by Joyce | Oct 11, 2015 | Huis wordt thuis |
Nog 1 week tijd om voor Huizeke Sluizeken te stemmen! Be there or be square!
Ergens in de post over onze woonkamerupdate zei ik dat ik nog een bijzettafeltje wilde voor tussen de twee zetels. Ik wist al vrij snel dat het een typisch Scandinavisch tafeltje moest worden, ge kent dat wel, een wit blad met wijd uitstaande poten eronder. Een rond blad vond ik ook minder mooi dan een asymmetrisch, dus dat verkleinde het aantal kanshebbers al een beetje. Na verloop van tijd leek het mij wel beter om dat tafeltje tussen de grote zetel en de deur te zetten omdat je het tussen de twee zetels toch niet zou zien staan. Voor tussen de zetels ga ik op zoek naar een heel ouderwets tijdschriftenrekje dat ik dan in een hip kleurtje kan verven. Vorig weekend ging ik op pad om zo eentje te vinden en dat bracht mij onder andere in de kringloopwinkel. Daar vond ik niet wat ik zocht, maar wel dit glazen theelichthoudertje. Hoe zalig is da? En voor nen euro kunde nie sukkelen, hé?
Anyway. Dat bijzettafeltje dus. Ik dacht eerst voor dit tafeltje uit de Casa te gaan, maar vond uiteindelijk nog iets veel beters! Voor 5 euro meer kon ik gisteren in de Aldi een setje van 2 tafeltjes aanschaffen. Ka-ching! En ze zijn echt niet minder mooi, integendeel. Ik vind vooral de vorm van het blad prachtig, eerder driehoekig met afgeronde hoeken. Er lagen trouwens maar drie pakken meer, waarvan twee met een gewoon houten blad en één met een wit. Wat een chance!
Eindelijk een plaatsje voor onze nieuwe lamp uit de Action dus. Het vaasje is al meer dan 3 jaar oud en komt nog uit de Casa. Het oker bloempotje vond ik in de Eurotuin, alsook het plantje erin. Het hoesje voor rond de papieren zakdoekjes naaide ik zelf, maar ik vergeet er altijd eens een blogpostje aan te wijden. De twee dvd-kastjes moeten wel nog verhuizen naar de slaapkamer of dressing, want die nemen in de living toch alleen maar plaats in beslag.
I’m in love, y’all!
by Joyce | Sep 20, 2015 | Huis wordt thuis |
Vanaf het moment dat ik wist dat ik binnenkort met een nieuwe job zou kunnen starten, kreeg ik ineens ook zin om hier thuis wat veranderingen aan te brengen. Met 5 grote en kleine updates ziet onze woonkamer er een stuk toffer uit. Maar misschien ben ik niet objectief. :) Hoe het ook zij, zo zag onze woonkamer er tot een week geleden uit:
1. Onze zetel was een doorn in ons oog. Het was een gigantische, stoffen zetel van 3,30 meter lang en minstens 1 meter diep, met dan nog eens een poef van een volledige vierkante meter erbij. Superzalig om in te hangen, maar oh zo frustrerend op de wekelijkse kuisdag. Want met twee langharige honden hing er dus constant hondenhaar aan de zetel. En doordat de pootjes van de zetel zo kort waren, was alles dat eronder belandde kwijt voor minstens een maand (lees: voor nog veel langer, want ik had geen goesting om elke maand die volledige zetel te verschuiven). Elliot verloor dus veel speelgoed en ook bij het poetsen is zo’n lage zetel niet praktisch: probeer daar maar eens met een stofzuiger of dweil onder te gaan om al het stof en haar mee te hebben. Mission impossible. Ik zei altijd dat ik niet naar een nieuw huis wilde verhuizen zonder nieuwe zetel, maar het begon mij te dagen dat we op het moment van de verhuis wellicht geen geld meer zullen hebben voor zo’n uitspatting. Dus besloten we er nu voor te gaan.
