by Joyce | Jul 26, 2014 | Opvoeding |
Ik durf wedden dat jullie allemaal op het puntje van jullie stoel zitten om te weten te komen wat die belangrijke mijlpaal dan wel inhoudt. Am I right? I’m right, right?
Eigenlijk is het een beetje een dubbele mijlpaal. Het zit namelijk zo: over een goeie 10 dagen wordt onze kleine man 6 maanden (snif, waar is die kleine baby heen die ‘s avonds uren op mijn arm voor tv lag te dutten?). Dat betekent dat we dan dus de 6 maanden borstvoeding gehaald hebben (exclusief dan nog!) én dat we gaan beginnen met vaste voeding.
Toen ik zwanger was, wou ik me niet te hard focussen op die borstvoeding. Ik wou het niet jinxen. Ik hoorde zo veel verhalen over vrouwen waarbij het “niet lukte” en die “geen melk hadden”, dus ik was er redelijk nonchalant over en hield me gewoon voor dat ik borstvoeding zou geven als het lukte. En toen dat gelukkig het geval bleek te zijn, wilde ik de 3 maanden halen. En toen dat lukte, wilde ik de 6 maanden halen. En daarna? Daar had ik niet echt over nagedacht. Ik nam aan dat ik vanaf 6 maanden gewoon zou afbouwen tot Elliot enkel nog kunstvoeding dronk, omdat hij in september bij de onthaalmoeder moet starten. Maar eens we dan goed en wel vertrokken waren met die borstvoeding, merkte ik dat ik helemaal geen zin had om die intieme momenten die alleen ik met hem deel vaarwel te zeggen. Dus nu zou ik liefst van al borstvoeding kunnen geven tot hij 1 jaar is. Maar je weet wel, we zien wel hoe het gaat. Eens hij 1 jaar is, zou hij ook koemelk (of amandelmelk e.d.) mogen drinken i.p.v. groeimelk. Een voordeel, want die groeimelk vind ik toch maar een verkooppraatje, precies. En eigenlijk wil ik ook niet dat hij poedermelk moet drinken voor ocharme die paar maandjes die nog zouden overblijven tot hij 1 jaar is.
Bon, binnenkort beginnen we dus met vaste voeding en echt, ik kan op 2 handen niet meer tellen hoe vaak ik me al heb moeten verantwoorden omdat we daarmee wachten tot hij 6 maanden is. Los van het feit dat 6 maanden bij de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) en Kind & Gezin (voor één keer hebben ze wél gelijk :-P) de officiële richtlijn is, is voor mij de belangrijkste reden het feit dat het spijsverteringsstelsel van een baby pas rond 6 maanden rijp genoeg is om vaste voeding te verteren. Bovendien is er ook minder risico op het ontwikkelen van allergieën (niet dat dat in onze families voorkomt, maar een allergie moet ooit érgens beginnen, dus better safe than sorry) en minder risico op overgewicht. Daar komt dan ook nog eens bij dat een kind vanaf 6 maanden ook zelf echt klaar is om te starten met vaste voeding. Wij merken dat de laatste weken heel goed aan Elliot. Zijn interesse in eten is enorm toegenomen en hij begint aan tafel kauwbewegingen te maken als hij ons ziet eten. Daarvoor deed hij dat helemaal niet. Over dat spijsverteringsstelsel heb ik een zeer verhelderend artikel gevonden dat goed uitlegt hoe het er daar vanbinnen in een baby’tje aan toe gaat.
Wanneer we binnenkort dan starten met vaste voeding zullen dat geen papjes zijn. We hebben besloten om dit meteen in stukjes aan te bieden. Dit heet de Rapley-methode of (oorspronkelijk) baby-led weaning. Ik heb er een heel goed boek, Eten voor de Kleintjes van Stefan Kleintjes, over gelezen, maar de belangrijkste informatie vind je ook hier, hier en hier terug. Eigenlijk komt het erop neer dat je de regie in handen van je kind laat. Je biedt wel zelf gezonde, gevarieerde voeding aan (in eerste instantie enkel groenten en fruit) maar je laat je kind zelf stukken nemen, naar zijn mond brengen, likken, sabbelen, slikken. Heel belangrijk om weten is dat het hier niet zozeer om het eten op zich gaat, als wel om het ontdekken van en experimenteren met smaken, kleuren en texturen. Bovendien is het algemeen geweten dat je je sneller eigen maakt wat je op je eentje hebt mogen uitproberen (dank u, lerarenopleiding!). De vaste voeding blijft ook bijvoeding. Dat betekent dat borstvoeding nog steeds het belangrijkste blijft en dat het “andere” eten er maar gewoon bij komt zodat een baby heel geleidelijk aan, op zijn eigen tempo, de overgang kan maken. Mooi, toch?
