by Joyce | Nov 3, 2015 | Buitje, Reizen |
Hou u vast voor de kortste blogpost die ge ooit van mij zult lezen! Allez. Denk ik.*
Twee weekends geleden trokken we met ons drietjes naar Amsterdam. Omdat we redelijk wat foto’s hebben en ik een beetje een natuurlijke flow wil behouden tijdens het schrijven, heb ik besloten om mijn buitje in een aparte post te tonen. We hebben niet veel winkels bezocht, maar Kitsch Kitchen en Flying Tiger wou ik wel zeker bezocht hebben, gewoon omdat we dat hier niet hebben, of toch niet in onze buurt. Bij Kitsch Kitchen was Elliot zo lastig dat we er enkel een bal kochten voor hem. Ah, en een wenskaartje voor een huwelijk, maar dat kan ik niet tonen omdat ik het nog moet afgeven over twee weken. :) Ik denk dat Kitsch Kitchen misschien ook wel iets té kitscherig was voor mij. Who knew such a thing was even possible? Allez. Niet alles was te kitscherig. Maar sommige dingen wel.
In de Flying Tiger vond ik wel echt mijn gedacht!
Ik wou al lang zo’n vierkante klok met afgeronde hoeken. Ze is wel ietsje te klein naar mijn gedacht, maar ik nam ze toch maar mee. Inpakpapier, voor mijn verzameling. Een spelletje mens-erger-je-niet. Dat hebben we hier nog niet en ik vond het zalig dat het niet zomaar een kartonnen bordspelletje met pionnen was. De vouwdieren (of hoe moet ge dat eigenlijk noemen?) kwamen me bekend voor. Ik denk dat ik die al eens ergens op een blog ben tegengekomen. Ik denk die ooit eens te gebruiken als decoratie op een kinderkamer. Alles was daar zalig goedkoop, een beetje zoals de Action, maar dan luxueuzer of zo. Allez. Het zag er luxueuzer uit, ik zal het zo zeggen.
Deze houten autootjes namen we mee om Elliot kalm te houden, want die begon het na een minuut in de winkel ferm uit te hangen. Ze konden efkes soelaas bieden, maar uiteindelijk zijn we toch heel snel naar de kassa gevlucht om te betalen, zodat we weg konden… Ik ben ze nu nog eventjes achter aan ‘t houden. Ik denk dat de Sint ze gaat brengen. :) Dingen met wielen zijn hier een gigantisch succes. Da’s eigenlijk ook het enige speelgoed waar Elliot echt mee speelt zoals de bedoeling is.
Een pennenhouder! Hoe cool is da, jong!
Ondertussen staat het nepplantje al op mijn bureau op ‘t werk.
We waren bijna weg zonder een kerstornamentje! Als we ergens nieuw op reis gaan, koop ik in een of ander souvenirwinkeltje altijd een hangertje voor in de kerstboom. Ik ben daarmee gestart in New York en heb in Canterbury ook al eentje gekocht. In Disneyland ben ik dat toch wel vergeten, zeker?
Voila. Ik heb mij nog redelijk goed ingehouden, hé? Dank u, Elliot!
* Oeps. Dat is hier toch weeral langer geworden dan de bedoeling was. Sorry! But not really.
by Joyce | Oct 28, 2015 | Lezen |
Ik las ergens vorige week opnieuw een boek uit voor de Verbeelding Book Challenge! In mijn vorige post vertelde ik al dat ik voor 12 Years a Slave van Solomon Northup gekozen had. Eigenlijk kon ik dat boek bij verschillende categorieën plaatsen, maar uiteindelijk heb ik gekozen voor nummer 10 (een boek gebaseerd op waargebeurde feiten), omdat ik voor nummer 3, 11 en 15 nog makkelijk andere titels kan bedenken.