Een nieuwe zetel kiezen was nog niet zo makkelijk. We vonden een hoekzetel allebei heel tof omdat het zo gezellig is om allemaal samen in de zetel te hangen. Uiteindelijk zijn we toch niet voor een hoek gegaan, want we weten niet welke opstelling die in ons later huis zou moeten hebben. Bovendien kwam ik na het bekijken van wat foto’s op internet tot de conclusie dat ik blijkbaar val op combinaties van een driezit met een tweezit of twee fauteuils. Een stoffen hoekzetel wilden we niet meer en een lederen hoek was onbetaalbaar. Waar ik wel al een hele tijd mijn hart aan verloren had, was de Stockholm uit IKEA, een redelijk nieuwe lederen driezit. Hij ziet er niet al te modern uit, maar eerder een beetje vintage en dat was precies wat ik zocht. Om toch nog voldoende zitplaats te behouden besloot ik die te combineren met een tweezit. Ik was bang dat een ander soort leder zou botsen, dus kwamen we toch opnieuw bij een stoffen zetel uit. Om het allemaal wat interessant te houden, beslisten we voor een leuke kleur te kiezen. De gele zetel vonden we bij Maisons du Monde. Ook dit soort zetel heeft altijd al op mijn verlanglijstje gestaan. Ik had gewoon nooit gedacht dat ik de twee zou kunnen combineren. :)
2. De staande lamp had ook haar beste tijd gehad. Via die irritante advertenties die steeds op Facebook verschijnen kwam ik toevallig op MADE terecht. Na wat snuisteren vond ik daar een lamp waarmee het liefde op het eerste gezicht was. Omdat ik me net had ingeschreven op de nieuwsbrief kreeg ik nog eens 15 euro korting ook. Score! Het is daar nu wel zo’n beetje een leeg hoekje, dus ik denk daar nog een bijzettafeltje te zetten.
3. Toen we onze zetel bij Maisons du Monde gingen kiezen bracht ik ook nog dit theelichthoudertje mee. Ik vond dat er zo cool uitzien. Helaas wel nog geen theelichtje gevonden dat groot genoeg is om het volledig te vullen.
4. De woonkamer kon wat meer (nep) groen gebruiken. Het cactusje is echt en vond ik bij Eurotuin. Ik deed hem in een bloempotje dat volgens mij nog uit de Action komt, een setje van 3 waar eigenlijk kruiden in gekweekt moesten worden. Je ziet het in de foto hieronder wel niet zo goed, maar bon. :) Het vetplantje en de cactus in het witte potje zijn nep en komen uit Action. Als je niet van te dichtbij kijkt, zien die er echt uit. :)
5. Deze wire baskets komen ook uit de Action. Ik moest en zou er hebben maar wist eigenlijk niet zo goed wat ik ermee ging doen. Nu we nieuwe zetels hebben past die zwarte kist (daar bewaren we de dekentjes in) daar eigenlijk niet meer, dus wellicht gaan we die ergens anders plaatsen en de mandjes naast de zetel zetten.
En gewoon een kleurrijk fotootje van Elliots speelgoed, omdat dat mij vrolijk maakt.
Er moeten wel nog wat aanpassingen gebeuren. Boven de lederen zetel gaan we nog wat meer kaders hangen en boven de televisie komt nog een legplankje. Maar ik ben wel al echt content met hoe het er hier nu uitziet. Het voelt veel frisser aan. En volwassener ook, want die zetel kochten we samen toen we 7 jaar geleden verhuisden naar ons appartement. Wat denken jullie, goedgekeurd?
by Joyce | Jan 12, 2015 | Dagelijks leven |
Ik had deze post ook een andere titel kunnen geven, namelijk: “Die keer dat ik op zondag besliste om in de Ecoshop een taartplateau te gaan zoeken en met iets geheel anders naar huis kwam.”
Want ja, voor Elliots groeifeest ben ik eigenlijk op zoek naar een heel grote plateau om zijn taart op uit te stallen. Ik denk niet dat ik er eentje ga vinden die groot genoeg is. Normaal zou er hier vorige zondag om de hoek een rommelmarkt geweest zijn. Wegens een technisch probleem werd die afgeschaft, maar ik wou toch een uitstapje maken om te zien of ik geen plateau vond. Dus sms’te ik mijn vaste gaan-we-ne-keer-daar-of-daar-naartoe-maatje (mijn moeder) en ‘t was al snel in de sjakos. De Ecoshop zou het worden. We kwamen binnen, keken rond en vonden een heel oude, robuuste schommelstoel. Mijn ma verloor er haar hart aan, dus lieten we een medewerker een grote rode V van Verkocht op het etiketje schrijven. We stapten verder en ohmijngodjes! Daar stond hij! De Poäng! Toen ik 39 weken ver was, moesten we nog bij de pa van Klaas gaan Nieuwjaar vieren. Heel mijn zwangerschap lang heb ik last gehad van mijn bekken en die laatste maanden werd het er niet bepaald beter op. Die Poäng was de enige zetel waar ik een uur of 2 zonder pijn in heb kunnen zitten. Zalig. Ik verkondigde diezelfde avond nog aan Klaas dat ik zeker zo’n stoel moest hebben als ik de volgende keer zwanger zou zijn. Sindsdien heb ik dat aan nog meer mensen verteld. Te veel. Zodanig veel dat ik besefte dat de mensen direct iets zouden vermoeden als ik ooit op Facebook zou stoefen met een nieuwe Poäng. Dus eigenlijk komt dit nog goed uit, hé? Als er nu iemand denkt dat ik stiekem zwanger ben, dan zullen ze over een maand of 3 merken dat dat niet het geval is. 1-0 voor mij!
