hartjes gecheckt. Blijkbaar doen ze dat niet standaard, maar omdat ik tijdens een vorige afspraak aangaf dat toch wel eens te willen laten bekijken, heeft ze dat nu wel gedaan. Alles was zoals het zou moeten zijn, dus was deze momma bear weer gerustgesteld. Ik hoop echt dat alles tot op het einde goed zal mogen blijven gaan. Na elke controle voel ik mij alsof we de grootste gelukzakken ter wereld zijn, dat tijdens de zwangerschap alles met Elliot altijd zo perfect in orde was en dat dat nu opnieuw zo is, zelfs al zijn er nu toch een pak meer risico’s aan de zwangerschap verbonden en is de kans op complicaties een stuk groter. Hout vasthouden! De baby’s wogen vorige week trouwens 314 en 340 gram en lagen allebei met hun hoofdje naar beneden. De rugjes lagen naar de zijkant zodat ze elkaar aankeken. Hopelijk blijft dat zo, want twee kindjes in hoofdligging geeft toch al een veel grotere kans op een natuurlijke bevalling.
De gyn dacht blijkbaar ook dat ik al in zwangerschapsrust was. Ik mocht vorige week dus al stoppen met werken maar heb ervoor gekozen om nog tot het einde van de maand verder te doen. Deze en volgende week moet ik ook nog een opleiding volgen met daaraan een examen gekoppeld, dus ‘t is wel fijn dat ik dat nog kan afwerken voor ik voor een heel lange tijd thuis zal moeten blijven. Mijn gynaecoloog zet haar aanstaande tweelingmama’s naar eigen zeggen standaard thuis vanaf 20 weken en ik weet dat ze dat heus niet zomaar doet en dat dat ook wel een van de redenen zal zijn dat zowat al haar tweelingen een mooie termijn halen en een goede start maken. Maar toch hé, dat schuldgevoel tegenover je werk en collega’s blijft knagen, merk ik. Zeker aangezien ik er nog niet zo lang werk. Dan moet ik mezelf eventjes herinneren aan het feit dat het toch wel heel belangrijk is dat ik voldoende rust kan nemen zodat de baby’tjes zeker tot 34 weken (en liefst nog tot 37) blijven zitten.
Benieuwd naar week 20 van Elliot?
Momma bear <3
Luister maar naar uw gyn en naar uw baby's! Ik hoop dat ze lekker lang bij jou mogen blijven, met hun hoofdjes in gunstige (naar beneden dus) ligging.
Ik blijf het wel zot vinden dat gij een tweeling krijgt :-).
Merci! Dat hoop ik ook. :) En ik vind het ook nog steeds heel zot. :)
Ja rust maar genoeg! Die laatste maanden worden er niet lichter op en alles voor de baby’tjes he.
Oh ja, dat merk ik echt goed. Het zal wel deugd doen om alles weer op mijn eigen tempo te kunnen doen, denk ik. :)
Fijn dat alles goed gaat en heel goed dat je vroeg gaat thuisblijven!
Leuk om die twee foto’s naast elkaar te zien!
De gyn zal inderdaad wel een goeie reden hebben om tweelingmama’s vroeger thuis te zetten. Bij mij zou het ook knagen naar de collega’s toe, maar je moet aan jezelf en je kindjes denken hé :-)
Daar probeer ik mezelf ook aan te herinneren! :)
Over dat schuldgevoel naar je werk toe: Je moet maar denken dat ze je nu beter een paar weken eerder moeten missen dan dat ze je achteraf misschien maanden niet zien omdat je de zorg voor te vroeg geboren kindjes met extra zorgen op je moet nemen. Ik heb doorgewerkt tot 26 weken en was toen echt meer dan op. Dus pak je rust, echt. Jij en je beebs kunnen er alleen maar baat bij hebben!x
Inderdaad, dat bedacht ik ook al. Op hoeveel weken ben jij uiteindelijk bevallen? Vergeten. :)
exact 37 weken :-)
Hoi Joyce, normaal een stille meelezer maar nu kon ik het niet laten om te reageren. Je bent prachtig zwanger, mooi kleedje btw! En ik snap jou wel, maar die schuldgevoelens zijn nergens voor nodig, beter veel rust pakken en genieten van je zwangerschap! Mssn een raar vraagje maar weet je aan je hcg in je bloed dat je zwanger bent van een tweeling? Ik nu ongeveer 5 a 6 weken zwanger van mijn tweede en vorige week bloed laten prikken en dat stond 4000 hcg, ik vind dat veel :-) nuja bon, de echo maar afwachten begin maart!
Hey Helena, fijn om ook eens iets te horen van jou! Ik heb gehoord dat je uit dat hcg niet met zekerheid iets kan afleiden. Er zijn tweelingmama’s die een normaal hcg hadden en die dus geen enkel vermoeden hadden en er zijn ook mama’s met een torenhoge waarde die toch echt maar één kindje in hun buik hadden zitten. Ik had wel een vermoeden, want op exact dezelfde termijn was mijn hcg deze keer dubbel zo hoog (1081) als van Elliot. Maar zeker waren we het dus pas bij de echo. :) Ik ben al benieuwd hoe het bij jou zal uitdraaien! Laat nog iets weten, hé. ;)
ha oke, vroeg het me gewoon af, maar is dus niet altijd direct af te leiden, wist ik niet ☺ mijn hcg bij stan was rond de 800, hopelijk zijn het er geen 4 haha ☺ succes nog met je zwangerschap en met het examen, heb paar maanden ook 1 gedaan bij selor. En ik laat nog iets weten!