Ik denk dat de meeste mensen 12 Years a Slave ondertussen wel kennen door de verfilming. Dat is ook hoe ik voor het eerst over het verhaal hoorde. Solomon Northup was een zwarte man in het Amerika van de jaren 1840. Belangrijk om weten is dat hij een ‘free man’ was, geen slaaf dus. Hij had een vrouw en drie kinderen en verdiende goed de kost. Op een dag werd hij doodleuk ontvoerd en verkocht als slaaf. Gedurende 12 jaren werkte hij op verschillende plantages zonder dat iemand wist dat hij eigenlijk een vrije man was. Uiteindelijk wist hij toch zijn vrijheid te herwinnen en schreef hij dit verhaal neer. Allez zeg. Kunt ge u nu voorstellen dat dat u overkomt? Ik ook niet. Maar blijkbaar was hij lang niet de enige die het meemaakte.
Maar dus. De gelijknamige film was ontzettend mooi, maar zó hard, zó erg. Bij het boek had ik minder dat gevoel, maar volgens mij kwam dat enerzijds doordat ik door de film al wist wat er zou gebeuren en anderzijds omdat je in een boek minder geconfronteerd wordt met het visuele aspect. Want in de film zié je de slaven gegeseld en verkracht worden. Voor zover ik mij de film nog goed kan herinneren denk ik wel dat het boek heel trouw gevolgd werd. Ik heb geen dingen gelezen die nieuw waren voor mij, dus op dat vlak wist ik perfect wat te verwachten.
Wat mij op een gegeven moment opviel, toen ik efkes mijn boek sloot om na te denken over wat ik net had gelezen, was dat ik het verhaal bijna als fictie aan het lezen was. Dat wat er in het boek stond zo vreselijk en zo mensonterend was, dat ik mij diep vanbinnen precies niet kon voorstellen dat dat echt kon zijn. Eens ik het besef dat het wél gebaseerd was op feiten tot mij liet doordringen was het alsof de grond onder mijn voeten wegzakte.
Toen ik begon te lezen was de taal wel een hele aanpassing. Het boek werd gepubliceerd in 1853 en het taalgebruik is dan ook even archaïsch als je zou denken. Het taalgebruik was heel stoffig, met zinsconstructies en woordkeuzes die anno 2015 vreemd aandoen, maar eigenlijk wende dat heel snel. Het zorgde er wel voor dat ik er ietsje langer over deed om het boek uit te lezen, terwijl het toch nog niet eens 200 pagina’s telt. Ik heb het desondanks toch heel graag gelezen, positief want oude romans schrikken mij door de taal vaak af. Nog eens bevestiging dat dat niet hoeft. :)
En nog efkes een update van het lijstje:
Een boek van 500 pagina’s of meer The Book Thief – Markus Zusak- Een boek gepubliceerd in je geboortejaar
- Een non-fictie boek
- Een fantasy boek
- Een sci-fi boek
- Een graphic novel
Een mystery of thriller boek Illusies – Thomas Erikson- Een romance of chicklit
- Een boek dat gericht is op kinderen onder de 12
Een boek dat gebaseerd is op waargebeurde feiten 12 Years a Slave – Solomon Northup- Een historische roman
- Een boek met prentjes
- Een boek dat een prijs heeft gewoon (Pulitzer, Man Booker, Nobel, Gouden Uil,…)
- Een boek dat iemand je heeft aangeraden
- Een boek dat voor 1900 werd gepubliceerd
- Een reeks (mag een reeks zijn die je al begonnen bent)
- Een boek waar je gek van was als kind
- Een boek dat je ooit begonnen bent maar nooit hebt uitgelezen
- Een boek met een 65+ hoofdpersonage
- Een boek dat je kan uitlezen op een dag
- Een boek dat verfilmd werd
- Een boek waar een televisie reeks werd op gebaseerd
- Een boek dat al zeer zeer zeer lang op je te lezen lijst staat
- Een boek dat zich afspeelt in Azië
- Een boek dat zich afspeelt in Afrika
- Een boek dat zich afspeelt in Latijns-Amerika
- Een boek dat zich afspeelt in Oceanië
- Een boek in een andere taal dan dat je anders leest
- Een bundel kortverhalen
- Een poëzie bundel
Ondertussen al zowat halverwege mijn volgende boek! Niet slecht voor nog maar een maand met de challenge bezig te zijn, hé? Het gaat vooruit!