Eigenlijk hoefde ik er geen voetenbankje bij, maar nu ik mij er eens in geïnstalleerd heb, vind ik dat toch wel zalig. De zetel en het bankje zijn nog in supergoeie staat, geen krasjes of niks. Alleen in het voetenbankje ontbreekt een vijs. Ik kon de twee samen voor 35 euro op de kop tikken. Daarkundenievoorsukkelenhé? Toen ik thuiskwam, checkte ik de site van IKEA en nieuw zou het mij in totaal 80 euro gekost hebben.
Ik vind IKEA echt een zalige winkel. Ik vind er zogoed als altijd mijn goesting en meestal valt de prijs ook goed mee. Maar tegelijkertijd vind ik het toch een beetje jammer wanneer we weer eens daar belanden voor een nieuw meubel. Want je wéét gewoon dat je buurman datzelfde meubel ook heeft staan, hé? Vandaar dat ik de kussens van de zetel en het bankje nog opnieuw ga (laten) overtrekken. Als ik alles nieuw had gekocht in de IKEA zou ik tot groot jolijt van Klaas (*sarcasmebordje*) voor dit kussen gekozen hebben, maar dan is het nog iets dat veel mensen hebben, natuurlijk. Dus ik ga binnenkort op zoek naar een mooi stofje zodat ik dan eens lief in de ogen van mijn mémé kan gaan kijken. :-)
En nog een fotootje, omdat hij zelfs als hij verkouden is (ja, ‘t is weer van dat) nog altijd ongelooflijk knap is:
by Joyce | Dec 4, 2014 | Dagelijks leven |
Gisteren waren Klaas en ik 7 jaar samen. Dat klinkt echt belachelijk lang, vind ik. Omdat het een werkdag was en we ‘s avonds nog bezoek kregen, hebben we er niet al te veel spel rond gemaakt. We hebben iets snels gemaakt om te eten en tegelijkertijd ook koekjes gebakken. Klaas had voor zijn verjaardag de week ervoor geen birthday cookies gekregen (zieke baby en een werkende moeder = te weinig tijd om ‘s avonds nog te staan bakken), dus wou ik het wel goed maken. Ik maakte mijn befaamde (if I do say so myself) ranger cookies want dat zijn de favorietjes van Klaas.
‘s Avonds kregen we dus nog bezoek. We hadden een eerste afspraak met een architect voor ons toekomstige huis. Een voorontwerp hadden we al eerder gekregen van een bouwfirma, maar na verder overleg met die eerste firma én nog een tweede bleek dat die belachelijk duur zouden zijn. We vonden dan een kleiner bedrijfje, eentje dat huizen lijkt te bouwen vanuit hun hart i.p.v. hun portemonnee, en daar werden we meteen verliefd op. We stuurden ons voorontwerp ook naar hen door, maar omdat het nogal rudimentair was, konden ze bepaalde kosten niet inschatten. Zij hebben in het verleden al succesvol samengewerkt met de architect van gisteren (we zijn een aantal weken geleden gaan kijken naar een woning die ze samen hebben gezet) dus leek het ons logisch om dezelfde weg op te gaan. Na het gesprek van gisteren voelden we ons weer wat zekerder van ons stuk. De architect berekende een prijs op basis van het voorontwerp en die lag al een heel stuk onder de eerdere offertes. Nu nog een aantal aanpassingen om een betere indeling te bekomen en vooral alles wat compacter te krijgen (die gasten die ons eerste voorontwerp hebben gemaakt, waren precies toch wel brosselaars), want het huidig voorontwerp is veel te groot – 190 vierkante meter, en dat is dan nog zonder de zolder van bijna 50 vierkante meter en zonder de garage… Wij zijn alvast superbenieuwd naar wat hij voor ons op papier zal zetten!
Oh, en nog een mini-update: mijn eerste granny square is af! Ik moet hier en daar wel nog een draadje afknippen, maar ik vind het toch deftig voor een eerste keer, non?
