by Joyce | Mar 11, 2015 | Feest, Kindjes |
Waarschuwing: deze post bevat een shitload foto’s. Excuses! Maar als je dat niet interessant vindt, dan scroll je maar verder hé. :)
Oef, zeg. Het is er eindelijk van gekomen om de vele foto’s van het groeifeest eens te sorteren en in een blogje te gieten. We begonnen de dag met het gaan versieren van het zaaltje. Dat was niet ver van mijn ouders, dus hebben we Elliot daar in zijn bedje gelegd zodat ik Klaas en mijn pa een beetje kon commanderen over wat waar moest staan. :-) Ik had een vlaggenlijn gehaakt (en kreeg er nog eentje van mijn ma) en een tijdlijn van polaroids voorzien die Elliots leven het voorbije jaar weergaf. Ik stempelde kaartjes met daarop de verschillende dessertjes en een medemama uit mijn mamagroepje was superlief en maakte voor ons 2 krijtbordjes die we daarna konden afdrukken bij de printshop. Het ene was een welkomstbordje dat ik aan de deur zette, het andere bestond uit Elliots “statistieken”. Ik was wel heel bang dat ik van de zaal geen mooi geheel zou kunnen maken wat de versiering betrof, maar gelukkig vond ik kleine ballonnetjes in de Hema die ik ook zo’n beetje als rode draad kon gebruiken. Ik gebruikte ze als centerpieces op de tafels en bond er een aantal aan de stoelen.
De viering zou om 15u beginnen, dus tegen 14u15 ging ik naar mijn ouders om Elliot uit bed te halen en hem nog eens aan te leggen. Tegen 14u45 was ik met hem in de zaal en kon zijn feestje beginnen. We startten met een viering in samenwerking met het huisvandeMens. We hebben er héél bewust voor gekozen hebben om Elliot niet te dopen, maar dat betekent niet dat wij (of ik, tenminste) niet geloven. Ik geloof in vele dingen en ik sta zeker en vast ook achter de vele basiswaarden die je niet enkel in het christendom terugvindt. Daarom vind ik het ook belangrijk dat Elliot zingeving in zijn leven heeft, met een aantal rituelen die daarbij horen. Voor mij begon dat met zijn groeifeest, een afsluiting van zijn babyperiode en een viering van zijn groeien het voorbije jaar. We kozen een aantal teksten en liedjes uit, vroegen enkele belangrijke mensen in Elliots leven om voor te lezen en dachten zelf ook na over wat wij hem wilden zeggen. Toen Klaas en ik 5 jaar samen waren, maakte ik voor hem een boekje met daarin 100 redenen waarom ik van hem hou. Voor Elliot bedachten we dus ook een hele resem redenen waarom we hem graag zien:
… omdat je het knapste manneke ter wereld bent.
… omdat je altijd zo hevig bent.
… omdat je zo zalig kan schaterlachen als we op je buik blazen.
… omdat je bijna altijd supervrolijk bent.
… omdat je zo stoer kan grommen.
… omdat je het meest geweldige eerste kindje bent dat ouders zich kunnen wensen.
… omdat we zelfs na een jaar nog talloze mooie momentjes hebben wanneer je bij mij komt drinken.
… omdat je soms ons gezicht probeert op te eten.
… omdat je zo zot bent van beestjes.
… omdat je zo graag in het grote bed slaapt.
… omdat je zweetpateekes de beste van de wereld zijn.
… omdat je meestal maar één kous aan hebt.
… omdat je zo blij en trots bent als je iets nieuws hebt geleerd.
… omdat je wapperende handjes ondertussen je handelsmerk geworden zijn.
… omdat je altijd maar vooruit wil en meer wil kunnen.
… omdat het zo’n zalig zicht is als je danst en headbangt.
… omdat je hoofdje zo heerlijk heen en weer wiebelt als je ’t aan ’t uitleggen bent.
… omdat je stiekem af en toe toch wel graag knuffelt.
… omdat je mondje alsmaar wijder open gaat naarmate je enthousiasme groter wordt.
… omdat je zo’n geweldig onderwerp bent om te fotograferen.
… omdat je zo’n zalig zoete babyadem hebt.
… omdat je zo graag kiekeboe speelt.
… omdat je net als ik zo veel van Fisher Price houdt.
… omdat je je duimpje gebruikt om overal aan te voelen.
… omdat jouw blij snoetje altijd onze dag opvrolijkt.
… omdat rondkruipen quasi altijd gepaard moet gaan met zo veel mogelijk lawaai.
… omdat het zo schattig is als je je hoofdje op onze schouder of borst komt leggen.
… omdat je zo graag wilde spelletjes speelt.
… en tot slot, omdat we nu door jou beseffen wat onvoorwaardelijke liefde is
en hoe belachelijk graag onze ouders ons wel niet moeten zien.