by Joyce | Oct 26, 2015 | Buitje |
Er is geen enkel seizoen waar ik zo graag kleren voor shop als de herfst. Alles is gezelliger, het mag weer een beetje warmer en zachter, en de kleuren staan mij precies beter. Toen ik klaar was met Elliots kleerkast ben ik begonnen aan de mijne. Ik ging met een vriendin, Sophie, een dagje naar Gent om bij elkaar te sprokkelen wat op mijn lijstje stond. Ik had in de voormiddag wel eerst nog een afspraak bij MAC. Ik had daar een sessie van 60 minuten geboekt waarin ik volledig geschminkt zou worden door een van de visagistes. Ik merkte dat ik zelf mijn foundation en concealer niet echt in orde kreeg en wou die routine eindelijk down hebben voor ik startte met mijn nieuwe job. Ik heb toen een before & after genomen en het verschil is opmerkelijk, vind ik.
Ik was niet met alles even content (de foundation lag er te dik en donker op, vond ik, en de blush was ook te zwaar), maar het begin was er en ik kon er thuis mee aan de slag. Naar mijn bescheiden mening ben ik er sindsdien toch al in geslaagd om deftig voor de dag te komen, dus ik ben een tevreden klant.
Ik ben alleen nog niet zeker dat de concealer niet te donker is (lijkt wel exact dezelfde kleur als de foundation te zijn) dus dat moet ik nog eens bekijken.
Toen ik klaar was bij MAC wachtte ik Sophie op en gingen we eerst samen lunchen. We belandden bij Domi’s en bestelden courgettesoep met een heerlijk belegde boterham met, als ik het mij nog goed herinner, gerookte zalm, kerstomaten, rode ui en dille. Echt genoten, voor een schappelijke 10 euro. Heerlijk! Ik vond het er ook heel leuk ingericht. Altijd tof!
Daarna was het tijd om te shoppen! Ik had wat dingen gepind op Pinterest en dat gaf wel een duidelijke leidraad, ook voor Sophie die mee moest helpen zoeken. Sorry, Sophie! Maar toch bedankt. ^^ Waar was ik dus nog naar op zoek? Een goeie skinny, een houthakkershemd (ik wou dat nog een kans geven), een lange gilet, truitjes in herfstige kleuren of dikkere stofjes en een cirkelsjaal. Ik dacht dat ik nog lange bruine laarzen had, maar de mijne hebben blijkbaar toch hun beste tijd gehad. Ik zal dus wel nog eens een uitstapje naar de schoenwinkel moeten maken.
En omdat Elliots kleren toch niet zo mooi fotografeerden als ze maar gewoon op de tafel lagen, heb ik voor deze foto’s maar al mijn nieuwe kleren aangetrokken om vervolgens netjes te poseren. Soms moet ge er iets voor over hebben, hé. Nog een schrijnend verhaaltje daarover: we deden dus de fotoshoot en spraken af dat Klaas de foto’s tegen de week erna zou bewerken. Om na die week dan te merken dat de foto’s op mysterieuze wijze verdwenen waren. Tof. Wreed tof. Dus ik mocht nog een tweede keer poseren. In de eerste reeks was er wat meer afwisseling wat schoenen betreft (ik had daar bij een paar outfits bijvoorbeeld ook mijn nieuwe witte Vans aan), maar voor de tweede reeks was ik die uit de slaapkamer vergeten halen. En Elliot was aan ‘t dutten. Dus ja. Bruine enkellaarsjes in alle foto’s. En nog een kleine opmerking: ik kocht maar 2 broeken. Die van de eerste foto en die van alle foto’s erna. :)
Skinny met hoge taille (H&M), grijze top (H&M) en houthakkershemd (Pimkie, begot)
Skinny jegging (maar wel met een echte knoop en rits, dus dan mag je het als een gewone broek dragen, hé. :) :) – WE), bordeaux truitje (America Today), cirkelsjaal (Pieces)
Kaki top (WE), cirkelsjaal (Six)
Gestreept truitje (zelfde model als dat bordeaux van hierboven – WE)
Grijze top met korte mouwen (H&M), heerlijke, suuuperzachte, lichtgrijze, lange gilet (America Today)
En nog efkes een detailfoto van de riem en het kettinkje, allebei van bij WE. Het kettinkje stelde ik zelf samen, dat was de ketting op zich en dan nog de E (van Elliot, hé :)) en het veertje er apart bij.
