Laatste trimester! Say whuuuuutttt?!

27 weken

De buik begint me flink parten te spelen. Elke keer dat ik buk of dat ik ga rechtstaan, gaat dat automatisch gepaard met een ‘uhhhhh’. Dat gaat gewoon niet anders meer. :) Ik heb ook veel last van mijn bekken en weet ge, I’m just gonna say it: voor je zelf zwanger bent, hoor je zwangere vrouwen daarover klagen. En dan denk je: “Ah ja, dat zal wel vervelend zijn, zo constant lage rugpijn hebben.” Wat niemand ooit vertelt, is dat bekkeninstabiliteit zich niet noodzakelijk hoeft te uiten in rugpijn. Bij mij is dat namelijk niet zo. Ik heb iets anders. Ik ga het zeggen. I’m putting it out there. Foefpijn. Echt, jong. Bij Elliot had ik dat ook, maar pas naar ‘t einde toe. Nu is het echt al weken, maar sinds deze week is het hek pas echt van de dam. Het voelt niet aan alsof je een keiharde trap tussen je benen hebt gehad, of toch niet bij mij, maar eerder alsof je schaambot in twee gaat barsten of al gebarsten is. Gelukkig weet ik nu dat dat een paar weken na de bevalling weer over gaat, zeker als je naar de kine gaat. Maar toch, zeg. Pijnlijk. Anderzijds: als ‘t dat maar is, hé. :) Ik probeer nu andere houdingen aan te nemen en niet meer mijn benen te kruisen als ik zit of lig. Dat helpt wel, merk ik.

Verder heb ik elke dag wel wat harde buiken, maar aangezien ik dat bij Elliot ook al heel vroeg had, maak ik me daar geen zorgen over. Bij Elliot zorgden die niet voor ontsluiting of een vroeggeboorte, dus ik neem aan dat dat gewoon is hoe mijn lijf werkt als het broodjes aan ‘t bakken is. :) Mijn slaappatroon is wel compleet in de war. Sinds enkele weken geraak ik ‘s avonds niet meer in slaap, waardoor ik automatisch langer begon op te blijven. Sedert het zomeruur is het helemaal om zeep en kan ik zonder problemen tot middernacht of 1 uur wakker blijven en dan val ik nog niet meteen in slaap als ik naar bed ga. ‘s Ochtends slaap ik dan logischerwijs wel tot 9u30 of zo. Gelukkig kan dat. En ook gelukkig: ik moet voorlopig nog niet opstaan om naar het toilet te gaan, maar dat had ik bij Elliot eigenlijk ook niet, denk ik. :)

Dinsdag gingen we ook naar de gynaecoloog. Vanaf nu weer netjes om de 3 weken. Vanaf mijn volgende afspraak (eind april) zullen ze elkaar wel wat sneller beginnen opvolgen, denk ik. De kindjes werden op 1020 en 980 gram geschat en – surprise surprise – alles was nog steeds dik in orde. De gyn blijft consequent spreken van een perfecte tweelingzwangerschap, het zou niet beter kunnen gaan, volgens haar. Mijn suikertest was ook goed en ook mijn andere bloedwaardes waren in orde. Ze vroeg wel of ik nog goed mijn foliumzuur en ijzertabletten nam. (Euh, nee.) Ik werd bang, dus ik loog dat ik ze op het moment van de bloedtest een week vergeten was. En toen zei ze dat mijn waardes dus keigoed stonden en dat het ok is als ik die pillen maar een keer of 3 per week neem. Zalig, want in werkelijkheid heb ik die ijzertabletten zeker al een maand niet meer genomen. Oeps!

Ah, en voor ik het vergeet: omdat ik bij Elliot aan de start van mijn derde trimester een blotebuikfoto postte, heb ik deze week een vergelijking gemaakt. Zot, hé?

27 weken vergelijking

Benieuwd naar week 27 van Elliot?