Omdat het de laatste tijd zo ontzettend warm is geweest, wilden we Elliot wel wat extra verkoeling bieden. Ik had er al vaak over gelezen, dus nu hebben we het eindelijk gedaan: Elliot kreeg een ijsje! Gemaakt van moedermelk, welteverstaan. :-)
Hij heeft er op 3 dagen 3 gegeten en hij vond het echt lekker en leuk!
by Joyce | Jul 21, 2014 | Dagelijks leven, Recepten |
Aaahhh, de meest gevreesde vraag in ons huishouden. En nooit hebben we een deftig antwoord. Meestal is het zo dat diegene die de vraag stelt, vrijgesteld wordt van het beslissen. Degene die de vraag krijgt, is dus de grote sukkelaar. Het is, met andere woorden, elke dag een wedstrijdje “wie-stelt-de-vraag-het-eerst”. Omdat we daardoor zo vaak vervallen in ongezonde gerechten of het gaan afhalen van eten, heb ik besloten om te starten met een meal plan. Zoals een echte Amerikaanse housewife. Ik denk dat dat ook Elliot ten goede zal komen wanneer hij binnenkort mag beginnen met vaste voeding. Op die manier weten we elke dag perfect wat we gaan eten en moet er niet op het moment zelf nog naar de winkel getrot worden. En als het op voorhand vaststaat dat we iets écht gaan koken, met échte groentjes, dan gaan we dat ook gewoon doen. En dan krijgt dat klein manneke ook deftig eten. :-)
Wat is een meal plan, vraagt u? Eigenlijk legt het woord zichzelf uit: het is een plannetje waarin je oplijst wat je elke dag zal eten. Sommigen doen dat zelfs voor hun ontbijt of lunch, maar wij beperken ons tot het avondmaal. Op internet vond ik deze pdf’s (bedankt, Lien!) en in plaats van week per week te plannen zoals ik oorspronkelijk wou doen, ga ik de maandelijkse toer op. Het zal wat langer duren, maar ik moet er dan wel maar 1 keer per maand in plaats van wekelijks aan denken. Bij het weekplan krijg je ook een handig boodschappenlijstje. Klaas wil dat nu wel niet meenemen naar de winkel omdat het mooi roze en paars is, maar bon. Hij moet er maar een fotootje van trekken. :-)
Verder heb ik ook een blog gelezen van iemand die een heuse map heeft om aan meal planning te doen. Die mevrouw had aan elke dag van de week een thema gegeven en per thema zaten dan achteraan haar receptjes zodat ze maar gewoon een keuze moest maken uit de lijst. Dat leek mij nu eens zó handig dat ik besloot dat ook te doen! Vooral omdat ik van Elliots meter (een van mijn beste vriendinnen) een schemaatje heb gekregen dat me moet helpen om gezondere eetkeuzes te maken. Volgens dat plannetje mag ik bijvoorbeeld maar 1 keer per week pasta of 1 keer per week rijst eten, dus dat heb ik ook een beetje proberen inplannen. Zo heb ik dan de volgende indeling gemaakt: maandag – boerenkost, dinsdag – quick & easy, woensdag – boerenkost/paneermeel, donderdag – pizza/pasta, vrijdag – boerenkost/meeneem – zaterdag – rijst, zondag – boerenkost. Met boerenkost bedoel ik gewoon alles dat “gewoon” is, patatje met groenten en vlees. :-) Boerenkost/paneermeel is de dag waarop ons vlees een bereiding mag zijn. En de quick & easy op dinsdag is logischerwijs omdat we dan snel eten moeten hebben.
Oh, en het strafste van al? Klaas vond dat allemaal ok! Normaal is hij héél erg tegen al mijn geplan en georganiseer, maar ik denk dat hij ook wel inzag dat er iets moest veranderen.
Dus, wat staat er voor de rest van de maand op het menu?
Vandaag eten we aardappelen met gestoofde worteltjes en kotelet. De rest van de week eten we: croque monsieur met ananas en rauwkost/spinaziepatatjes met fishsticks/lasagne verde/frietjes voor Klaas en een broodje préparé voor mij/couscous met gekruide balletjes/patatjes met broccolimix en biefstuk.
Volgende week maken we dit: preistoemp met kotelet/roerei met hamblokjes en veel rauwkost/patatjes met appelmoes en cordon bleu/pizza/geen idee (we moeten naar het verjaardagsfeestje van mijn nichtje)/rijst en kip met currysaus.
Ik begin al te watertanden als ik al die gerechtjes zie staan. Dat komt goed! Hoop ik.
by Joyce | Jul 19, 2014 | Blog |
Mijn eerste post op een spiksplinternieuwe blog! Wat een avontuur! Aangezien zowat alle mensen die mijn vorige blog lazen gewoon Nederlands spreken, begon ik het een beetje stom te vinden om nog in ‘t Engels te schrijven.
Bovendien wil ik vooral dat deze blog een soort gezinsdagboek wordt, dus is Nederlands de meest logische keuze. Op die manier zal Elliot later ook snel kunnen lezen hoe het er hier tijdens de prilste jaren van zijn leven aan toe ging. Dit betekent echter niet dat er hier niet af en toe een Engelse zin of uitroep te lezen zal zijn. Dat ga ik zeker nog doen, gewoon, because I’ve got it like that.
Ons volledig voorstellen ga ik niet meer doen. Ten eerste weten jullie allemaal al wie wij zijn en ten tweede heb ik al een samenvatting geschreven in Over Huizeke Sluizeken. Dus ga vooral daar eerst eens lezen. :-)