Ik speelde wel een beetje vals, want de oudroze cirkelsjaal kocht ik effectief tijdens mijn shopdagje, maar de donkerblauwe niet. Ik was echter zo content van die eerste dat ik de dag erna online nog een tweede bestelde. En nu wil ik er nog meer. Ah ja.
Nog een make up close-up. :) Toch naturel, hé?
Wat denkt ge? Ik heb toch duidelijk mijn roeping als model gemist, hé?
by Joyce | Oct 24, 2015 | Uitstap |
Serieus. Wandelingen in de herfst zijn toch keiveel schoner dan in de zomer, hé? ‘t Is dan wel niet zo aangenaam warm meer, maar als ‘t moet kleed je je gewoon wat warmer aan.
Echt stom dat wij niet vaker gaan wandelen. Maar ‘t is zo gemakkelijk om gewoon iets anders te doen en te vergeten dat die optie bestaat. Elliot begint ook meer en meer zelf te wandelen, dus als het niet snel moet gaan en het relatief veilig is, laten we hem gewoon zelf stappen. Echt supertof en dat maakt een wandeling met een peuter toch weer heel anders, vind ik.
Ik vind deze foto wel grappig want meer dan anderhalf jaar geleden zat ik, 41 weken ver van Elliot, op mijn hukske aan datzelfde watertje, een foto te maken. Een wonder dat ik toen niet omvergevallen ben!
by Joyce | Oct 21, 2015 | Persoonlijk |
Eergisteren vertelde een vriendin mij dat Alexander Skarsgård gisterenavond naar het Filmfestival in Gent zou komen. Alexander wie? Awel, die blonde Vikinggod/vampier uit True Blood. Onder andere. Ik ben daar stiekem niet zo stiekem nogal verliefd op en wou dus keigraag gaan. Klaas moest die avond weg, dus sprak ik af met nog een andere vriendin dat ik zelf tot bij haar zou komen en dat we dan samen naar de cinema konden gaan.
Helaas kon zij op ‘t laatste moment niet meer en moest ik alleen gaan. Ik vroeg aan mijn ouders of het ok was dat Elliot een tweetal uurtjes bij hen bleef, snoepte ondertussen ook de auto van mijn moeder af (want ja, Klaas was weg met de onze) en ik was weg. Ik denk dat ik iets na 18u30 ben aangekomen en dan ongeveer een uur heb staan wachten. Maar het was het zooooo waard. Hij signeerde mijn boek (het eerste uit de reeks waarop de televisieserie gebaseerd is) en poseerde voor een foto. Liiieeefff.
Wat een hot piece of man candy. Damn. Toen hij uit de auto stapte begon ik weer te bibberen, blozen en beven zoals toen ik op vijftienjarige leeftijd mijn favoriete groepjes enzo ontmoette. Echt. Giechelen en al. En een plakmond krijgen omdat ik ineens niet genoeg speeksel meer had. Echt heel bizar. Je zou net het omgekeerde verwachten. Soit. Ik ben echt supergelukkig! Nu moet ik alleen nog Tom Hanks ontmoeten en dan zijn mijn 3 levensdoelen (het andere was een gezin stichten) verwezenlijkt! Dat gaat lukken, ik voel het.
