30 weken, joh. Het spreekt voor zich dat Klaas en ik efkes in een paniekske schoten toen we dat zo officieel op de lightbox zagen staan. De mini’s kunnen er in principe nu echt snel zijn.
Klaas maakte ook een vergelijking met toen ik 30 weken ver was van Elliot…
… en dan nog eens een totaaloverzicht, 20 weken en 30 weken nu en dan uiterst rechts 40 weken van Elliot. Hoe vadsig is die laatste foto? De gelijkenis met dit hier is treffend, vind ik.
Maar bon, eigenlijk gaat het alleen over de buik, hé? Ik denk dat die nu wel ongeveer even groot is als toen ik 40 weken ver was van Elliot, maar nu zit het duidelijk nog hoger. Allez, ‘t is iets raars. De vorm is helemaal anders. Of zo.
Ik ga de komende dagen eens op zoek naar wat oefeningen om de pijn van de bekkeninstabiliteit te verlichten, denk ik. Het voetenbankje dat bij mijn Poäng hoort heb ik alvast weer uit de slaapkamer gehaald en staat nu netjes aan mijn plaatsje in de zetel. Echt, een zaligheid om mijn benen daarop te laten rusten. Ik was dat beter al 10 weken geleden beginnen gebruiken. Ik merk wel dat helemaal niks meer doen ook niet goed is voor mijn bekken, dus ik ben sinds een paar weken weer gestart met wat meer uit mijn zetel te komen voor de kleine huishoudelijke taakjes. Voor Klaas is ‘t ook fijner als hij de was en de strijk niet meer moet doen, en de vaatwas netjes geleegd en opnieuw gevuld geraakt. Opruimen doen we zo’n beetje samen. Gelukkig zorgt hij dat er elke avond eten op tafel staat en mogen we 2 keer per week bij mijn ouders gaan eten.
Hoewel ik nog geen striemen had, was ik opnieuw preventief mijn buik beginnen insmeren. Bij Elliot kwamen die opeens tevoorschijn ergens tussen 32 en 36 weken. En argh, nu zijn er dus effectief bijgekomen SINDS ik smeer. Bij Elliot stonden op het einde van de zwangerschap mijn heupen en onderbuik vol, nu zijn er enkele bijgekomen naast en boven mijn navel. Ze staan wel niet vuurrood, eerder rozig/blauwig, maar ik ben natuurlijk nog niet aan het einde van de zwangerschap…
Vorige week deden we ook nog wat leuke babyvoorbereidingen waardoor ik weer een aantal zaken van mijn lijstje kan schrappen. Woensdag ging ik samen met ons moe om suikerbonen, donderdag hadden we een afspraak met de drukker om het geboortekaartje en de labels te bespreken en vrijdag mochten we nog eens naar de gynaecoloog. Wat de drukker betreft zijn we nu enkel nog aan ‘t wachten op een proefdruk van het kaartje. Als die goed is, laten we de labels drukken en kunnen we de doopsuiker volledig afwerken.
Bij de gynaecoloog was alles supergoed. Ik was toen 29w5d ver en de baby’s werden elk op 1600+ gram geschat. Dat betekent dat ik puur qua gewicht eigenlijk al 1 voldragen baby in mijn buik heb zitten, en dan moeten er (hopelijk) nog eens 6 à 7 weken bij. Ik denk dat dat echomasjien wel altijd een overschatting maakt, maar ‘t geeft toch al een indicatie en bovenal bevestigt het telkens dat de baby’s mooi gelijkmatig groeien. Volgens de gyn begint de groei meestal ook vanaf 28 weken te stagneren maar is dat bij een niet-eerste zwangerschap vaak wat later. Wij duimen alleszins dat er nog zeker een kilo bijkomt tegen dat ze geboren worden! Oh, en nog iets fijns: de linkse baby lag mooi met het hoofdje naar beneden! Dat verklaart waarom ik vrijdag ineens zo weinig/andere beweging voelde dan ik gewoon was. Ze lagen allebei met het hoofd naar beneden, gezichtjes naar elkaar, rugjes naar buiten. En alle voetjes onder mijn rechtse ribben. (Of hoe zou je dat eigenlijk noemen?) Ik hoop echt dat ze allebei zo blijven liggen, maar aangezien de rechtse baby al heel de zwangerschap in hoofdligging ligt, kan ik alleszins natuurlijk bevallen. De gynaecoloog zei op ‘t einde dat ik “echt een goed lijf heb om een tweeling te dragen”, waarop ik een beetje glunderend naar Klaas keek. Die begon meteen te sputteren en zei dat het welletjes was geweest, haha! De gyn checkte ook nog even mijn baarmoederhals en die was ook nog steeds meer dan 4 cm lang, dus ze denkt dat ik echt nog lang niet ga bevallen. Ik hoop het, want Klaas en ik zijn er allebei emotioneel (en praktisch) echt nog niet klaar voor… Maar hey, we zien wel, hé? :)
Benieuwd naar week 30 van Elliot?