Mijn broer had ook zijn tekentalenten eens bovengehaald om een mooie boom te tekenen. Die knipte hij uit om vervolgens weer op een ander blad te plakken. Supertof, want dat zorgt voor extra dimensie. Op het einde van de viering mocht elke aanwezige dan met verf zijn vingerafdruk zetten om zo de boom leven en kleur te geven. Ik ben er echt verliefd op. Ik zoek nog een mooie kader om de tekening in te stoppen en dan krijgt ze voorlopig een veilig plaatsje tot Elliot een eigen kamer heeft waar we ze op kunnen hangen.
Na de viering kon iedereen genieten van de vele dessertjes. We hebben daarvoor hulp gekregen van heel veel superlieve mensen. Nog eens bedankt aan iedereen die zo gekokkereld heeft voor ons! :) We hadden nog heel veel over, dus we hebben nog veel meegegeven aan de gasten en de dagen erna konden we zelf ook nog veel snoepen. :) Op de taart was ik trouwens ook verliefd. Hoe mooi is die geworden, zeg?!
En natuurlijk mocht Elliot zijn eerste kaarsje uitblazen, met wat hulp van zijn papa! Eerst hebben we gezongen voor hem en toen wist hij zich echt geen houding te geven. Hij was heel erg onder de indruk. :)
En na het smikkelen mocht Elliot zijn cadeautjes openen! Hij kreeg heel wat leuks! Van de auto is hij grote fan omdat die stoere, brommende geluiden maakt, en in het ballenbad kruipt hij graag gillend rond terwijl hij de ballen voor zich uit duwt. Grote, kleine man van me! <3
We hebben echt genoten van de dag. Het was heel leuk om onze families nog eens samen te hebben en we waren vooral echt geraakt door het feit dat bijna iedere genodigde ook effectief mee is komen vieren. Het deed deugd te merken dat iedereen met Elliot mee wou vieren en we voelden ons heel geliefd. Bedankt!
by Joyce | Mar 9, 2015 | Kindjes |
Eergisteren konden we éindelijk Elliots cake smash doen! Normaal gingen we dat de dag na zijn groeifeest doen (over dat groeifeest komt er morgen trouwens tóch nog een post aan!) maar met die windpokken was dat natuurlijk geen zicht… We besloten dus een maandje te wachten en daar zijn we blij om. Elliot is eindelijk weer volledig in orde: zijn windpokken bijna volledig genezen en eindelijk snot- en hoestvrij. En daardoor is hij nu dus ook weer veel vrolijker dan hij een maand geleden was. Hout vasthouden dat het zo blijft!
Klaas selecteerde de best gelukte foto’s al, maar ze moeten nog nabewerkt worden. Hier zijn wel twee fotootjes achter de schermen!
En zondagnamiddag was het dan zo zonnig en (relatief) warm dat we in plaats van met de auto gewoon te voet naar mijn ouders gingen. Allez, wij te voet en Elliot op zijn fietsje. Vond hij zálig!
De afgewerkte foto’s van de cake smash volgen later!
by Joyce | Feb 22, 2015 | Recepten |
Of: zin hebben in iets superongezonds en jezelf dan maar wijsmaken dat het wel okee is als je het volledig zelf maakt in plaats van bij McDo te gaan eten. Een hele tijd geleden maakten we deze ook al eens zelf en nu hadden we er opnieuw keiveel goesting in. Dus snel wat ijsbergsla, broodjes en gehakt gaan kopen en hupsakee, de keuken in! Ik dus ook hé, stel u voor!
Ik heb indertijd lang gezocht naar hét sausrecept en ik heb besloten dat ik wel goed zot zou zijn om hier altijd onze receptjes zomaar prijs te geven, zelfs al zit er misschien niets van eigen inspiratie in. (Maar honestly, het is heel simpel om online receptjes terug te vinden. :) Nu ben ik toch minder gemeen, hé?)
Vorige keer maakten we ze met frietjes, maar daar hadden we nu geen zin in. Deze gekruide potato wedges zijn echt megalekker. En natuurlijk ook heel eenvoudig te “maken”, want ze komen gewoon uit een diepvrieszak en vliegen dan zo op een bakplaat in de oven. :)
Trouwens, voor jullie allemaal bezorgd worden over wat wij ons mannetje te eten geven: no worries! Hij moest geen 10 centimeter hoge hamburger binnenspelen, maar was op een andere manier goed voorzien.
En gesmuld dat hij heeft! En ook wel frappant hoe hij alle gezonde dingen koos en de kaasjes links liet liggen. De potato wedges vond hij wel lekker, maar hij houdt wel van zijn patatjes. Achteraf hebben we hem ook een stukje hamburger gegeven (het was kalfsgehakt) en dat vond hij precies toch ook wel ok. :)
En nu heb ik natuurlijk weer honger!
by Joyce | Feb 13, 2015 | Kindjes |
Op de foto’s van het groeifeest is het nog even wachten, maar ondertussen is er alweer een nieuwe mijlpaal in het leven van onze kleine man: hij staat alleen!
