by Joyce | Nov 10, 2014 | Kindjes |
En content dat hij is!
Ongeveer twee weken na zijn achtste vermaanddag kreeg hij dus zijn eerste tandje. Dat postte ik hier ook al, met het bijhorende kaartje natuurlijk. En pal op zijn negende vermaanddag bleek dat tandje een vriendje gekregen te hebben! Vlak ernaast, dus zijn 2 onderste bijtertjes heeft hij nu. Ze zijn wel nog klein, maar toch, they’re there.
De voorbije maand heeft Elliot veel geoefend om te kruipen. Hij maakte soms de juiste schuifelende bewegingen, maar zijn knietjes gleden nog vaak weg op onze gladde laminaat. Hij liet zich dan op zijn buikje vallen en zo begon hij ineens op korte tijd echt mobiel te worden, en supersnel dan nog ook! Ik schrijf deze post bijna een week na zijn negende vermaanddag, dus ondertussen kan ik ook zeggen dat hij sinds een paar dagen officieel kruipt! (Post met het kaartje volgt nog.) Eindelijk, zeg. Het zat er eigenlijk al zeker een maand aan te komen en zoals hij hevig is, had ik gedacht dat hij na een maand of 6, 7 wel al zou gekropen hebben. Maar anderzijds was ik zelf ook laat met kruipen, maar kon ik een maandje later of zo wel al stappen. We zullen zien hoe het hier evolueert. :-)
Verder trekt hij zich ook niet meer alleen aan ons recht. Ook in zijn park staat hij binnen de kortste keren recht (bij de OM zit hij daar blijkbaar nooit meer in neer, want hij wil altijd staan) en aan de salontafel doet hij ook pogingen, maar die is minder makkelijk om zich aan recht te trekken. Eens hij dan recht staat, zet hij ook al een paar pasjes langs de tafel of het park. En fier dat hij dan is!
Hij begint nu ook te knuffelen, merken we. Zijn hoofdje eventjes op onze schouder of borst leggen. Maar boys will be boys, het moment is ook altijd snel weer gepasseerd. Maar toch, de momentjes zijn er! <3
by Joyce | Oct 29, 2014 | Persoonlijk |
Slow down mummy
Slow down mummy, there is no need to rush,
Slow down mummy, what is all the fuss?
Slow down mummy, make yourself a cup of tea.
Slow down mummy, come spend some time with me.
Slow down mummy, let’s pull boots on for a walk,
Let’s kick at piles of leaves, and smile and laugh and talk.
Slow down mummy, you look ever so tired.
Come sit and snuggle under the duvet, and rest with me a while.
Slow down mummy, those dirty dishes can wait,
Slow down mummy, let’s have some fun – bake a cake!
Slow down mummy, I know you work a lot,
but sometimes mummy, it’s nice when you just stop.
Sit with us a minute,
and listen to our day,
spend a cherished moment,
because our childhood won’t stay!
– R. Knight
by Joyce | Oct 26, 2014 | Dagelijks leven |
Hier in ‘t dorp (hoe landelijk van mij!) is er elk jaar een Halloweenwandeling. Klaas en ik doen normaal niet gauw mee aan zulke dingen, maar dit is wel altijd leuk. Een wandeling van een uur of 2 en onderweg 4 kraampjes waar je in ruil voor bonnetjes iets te drinken en te snoepen krijgt. What’s not to love?! We doen al jaren mee en zelfs vorig jaar heb ik de wandeling volledig gedaan. Toch wel een beetje trots, want 7 kilometer is misschien niet zo ver, maar met een buik van 27 weken (of ietsje meer zelfs) en een pijnlijk bekken kan dat wel al eens tellen…
Dit jaar moést Elliot dus gewoon mee. We dachten hem eerst in de Mei Tai mee te nemen, maar voor zo’n lange afstand zag ik dat niet zitten en Klaas was nog herstellende van een buikgriep, dus werd het de buggy. Ik had vorig weekend een superwarme voetenzak voor erin gekocht, eentje met fleece, en dat in combinatie met een dikke jas (ook met fleece gevoerd), wollige wantjes en een suuuuperzalige fluffy konijnenmuts zorgde ervoor dat onze kleine man lekker zat te bakken in zijn buggy. Daar hebben we geen foto’s van, maar ik wou jullie zijn eerste outfit voor Halloween niet onthouden…
Hoe zalig is dat? We kregen dit pakje van mijn ouders. Klaas en ik zijn opgegroeid met Toy Story en toen de derde film uitkwam, zijn we die natuurlijk ook gaan bekijken in de cinema. En Tom Hanks is mijn held, dus dit pakje was echt ideaal. Anyway, Elliot was suuupermoe, maar bleef de eerste helft van de wandeling toch dapper wakker. Daarna is hij in slaap gevallen en was hij met geen stokken meer wakker te krijgen. Die Scandinaviërs zullen misschien dus toch gelijk hebben… Die leggen hun baby’s ook buiten te slapen, hé. ;-)
En nu hopen dat er op Halloween zelf wat griezelige films op tv zijn! ‘t Is de laatste jaren maar povertjes, heb ik de indruk.