Ik vind het zo leuk om je zwangerschap wat mee te volgen :) Een tweeling, dat moet wel iets erg bijzonder zijn. Stiekem had ik dat ook wel gewild! Ik denk dat het zo leuk moet zijn om deel van een tweeling te zijn.
Hihi, tof dat je ‘t leuk vindt! Het is inderdaad erg bijzonder, we kunnen ‘t eigenlijk allebei nog steeds niet vatten. Het lijkt me voor de mini’s inderdaad ook wel fijn om die tweelingband te hebben, maar ik ben wel bang dat Elliot er zo’n beetje tussenuit zou vallen en weer geen speelkameraadje(s) zal hebben omdat de mini’s zo hard aan elkaar hangen…
Goh, het begint nu echt wel spannend te worden! Zo benieuwd naar de komende weken – en het geslacht, dat ook! Weet je ‘t zelf?
Haha, fijn dat je zo meeleeft! Wij weten het geslacht al sinds de 12-wekenecho, ja. :)
Echt superspannend!! Ik ben zo benieuwd :-) en ik duim ook al mee voor een toffere bevalling dan die eerste keer :-)
Wij zijn zelf ook echt heel benieuwd. Zelfs al heb je ‘t al een keer meegemaakt, ‘t is toch weer nieuw, hé? En wat die bevalling betreft: ik ook. But I don’t wanna get my hopes up. ;)
Heel fijn dat het zo goed blijft gaan (afgezien van de bekkenpijn dan!).
Vinden wij ook! :)
Topwijf, toplijf! Ik duim voor jou dat de hummeltjes nog even blijven zitten waar ze nu vertoeven, want ik hou zoooo hard van de wekelijkse updates die je ons meegeeft!
Wat een leuze! Die zou ik hier in mijn header moeten zetten, haha! Bedankt voor de duimen! :)
Ge ziet er zeker nog goed uit!!! Super!! Ik hoop dat ze nog lang blijven zitten xxx
Oh, dankjewel! :)
Amai, je straalt echt! Ik duim mee dat de babytjes nog (minstens) een paar weken op hun plekje blijven ;-)
Dankjewel! :)
Wat een super zwangerschap! Ik duim mee dat je er nog een paar weekjes kan bijdoen en er ondertussen ook helemaal klaar voor geraakt :-)
Bedankt voor de duimen! :)
Wauw, zo leuk om die vergelijkende foto’s te zien!
Sinds enkele dagen voel ik onze baby ook ‘anders’, wellicht is ‘t ook gedraaid of zo…
Ondertussen zijn de mannen in huis begonnen met schuren en verven, en dan komt er laminaat. En ik moet d.r.i.n.g.e.n.d in gang schieten voor doopsuikers en consoorten, want er is nog NIETS. Normaal ben ik iemand die echt alles op orde wil, maar nu word ik vooral moe van nog maar te denken aan alles dat moet gebeuren… (en ergens ben ik ervan overtuigd dat ik wel drie weken te vroeg ga bevallen en er dus vanalles écht niet klaar zal zijn). Argh :-)
Zeeeg, maak eens een lijstje! :) Ik heb er eentje met 3 onderverdelingen: baby’s, bouw en verhuizen. :) Bouw is vooral plannen en voorbereiding (zogoed als af nu) en verhuizen is dan alles wat opruimen en weggooien/sorteren betreft. En baby’s, tja, dat is duidelijk, hé. Werkt goed, hoor! Ik probeer in eerste instantie alles voor de mini’s af te werken, en dan ook de bouw. Inpakken kan later ook nog. :) Maar doopsuiker en geboortekaartje enzo, dat moét af zijn! En de bouwvoorbereidingen wil ik ook uit de weg hebben zodat ik daar niet meer over moet stressen. Echt, lijstjes. <3 Ik kan het alleen maar aanbevelen!
Haha, je moest eens weten hoeveel lijstjes ik heb :-).
Chapeau trouwens dat jullie een bouw combineren met drie kindjes… Bij ons was het al hectisch om een bouw én een trouw in hetzelfde jaar te plannen; ik ben dus blij dat de baby nu pas komt.
Veel succes met de bouw, ik ben benieuwd naar het resultaat! Hopelijk krijg je met verhuizen wat hulp van mensen uit jullie omgeving!
Voor de baby ben ik ook volop bezig, maar we hebben nog geen voorontwerp van het kaartje, dus ik kan niet concreet in actie schieten voor de doopsuiker, vandaar dus :-)