Hij doet het nog niet vaak uit zichzelf, maar ondertussen kunnen we hem vlotjes voor ons rechtop doen staan waarna hij heel stevig en keistoer gewoon blijft staan. Ik merkte dat voor het eerst gisteren op. Heel gek, want zelfs de dag ervoor was er nog paniek als hij merkte dat ik hem losliet en grabbelde hij mij keisnel vast. Hij moet zijn angst dus ineens overwonnen hebben, want nu staat hij daar gewoon, met een brede smile en zo fier als ne gieter. :) Echt gek hoe dat zo van de ene dag op de andere omslaat.
En meteen na dat staan, toonde hij ook dat hij zich zelfzeker genoeg voelt om zijn eerste stapjes te beginnen zetten! Voorlopig stapt hij enkel van Klaas naar mij, of omgekeerd, maar toch! Het stapkaartje gaan we wel bewaren voor wanneer hij zelf het initiatief neemt. Als hij nu pakweg aan de salontafel staat en ik roep op hem, dan gaat hij toch nog eerst op zijn knietjes zitten zodat hij tot bij mij kan kruipen. Als hij begint met dan ook gewoon te stappen, halen we zijn kaartje boven. Benieuwd of dat nog lang gaat duren!
by Joyce | Feb 8, 2015 | Kindjes |
Geen maanden meer, nee, een jaar! Cuh-ray-zay. Het verwondert mij dat ik niet geweend heb. :) Dit postje komt met een paar dagen vertraging omdat we er donderdag een familiedagje van gemaakt hebben. Elliot was thuis en Klaas had een dagje verlof. Elliot werd wakker om 9u en dan zijn we samen opgestaan en hebben we samen ontbeten. Allez ja, wij ontbeten en Elliot gooide zijn boterham op de grond omdat hij de honden zo graag ziet eten. :) Daarna speelde hij, kleedde ik hem aan en maakten we zijn laatste leeftijdmijlpaalfoto’s (wat een woord!).
Daarna was hij weer moe, dus tegen 11u ging hij opnieuw slapen. Ondertussen ging ik naar de printshop om de gephotoshopte krijtbordjes voor zijn groeifeest (dank u, Sarah!) te laten drukken. Ik pakte ook zijn cadeautje in, want daar was ik de dag ervoor niet meer aan toe gekomen.
Toen hij wakker werd, heeft hij eerst bij mij gedronken (Woohoo, 1 jaar borstvoeding! Nooit gedacht dat we dat zouden gedaan hebben. :)) en dan was het tijd om zijn pakje te openen.
Hij kreeg zes zakjes met plastic dieren. Echt heel veel beestjes, maar ze kwamen uit de Action en voor nog geen 3 euro voor een zakske kundetochniesukkelenhé? Als deze een succes blijken, kunnen we op termijn misschien investeren in Schleich. Zou wel tof zijn! Ik was trouwens ook bijna vergeten om hem zijn verjaardagskroon op te zetten! Hij vond het héél amusant om die binnen de kortste keren van zijn hoofd te trekken, maar het is toch gelukt om het vast te leggen op de gevoelige plaat. :)
Dju, dat is toch een schoon kind. :)
Na een beetje gespeeld te hebben, at hij nog wat fruit en dan was het tijd om te vertrekken! We wilden graag een uitstapje maken op Elliots verjaardag en ons eerste idee was het zwembad. Maar toen kwamen we erachter dat je in geen enkel zwembad in de buurt nog een zwemshort mag dragen, en Klaas is geen Speedo-man. Dus moesten we iets anders bedenken. Ik herinnerde me dan ineens de Brielmeersen in Deinze. Een mooi park, naar ‘t schijnt, en veel beestjes om naar te kijken, en een speeltuin. Dus wij daar naartoe. We waren er zogoed als alleen (want ja, het was megamegakoud en het sneeuwde!) en dat was wel bijzonder. Elliot zat gelukkig lekker ingeduffeld in zijn fleece voetenzak. Moeke en papa hadden het wat kouder, want die waren hun handschoenen vergeten. :)
Soms zijn mijn ogen al eens toe op een foto, ja.
Elliot vond de geitjes megazalig en nu is het hier ten Huizeke Sluizeken dus officieel 2 tegen 1: wij willen een geitje!
Elliot zat ook nog eventjes op de schommel en hij vond dat tof, tot hij het na een halve minuut beu was en begon te jammeren. Baby’s, excuseer, peuters hé!
Daarna konden we het echt niet meer uithouden en zijn we terug naar huis gekeerd. Nog eventjes de Colruyt binnengesprongen (ook dat vindt Elliot superleuk, want in ‘t karreke krijgt hij dan altijd een broodkorstje om te smikkelen) en daarna zijn we naar mijn ouders gegaan om samen te eten. Voor ons was ‘t frituur, voor Elliot een groentebakje. Dat is ook altijd feest voor hem, want hij eet graag groentjes en in die bakjes zitten keiveel verschillende dingen, tot maïs, prinsessenboontjes en rode kool toe! Daarna gingen we naar huis en ging Elliot (héél) moe maar ongetwijfeld voldaan slapen. :)
En gisterenochtend… werd hij wakker met de windpokken. Perfecte timing, mijn lieve zoon, want vandaag vierden we zijn groeifeest! Later meer daarover!