by Joyce | Oct 24, 2014 | Kindjes |
“Ja, ‘t is gebeurd.” Dat zou een niet nader genoemde quizmaster van op den teevee zeggen. Sinds eergisteren staat Elliots eerste tandje erdoor. Ik heb ‘s ochtends niets gevoeld, maar toen hij ‘s avonds terug was van de opvang voelde ik met mijn vinger een scherp randje. Volgens mij heeft hij er eigenlijk niet zo veel last van gehad, dus da’s toch al iets. :-) Uiteraard hoort bij deze mijlpaal ook een kaartje.
Zijn body’tje is wel toepasselijk hé, zo met die alligator erop? En zie naar dat apenvoetje! <3
Ik weet dat een tandje krijgen natuurlijk niets zegt over leeftijd en groeien en groot worden, maar toch. Elke mijlpaal is voor mij een beetje dubbel. Enerzijds ben ik telkens ongelooflijk fier op dat kleine mannetje, maar anderzijds is het ook een beetje bittersweet voor mij. De tijd vliegt voorbij en telkens opnieuw sta ik daar dan bij stil. Soms zou het fijn zijn om even op de pauzeknop te kunnen duwen, om nog ietsje langer te kunnen genieten van hoe hij nu is. Maar dat zeg ik bij elke mijlpaal en bij elke volgende mijlpaal is het leven met hem gewoon nóg leuker geworden. Wat gaat dat niet geven over een paar jaren? :-)
by Joyce | Oct 18, 2014 | Dagelijks leven |
Een Facebookpagina waar ik de laatste tijd veel op snuister is die van Freecycle. Eigenlijk is het een heel simpel concept: in plaats van nog bruikbare spullen/meubels/eender wat in de vuilbak te gooien, zet je die op de Facebookpagina van Freecycle in de hoop dat je er nog iemand anders gelukkig mee kan maken. En alles is volledig gratis. Ik heb er zelf ooit ook eens een hele zak oude dvd’s en een paar boeken op gezet en letterlijk binnen de 2 uur waren die hier thuis opgehaald. Hoe gemakkelijk is dat? Zeker en vast beter dan ze zelf naar de kringloopwinkel te moeten brengen, want die twee boeken hadden hier letterlijk bijna een jaar op de kast gelegen, “om dan eens binnen te steken in de kringloop”. Het is ook daar dat ik zomaar eventjes bijna 100 oude stoeptegels vond voor ons dambordje en “terrasje” in en rond de moestuin (foto’s volgen nog!) en dat ik iemand vond bij wie we een miniserretje mochten gaan afhalen.
Onlangs zag ik op Freecycle iemand posten over 8 kerkstoelen die hij te geef had. Ik vond dat wel heel tof, misschien voor later in onze inkom, maar ik kon me niet zo meteen een beeld vormen van hoe ik die stoelen dan zou kunnen “heropdoen”. Tot iemand onder die foto een commentaar plaatste met daarin een fotootje van de etalage van onze lokale kringloopwinkel. Blijkbaar hebben die daar een of ander project lopen waarbij ze oude meubels een nieuw leven geven, waaronder ook kerkstoelen. Daar maken ze dan kinderstoeltjes van. Suuuperschattig! Maar blijkbaar vragen ze er een aardige duit voor. Helaas waren alle kerkstoelen al gereserveerd, dus so be it.
Tot een paar dagen geleden. Diezelfde persoon postte dat de laatste persoon zijn afspraak niet was nagekomen en dat er nu nog 2 stoelen over waren. I swooped in and claimed those babies in a hot second! Dus daarnet is Klaas ze gaan ophalen, aangezien Elliot sliep.
Ze gaan nog efkes logeren op zolder bij mijn ouders, tot ik tijd en gelegenheid heb om ze te DIY’en. Ik wil in elke kinderkamer zo eentje zetten, maar ze moeten dan wel een beetje passen binnen het kleurenschema van de kamers. En aangezien we in dit huis nooit kinderkamers gaan inrichten, wordt het dus nog even wachten op een nieuw huis. Can’t wait!
