TWINTIG! Halverwege! Allez ja, dat is sowieso al verder dan halverwege, deze keer. Dat doet toch iets met een mens…

20 weken

Zoals ik vorige week zei, heb ik deze week eens hetzelfde kleedje aangedaan als toen ik 20 weken ver was van Elliot…

vergelijking 20 weken

Ik vind het echt suuuuperzot, maar ondertussen zagen al meer mensen de foto en zeggen ze allemaal dat het eigenlijk nog goed meevalt, wetende dat er nu twee kindjes in zitten én het mijn tweede zwangerschap is. De gyn zei dat ook al, dus ik zal iedereen dan maar geloven en content zijn. :) Om de vergelijking compleet te maken heb ik deze weekfoto ook eens naast de 30-wekenbuik van Elliot gezet… De kwaliteit van de foto’s was toen nog niet echt wat ze moest zijn, maar you get the picture… Quasi identiek, me dunkt. :)

20 vs 30

Ik stelde mij dit weekend nog eens op mijn weegschaal en die gaf aan dat ik nu 3,5 kilo ben bijgekomen. Minder dan bij Elliot, dacht ik, maar ‘t is blijkbaar toch wat meer (toen nog maar 800 gram op ongeveer dezelfde termijn). Dat boezemt mij wel wat angst in, maar ik zal me erbij moeten neerleggen dat ik deze keer op ‘t einde heel wat extra kilo’s zal meesleuren in vergelijking met twee jaar geleden.

Vorige week gingen we op controle bij de gynaecoloog en daar werden de baby’s eens heel uitgebreid gecheckt. Sowieso wordt alles nu netjes gewogen en gemeten, maar deze keer werd ook de bloeddoorstroming in de hersenen en hartjes gecheckt. Blijkbaar doen ze dat niet standaard, maar omdat ik tijdens een vorige afspraak aangaf dat toch wel eens te willen laten bekijken, heeft ze dat nu wel gedaan. Alles was zoals het zou moeten zijn, dus was deze momma bear weer gerustgesteld. Ik hoop echt dat alles tot op het einde goed zal mogen blijven gaan. Na elke controle voel ik mij alsof we de grootste gelukzakken ter wereld zijn, dat tijdens de zwangerschap alles met Elliot altijd zo perfect in orde was en dat dat nu opnieuw zo is, zelfs al zijn er nu toch een pak meer risico’s aan de zwangerschap verbonden en is de kans op complicaties een stuk groter. Hout vasthouden! De baby’s wogen vorige week trouwens 314 en 340 gram en lagen allebei met hun hoofdje naar beneden. De rugjes lagen naar de zijkant zodat ze elkaar aankeken. Hopelijk blijft dat zo, want twee kindjes in hoofdligging geeft toch al een veel grotere kans op een natuurlijke bevalling.

De gyn dacht blijkbaar ook dat ik al in zwangerschapsrust was. Ik mocht vorige week dus al stoppen met werken maar heb ervoor gekozen om nog tot het einde van de maand verder te doen. Deze en volgende week moet ik ook nog een opleiding volgen met daaraan een examen gekoppeld, dus ‘t is wel fijn dat ik dat nog kan afwerken voor ik voor een heel lange tijd thuis zal moeten blijven. Mijn gynaecoloog zet haar aanstaande tweelingmama’s naar eigen zeggen standaard thuis vanaf 20 weken en ik weet dat ze dat heus niet zomaar doet en dat dat ook wel een van de redenen zal zijn dat zowat al haar tweelingen een mooie termijn halen en een goede start maken. Maar toch hé, dat schuldgevoel tegenover je werk en collega’s blijft knagen, merk ik. Zeker aangezien ik er nog niet zo lang werk. Dan moet ik mezelf eventjes herinneren aan het feit dat het toch wel heel belangrijk is dat ik voldoende rust kan nemen zodat de baby’tjes zeker tot 34 weken (en liefst nog tot 37) blijven zitten.

Benieuwd naar week 20 van Elliot?